FRIENDSHIP OVERHindi ko inakala na iba ang magiging reaksiyon ni Braden sa ginawa namin.Nagalit siya dahil bakit daw namin siya pinaglalaruan habang wala siya."Hindi ka naman namin pinaglalaruan, Braden, nagboto talaga kami. At isa pa, wala namang masama sa ginawa namin, ah!" depensa ni Sav.Sinamaan niya ng tingin si Savannah at iiling-iling na tumayo."Alam mo Sav na ayaw kong tinutukso ako. Ayaw kong nauugnay kahit na kanino lalo na sa... kaibigan," mariing tugon niya sabay sulyap sa akin."Sinabi ko na sa kanila kahapon, Aden na hindi ka dapat i-nominate dahil wala ka, unfair!" panggagatong ni Yui. Nagpapabida na naman!"Puwede pa naman nating palitan ang prince charming, si... Kenith na lang o hindi kaya ay si Reynaldo, kahit sino basta... hindi lang sa Braden," halos bulong kong sabi.Sa totoo lang, medyo nasaktan ako dahil sa naging tugon niya. Wala namang masama sa ginawa namin, nagkatuwaan lang naman kami, bakit ba galit na galit siya?Sabagay, nabigla siguro si Braden sa
GUILTYAll students jumped for joy when the principal announced that there will be no class in the afternoon because of the PTA meeting. Pati ako ay natuwa rin dahil sa totoo lang tinatamad ako ngayong araw na ito.Athena and Sav were busy chit chatting for their plan this afternoon, wala naman daw ang mga magulang namin sa bahay dahil nga a-attend ng meeting mamaya, they decided to go somewhere else."Maligo kaya tayo sa dagat," suhesyon ni Razyl."Mahuhuli ako! Wala akong damit at hindi ako puwedeng umuwi, malalaman ng mga tiyahin ko na wala ako sa eskuwelahan," sagot ko."Sino ba ang a-attend para sa'yo?" tanong naman ni Sav."Dadaan lang sina Papa rito bago sila mag-deliver ng mangga sa Davao."Tumango-tango ang apat at tila nag-iisip ng kung ano ang magandang gagawin.I eyed to Braden who was now talking to our male classmates. Tila hinay-hinay na rin akong nasasanay na wala na akong kaibigan at ang samahan namin noon ay isang magandang panaginip na lamang.Masakit man na isipin
FORGOTTEN"Isa pa, Braden at kakalbuhin kita!" galit na galit na sabi ko sa kanya nang kunin niya sa ulo ko ang headband. "Wow, talaga bang kakalbuhin mo ako para sa headband na ito? Magkano ba ito?" tanong niya pa at sinipat-sipat ang naagaw na gamit ko.Marahas kong kinuha iyon sa kanya at muling bumalik sa pagkakaupo. I stared at the headband and smiled. "May sentimental value siguro iyan, 'no?" usisa niya. "Oo..."Humarap siya sa akin at itinukod ang kamay sa lamesa. "Kwento ka na, ano ba ang istorya ng headband na iyan?"Agad akong lumabas ng silid-aralan nang natapos ang klase namin sa HEKASI. Kanina ko pa gustong umiyak pero pinipigilan ko lang dahil ayaw kong magtanong ang guro namin. Plano ko sanang umabsent ngayon at hanapin ang headband ko kaso saktong pumasok din si Ma'am Nila kaya hindi ako natuloy.Ang sama ng loob ko kay Braden. Gusto ko siyang karatehin dahil sa ginawa niya pero naisip ko, kasalanan ko rin dahil sinadya ko talaga iyon para mapansin niya. How idiot
HIGH SCHOOLIniisa-isa ko ang mga papel na nakadikit sa dingding at hinanap ang aking pangalan.I smiled when I saw Athena and Savannah's name on the ESC grantees or Educational Service Contracting scholarship.ESC grantees are students already pursuing their secondary education in private schools through the financial assistance of the government. The ESC is under the Government Assistance to Students and Teachers in Private Education or GASTPE. Kahit na hindi buo ang scholarship na makukuha ng isang nakapasa ay malaking tulong na rin ang singko mil na abuno para sa mga mag-aaral na nais pumasok sa pribadong paaralan.My parents offered a wonderful gift na noon ko gusto– ang mag-aral ako sa Davao sa kahit saang gusto kong paaralan. Our business was getting better and I could say, they could send me to a good school.I was thinking to be with Summer and Venus sa kaparehong eskuwlehan dito sa isla, ang Holy Cross pero tila may nagpipigil sa akin na rito na lang sa Samal mag-aral kung p
