“BAKIT pulang-pula ang mukha mo? May sakit ka ba?” nag-aalalang tanong ni Elijah saka luminga-linga. “Where's Mr. Dawson? I just wanted to ask him something.”“Ah...nasa banyo siya,” pagsisinungaling ni Lalaine. Lihim pa niyang kinurot ang palad dahil sa naisip niyang dahilan. “Gano'n ba? Matatagalan ba siya? I'm in a hurry, I just wanted to say goodbye to him,” saad ni Elijah.“S-Siguro. M-May diarrhea raw siya eh,” muling pagsisinungaling ni Lalaine sa kaharap. “Mauna ka na, Kuya Elijah. Aalis na rin si Mr. Dawson paglabas ng banyo,” pagtataboy pa ni Lalaine sa lalaki.“I see,” tumatango-tangong wika naman ni Elijah. Dumilim ang anyo nito sandali subalit nang muling mag-angat ng tingin kay Lalaine ay nagbalik na iyon sa normal.“Remember to lock the door before you sleep. Mauna na ako.”“O-Oo, Kuya Elijah.”Hinatid ni Lalaine hanggang labas ng pinto ang lalaki, at nang makita niyang sumakay na ito ng elevator ay nakahinga siya ng maluwang.Eksaktong pagpihit niya matapos isara ang
AT the CEO's Office.Katatapos lang ni Knives sa board meeting nang lumapit sa kan'ya ang secretary na si Liam. “Mr. Dawson, Ms. Lalaine called earlier and asked if you were busy.”Knives laughed to himself. Couldn't that woman really wait for their annulment?Nang makaupo sa swivel chair, niluwagan ni Knives ang kanyang necktie dahil pakiramdam n'ya ay nasasakal siya ng mga oras na iyon.“Recently, the Adler Family invested in a biotechnology company that manufactures and distributes drugs,” pagbabalita pa ni Liam.Nang marinig iyon ay awtomatikong nagdilim ang paningin ni Knives. “Send someone to scout to see what they are doing.”“Okay, Mr. Dawson,” sagot ni Liam saka mabilis na tumalikod at lumabas ng kwarto.Dahil biglang nararamdaman ni Knives ang stress, kumuha siya ng sigarilyo sa kanyang drawer at nagsindi. After that, he stood up and approached the floor-to-ceiling glass window of his office where the city of Manila was clearly visible.Hindi niya lubos maunawaan kung bakit
SA kalagitnaan ng komosyon, isang nakabibinging tunog ang umalingawngaw sa paligid. Isang itim na Land Rover Defender ang bumangga sa gate ng naturang warehouse dahilan para mawasak ito ng gumuho.Bumukas ang sasakyan at lumabas doon ang isang matangkad at matikas na lalaki at pinagsisipa ang mga kalalakihan na nakapalibot kay Lalaine. Bihasa ito sa pagkikipaglaban na animo'y nag-aral ito ng martial arts. Nagkagulo ang mga naroon dahil sa bagong dating. Pero sa halip na matakot ay isa-isang sinugod ng mga ito si Knives. Maingat at eksperto ang pagkilos ni Knives dahil bawat sila at suntok nito ay talagang tumatama sa mukha at katawan ng mga kalalakihan. Mayamaya pa'y limang nakaitim na mga bodyguards ang pumasok at tinulungan si Knives sa mga ito dahilan magkaroon ng pagkakataon ang lalaki na daluhan si Lalaine.“Lalaine!” pagtawag ni Knives nang makita niyang kaawa-awa ang itsura ng babae habang nakasalampak sa semento.Mabilis niyang dinaluhan si Lalaine at tinanggal ang busal nit
