Kabanata 1

"You look horrible!"

Imbes na mainis at magalit sa sinabi ng customer ay nginitian ko na lamang ito. Wala rin naman akong ibang magagawa if mas inuna kong magwala, at baka masisante lang ako.

Mas lalo pa akong ma-i-stress at baka manganak pa ulit ang mga pimples ko, eh halos sakupin na nga nila ang buong mukha ko. Kaya talagang mapapasabi na lang ang iba na may naglalakad na pimples.

Harsh, right? Well honestly, I love myself!

Iyon nga lang, pakiramdam ko minsan ay para akong si Cinderella. I am the only one who do all the house chores kahit na may dalawa pa akong kapatid. They are both studying, at ako lang ang huminto ng pag-aaral para matulungan sila mama, and she also insisted na magtrabaho na lamang ako't mas kailangang makapatapos ni Kuya at Weylia. It feels so unfair, gusto kong magtanong kung bakit sa tingin nila ay hindi ko kailangang maka-graduate.

Pero kahit ganoon, I followed what they want me to do. Understandable rin naman dahil si Kuya ay graduating na at ang bunso namin ay katutuntong pa lang sa high school kaya mas dama namin ngayon ang laki ng gastos.

Pero kung sana ay nag-aaral pa ako ngayon, siguro ay alam ko na ang pakiramdam ng pagiging isang kolehiyala. The regrets...hayst!

"Allanna, gusto mo dito ka muna sa counter. Kanina ka pa nagsi-serve, at alam kong pagod ka na," aniya ni Heremia, ang pamangkin ng boss namin na ngayon ay nagpa-part time dito.

"Are you kidding me? Kailan pa ako napagod, Heremia?" Pero halos mapangiwi ako nang tumulo ang pawis sa noo ko na tila ba ipinapahiwatig na kasinungalingan lamang ang sinabi ko.

Napahagikgik ang lalaki. "O, siya. Amin na 'yang order."

Agad kong iniabot sa kaniya ang listahan ng order. "Cappuccino again."

"It became our signature coffee. Isn't it?" natatawa niyang tanong at saka ginulo ang blonde na buhok niya. Napailing na lamang ako't nagpunas na ng ibang bakanteng table na pinag-alisan ng customer.

When I heard the bell ay muli akong lumapit sa counter.

"Here you go, Ma'am. Serve it with love," mapaglarong sabi ni Heremia at tinulak palapit sa'kin ang tray na may cappuccino, and a slice of strawberry shortcake.

"Thanks. I will."

Heremia has been a good friend ever since I got here. Kung wala siya ay baka matagal na akong nag-resign dito dahil ang ilan sa mga ka-trabaho namin ay ayaw sa'kin at madalas akong asarin dahil medyo chubby nga ako't maraming tigyawat. Sadyang in-encourage lang ako ni Heremia na to be confident, and always be myself no matter what happens.

Pagka-serve ko ng order ay nginitian ko ang customer kahit na umismid lang siya at parang diring-diri.

Well, sanay na ako sa ganiyan.

Napatingin ako wall clock. It's already noon, at kailangan ko nang mag-out. My working hours here in the coffee shop will start from 6:00 A.M to 12:00 P.M lang since I have two sidelines pa; Magtitinda sa palengke kasama si mama, at waitress sa isang sikat na bar downtown. Kailangan ko ring mag-asikaso sa bahay pagdating ko, dahil sa ayaw at gusto ko ay ako ang magluluto.

Nasa palengke pa kasi si mama at sekyu naman si papa sa mall. Kaya si Kuya at bunso lang ang nasa bahay, at sigurado akong wala na naman silang ibang ginawa kundi ang tumutok sa kaniya-kaniya nilang phones.

Well, I don't have a phone. Matagal nang nasira 'yong dati. Gusto ko sanang bumili ng bago, kaso hindi naman ako makapag-ipon dahil sa tuwing uumpisahan ko na ay siya namang pagdating ng mga bayarin.

"Mag-a-out ka na, Allanna? Go na, ako na ang bahala dito. Parating na rin naman si Alexia at Rewsi. Huwag mo na silang hintayin."

"Thank you, Heremia." Tumango lang ito't siya namang paglakad ko papunta sa locker room.

