PROLOGUE

Prologue

"Tue, anong oras tayo uuwi?" Napabaling ang tingin ko sa kaibigang si Ree.

Nasa harap kami ng isang club ngayon. It's my 21th birthday today, at ngayon dito ko naisipang i-celebrate ang birthday ko.

"Mga 12 siguro?" Hindi pa siguradong sabi ko.

Sarkastikong ngumiti ito sa akin at inayos nito ang makapal na salamin sa mata. Natawa nalang ako sa kaniya.

Ree is one of my bestfriend. She is indeed a beautiful woman ngunit mukha talaga itong nerd but I think she's really not. Natatakpan ang mukha niya ng mahabang bangs at maging ng makapal niyang salamin kaya hindi gaanong kita ang mukha niya. Ngunit kahit na mayroon pa siyang mga tigyawat ay 'di parin maaalis na maganda talaga siya.

Actually, gusto kong i-celebrate ang birthday ko rito dahil narinig ko na kakanta ang banda rito ng crush ko. Napangiti ako sa isiping iyon. I'm crazy right?

"Mamaya darating na ang mga 'yon." Sambit ni Ree, tinutukoy ang mga kaibigan namin.

"Sino ba ang mga inimbita mong kaibigan at meron ka bang inimbita na kapatid mo?" She asked again.

"'Yung ka-group lang natin ang naimbita ko. Then, si Wedny lang ang pupunta sa kapatid ko." I said.

Tumango naman ito sa sagot ko.

Sayang lang at wala si Jan. She's one of my bestfried and my cousin too. Well, I understand why she is not coming. She been through pain and I know that it's hard because I already felt it, it felt like you're in hell.

"Happy Birthday Tue!" Sabay sabay na bati ng mga kaibigan ko pagkarating.

Ang usapan namin ay bago mag eight narito na, ngunit malapit ng mag nine nang dumating sila.

Umupo naman na sila sa mga bakanteng upuan sa table namin. Nang tumabi sa akin si Wedny ay agad na nakita ko ang nasa phone nito.

"What the fuck Wedny!" Sigaw ko nang makita ang ginagawa nito sa phone niya. Agad na umalis naman siya para lumayo sa akin.

Tumawa ito sa akin. Napasimangot ako, nagpost kasi ito sa f******k ng picture ko noong bata pa ako at mga photo na kakakuha niya lang ngayon na hindi naman maayos ang pagkakakuha. It's epic!

Sinamaan ko ng tingin si Wendy ng makitang nag-notif na sa akin ang post niya. Itinag niya pa talaga ako, nakakapanggigil.

Ngunit nabalik na naman ang isip ko sa pag-iisip. He come into my mind again. Isn't he tired running in my mind?

I don't even know why I do like him. No, it should be, why I do love him? Wala naman siyang ginawa pero nagawa kong mahalin siya.

I been dreaming about him being mine but reality always slapping me. So, I always ended up smiling sadly.

Napailing ako sa mga iniisip ko. Dapat sarili ko muna ang isipin ko ngayon. This is my day, I should think about myself first. Please erase him on my head!

But despite everything, it turned out nothing. Dahil sa malakas na sigawan agad kong namalayan ang sarili kong nakatingin sa stage kung nasaan ang grupo nila na nakatayo na roon at naghahanda.

Agad na natigilan ako nang magtama ang tingin namin. My heart skips a beat of two habang nakatingin sa mga mata niya. Those eyes that I dreamed to just look only to me.

And when he smiles at me parang naubusan na ako ng hininga. But my mind come back to reality when I realized that look and that smiles wasn't for me, it's for Ree!

My lips smiles slowly, hiding the sadness creeping into me.

Damn it. Sino ba naman ako para bigyan ng pansin? Sino ba naman ako para maging karapat dapat sa kaniya? Hays, buhay parang life.

Agad na nag-iwas ako ng tingin at tumingin nalang sa mga taong nag-sasayawan subalit mas nalungkot lang ako nang makita kung gaano sila kasaya habang kasayaw ang iba't ibang lalaki.

It feels like the world is making me feel that I'm alone, kahit na hindi naman ako mag-isa ngayon.

Napabuntong hininga ako at pumikit saka bahagyang yumuko. Because if I look around, mas lalo lang akong malulungkot sa mga nakikita habang nakatingin sa mga taong nagkakasiyahan.