“COME on, sumama ka sa'kin. Tutulungan kitang matanggal ang takot mo,” masuyong wika ni Knives at saka binuhat si Lalaine palabas sa kwarto. “Don't be afraid. Leave everything to me,” dagdag pa nito habang palabas sa kanilang suite.Tila bata namang nakayupyop si Lalaine sa matipunong dibdib ng lalaki, at ang init na nagmumula sa katawan nito ay nagdulot sa kan'ya kagaanan.Malinaw pa sa kanyang balintataw ang pagsagip ni Knives sa kan'ya kanina. Mistulan itong anghel na bumaba sa lupa para tulungan siya sa mga demonyo.Mabilis na umalis ang isang itim na SUV sa parking lot ng building na minamaneho ni Knives. Si Lalaine ay nakaupo sa tabi nito, sa passenger's seat at nakabalot ng manipis na kumot.“Kung inaantok ka, umidlip ka muna,” ani Knives kay Lalaine nang sulyapan niya ito na nakayupyop sa kanyang tabi.Hindi naman makatulog si Lalaine ng mga sandaling iyon kahit gustuhin niya. Sa t'wing pumipikit kasi siya ay nakikita niya sa kanyang isip ang nakaka-trauma na sinapit niya kani
“W-Wag...Hmmm~"Natigilan si Elijah nang marinig ang mahinang halinghing na iyon sa kabilang linya na sinabayan pa ng mahinang paghikbi na nagmumula sa kabilang linya.“W-Wag, masyado kang mabigat...”“Ayan...mas komportable na...”Hindi tanga si Elijah para hindi malaman kung ano ang nangyayari sa kabilang linya. Biglang nagdilim ang kanyang paningin ng mga sandaling iyon.Tila ang maliit na kunehong palihim niyang inaalagaan ay nadungisan na...At mukhang matagal na itong may bahid dungis...Sa kabilang linya, malinaw na naririnig ni Elijah ang magkahalong tunog ng paghinga. Kahit sa pamamagitan lang ng cellphone, maaari pa ring ma-imagine kung gaano kalaswa ang nangyayari doon.Kaagad na pinatay ni Elijah ang tawag at dali-daling nagbalik sa kanyang apartment. But he still heard that soft voice in his mind. Ang kanyang mga mga mata ay biglang namantsahan ng matinding pagnanasa.Dahan-dahan niyang ibinaba ang zipper ng suot niyang slacks... At pagkatapos ng mahabang sandali, isang m
“TINATAGUAN mo ba ako?” Na-estatwa si Lalaine nang makita ang lalaki saka bahagyang napayuko dahil sa hiya. “Naliligo ako,” aniya. Marahang pinisil ni Knives ang baba nito, saka bahagyang inangat upang makita ang mukha nito. Medyo maputla ang mukha ni Lalaine na tila ba nakakita ng multo. Ang paikot ng mga mata nito ay namumula at bahagyang namamaga. Ang leeg naman ni Lalaine pababa sa kanyang katawan ay mayroong mapupulang marka na si Knives mismo ang may gawa. Para itong sinaktan kung titingnan dahil sa mga markang iyon, pero sa masarap na paraan. “Galit ka ba?” mahinang tanong ni Knives dito. “Are you blaming me for being too harsh this morning?” Maayos ang pananamit ni Knives, samantalang si Lalaine ay hubo't hubad ng mga sandaling iyon. At ang paraan kung paano nila pinagmamasdan ang isa't-isa ay nakapagdulot sa kan'ya ng matinding kahihiyan. Ibinaling niya ang paningin sa kung saan at hindi niya sinagot ang kaharap. Mayamaya'y nagulat si Lalaine nang biglang nag-squat ito
“HINDI mo kailangang magpasalamat sa'kin, Lalaine,” ani Elijah na makahulugang sumulyap sa dalaga. “Alam mo namang pamilya na ang turing ko sa'yo,” aniya pa saka ngumiti ng matamis. Tila naman hinaplos ang puso ni Lalaine dahil sa narinig. Napakabuti talaga nito sa kan'ya. Ngunit ang hindi alam ni Lalaine, para kay Elijah, ang ibig sabihin ng pamilya ay nalalapit sa bilang magkasintahan. Lihim na nakapangiti si Elijah habang patuloy ang pagmamaneho ng kotse. Maganda ang mood n'ya dahil kasama niya si Lalaine ng mga sandaling iyon ng solo. “By the way, balita ko, nasa U.S din ang Northville International School. 'Di ba, mayroong programa ang St. Claire University kung saan nagpapadala siila ng students kada taon para doon mag-aral? With your grades, you can pass if you try.” Tama ang sinabi ni Elijah. Nasa U.S din ang Northville International School kung saan binabalak niyang mag-apply sa programa na iyon ng kanilang unibersidad para makapag-aral abroad. Biglang nagliwanag
