POSSESSION OF LOVE

“What the h*ck!” bulalas ni Darrius nang bumukas ang pinto ng banyo. Agad naman nitong in-off ang shower.

“Hey!” hiyaw ni Kariel at biglang hinawi ang shower curtain.

“Oppss,” usal niya nang muntikan na s’yang mawalan nang balanse. At agad na napasandal sa pader ng banyo.

Natawa siya nang makita ang kahubdan ng lalaki. “Wow! Sayo ba lahat iyan?” wala sa sariling aniya dahil sa kalasingan.

“What are you doing here in my room, Kariel?” kunot-noo’ng ani Darrius sabay abot ng robang nakasabit at dagling sinuot iyon bago hinarap si Kariel.

“Can't you see? Naliligo ako,” saad pa nito.

Tanging pagngisi lang ang itinugon ni Kariel at pinatutsadahan ng tingin ang nakalabas at malapad nitong dibdib. Nakaramdam ito nang hiya bagay na inayos nito ang suot. “Tsk,”

“Bahay ko naman ‘to kaya puwede akong pumasok sa lahat ng kuwartong narito sa mansyon,” nakangising aniya.

“You're drunk?”

“No! I'm not. Hindi ako lasing!” tanggi ni Kariel.

“Fvck! Sa labas na tayo mag-usap, Kariel.” Lumapit ito at inalalayan siya palabas ng banyo. Dala nang kalasingan ay parang lantang gulay si Kariel habang inalalayan ni Darrius palabas ng banyo.

“What the hell is your problem, Kariel? Para pumasok ka sa kuwarto ko ng walang pahintulot? And worst. Pumasok ka pa talaga sa banyo,” tiimbagang sambit nito.

“Alam mo, napakamanhid mo rin ano. O baka naman—

Saglit na natigilan si Kariel at muling pinasadahan ng tingin ang ibabang bahagi ng lalaki.

“Hmm,” mapang-akit na ngisi ni Kariel. Bagay na mas lalong ikina-init ng pisngi ni Darrius.

“Fvck! Tigilan mo iyan.”

“Kariel, go back to your room. Magpahinga ka na muna at nang mahimasmasan ka sa kahibangan mo,” saad nito at diniinan ang salitang binitawan.

Mala-demonyong ngiti lamang ang sumilay sa labi ni Kariel at dahan-dahang lumapit kay Darrius. “pu-puwede naman akong matulog dito ah,” ani Kariel sa mapang-akit na tinig. bahagyang napa-atras si Darrius at napasandal sa ding-ding.

“I want you to fvck me harder Darrius. Just fvck me. At hinding-hindi na kita gagambalain,” muling ani Kariel. Halos isang pulgada na lang ang pagitan ng mukha nila. Hinawakan ni Darrius ang kanyang braso at bahagyang inilayo nang hindi binibitawan.

“Godd*nmt! Kariel. Lasing ka tigilan mo iyang binabalak mo. Respect your self please. Kapatid mo ako. Kaya matuto kang respituhin ako bilang kuya mo,” sarkastikong wika nito. Bagay na ikinakunot ng kanyang noo.

“No! Hindi kita kapatid! Sina kuya Kenneth at Keith lang ang kapatid ko!” naniningkit ang matang tiningnan si Darrius.

“But I'm sorry to disappoint you, Kariel. I'm your eldest brother now,” saad nito na mas lalong ikinainit ng dugo niya.

“We're not siblings, remember? Hindi kita kadugo dahil ampon ka lang,” may panunudyong aniya.

“Simula pa lang, alam mong ayaw kitang maging kapatid Darrius. Manhid ka ba?” naiiyak na tanong niya rito.

“Malaki ang utang na loob ko sa mga magulang mo Kariel, alam mo ‘yan. Pinagkatiwala kayo sa akin nina mommy at daddy lalong-lalo ka na. Para alagaan, hindi upang lapastanganin at pagsamantalahan ang inyong kahinaan,” turan nito.

“You know what? How I wish, sana hindi ka na lang inampon nina mommy’t daddy.” Umiiling na usal niya.

“Bukas na tayo magusap, Kariel. Lasing ka lang kaya mo nasasabi ang mga iyan,” tiimbagang anito.

“Ang mabuti pa samahan na lang kita sa kuwarto mo. Para makapagpahinga ka,” aya nito. Inalalayan siya ni Darrius palabas. Nakailang hakbang pa lang ay huminto si Kariel bago pa sila makarating sa pintuan ng silid.

