Chapter 1

[WARNING: MATURE CONTENT AHEAD]

NAPAPIKIT ako nang maramdaman ko ang mainit niyang labi sa aking leeg. Kasabay nito ay binuhat niya ako at ipinatong sa kanyang mesa. Ang kanyang mga kamay ang nagsimulang maglakbay sa aking katawan kung saan ay unti-unti nang binubuhay ang init mula sa kaibuturan ng aking katawan.

Pero kahit na ganun ay nananatili pa rin naman ang aking isip kaya nagawa ko pang magsalita. “Sir, baka may makakita sa atin dito.” halos paos ko ng bulong sa kaniya. Pilit ko pang nilalabanan ang sensasyon na unti-unti nang lumulukob sa aking pagkatao.

Tinawag niya ako rito at ang sabi niya ay dalhin ko ang report kung nasaan ang mga pangalan ng mga nag-apply at titingnan niya raw bago sila sumalang sa interview bukas kaya lang ay nagdahilan lang pala siya. Ito pala ang tunay na dahilan kung bakit niya ako pinatawag.

“Bakit, natatakot ka ba na may makahuli sa atin?” mahina niyang tanong habang hinahalikan niya ang aking leeg.

Syempre, sino ba naman ang hindi matatakot na may makahuli sa kanila hindi ba? Siya ang sekretarya nito at siya naman ang boss. Ano na lang ang sasabihin ng iba kapag nahuli sila hindi ba? Lalong lalo na sa kaniya syempre.

Sa halip na sumagot ay binuhat siya nito at pagkatapos ay pumunta sa pinto. Ilang sandali pa ay narinig na niya ang pag-click ng lock ng pinto. “Ano, natatakot ka pa ba?” tanong niya sa akin kaya ibinuka niya ang kanyang bibig at akma na sanang sasagot kaya lang ay mabilis na niya akong hinalikan kaya hindi na ako nakasagot.

Iginiya niya ang aking kamay sa kanyang leeg, ang kanyang dila ay pumasok na sa aking labi at tinutukso ako. Sa isang iglap ay bigla ko na lang nakalimutan ang lahat ng pag-aalinlangan, maging ang lugar kung nasaan kami at kung tama ba ang ginagawa naming dalawa.

Wala nang ibang pumasok pa sa isip ko kundi tanging ang init ng halik at kamay niya sa aking katawan. Sa bawat daanan ng kanyang mga kamay ay nag-iiwan ito ng napainit na pakiramdam na halos ikasunog na ng buong pagkatao ko. Sinagot ko ng buong puso ang kanyang halik ng kasing init. Ilang sandali pa ay naramdaman ko na ang pag-umbok ng alaga niya sa aking puson.

Habang abala ang aming mga labi ay dinala niya ako sa sofa kung saan ay ibinaba niya ako. Hinawakan niya ang aking dibdib at kasunod nito ay ang muling pagbaba ng kanyang mukha upang halikan ako. Sa sumunod na sandali ay naramdaman ko na lang na isa-isa na niyang tinatanggal ang pagka-butones ng suot kong blouse hanggang sa tuluyan nang tumambad sa mata niya ang aking dibdib.

Ang isa niyang kamay ay bumaba sa aking palda at dahan dahan niya itong itinaas hanggang sa aking puson. Napaliyad ako at napakagat labi nang haplusin niya ang ibabaw ng aking pagkababae. 

Naging napaka bilis ng pangyayari at sa isang iglap ay tuluyan na siyang nakapasok sa akin at naging isa ang aming mga katawan. Kagat kagat ko ang aking labi sa takot na baka may lumabas na kung ano mang ungol mula sa aking bibig. Nakakahiya, baka marinig nila.

Ang kanyang pagbaon sa kaloob-looban ko ay nagdudulot ng nakakaliyong pakiramdam sa bawat himaymay ng aking pagkatao. Ramdam na ramdam ko na ang unti unti niyang pagbilis, tanda na malapit na niyang maabot ang rurok ng kaligayahan nang biglang makarinig kami ng katok mula sa pinto.

“Sir? Nandiyan po ba kayo sa loob?” tinig iyon ni Kian, ang assistant ni sir Dalton.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig at lalayo na sana sa kaniya ngunit mas humigpit lang ang hawak niya sa akin na malinaw na ayaw niya akong bitawan. Ang kanyang mga galaw ay naging mas mabilis pa. Napapikit na lang siya ng mariin at mahigpit na tinakpan ang kanyang bibig hanggang sa tuluyan na niyang naramdaman ang paghugot nito sa pagkalalaki nito at ipinutok ang ano sa sahig.