Tinanggal ko lang ang apron na suot ko't ipinalit ito sa locker na pinaglagyan ko ng aking bag. Kinuha ko ang panyo na dala ko sa bag at saka pinunasan ang aking mukha.

"Aw!" d***g ko nang masagi ko ang tigyawat sa tungki ng ilong ko.

Pagtapos ko ayusin ang sarili ay sa backdoor na ako dumaan dahil nga dito ko rin ipinaparada ang bisekleta na gamit ko papasok at pag-uwi. Ayaw ko rin kasing mag-commute dahil imbes na sobra ang sahod na matatanggap ko, mas kukulangin pa dahil sa mahal ng pamasahe ngayon.

Nowadays, we need to be practical, and use all the resources we have.

"Hoy, teh! Butas na gulong mo, ang taba mo kasi!"

Biglang bumagal ang pag-pedal ko nang marinig ang sigaw ng bata na sisiga-siga. Nang lingunin ko siya ay nagtatawanan sila ng dalawa niya pang kasama habang tinuturo ako.

Mga wala na talagang respeto. Mga pa-cool kid na feeling gangster, hindi na lang mag-aral at matuto ng magandang asal.

"Umuwi na kayo mga bata!" sigaw ko pabalik.

"Pangit mo!"

Napangiwi na lamang ako't ipinagpatuloy na lang ang pagpi-pedal. Wala rin naman akong magagawa para patigilin sila, hindi ko naman pwedeng kurutin sa pwet ang mga 'yon at baka sa barangay pa ang bagsak ko.

Pagdating sa bahay ay agad akong pumasok at halos umusok ang ilong ko sa nakita.

Ang kalat ng bahay! Ang iniwan kong malinis kanina'y ngayon ay parang dinaanan na ng bagyo. Pambihira!

"Kuya Blake!" sigaw ko't pinagpupupulot ang mga gamit na nakakalat sa sahig.

"Lana?! Lana! Buti dumating ka na."

"Kuya Blake, bakit sobrang kala—" napanganga ako nang makitang naka-topless siya't may nakalingkis na babae sa braso niya. Naka-bra lang ito at buti ay suot niya pa ang pants niya, kundi ay baka inatake na ako ng highblood. Pero parang hindi niya nga ako nakikita dahil panay pa rin ang paghalik niya sa leeg ni kuya.

Kaloka! Ginawa pa nilang motel ang bahay namin.

"Hoy, Kuya. Paalisin mo na 'yang babae mo. Parating na si mama." Napasentido ako't namaywang. "Paalisin mo na 'yan ngayon din kung ayaw mong maabutan ni mama at matikman ang sakit ng hambalos sa'yo ng sinturon."

Agad siyang namutla at binulungan ang babae. Tumango lang ito't inagaw sa'kin ang damit na hawak ko. Sa kaniya pala iyon.

"Ah, pasensya ka na," aniya ko. Inirapan lang ako nito't isinuot ang kaniyang damit.

"See you tomorrow, babe."

Naghalikan muna silang dalawa bago siya umalis. Naghuling-sulyap pa nga ito sa'kin at saka umirap ulit.

Grabeh ang attitude ni ate girl, ha!

"Nandiyan na si Weylia?"

"Yep. Nasa room niyo, gumagawa ata ng assignments niya."

Napailing ako. "Gag* ka, Kuya. Buti hindi nakita ni Weylia 'yon."

"Well, I told her to stay lang sa kuwarto niyo dahil may bisita ako."

Napailing na lamang ako't umakyat na papunta sa kuwarto. Marahan kong binuksan ang pinto at pumasok. Dito ay nakita ko si Weylia na abala sa pagsusulat.

"Hi," bati ko. Pero inirapan lamang ako nito't mas nag-focus na sa pagsusulat sa kaniyang notebook habang patingin-tingin sa nakabuklat na libro.

Sadyang mainit talaga ang ulo nito sa'kin, at hindi ko alam kung bakit.

Kinuha ko na lamang ang tuwalya ko't dumiretso na sa banyo para maligo. Ang init kasi at saka ramdam ko na ang lagkit ng pawis ko.

Habang naliligo ay hindi ko maiwasang mapa-indak at mapakanta. Nakasanayan ko na rin dahil sadyang maganda ang boses ko dito sa banyo dahil sa echo. Natatawa pa nga ako kapag sinusubukan ko ang kulot-kulot na boses.