This is my birthday but it feels like the day I was born is really lonely. Does my parents sad when I was born? Why it feels like this? Is this a curse?

Bahagyang napangiti ako nang marinig ang pag-echo ng tunog ng gitara maging ang isang malakas na hampas ng drum.

They are going to start. Mag-uumpisa na naman akong makinig sa musikang parang walang tunog. I hate music, but because of him I did love it, but not the song. I love the music itself.

Agad na natigilan ako sa pag-iisip nang marinig ang kinanta ng banda nila. It feels like they are singing for me.

They are singing a happy birthday song!

Agad na nag-angat ako nang tingin. And I wasn't wrong because they are really singing for me.

Ree is coming on my way holding the cake she baked. At kasama niya ang mga kaibigan namin na masayang kumakanta kasabay ng banda at naroon din si Wendy na tuwang tuwang nag-vivideo.

Nang may maramdaman ako sa pisngi ko ay saka ko lang nalaman na umiiyak na pala ako. It's because of happiness, I guess.

Maybe, God already gave his gift for me. This is the best birthday gift for me, now. I never experience being greeted like this. Maybe my family sang for me too, but the feeling of everyone singing for you and some of them don't know you is just different.

"Happy birthday Tuesday!" They shouted in glee nang matapos nila ang pag-awit para sa akin.

Hindi ko maigalaw ang labi ko para mag-salita dahil nanginginig iyon. Hindi naman ganon kalaki ang ginawa nila pero sobrang laking bagay nito sa 'kin.

"Make a wish Tue!" Masayang sabi ni Ree.

I slowly close my eyes. I never wish for anything. All I wish is to make my dream come true. My dream to be his girl.

As I blow the fire on the candle when I already whispered my wish on my mind. The reality slaps me for real. Because I know it's impossible. So, I should just keep it on my imagination.

Mabilis ang mga pangyayari at namalayan ko nalang ang sarili na nakahilig kay Wendy habang pinapakalma ang sarili ko.

Ang banda nila ay nag-umpisa nang magpatugtog sa gabing iyon. All the songs they're playing is all love song and I can't help it but to think that it's for me, kasi ang hilig nilang ipatugtog ay 'yung mga kanta na pang-rock.

But why it end up like this?

And in just a second, my questions had it's answer. Because I saw the beautiful girl he ever had.

Mapait na napangiti ako. Maybe that's for her.

"I heard na lumalago na 'yung mga binebenta niyong bulaklak." Agad na binaling ko ang tingin sa mga kaibigan ko.

Lahat sila ay may kaniya kaniya nang kinakain. Lahat ng ito ay inihanda ni Ree. And I feel so lucky, having her.

"Yes, I'm really happy kasi magbubunga na lahat ng pagsisikap ni dad. He did a lot of work para lang makamit 'yon." Sabi ni Daphne, one of my friend.

"Well, kahit na hindi niyo na gawin 'yon mayaman naman na kayo! Yung tito mong kapitan, may company 'yun ha! Kilalang kilala nga ang pamilya niyo." Sabat ni Wedny.

Ngumiti lang si Daphne sa kaniya. "Gusto man ni mom na ganun ayaw naman ni dad, dahil gusto niya na paghirapan ang lahat ng gagamitin namin sa mga pangangailangan namin." Napangiti ako roon.

We're not rich. Kaya nga ngayon ay hindi ko nagawang maghanda dahil alam ko ang lumugar lalo na sa oras ng kagipitan. May sariling company rin sila papa pero bumagsak iyon magmula nang mamatay sina lolo at lola.

Mayroon din namang mga kapatid si papa na may sari-sariling pangalan na pero may kaniya kaniya na silang buhay at ayaw rin ni papa na humingi sa kanila because he said, he wanted to give what we need by himself.

At natuto ako na kumayod din. Na kahit na nag-aaral ako ay nagagawa ko paring mag-trabaho para magkapera ng sa gayon ay hindi ko iasa lahat sa pamilya ko.

"By the way, why did you celebrate your birthday here?" Umangat ang tingin ko kay Adromeda nang magsalita ito.

Hindi naman ako nakapagsalita nang sumabat na si Wedny. "Wag ka nang mag-tanong, obvious naman eh." Sabi nito.

Mahinang natawa si Adromeda at tumingin sa stage kung nasaan ang buong banda nila.