“PAG dumating ang araw na 'yon, papakawalan na kita...” At least, sa plano ng daddy ni Knives, iyon ang daan na gusto niyang tahakin. He didn't even think of objecting, it's a matter of time. Tinakasan naman ng kulay ang mukha ni Lalaine, na para bang nakarinig siya ng hindi kapani-paniwalang bagay. Nakaramdam din siya ng munting kirot sa kanyang dibdib nang marinig ang katotohanang iyon. “K-Kung gano'n, ano naman ako para sa'yo? Ano ang katauhan ko kung mananatili ako sa tabi mo? Laruan mo? Babae mo? Alagang hayop?” “What do you mean?” tiim-bagang naman na tanong ni Knives, pilit nilalabanan ang iritasyon na nararamdaman. “Pwede nating i-discuss kung ano ang gusto mo.” Isang mapait na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Lalaine. “Ang gusto ko ay respeto, na hindi dapat tratuhin bilang laruan...” Sandaling natigilan si Knives sa narinig, at saka mababa ang boses na nagsalita, “'Di ko naman intensyon na tratuhin ka bilang laruan.” “At ano naman ang katayuan ko? May pangarap
KINABUKASAN, magkakaharap na dumulog sa dining table para sa breakfast sina Abby, ang best friend niya, si Tito Kenji at ang Kuya Kairi nito. Ang dalawang sobrang cute na anak ng kanyang best friend ay natutulog pa kaya hindi nila kasabay sa almusal na iyon.Hindi magawang tumingin ni Abby sa lalaki dahil hiyang-hiya pa rin siya kaya habang kumakain ay para siyang tangang nakayuko lang at halos dumikit na ang mukha sa plato.“Hija, what's wrong? Ayaw mo ba ng pagkain?” puna ni Kenji sa dalagang si Abby nang makita niyang nakayuko lang ito at tulala.Napilitang nag-angat ng tingin si Abby dahil sa sinabing iyon ng matanda. Ayaw niyang isipin nito na bastos siya o kaya naman ay nag-iinarte sa pagkain. “H-Hindi po, Tito Kenji. May naalala lang po ako,” sagot niya na may pilit na ngiti sa labi.“Tungkol ba kagabi? Don't worry, hindi naman big deal 'yun para kay Kairi. Right, son?” saad naman ni Kenji sabay tingin sa anak na tahimik lang na kumakain.Dahil sa narinig ay wala sa sariling
“BRUHA... Grabe! Hiyang-hiya ako sa katangahang ginawa ko kanina. Kung p'wede lang akong magpalamon sa lupa, ginawa ko na.”Kasalukuyan nasa pool area si Abby at ang best friend niya dahil nagyaya itong mag-night swimming habang umiinom ng wine. Pinaunlakan naman niya ito pero hati pa rin ang isip niya ng mga sandaling iyon dahil sa nangyaring eksena kanina.Hiyang-hiya talaga siya sa nagawa at Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ano na lang ang mukhang ihaharap niya sa lalaki pagkatapos ng kagagahang ginawa niya? Paano niya ito haharapin pagkatapos ng lahat? “Don't mind him. Masungit lang talaga si Kuya Kairi pero mabait naman ang isang 'yun,” nakangiting sagot naman ng kaibigan niya habang tumitipa sa kaharap na laptop.Mangiyak-ngiyak naman si Abby sa narinig. “Paanong 'wag intindihin? Galit na galit s'ya sa'kin, bruh! Sinabihan ko siyang magnanakaw at maniac!” bulalas pa ni Abby napahawak sa kanyang noo na parang stress na stress.“Well kahit ako naman magagalit,” pagbibiro nam