Hinawakan ko pa ang tabo na tila ba isa itong mikropono at mas nilakasan ang aking boses.

"Ate!"

Malakas na pagkalampag sa pinto ang nagpatigil sa'kin. Para akong nagkaroon ng mini heart attack dahil sa gulat.

"Bakit?!" tanong ko't nagbuhos na ng tubig sa ulo ko para banlawan ang buhok kong may shampoo.

"Hinaan mo po ang boses mo, please lang! I can't concentrate on writing my essay. Hindi ka naman ka-boses ni Regine! Tunog lata ka po! Kaya maawa ka sa tainga ko."

I bit my bottom lip at pilit na pinipigilan ang aking hagikgik. Grabeh naman kasi si Weylia! Parang mas panganay pa siya kaysa sa'min ni Kuya Blake.

"Ok, sorry!" sigaw ko na lang pabalik at saka sunod-sunod nang nagbuhos ng tubig sa aking katawan.

Ilang minuto lang ay natapos na rin ako. Hindi na rin naman ako nagtagal dahil ang lamig na at saka baka maabutan pa ako ni mama, at ang kusinang wala pang pagkain.

Baka lumipad pa sa akin ang kaldero mamaya.

Bago lumabas ng banyo ay tinitigan ko muna ang aking sarili sa harap ng salamin. Medyo naging overreacting ako sa part na puno na ng tigyawat ang mukha ko. Pero lima lang ito't talagang tig-iisa sa bawat parte ng aking mukha: noo, kaliwa't kanang pisnge, tungki ng aking ilong, at sa baba.

Ngumiti naman ako nang pagkalaki-laki at halos mahimatay nang mapansing may tinga pa ako sa ngipin dahil sa meat na almusal namin sa work kanina. Sungki na nga, mag-iiwan pa ako ng tinga. Ano ba naman 'yan!

Napansin kaya ito ni Heremia? Todo ngiti pa man din ako sa mga customers kanina. Kaya siguro sila diring-diri sa'kin. Nakakahiya!

Sunod na in-check ko ay ang aking kili-kili. Pagtaas ko ng aking kamay ay napangiwi ako dahil sa medyo mahaba na ang buhok ko sa kili-kili. Kailangan ko na atang mah-shave? Pero kasi sa tuwing nasa palengke na ako ay nakakalimutan kong bumili. It's either tatanggalin ko 'to o magtatayo ako ng kagubatan sa mabagsik kong kili-kili.

"Ang ganda mo talaga, Allanna! Ikaw ang pinakamagandang babae sa balat ng universe," aniya sa aking sarili't umastang isang beauty queen.

Paglabas ko ng banyo ay dumiretso ako sa cabinet para kumuha ng damit. Simpleng white na v-neck shirt at varsity shorts lang ang suot ko. Sinuklay ko na rin ang dry kong buhok na ang hilig maglagas.

"Allanna! Bakit wala pang pagkain dito?!"

Ang pamilyar na pagdagundong ng boses sa loob ng kuwarto ang siyang nagpanginig sa buto ko. Napatingin ako sa pintuan at nakita si mama, may lumalabas ding usok sa kaniyang ilong dahil sa gigil niya sa akin.

"H-hi, ma," bati ko't napakamot sa aking ulo. "Welcome home?"

"T*ng*na! Anong welcome home?! Bakit wala pang pagkain, gutom na ako!"

"S-sorry, ma. Kauuwi ko lang—"

Napapikit ako nang malakas niyang hampasin ang pinto. "Ang dami mong sinasabi! Magluto ka na, Allanna. P*nyeta ka talaga! Papatayin mo sa gutom ang mga tao dito."

"O-opo!"

Agad akong napatakbo papunta sa kusina. Nakasalubong ko pa si Kuya na abala sa pagpipindot sa kaniyang phone. Ka-chat siguro 'yong babaeng pumunta dito kanina.

Pagdating sa kusina ay napasandal ako sa pader at pilit na hinabol ang aking hininga. Kaloka! Bakit ba ako tumakbo? Mukha namang hindi ako hahatawin ng sinturon ni hudas—este mama.

Sobrang tagal ko ba sa banyo? Parang wala pa ngang sampung minuto mula nang pumasok ako, e!