Agad na yumuko rin naman ito dahil namula ang pisngi. Hindi ko naman siya masisisi, ikaw ba naman ang tumingin sa mga lalaking biniyayaan ata ng langit na magkaroon ng napakagwapong mukha.

"I heard about your family Adromeda. Mas lalo pang nakikilala ang pamilya niyo ah?" Linya muli ni Wendy.

Ngumiti naman sa kaniya si Adromeda. "They are doing too much work para roon." Sambit nito.

The way her eyes turned lonely makes me think, what's wrong. Hindi kami gaanong close but I want to comfort her kahit na alam kong hindi siya magiging komportable.

"This is Tuesday's birthday. She should be in the spotlight!" Bawi nito para siguro matakpan ang lungkot na lumulukob sa kaniya.

And with that excuse, I knew that no one notice her pain except me.

"Oo nga!" Nakangising sabi ni Wedny at agad na itong nag-open ng topic na puro mga kahihiyan ko sa buhay.

Hindi na ako nagsalita at hinayaan nalang na sila na pag-usapan ako. Nasa harap lang nila ako at hindi man lang nila naisip na naririnig ko ang mga sinasabi nila.

Lumipas ang ilang minuto ay naisipan ko munang lumabas.

"Wash room lang muna ako." Paalam ko.

Tumango naman sila sa akin. Ngumiti ako at agad na naglakad.

Actually, I'm not really going to wash room. Lumabas ako sa bar para mag-pahangin.

I just want to make my mind have its peace and also my heart to make it beat normally.

But as I look at the beautiful horizon, the day I first met him crash like a waves into my mind. The day my heart beat for him and the day my mind started to only think about him.

The day when I dreamed to make him mine even though I know it's impossible to happen.

But maybe I can change that.

"Hey." Natigilan ako sa pagtingin sa dalampasigan nang marinig ang malalim na boses ng lalaki.

Agad na lumingon ako sa gawi ng lalaking nagsalita. When our eyes met I immediately turned into statue while my mind quickly think about something. To make those eyes look only to me.

Napakurap kurap ako nang tapikin nito ang pisngi ko na ikinabalik sa wisyo ng buong kaluluwa ko.

But when I feel the warmth on his palm. It make me dream to make me feel that warmth again but this time in his embraces.

"You're spacing out woman. Wake up." Ani nito.

Hindi ako nakapagsalita at para bang nawalan ako ng boses habang nakatingin sa lalaking nasa harap ko.

"H-Ha?" At sa wakas ay nagawa kong mag-salita.

Nag-iwas ito ng tingin sa akin. Hindi ko naman alam ang gagawin lalo na nang makita ko ang bahagyang pagtaas ng gilid ng labi niya.

Agad na napatingin ako sa sariling katawan baka mamaya ay pinagtatawanan niya ako. Nag-init ang pisngi ko dahil baka mamaya ay mukha na akong gurang sa paningin niya.

Ngunit agad ding nawala ang pagkataranta ko nang makitang lilingon ito muli sa akin. Agad na tumayo ako ng tuwid at tumingin ng diretso sa kaniya.

Natigilan naman ito pero ilang sandali lang ay namalayan ko nalang ang sarili ko na nakatitig na sa mapupulang labi nito na bahagyang nakangiti sa akin.

I want to claim his lips. I want it, only mine.

"You're Ree's friend?" Bumalik ang diwa ko nang magtanong ito.

Agad na tumango naman ako kasabay nun ang pag-ngiti niya labas ang mapuputing ngipin nito.

Pakiramdam ko ay sobrang pula ko na dahil sa nararamdamang init sa mukha ko. Damn it!

"I'm his brother." Saka ito naglahad ng kamay sa akin.

Napatitig ako sa kamay niya. Natataranta ako at hindi alam ang gagawin. Saka ko nalang namalayan ang sarili ko na hinawakan na ang kamay niya para makipagshake hands.

Then I felt how he hold my hand. Napangiti ako sa sarili, how does it feel when he hold me as his girl? In that, I started to dream again. Dreaming about him holding me tight even though bloods of pain are embracing us.

Hindi ko namalayan na naestatwa na ako habang nakahawak sa kamay niya kaya agad na binawi ko ang kamay ko at napa-iwas nang tingin. Bahagyang umubo naman ito at dinig ko ang malalalim na buntong hininga niya.

