Dismayang bumalik sina Nelia at Peng, patungo sa dako nina David at Anderson. "Hmm, umuwi na tayo..." mahina at walang ganang tugon ni Nelia. Napansin agad ni Anderson at David na may mali. Napatayo na lang silang dalawa. Lumapit ito nang mabilisan sa kaniya. Alalang hinawakan ni Anderson ang kamay niya. "What happened?" Tanong pa ng asawa niya.l "Hmm... Mukhang gusto niyo na yata ang umuwi. Sige, pwede na kayong umalis. Pero, huwag niyong kakalimutan, bukas ang pintuan ng bahay ko. Para tumanggap ng mga bisita," nakangiti na sambit ni Mr. Gonzales. Dahil sa kawalang gana ni Nelia. Na-una siyang lumakad. Nag-aalalang tumingin sa kaniya ang lahat. Sinundan siya ng mga ito, hanggang sa makalabas sila nang tuluyan ng bahay. l Sa sasakyan na rin ni Anderson, sumakay si David. Sa dahilan na, may sumira ng gulong ng sasakyan niya. Gayunpaman ay hindi niya ito pinagtuunan nang pansin. "Anong meron? Anong nangyari? Nakita niyo ba si Mylene?" sunod-sunod na tanong ni David.
Hindi kayang maniwala ni Nelia sa sinasabi ni Mr. Gonzales. Dahil, alam niyang malupit ito noon pa man. Ngunit, ma-ingat pa rin siyang gumagalaw kasama ang kaniyang mga kaibigan."Mr. Gonzales, my wife wanted to see her friend. So I want you na ilabas siya." Seryoso at malamig na tugon ni Anderson. Kinabahan agad si Mr. Gonzales. Lalo na ay wala talaga sa balak niyang ipakita ang kaniyang anak sa mga kaibigan nito. "I know I need na sumunod sa mga sasabihin ng partner ko. But now, I'm the only one who has the right to do that thing. This is personal. Hindi mo ako pwedeng utusan Mr. Montealto." Seryoso din na pagbalik nito. "Love, ayos lang. Hindi mo naman kailangan pilitin pa siya. Magkikita din kami ni Mylene." Walang ibang magawa si Nelia, kundi ang pakalmahin ang sitwasyon. Lalo na alam niya kung ano ang pwedeng mga gawin ni Mr. Gonzales.Kapag patuloy pa silang magpilit ay si Mylene ang masasaktan at magdudurusa. "Hindi ko alam kung saan ko hahanapin si Mylene. Dahil, kalat na
"Ano ang gagawin natin? Kapag hindi tayo makapasok, baka kung ano na talaga ang ginawa nila sa kaibigan natin?" pag-aalala ni Peng. Kahit ako din naman ay hindi ko mapigilan ang mag-alala. Kaibigan ko si Mylene, hindi ako papayag na saktan na naman siya ng pamilya niya. "Makakapasok tayo. In three days, may invitation letter ako para sa kasal ng anak ng kaibigan ni Mom. I didn't expect na si Mylene ang ikakasal sa kaniya.""Three days? Ibig ba sabihin hindi pa rin tayo makakapasok kahit ngayon tayo pumunta?" pagtataka ko naman."Pwede tayong makapasok ngayon. Pero, baka hindi natin siya makita. I know that Gonzales Family. Mahigpit talaga sila. Kahit sa mga contract ng company, nangunguna din sila paminsa-minsan." "Paano na 'to? Makakapasok tayo pero hindi natin siya makikita. Ano ang silbi ng bagay na 'yon?" reklamo ni Peng, sabay buntong hininga."Gamitin niyo ang pagkakataon na 'to para libutin ang loob. Baka sakaling makita niyo siya. Don't worry, I'm here to guide you. Kung sak
Matapos ang kasiyahan nila Anderson at Nelia kanina ay nagbyahe sila ngayon patungo sa hospital. Hindi niya pa rin alam na pinagmamalupitan na ang kaibigan niyang si Mylene sa bahay nito. Gayunpaman, ay may kunting kirot sa puso ni Nelia. Hindi niya ito maintindihan.Ilang minuto ang nakalipas ay narito sa hospital ngayon sila Nelia kasama ang asawa niya. Binisita nila ang lola ni Anderson. Ngunit, tila wala pa sa magandang kondisyon ang lola nila. Lalo na ang emosyon nito.NELIA POV.“Lola, how are you po?” mahinahon kong tanong sa kaniya. Kahit paano ay nag-aalala pa rin ako, kahit hindi kami magkasundo.Akala ko sasagutin niya ako. Pero, hindi niya man lang ako pinansin. Ayos lang naman sa akin pero sana magkasund na kami. Dahil, magkakaroon din siya ng apo sa amin ni Anderson.“Hindi ko inaasahan na magkakasama pa rin kayong dalawa,” masungit na tugon nito. Ang sungit pa rin niya, Ngunit, hindi pa rin ako maaaring mag-padala.Mukhang hindi naman maganda ang mangyayari ngayon. Upan
"Love, bakit ka nagagalit? May nagawa ba akong masama sa 'yo?" kunot noo kong tanong sa asawa ko. Ako pa ngayon ang magsusuyo. Wala naman akong ginawa ehh. Minsan talaga ang mga lalaki, hindi madaling intindihin. Hindi niya ako sinagot. Ni-walang imik man lang siya. Seryoso lang siya na nakatingin sa ballpen sa mesa. Mukha siyang hari sa lagay na 'to. "Love, sorry na. Kasalanan ko na po. Sorry, it's all my fault, okay? Kaya, huwag ka na magtampo diyan. Humihingi na ako nang tawad ohh. Pasensya na love. Hindi ko na uulitin ang galitin ka sa bagay na hindi ko rin maintindihan," napangiwi ako. Nakikiusap na patawarin niya. Ngunit, of course, naririto pa rin ang kislap ng aking mga mata."Are you sure?" tila pagdududa nito dahilan na ikinabago ng mukha ko. "Oum, kailangan mo pa bang itanong 'yan? Totoo naman ang mga sinasabi ko ehh." Medyo sinungitan ko ang boses ko pati na rin ang emosyon ko."Ok," tipid niyang sagot na may malamig na boses. Aba! tapos hindi niya manlang ako papans
Matapos ang lahat kanina sa bahay ay dinala naman ako ngayon ng asawa ko sa opisna ng company niya. Akala ko hindi siya pupunta dito. Dadalhin niya pala ako dito ngayon. Pero, ayos na rin dahil kinantahan niya naman ako kanina. Isa pa naging maayos din ang pakikitungo sa akin ng mga tao dito sa company. Akala ko pa naman pagkakaguluhan nila ako dahil sa naging masamang news noon.Oo nga pala na-iwan akong mag-isa dito ngayon sa office ni love. Tinawag siya kanina ng secretary niya para sa isang mahalagang meeting. Habang nagtitingin-tingin ako sa loob ng office, tumunog ang pintuan. Hindi ko alam kong sino. Pero, papapasukin ko na lang. Kaya, agad kong binuksan ang pintuan. Hindi ko inaasahan na magkikita kami muli, tapos dito pa talaga sa office."Ahm, pumasok ka," pag-yaya ko pa rin kahit nag-aalinlangan pa ako. Sumunod din naman siya sa sinabi ko. inilibot-libot niya ang paningin niya sa paligid."I didin't expect to meet you again, Nelia." Grabe siya makapagsalita ang lamig, tapo