CHASEAlam kong nahihirapan na sina Athena at Savannah sa set up namin. Magkahiwalay kaming kumakain ngunit nasa iisang lugar naman kami, magkahiwalay nga lang ng lamesa.Kaya sa pangatlong araw ay hindi na ako nakisabay sa kanila at kay Ritzel na lang ako sumama na walang ibang bukambibig kun'di ang pagtakbo niya bilang representative sa Glee Club."May church mass tayo ngayon, Adrielle kaya isali mo ako sa dasal na manalo sana ako," aniya habang kinukuha ang baunan sa bag."Hindi ako nagdadasal," matabang kong sagot. Bahagya siyang nagulat at nang mahimasmasan ay nagkibit-balikat na lamang.I smiled when I saw Sav and Athena went inside the canteen. Kasama nila si Braden at iilang mga kaklaseng babae at lalaki.Athena waved at me. Patakbo siyang tumungo sa lamesa namin."Ady, nandito ka na pala. Hinintay ka namin," saad ni Athena sabay sulyap kay Ritzel."Hindi na ako sasabay sa inyo, Athena. M-May kasabay nako..." Tiningnan ko ang kasama na ngayon ay inilapag na ang baunan sa lames
TRY OUT"Mine!" sigaw ng isang babaeng matangkad at pinatalbog ang bola sa kamay.Namamangha kaming itinangala ang tingin nang nasa taas na ang bola at halos hindi na maka-landing sa semento. Ang galing lang dahil kahit mga babae ang naglalaro ay ang lakas nila. Sa tingin ko rin ay madali lang namang paliparin ang bola sa ere."Wow!"Naghiyawan kami ng isang malakas na hampas ang ginawa ng sa kabila. Sabi ng katabi ko ay spike raw ang tawag sa ginawa ng player.Napangiwi ako sa lakas ng hampas nito sa bola. Malaki ang katawan ng babae at 'di hamak na malakas ito kaya kaya niyang hampasin ang bola kahit na pumutok ito sa sobrang lakas."Sigurado ka bang magta-try out ka, Santos? Ako ang natatakot sa'yo," hindi makapaniwalang turan ni Roseann sa akin.Sinipat ko ang dalawang braso ko. Sa totoo lang ay nag-aalangan ako dahil baka sa pag-serve ko pa lang sa bola ay mabali ito. Ang payat ko pa naman."Rose, may iba pa bang sports maliban dito?" tanong ko sa kanya."Mayroon, sepak takraw, b
MISTAKENaniningkit ang mga mata nina Sav at Athena habang pinapasadahan ako ng tingin. Pinakita ko sa kanila ang jersery uniform na susuotin para sa District Athletic Meet o Palarong Pambansa sa susunod na araw.I didn't expect their disgusted reaction. Akala ko ay mae-excite sila na malaman na varsity na ako."Wow ha, napakasaya ninyo para sa akin," sabi ko sa kanila at hinubad na ang jersey shirt. Na-disappoint tuloy ako naging reaksiyon nila."Sorry, Ady. Hindi lang talaga namin ma-imagine paano ka maglalaro. Kilala ka namin. Aside sa ang dali mong hingalin, lampa ka pa," saad ni Sav.Hindi sila nakakatulong! And I admit it, totoo lahat ng sinabi nila. Palagi akong napagsasabihan ni Coach Manolo dahil sa kalagitnaan ng laro ay humihingi ako ng timed out dahil nawawalan ako ng hangin."Naalala mo no'ng nag-softball tayo noon sa elementarya sa P.E. Akala namin ay hihimatayin ka sa sobrang putla mo at sabi mo'y nahihirapan kang huminga?" dagdag ni Athena.Their uncertainty was evident
SORRYMabilis akong naglakad nang nakita ko si Ivan na papalapit sa akin. Kanina pa siya kaway nang kaway kaya iniiwasan ko siya.Hindi sa ayaw ko si Ivan. Hindi ako komportable sa kanya o kahit na kaninong lalaki. Well, Braden is exempted, alright?"Santos!" tawag niya nang naabutan ako.I helplessly stopped walking and looked at him innocently."Oh, Ivan. Bakit?" maang ko."Ka... kanina pa ako tawag nang tawag sa iyo pero hindi mo ako pinapansin. Ang bilis mo pang maglakad," aniya at inilagay ang mga kamay sa baywang.Ivan was tall. His slender legs defined a lot that he belongs to a foreign family. Idagdag pa ang maputi niyang balat na kahit naiinitan ay hindi umiitim.Payat din ang kanyang mukha kaya mas nakikita ang mga cheekbone niya sa pisngi. His very small and alluring eyes gave more impressive look. Kaya marami siyang fans tuwing naglalaro dahil gwapo naman siya."Mabilis ba akong maglakad?" tanong ko pa."Oo, ah! Kanina pa kita hinahabol!"Tss. Sa haba ng biyas niya ay hinin