Shit! Ano bang nangyayari sa akin?

"Ahm, a-anong pangalan mo?" I asked habang naka-iwas parin ang tingin.

"I'm One Mackenzie, older brother of your friend." Pakilala nito.

Tumango naman ako. "And you are?"

Napatingin ako rito. Doon ko lang nakita ang titig nito sa akin na ikinahiya ko. He's eyes is so intimidating ngunit kahit na ganun ay para itong naghihipnotismo na tumitig lang sa mata niya. And I think I'm already hypnotized, I can't take my eyes away anymore.

"Tuesday Miller." Pakilala ko at bahagyang ngumiti.

Bahagyang napaawang ang labi nito. Hindi ako naka-imik.

Lumipas ang ilang minuto ay agad na nabasag ang titigan namin sa isa't isa nang malakas na lumukob sa paligid ang boses ng isang babae.

Agad na napalingon ako roon, ganon din ang lalaking nasa harap ko.

The girl smiled at him and it made my blood boiled in jealousy. This isn't right but, I can't help it.

"Love, mommy is calling you." Natigil ako sa sinabi nito.

Love?

Then, I just realized that the girl who called him is his fiancee. How unlucky I am to fell in love with someone who can't be mine in the very beginning.

"Hey." It feels like a deja vu when I heard a cold deep voice.

Agad na tumingin ako rito at nakita ang kaisa-isang lalaking pinangarap ko.

Pagkalingon ko ay sumilay sa akin ang mata nitong walang kaemo-emosyon. Now, it's already different.

"Bakit?" Tanong ko, pinipilit ang sariling maging pormal.

"Happy birthday." Natigilan ako sa sinabi nito at nag-iwas nang tingin dahil nag-umpisa na namang mag-init ang mukha ko.

Ang sabi ko sa sarili ko ay hindi na ako magpapaapekto sa kaniya but myself betrayed me again.

"S-Salamat." Utal na sagot ko.

Namuo ang katahimikan sa pagitan namin. Agad na gumawa naman ako ng topic para sa gayon ay hindi kami malunod sa katahimikan na lumulukob sa amin.

"Regalo ko?" Biro ko at pinilit na matawa.

Tumingin ito sa akin. "I didn't prepared."

Ngumiti ako rito. Hindi man lang sinabayan 'yung trip ko. Sino ba naman ako para bigyan niya ng effort? Hays, this is making me feel like a broken hearted girl.

Napailing ako, bakit hindi ba?

"Should I bring a gift now?" Agad na umiling ako dahil sobrang seryoso ng tono niya.

"Ah hindi na! Binibiro lang naman kita." Tanggi ko.

"But maybe you'll love it." Dahan dahan itong lumapit sa akin na bahagyang ikina-atras ko.

Hindi ko namalayan na napasandal na ako sa pader. Nag-iwas ako nang tingin at tumawa, para itigil ang namumuong tensiyon sa aming dalawa.

Ngunit parang hindi man lang iyon tumalab.

Isang malakas na tawanan ang tumigil sa tensiyon na iyon na ikinahinga ko nang maluwag.

Aalis na sana ako at magpapaalam sa kaniya nang mabilis niyang hawakan ang bewang ko at ang bibig ko para dalhin ako sa madilim na parte ng lugar sa kung saan hindi kami makita.

"A-Anong gagawin natin dito?" Nalilitong tanong ko.

Hindi naman siya sumagot saka ko narinig ang palakas na palakas na tawanan ng mga babae at doon nalaman ko na may kung anong pinag-uusapan sila.

"She's not even beautiful." Rinig kong sabi ng isa.

"Is that the girl you were saying Calla?" Natigilan ako nang marinig ang pangalan na iyon at agad na tumingin kay One.

Hindi ko man makita ang mata nito ngunit ramdam ko ang matatalim na titig niya sa akin.

"Hindi man nga marunong magsuklay." Pang-iinsulto nila.

Hindi ko na rin kailangan pang isipin kung sino ang pinag-uusapan nila. Knowing that the girls talking is Calla's friends already gave me the answer.

It's obviously me. Alam kong hindi ako ganun kaganda pero hindi ko alam kung bakit palagi nila akong pinag-iinitan ng ulo.

I don't even remember what I did to them. Wala akong ginawa na kahit na ano sa kanila para pag-tripan nila ako.

