Unspoken Rules

Late na siyang nakalabas ng opisina. Wala sa plano ni Isabella ang mag-overtime, pero hindi rin niya matanggihan ang last-minute na pinapa-check ni Sir Sebastian. May confidential email kasi mula sa Legal na kailangan daw niyang i-print, i-seal, at i-hand carry mismo bukas sa BGC branch ng Donovan Group.

Pagsilip niya sa relo, 8:42 PM na. Normally, umuuwi na siya by 6:30 PM. Pero dahil may board meeting si Sir Sebastian kanina, hindi rin siya agad pinatawag. And as always, di mo rin siya basta-basta malalapitan unless ikaw ang tinawag.

Pagkatapos ng tasks niya, nagligpit siya ng gamit. Tahimik ang paligid. Paunti-unti na lang ang tao sa 31st floor. Yung ibang lights patay na. Pero ang ilaw sa office ni Sebastian, bukas pa rin. As usual. Naglakad siya papuntang elevator, dala ang bag at folder. Hawak na niya ang ID niya sa kamay, ready na i-tap pagpasok ng elevator.

Pero bago pa siya makalapit, ding —bumukas ang pinto. At sa loob, nandoon si Sebastian. Siya lang mag-isa. Mukhang kagagaling lang sa 40th floor—private boardroom nila. Tinignan siya saglit, yung tipong mabagal na tingin mula ulo hanggang paa. “Going down?” tanong niya, low ang boses. “Y-Yes po, sir,” sagot ni Isabella, at agad na pumasok.

Tahimik ang loob ng elevator at wala ni isa sa kanila ang nagsasalita. Napansin niyang hindi business suit ang suot nito ngayon dahil naka-unbuttoned shirt lang na puti at sleeves rolled up, revealing those veiny arms na laging napapansin ng mga taga-Marketing. Si Isabella, on the other hand, naka-long sleeves pa rin at formal slacks. Halatang hindi sanay mag-relax kahit late na. Pagkapasok niya, sinundan siya ng tingin ni Sebastian. Pero hindi siya nagsalita. Pinasadahan lang ng tingin ang folder sa kamay niya.

“Still working on the Donovan file?” tanong nito, casual pero may hint ng pag-aalala.

“Ahm.. yes, sir. I just finished reviewing the final page. For your signature tomorrow.”

“Hmm.” Tahimik ulit. Five seconds. Ten. Twenty. Isabella cleared her throat.

“Sir, if ever po you need me to come earlier tomorrow for the meeting—”

“No,” putol niya, diretso ang tono.

“You’re always here early. That’s more than enough.”

Napatingin siya kay Sebastian. Para bang may kung anong bigat sa tono nito, pero hindi niya matukoy.

“Okay po,” mahinang sagot niya.

Pagbukas ng elevator sa 12th floor, sabay silang tumingin sa isang papasok. Isang babae. Bata pa siguro, mga 19, petite, naka-sleeveless satin blouse, high heels.

Obvious na hindi pang-corporate ang outfit, pero may company ID—naka-intern badge.

“Oh,” ani ng babae, kunwari ay gulat.

“Good evening, Sir Sebastian. I didn’t know you were still in the building po.”

He didn’t respond. Just a nod. Walang expression. Napatingin ang babae kay Isabella, sabay smirk.

“Hi po, ma’am. Ang sipag niyo po talaga. Overtime again?” Isabella just smiled politely.

“Yes.” Tipid kong sagot.

Tumingin ulit ang Intern sa CEO.

“Sir, I’m Elle. New intern under Corporate Affairs. Maybe I’ll see you again?”

Still no reaction from Sebastian. Pero bigla nitong ini-adjust ang sarili niya na parang biglang naging aware sa distansya ni Isabella sa kanya. Napansin iyon ng babae. Tahimik ulit. Bumukas ang elevator sa ground floor. Unang lumabas si Elle, lakas pa ng pabango ng batang ‘to. Pagkaalis niya, saka lang nagsalita si Sebastian, mababa ang boses.

“Stay away from her.” Napalingon si Isabella, at gulat. “Po?” He looked down at her.

Calm pa rin, pero may kakaibang tigas ang tingin. “Yung intern. She’s not your type of crowd.”

She blinked. “Hindi ko naman po siya nakakausap sir, ngayon lang po.”

“Good.” Tahimik ulit sila habang lumalakad sila palabas ng lobby.

Sa labas ng building, malamig ang hangin. Dahan-dahan ang lakad ni Isabella habang inaayos ang phone sa bag. Maglalakad lang siya papuntang sakayan ng bus na hanggang Guadalupe station, gaya ng normal niyang routine.

Pero bago pa siya makatapak sa unang hakbang palabas ng building, narinig niya ulit ang boses nito.

“Isabella.” Lumingon siya.

Nakatayo pa rin si Sebastian sa may entrance, isang kamay sa bulsa.

“Yes po?” sagot niya.

“Text me when you get home.”

Natigilan siya.

“Po?” ulit pa ni Isabella.

“Just text me. When you arrive. That’s all.”

Hindi siya agad nakasagot. Gusto niyang magtanong kung bakit, pero wala siyang sapat na tapang o karapatan para kwestyunin ang isang Sebastian Hale.

“O-Okay, sir.”

Tumango ito. “Ingat.”

Tapos tumalikod na at nag iba ng direksyon.

Naiwan si Isabella na parang may pwersang hindi niya maintindihan sa dibdib.

Ang lamig ng gabi… pero parang mas mainit ang pisngi niya ngayon.