Dali-dali akong nagbihis at inayos ko ang aking sarili bago kinuha ang tissue at pinunasan ang kalat sa sahig. Samantalang si sir naman ay tumayo at naglakad patungo sa pinto at binuksan iyon. Nang pumasok si Kian ay umasta kami pareho na parang walang nangyari bago ako nagpaalam para lumabas na dahil mukhang may pag-uusapan silang dalawa.

______

Magkahalong kaba at takot ang nararamdaman ko habang nakasakay sa taxi, mas lalo pang kumabog ng husto ang dibdib ko nang tuluyan na akong bumaba sa tapat ng bahay ni Philip. Ilang minuto muna akong tumayo sa sidewalk bago huminga ng malalim at tuluyang inihakbang ang aking mga paa patungo sa pinto ng bahay. Bukas ay ang aming third anniversary ni Philip at ilang linggo ko ng pinag-iisipan ang desisyon kong ito. Wala na akong ibang maisip pa na magandang iregalo sa kaniya kaya ang sarili ko na lang ang ireregalo ko sa kaniya.

Tumigil ako sa tapat ng pinto at ilang beses na napalunok. Hindi pa rin nawawala ang takot na nararamdaman ko ngunit hindi ko rin maiwasang hindi ma-excite lalo pa at alam kong magugustuhan ni Philip ang regalo ko sa kaniya.

Sa totoo lang ay wala pa akong experience sa bagay na iyon, oo as in wala pa. Virgin pa ako sa edad na 28, e bakit ba? Pinaka iingatan ko naman talaga iyon dahil ang gusto ko ay ibibigay ko lang yun sa taong mapapangasawa ko. Pero dahil mahal na mahal ko si Philip ay handa kong ibigay ito sa kaniya, tutal ay mukha namang kami na rin ang magkakatuluyan. Malakas ang kutob ko na magpo-propose na siya sa akin at hindi ko maiwasang hindi kiligin!

Napangiti ako dahil sa naisip ko pagkatapos ay muling humugot ng isang malalim na buntong hininga. Paniguradong magugulat siya dahil sa pagdating ko lalo na at hindi ko naman sinabi sa kaniya na darating ako ngayon. Gusto ko nga kasing sorpresahin siya. Dali-dali kong hinawakan ang seradura ng pinto at eksakto naman dahil hindi ito naka-lock kaya pinihit ko na ito kaagad at itinulak.

Ang ngiti sa aking labi ay bigla na lang nabura dahil sa tagpong bumungad sa aking harapan. Sa sala ay naroon si Philip at may nakapatong ritong babae na walang saplot ang buong katawan. Ang bibig nito ay nakanganga at ang ulo nito ay nakatingala sa kisame habang tumitirik ang mga mata. Ang walang hiya ko namang boyfriend ay abalang nakasubsob sa dibdib ng malanding babae.

“Mga walang hiya kayo! Mga baboy!” sigaw ko kaagad. Ni hindi man lang napansin ng mga ito ang pagbukas ng pinto dahil abala pala ang mga ito sa pagpapasarap!

Mabilis silang naghiwalay nang marinig nila ang aking sigaw at parehong gulat na gulat. Napuno ng pagkataranta ang mga mukha nilang dalawa at ang babae ay nagmamadaling pinulot ang mga saplot nito na nagkalat sa sahig at dali-daling nagbihis para takpan ang katawan nito. Mabilis din ang  naging paggalaw ni Philip at nagbihis bago tuluyang tumingin sa aking mga mata. Labis pa rin ang pagkagulat sa mukha nito at mukhang tarantang taranta na akala mo ay hindi alam kung ano ang gagawin.

Ni hindi na nga ako kinabahan at natakot nang makita ko ang t****o nito kanina sa halip ay wala na akong maramdaman. Para bang namanhid ang buong pagkatao ko marahil sa labis na galit.

“Fre-freya…” tumayo siya sa upuan at pagkatapos ay nagmamadaling lumapit sa akin ngunit bago pa man siya makarating sa aking harapan ay mabilis ko siyang sinalubong at itinaas ang kamay ko para bigyan siya ng isang napakalakas na sampal.

Halos mamanhid ang kamay ko sa sobrang lakas ng sampal na ibinigay ko sa kaniya. Napahawak siya sa kanyang pisngi at pagkatapos ay tumingin sa akin na punong-puno ng pagsisisi ang mga mata niya ngunit wala akong maramdaman. Nag-aapoy ang mga mata kong nakatingin sa kaniya at halos manginig din ang buong katawan ko. Tatlong taon na sila bukas, tatlong taon na silang magka-relasyon at balak na nga niyang isuko ang sarili niya rito pero bakit ganito? Bakit nagawa niyang lokohin ako at sa bisperas pa talaga ng anniversary namin, talaga ba?