"She's seducing your fiance right?" Tanong pa ng isa.

Rinig ko ang maarteng tawa nito. "Hindi naman tatalab 'yon." Sabi pa nito.

Napabuntong hininga ako.

"One don't like her. He already told me that he will never like a girl like her. Tuesday isn't a kind of girl na magugustuhan ng isang gwapong lalaki." Natawa pa ito.

Hindi ko alam pero kumirot ang puso ko sa sinabi niya.

So what is he doing here? Bakit kailangan niya pa akong kausapin kung ayaw niya naman sa akin?

I feel like a kid. Kailangan ba kakausapin lang ang tao kapag gusto? Damn Tue, you're really crazy.

But it feels different parang hindi lang simpleng kausap ang ginagawa niya. Or maybe I'm just assuming again.

"She's a bitch." Ang huling sinabi pa nito.

"Like her mom?" Kasabay nun ang malakas na tawanan.

Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at umalis sa pagkakahawak ni One at sinugod ang mga babaeng nang-insulto sa akin.

Hindi nila ako napansin dahil nasa madilim akong parte ngunit ilang sandali lang ay napatingin sila sa akin kasabay din non ang pagtaas niya ng kilay at pag-ngisi niya sa akin.

But her face suddenly turned pale when she looked at my back ngunit mas lalong nadagdagan ang gulat na iyon nang tuluyang nakalapit na ako sa kaniya at binigyan siya ng isang malutong na sampal.

Malakas ang naging tunog non na ikinatigil ng mga kasama niya. Hindi sila naka-imik dahil sa mabilis na nangyari.

"'Wag na 'wag mong idadamay ang mama ko!" Sigaw ko rito.

Ayun ang tunay na ikinagalit ko. She can judge me whenever she want but when it comes to my family she's stepping the dangerous line.

"H-How dare you to slap me!?" Sigaw nito at mabilis na hinatak ang buhok ko.

Alam kong mangyayari ang ganito at alam ko rin na tutulungan siya ng mga kaibigan niya but even though na ganon ang mangyari, kaya kong lumaban.

Sa kabilang nang sunod sunod na kalmot, hampas, sampal at sabunot ay lumaban ako sa mga ito.

Pinagsisipa ko sila at pinagsasampal sa abot ng makakaya ko. But I know I'm not going to win.

So I already accepted defeat.

Mabilis na naalis ako sa gitna ng mga ito at doon ko namalayan na hawak hawak na ako ni One habang hinaharangan ang mga babaeng gustong manakit sa akin.

"Enough!" Sigaw nito at madilim ang tingin kay Calla.

Natigilan ang mga ito. Hindi nakapagsalita gawa ng takot na may masabi pang kung ano ang lalaking nakatakdang ipakasal sa kaniya.

"What are you doing Calla?" Bahagyang huminahon ang boses nito.

Napangiti ako sa kawalan. Iniisip na kung ako kaya ang gumawa ng ganon sa fiancee niya. Kakalma rin ba ang boses niya?

"She slapped me!" Sigaw nito.

Rinig ko ang malalim na buntong hininga nito at nanatiling matalim ang tingin sa babaeng nasa harap niya.

"I've heard what you said. Why did you said that Calla?" Hindi naka-imik ang babae.

"Why!? Are you going to protect that bitch instead of me!?" Hindi ko alam ngunit nag-angat ako nang tingin kay One.

Siguro ay naghihintay ng sagot kung sinong pipiliin nito. Hindi na ako mangangarap pa dahil alam ko na ang isasagot nito.

And when his hold to me slowly slipping, my heart suddenly stop beating. I know that it will never be me but, can I hope for a last time?

Nang tuluyang mawala ako sa pagkakahawak niya ay hindi na ako makagalaw pa sa pagkakatayo. Nanginginig ang buong katawan ko at parang gusto ko nalang matumba pero pinilit kong tumayo kahit na hirap na hirap na ako.

"Why would I protect you?" Hindi ako nakapagsalita sa tanong ni One.

"Of course I am--" Naputol ang sasabihin nito.

"You hurt her first." Madiin na sabi nito.

"S-Stop." Hirap na hirap na sabi nito kaya agad na napatingin ako roon at nakitang sakal sakal ni One ang leeg nito.

"Oh fuck! One calm down! Don't kill your fiancee!" Nataranta ang mga kaibigan nito samantalang ako hindi ko alam ang mararamdaman.

