คินน์วางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ ขณะที่สายตากำลังจ้องมองกัน คนที่เคยบ่นให้เขาก่อนหน้านี้ยอมเงียบลงเมื่อต่อรองกันเรียบร้อยแล้ว “คราวนี้ล่ะเงียบเชียว” “หนาวจะไม่ยอม ถ้าข้อเสนอที่ได้ไม่มากพอ” ต้นหนาวเริ่มรู้สึกเหมือนว่าเธอจะติดนิสัยชอบต่อรองมาจากคินน์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ม
ทำไมจู่ๆ คนที่มายืนตรงนี้กลับกลายเป็นเธอกันล่ะ“ต้นหนาว ฉันปล่อยให้เธอรอมานานตั้งเกือบสองปีนับตั้งแต่เธอท้อง จนต้นรักอายุได้หนึ่งขวบแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไง ก็เผลอปล่อยให้เวลาเลยเถิดมานานถึงขนาดนี้”“แต่ตอนนี้ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่ฉันจะได้แสดงความตั้งใจจริงที่อยากจะเปิดเผยให้ทุ
ทุกอย่างเป็นไปตามที่ต้นหนาวคาดคิดไว้ไม่มีผิด เพราะคินน์ตั้งใจพาเธอมาที่บ้านพักตากอากาศหลังเดิมที่เคยมาด้วยกันบ่อยครั้ง “ไม่เบื่อทะเลบ้างเหรอคะ” “ทำไมล่ะ? เธอเบื่อเหรอ” สายตาคู่คมรีบหันมาสบตากับหญิงสาว เมื่อจู่ๆ เธอก็ถามคำถามราวกับว่าเบื่อที่จะมาพักผ่อนที่นี่แล้ว “เปล่าค่ะ
“ถ้างั้นหนาวไปเตรียมของไว้ให้ลูกดีกว่า ฝากดูต้นรักด้วยนะคะ” “อืม” เมื่อได้รับหน้าที่ต่อจากต้นหนาวแล้ว คินน์ก็เล่นกับลูกจนได้ยินเสียงหัวเราะอารมณ์ดีของเด็กน้อยดังไปทั่วบ้าน ขนาดแม่บ้านที่กำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ยังอดเดินมาดูคุณหนูตัวน้อยกำลังเล่นกับพ่อไม่ได้ “ทำความสะอาดบ้า
“พี่คินน์! ต้นหนาวจะคลอดแล้วค่ะ” เสียงปลายสายตะโกนจนคนฟังหูแทบแตก ก่อนที่เจ้าของโทรศัพท์จะดีดตัวลุกจากเก้าอี้ภายในห้องทำงานและรีบวิ่งลงไปด้านล่างท่ามกลางสายตาของพนักงานที่มองตามประธานบริษัทกันด้วยความสงสัย หลังจากได้ยินว่าเมียของเจ้านายกำลังจะคลอดลูก รถเก๋งก็รีบมาจอดหน้าบริษัทอย่างรู้งาน แล
ชายหนุ่มอุ้มร่างบางเข้ามาภายในบ้านใหม่ที่ตั้งใจจะเซอร์ไพร์สและวางเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ของห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดของบ้าน “อื้อ~” “ถึงบ้านของเราแล้วนะ” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู ปลุกคนที่กำลังนอนหลับให้ลืมตาขึ้นมองบริเวณโดยรอบที่ไม่ใช่คอนโด “ที่นี่ที่ไหนคะ” ต้นหนาวหันมองร