“May problema ba?” usisa nito nang tumigil siya sa paglalakad.

“I love you Darrius, I hated the fact that your my brother now,” sambit niya at bakas sa mata ang lungkot. Hinarap niya si Darrius at agad siniil nang halik bagay na ikinagulat nito. Sumalampak s’ya sa sahig nang itulak siya ni Darrius sa pagkabigla. ‘di niya iyon inasahan bagay na napaluha siya. Nilapitan siya ni Darrius at agad na inalo.

“I'm sorry,” saad nito at inalalayan siya para makatayo. Napaiyak at nahimasmasan si Kariel sa nangyari kaya dali-dali niyang binuksan ang pinto at lumabas ng silid.

UMIIYAK habang nakasandal sa dashboard ng kama si Kariel habang yakap-yakap ang malaking stuffed toy na niregalo ni Darrius nang mag-debut siya.

“Mahirap ba akong mahalin? Bakit ayaw niya sa akin? We're not siblings and I don't want him to be my brother and you know that, Darrey.” Bigkas niya at niyakap nang mahigpit ang stuffed toy.

“All I want is being love by him, mahirap bang ibigay iyon?”

“Darrey, ikaw. Mahal mo ba ako? Baka pagdating nang araw iiwan mo rin ako. Dahil nagsawa ka na sa kadramahan ko,” wika niya sa stuffed toy. Pinangalanan n’yang Darrey ang stuffed toy hango sa pangalan ni Darrius.

“Ikaw na ang naging sumbungan ko sa lahat ng problema ko kaya, pakiusap ‘wag mo akong iwan huh,”

“Stay at my side no matter what,” pagsusumamo niya rito.

Si Darrey ang naging sumbungan ni Kariel sa lahat ng hinanakit niya sa buhay. Lalng-lalo na sa totoong nararamdaman niya kay Darrius. She treats Darrey like a friend. A friend that's always there to shoulder her sadness at they same time in her happiness.

“Huwag mo akong iwan,Darrey. Promise me that your always here in my side,” usal niya bago tuluyang ipinikit ang mga mata.

“I'M SORRY, TO HEAR THAT. KARIEL,” naisatinig ni Darrius bago tuluyang isara ang pinto ng silid ni Kariel. Rinig niya ang lahat na sinabi nito.

“Hindi ko kayang suklian ang pagmamahal mo para sa ‘kin. Ayaw kong ma-disappoint ang mga magulang mo. Hanggang kaya kong pigilan ‘to gagawin ko,” dagdag pa ng isipan. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan ni Darrius bago tuluyang umalis sa labas ng silid ni Kariel. Ilang hakbang pa lang bago siya makababa ng hagdan ay tumunog ang kanyang cellphone. Agad niya itong sinagot nang makita ang pangalang naka-rehistro.

“Hello,” aniya nang sagutin ang tawag.

“Sunduin mo na siya,” rinig niyang ani sa kabilang linya.

“Sige po, dad. Paalis na rin ako ng mansyon,” tugon niya bago ibaba ang tawag.

Agad s’yang bumaba ng hagdan at tinawag ang assistant para ihanda ang sasakyang gagamitin. Agad namang tumalima ang assistant at kinuha ang sasakyang.

PAGKASAKAY ng kotse ay agad na binuhay ng assistant ang makina saka pinaharurot palayo ng mansyon at binabay ang kalsadang patungo sa airport para sunduin ang pinapasundo ng ama.

“Boss,” basag sa katahimikan ng assistant habang hindi inaalis ang tingin sa kalsada.

“Pansin ko parang napapadalas ‘ata ang paglalasing ni miss Kariel nitong nagdaang mga araw,” dagdag pa nito.

He heaved a sighed. “Hindi ko alam ang nangyayari sa kanya ngayon. Bigla na lang s’yang nag-iba nang walang dahilan,” pagkunwari niya. Alam niya ang dahilan kung bakit ganun ang inaasal ni Kariel.

“Pero, boss. Alam mo, napapansin kong lumalalim ‘ata ang nararamdaman ni miss Kariel sa inyo,” saad nito na may panunuksong tinig.

“Ahm. Alam mo may bagong applicant's na nag-apply sa kumpanya, naisipan ko nga’ng tanggapin. Total ilang taon ka na ring naninilbihan sa akin bilang assistant. Para naman magkaroon ka na nang panahon sa lovelife mo,” seryusong aniya.

“Tatahimik na po. Tatahimik na,” nakangiting saad nito saka nag-fucos sa pagmamaneho.