Namalayan ko nalang ang sariling unti unting nakakahinga nang maayos. Am I bad for feeling it habang nakikita ang eksena sa harap ko?

"One stop it baka mapatay mo si Calla!" Sigaw pa ng kaibigan nito.

Tumingin lang ako sa kanila.

"You're fucking doing that just because of that bitch!?" Biglang napabitaw ang hawak ni One sa leeg ni Calla nang marinig iyon.

Habol ang hiningang huminga si Calla habang hawak ang sariling leeg at naluluhang tumingin sa fiance nito.

"What the fuck did you just did to h--!?" Sabi pa ng babae.

Ngunit isang malakas na hampas ang nagpatigil sa kaniya dahil sa isang iglap ay tumalsik na ito sa kung saan.

Nanlalaki ang matang tumingin ako kay One na may gawa nun.

Hind ko alam kung anong nangyayari at nagagawa niya ito. Agad na lumapit ako sa kaniya kahit nahihirapan ako.

"S-Stop it." Nahihirapang sabi ko habang nakatingin sa mga babaeng natatakot na nakatingin sa lalaking nasa harap nila.

Agad na natigilan si One at lumingon sa akin. Naiiling na tumingin ako sa kaniya, bakas ang pagkalito.

"Oh my!" Nabaling lahat ng tingin namin sa babaeng sumigaw at doon bumungad sa amin ang mga kaibigan ko na nanonood.

Mabilis na lumapit sa gawi ko si Ree ganon din ang iba.

"I'm so sorry kadarating ko lang." Sambit ni Ree at mabilis na tinignan ang mga natamo kong sugat.

Hindi naman ako naka-imik. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin basta't ay parang wala ako sa sarili habang nakatingin sa paligid ko.

"Fuck! What did you do!?" Rinig kong sigaw ng kabanda ni One nang lumapit ito sa kaniya.

Kita ko ang pagtangis ng panga nito bago huminga nang malalim para pakalmahin ang sarili.

"Are you still okay?" Nabaling ang tingin ko kay Ree nang magsalita ito.

Dahan dahan na umiling naman ako kasabay nang pagtulo ng mga luha ko na kanina ko pa pinipigilan.

Mabilis na niyakap ako ni Ree at kita ko ang matatalim na tingin niya sa gawi ng mga kaibigan ni Calla. Habang si Calla ay iyak na nang iyak.

"Hoy babaita anong ginawa mo sa kakambal ko!?" Sigaw ni Wedny na hindi ko na namalayan pang naroon na.

"Wag ka munang tatahol." Pigil ni Adromeda rito.

Kita ko ang pagsama nang tingin nito ngunit nabaling ang tingin ko sa paligid namin at napansing marami ng tao habang nag-bubulungan.

"Lahat kami naalarma nang may marinig na sigawan. Hindi ko alam na isa ka roon." She apologetically looked at me.

Umiling ako. "Nagpadalos dalos kasi ako."

"The fuck are you saying!?" Natigil ang usapan namin ni Ree nang marinig ang sigaw ni One.

Natatakot ang tinging nakatingin si Calla rito habang iyak nang iyak.

Pilit na pinapakalma naman ng mga kaibigan niya ito ngunit dahil siguro sa init ng ulo ay hindi na nila mapigilan pa.

"We already talked about it." Madiin ang pagkakasabi nito.

"I am your fiancee!" Sigaw ni Calla.

Natigilan ako. Ano bang nangyayari?

Umiling nalang si One rito at hindi ko parin maintindihan kung para saan ang nangyayari. May kaugnay pa ba ito sa nangyari kanina?

"You're not." Hindi ko alam kung anong magiging reaksiyon ko sa sinabi nito.

Dahil sa sinabi ni One ay namuo ang katahimikan sa paligid ngunit bigla rin itong napalitan ng bulong bulungan.

"O-One, let's talk ab--" Pinutol niya agad iyon.

"Wala tayong dapat na pag-usapan pa." Sa sinabi niyang iyon agad na nanlilisik ang matang tumingin si Calla sa akin.

"Why? Because of that bitch!?" Sigaw nito.

Hindi ako maka-imik. Hindi ko alam kung anong gagawin ko dahil litong lito ako sa nangyayari.