Halos matuyo ang lalamunan ko at halos walang tinig na lumabas rito. “Kailan pa?” nanginginig ang boses kong tanong kay Philip habang nakatingin sa mga mata niya.

Ngunit sa halip na sumagot ay yumuko siya at iniwasan ang mga mata ko. Ang pananahimik niya ay sapat nang sagot sa akin, sapat na para sagutin ang tanong ko ngunit gusto ko pa ring marinig ang sasabihin niya at ang sagot niya. Napakaganda naman ng pagsasama namin, halos napaka-perpekto pero bakit ganito? “Kailan pa?!” sigaw ko sa kaniya nang hindi niya sagutin ang una kong tanong.

Napakagat labi ako, hindi ko namamalayan ay bigla na lang tumulo ang aking luha. Siya ang aking first boyfriend at hindi biro ang pagmamahal na ibinuhos ko sa kaniya. Ilang sandali pa ay nag-angat na siya ng ulo sa wakas at pagkatapos ay tumingiin sa akin.

“Natukso lang ako kasi…” tumigil siya sa pagsasalita at napalunok ng ilang beses. “Kasi hindi mo naman kayang ibigay ito sa akin. Lalaki ako Freya may pangangailangan ako…” paliwanag niya sa akin at pagkatapos ay humakbang siya ulit upang lumapit sa akin ngunit mabilis akong umatras kaya lang ay nagpatuloy siya sa paglapit sa akin kaya muli kong itinaas ang kamay ko at muli siyang sinampal sa pangalawang pagkakataon.

Ni minsan ay hindi ko inisip na darating ang araw na ito sa relasyon naming dalawa. Ang akala pa naman ay okay lang ang lahat pero mali pala ako. “Dahil lang sa hindi ko kayang ibigay ay hinanap mo na sa iba? Hindi ba at paulit ulit ko namang sinabi sayo na nire-reserve ko lang ang ang sarili ko? Ibibigay ko naman sayo yun e pag kinasal na tayo.” puno ng hinanakit na sabi ko sa kaniya. Hindi ko na binanggit sa kaniya na plano ko na sanang ibigay sa kaniya ang sarili ko pero, tama lang pala na hindi yun nangyari sa pagitan namin.

“Ganun ba talaga kahalaga yun? Ikamamatay mo ba na hindi makagamit huh?!” tanong ko ulit dahil parang nahihirapan siyang tanggapin ang katotohanan.

“Hindi mo maiintindihan dahil hindi ka lalaki Freya.” seryosong sabi niya sa akin. “Sa tingin mo ba talaga ay puro walang kwentang date lang ang isang relasyon? Kain sa labas? Nood ng sine? Sa tingin mo ba ay ganun lang talaga huh? You are so naive.” sabi niya sa akin at umiling.

“Ilang taon na akong nagtitiis sayo. Napaka pakipot mo.” sabi niya pa na halos ikakuyom ng mga kamay ko. Parang hindi siya ang nagsasalita, parang ibang tao na. Hindi ako makapaniwalang napatingin sa kaniya. 

Mas lalo pang tumulo ang aking luha. Nanginig na rin ang aking mga labi at hindi ko na rin mapigilan ang sarili ko na hindi mapahikbi. Sobrang sakit. Sobrang bigat sa dibdib at hindi ako makahinga. “Sa tingin mo ba ay may magtyatyaga sayo kung ganyan ka?” tumawa siya ng punong-puno ng pang iinsulto habang nakatingin sa aking mga mata.

“Ako lang Freya. Ako lang.” mayabang pa na dagdag niya. Ang kapal ng mukha niya! Sobrang kapal!

Ilang sandali pa ay ngumiti siya sa akin. “Sa totoo lang e pinagtitiisan nga lang kita dahil alam mo kung bakit? Kasi alam kong tanga ka at mahal na mahal mo ako…” masayang usal nito na halos ikadurog ng buong pagkatao ko.

Sobrang sakit, pakiramdam ko ay may kung anong nakabara sa lalamunan ko. Hindi ako makahinga. Nagsasalita pa si Philip ngunit parang hindi ko na maintindihan pa ang mga sinasabi niya sa akin. Mabilis akong umatras at lumabas ng pinto habang hilam ng luha ang aking mga mata.

…