Destiny 4

เพนท์เฮ้าส์หรู

ใจกลางเมืองกรุงตึกสูงเฉียดฟ้า เป็นเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของเอริคความสูงนั้นไม่ต้องพูดถึงมีทั้ง80ชั้น โดยตั้งแต่ชั้น70ขึ้นไปจะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเอริค ส่วนชั้นอื่นจะปล่อยให้ไฮโซซื้อเป็นที่อยู่อาศัย

นิคขับรถมายังชั้นใต้ดินของเพนท์เฮ้าส์ขึ้นลิฟต์สำหรับรถมายังชั้นที่สำหรับจอดรถ เมื่อจอดรถยนต์เรียบร้อย ลูกน้องที่คอยดูแลโรงจอดรถก็เดินมาเปิดประตูรถยี่ห้อโรลส์ลอยซ์สุดหรูฝั่งคนนั่งด้านหลังให้กับนายท่าน

แต่เมื่อมองเลยไปจากนายท่านแล้วกลับพบว่ามีผู้หญิงนั่งมาด้วยสร้างความประหลาดใจแต่ที่แปลกไปมากกว่านั้นคือเลือดที่ไหลจากมือเธอ เสื้อผ้ามีรอยเลือดติดเต็มตามเสื้อบริเวณโดยรอบที่มือเธอก็มีอยู่

“จะมองอีกนานไหม”

“ขออภัยครับนายท่าน”

“ไอ้นิคมาอุ้มเธอไปที่ห้องกู”

“?!” นิคได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ

“ครับนายท่าน ผมโทรตามคุณหมอโอลิเวอร์อีกไม่ถึงครึ่งชั่วคุณหมอจะมาถึง”

เอริคเดินตรงไปที่ลิฟต์ทางขึ้นที่จะไปยังห้องส่วนตัวของเขา ชายหนุ่มที่ไม่เคยสนใจอะไรแต่เขารู้สึกแปลกใจกับการกระทำของเธอ ผู้หญิงคนนี้ถ้าร้องไห้มันจะทำให้เขามีความสุขขนาดไหนกัน

ไม่เคยไม่มีใครที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าเขาแต่นี่เธอไม่มีน้ำตาออกมาสักหยดมันช่างเป็นสิ่งที่เขาประหลาดใจเหลือเกิน ถ้าเขาทรมานเธอมากกว่านี้ใบหน้าเธอมันจะเปลี่ยนไปไหม

ความนึกสงสัยอะไรแปลก ๆ ของเอริคนั้นจะสร้างความลำบากให้กับเขาในอนาคต…

เอริคนั่งอยู่ที่เก้าอี้หนังสีดำข้างเตียงในมือถือแก้วไวน์มองดูการรักษาของหมอที่เป็นเพื่อนรักของเขา ที่ค่อย ๆ เย็บแผลที่มือเธอ กลิ่นคาวเลือดของเธอมันหอมหวานชวนให้เขาอยากจะใช้ลิ้นลงไปเลียอีกครั้ง

แสงไฟจากแชนเดอเรียกลางห้องนอนส่องสว่างไปทั่วทั้งห้องมันทำให้เขาได้มองเห็นใบหน้าของผู้หญิงที่พามาด้วยนั้นชัดเจนกว่าที่ผ่านมา ใบหน้าที่แสนคุ้นเคยนี้เหมือนเขาจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน

“มึงไปพาลูกใครเขามากันวะ นี่ถ้ากูมาช้ากว่านี้เธอได้ช็อกเพราะเลือดไหลหมดตัวแน่ ดีนะที่ลูกน้องมึงบอกให้กูเอาเลือดมาเผื่อกูหยิบมาครบสี่กรุ๊ปเลือดเลย”

“แต่ก็ไม่ได้ตาย”

“แน่สิ ก็มีหมออันดับหนึ่งอย่างกูช่วยไว้ แต่เธอยังต้องให้เลือดอีกในพรุ่งนี้ เดี๋ยวกูมาใหม่ กูต้องไปทำงานต่อแล้ว มึงอย่าได้ทำอะไรคนไข้ของกูเชียวนะ”

“กูไม่รับปาก”

“เฮ้อ” โอลิเวอร์ถอดหายใจเหนื่อยกับการกระทำของเพื่อนรักที่มันมีความสุขที่เห็นอื่นนั้นเจ็บปวด แต่ก็ช่วยไม่ได้สิ่งที่มันโดนมาก็หนักถึงทำให้คนที่ใจดีอย่างกับเทพบุตรกลายมาเป็นซาตานชั่วร้าย คอยตัดสินชีวิตคนอื่นอย่างไร้คุณธรรมและความปรานี…

“กูขอเตือน มึงอย่าได้ไปสร้างบาดแผลในใจใครเพียงเพราะมึงเคยโดนทำร้ายมาจากคนในอดีต”

“ไม่ใช่ทุกคนเขาจะเป็นคนเหี้ยหรอกนะ” โอลิเวอร์ตบไล่หนาของเพื่อนรักส่ายหัวเดินออกไป

“เธอน่าสนใจอีกแล้วสิ”

“เพื่อนฉันเพิ่งจะเจอเธอยังออกตัวร้องขอชีวิตเธอไว้”

ร่างหนาลุกขึ้นเดินเข้าไปฟุบตัวลงนอนเคียงข้างร่างเล็ก มือหนาดึงร่างเล็กเข้ามากอดใบหน้าเรียวหล่อเหลาผิวสีแทนก้มลงไปสูดดมบริเวณคอขาว ไม่รู้ว่าเพราะเขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงมานานหรือเปล่าพอเจอคนที่น่าสนใจร่างกายมันถึงได้ตอบสนองกับเธอเพียงนี้

“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนอย่างเธอมันจะมีชีวิตรอดจากฉันไปได้นานแค่ไหน”

“ในเมื่อเข้ามาในที่ของฉันแล้ว ฉันคงปล่อยเธอออกไปง่ายๆไม่ได้หรอกนะสาวน้อย”

สิ้นประโยคนั้นเอริคก็หลับตาลงเคลิ้มหลับไปพร้อมกับที่กอดร่างเล็กๆของเรเน่เอาไว้แน่นปานว่าเมื่อยามที่ตื่นมาแล้วเธอจะหายไป เอริคไม่ได้นอนหลับอย่างนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะถ้านึกย้อนคงจะเป็นสี่ปีที่แล้วสินะ เพราะเหตุการณ์นั้นมันทำให้เขาไม่เคยนอนหลับในยามกลางคืนอีกเลย แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ได้นอนหลับเลยหรอกนะเขาก็มีตัวช่วยในการทำให้ได้นอนหลับ…