Walang sinabi sa akin si One. Kaya sobrang hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang akto niya. Hindi ko maintindihan kung bakit ginagawa niya ito.

"Don't you fucking call her like that!" Sigaw nito.

Her fiery eyes look at me deadly na para bang papatayin niya ako sa mga titig niya.

"I am your fiancee!" Pilit muli ni Calla.

"We're not. We're already done Calla, five years ago we're not together anymore." Sa nalamang iyon mas lalong nalito ako.

Pero bakit palagi silang mag-kasama noong mga nakaraang taon? Bakit parang hindi totoo ang sinasabi niya.

What kind of scene is this? I'm so confused.

"Bakit pinagpalit mo ba ako riyan sa babaeng 'yan?" Tinignan ako nito mula ulo hanggang paa.

"Is she one of your hypocrite wom--" Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi niya.

Hindi ko man lang namalayan na naroon na pala si Ree sa harapan niya ngunit ang ikinagulat ko ay ang ekspresyon nito.

"Aren't you the hypocrite here?" Malamig na ani nito.

Her soft voice just turned into cold.

"You're acting like you are my brother fiancee even though you're not. And how can you say that to my bestfriend when in fact she's the real fiancee of my brother."

Hindi ko alam ang sinasabi ni Ree o baka sinasabi niya lang iyon para ipagtanggol ako.

Natigilan ang lahat sa narinig. Alam ko ang pakiramdam nang nakakarinig ng mga ganitong kuwento kaya hindi ko sila masisisi kung bakit pinag-uusapan nila kami.

"No need to protect her from your lies Three, all people know kung sino ang nakatakda--" Ngumisi si Ree rito na ikinatigil ni Calla sa pagsasalita.

"Yes, they all know. Ikaw lang ang hindi nakakaalam." And Ree look around us.

Hindi ko rin alam.

Doon ko lang napansin na hindi ako ang pinag-uusapan kung hindi si Calla. Dahil ang mga tingin nila ay nakatuon sa kaniya.

Bakas ang pag-kapahiya sa mukha ni Calla at yumuko na ito dahil sa mga naririnig na purong pang-iinsulto laban sa kaniya.

Now she know what it feels.

"Ree anong s-sinasabi mo?" Hindi ko na napigilan ang sarili kong magtanong.

I really don't know what she were saying.

Agad na nag-angat ng tingin si Calla sa amin at ngumisi.

"Even the girl you were saying that your brother fiancee don't know that she is. So how can you prove na fian--"

"No need to prove it to you. You're not even important." Agad na lumingon sa amin si Ree.

"Let's go, we're just wasting our time here." Kasabay nun ang paghawak ni One sa kamay ko na ikinagulat ko.

Agad na lumingon ako sa kaniya para magtanong ngunit pagkaawang ng labi ko ay hindi ko inaasahan ang mangyayari.

Our surroundings filled with gasp as they witnessed how his lips met mine.

I never thought in just a snap mababago lahat ng pag-iisip ko at mapapalitan ito ng saya.

Maybe because one of my dream already granted. But feeling happy with it feels so wrong.

But my mind keep on thinking about my dream being granted little by little.

Tulad nang nalaman ko na fiance ko siya even though na hindi ako na-inform, magagawa bang magpatuloy lahat ng pagtupad nito sa mga pantasya ko?

Nang maghiwalay ang labi namin ay hindi ko alam kung anong reaksiyon ang gagawin ko dahil naging estatwa ako sa ginawa niya.

"That's a birthday gift." Bulong nito sa tenga ko na nag-hatid ng kakaibang elektrisidad sa katawan ko.

"Let's go home." Ang sabi nito saka niya ako mabilis na pinangko sa mga bisig niya at naglakad na palayo sa lugar na iyon.

All people is looking at us and I can't do anything but to feel embarrass.

Habang palabas doon ay kita ko ang pag-sunod ng mga kaibigan ko at naiwan doon ang mga kaibigan ni Calla maging siya sa gitna ng bulong bulungan ng mga tao.

Gusto kong matuwa but some part of me saying, this isn't true.

And I think that's true because I know in my whole existence he never care about me. I maybe confused but I can't change the fact that I'm not for him, kasi alam ko na pagpapanggap lang lahat nang nangyayari ngayon.

It maybe granted my dream or maybe this is going to be the start of my dream. But if it wasn't true.

Should it be my nightmare?