“WHO the hell are you?”Awtomatikong nanigas ang katawan ni Abby nang marinig ang baritonong boses na iyon ng lalaki na nasa ilalim niya. At dahil tanging lampshade lang ang nakabukas na ilaw sa kwartong iyon kaya umahon ang matinding takot sa kanyang dibdib dahil sa pag-iisip na baka masamang tao iyon. “I-Ikaw sino ka?! Bakit ka nandito? Magnanakaw ka ba?!” bulalas ni Abby saka nagpa-panic na tumayo mula sa kandungan ng lalaki pero nanlaki ang kanyang mga mata nang hapitin siya nito sa kanyang baywang. Hindi lang iyon, naramdaman pa niyang ang pagkabuhay ng pagkalalaki nito sa kanyang pang-upo.“This is my fucking house! Who are you? Are you a thief?”sigaw naman nito na hindi pa rin siya pinakakawalan.Ginawa ni Abby ang lahat para makawala sa lalaki pero dahil malakas ito kaya hindi nito ininda ang pagpupumiglas niya. Takot na takot na si Abby kaya dahil sa pagiging desperado, ang tanging naisip niyang gawin ay kagatin ito sa kamay.“What the fuck!” bulalas naman ni Kairi saka wala
“BRUH!”Mangiyak-ngiyak na tumakbo si Abby papalapit sa kanyang best friend na si Keiko. Niyakap niya ito nang mahigpit dahil sa wakas, nagkaroon na rin siya ng kakampi.“Bruh, how are you? Bakit gan'yan ang itsura mo?” nag-aalala namang tanong ng kanyang kaibigan habang kumot nakatingin sa kan'ya.Alam naman ni Abby kung ano ang tinutukoy nito. Malaki na kasi ang ipinagbago niya simula noong naghiwalay sila nito. Bumagsak ang kanyang katawan dahil sa stress at nanlalalim at kanyang mga mata dahil may mga gabing nahihirapan siyang makatulog kapag naiisip niya ang kahayupan ni Henry.Nagbitiw sa pagkakayakap ang dalawa matapos ang ilang sandali. Matagal silang hindi nagkita kaya sobrang na-miss nila ang isa't-isa.Nang hindi sumagot si Abby sa tanong ng best friend niyang si Lalaine ay inakay siya nito paupo sa mahabang sofa at puno ng pag-aalalang pinagmasdan siya. Pero ang isip ni Abby ay kasalukuyang lumilipad sa kabuohan ng opisina ng kanyang kaibigan. Hindi niya akalain na magigi
“I'M sorry, Kairi. I can't marry you...”Naomi returned the ring to Kairi with tears in her eyes. Kairi couldn't understand why her fiancé did that. They were planning to get married but why is she suddenly returning the ring to him now? What the fuck is really happening?“But why? Did I do something wrong, babe?” gulong-gulo na tanong ni Kairi sa nobya saka hinawakan ang kamay at bakas ang matinding pagtatanong sa mga mata.Pero iwinaksi ni Naomi ang kamay na hawak ng nobyo at saka tinakpan ang mukha gamit ang palad at umiyak. “Akiko-san to no o miai ga kimarimashita. Gomen'nasai, Kairi. (My arranged marriage meeting with Akiko has been arranged. I'm so sorry, Kairi.)”Nang marinig iyon ni Kairi ay natigilan siya. Si Akiko ay ang lalaking gusto ng mga pamilya ng kanyang nobya para rito. Kairi thought the man had completely backed out of the agreement, but why would the two get married now? No! Hindi siya makakapayag. Noong una pa lang niyang makita si Naomi, alam niyang ito ang baba
“MASAKIT ba, hija? Pasensya ka na. Wala akong magawa sa t'wing sinasaktan ka ni Sir Henry. Natatakot din kasi akong baka pag-initan n'ya ang pamilya ko.”Mula sa kawalan ay bumaling ang tingin ni Abby kay Manang Ising. Kasalukuyan niyang nilalagyan ng ointment ang sugat niya sa bibig, braso, at binti na katulad ng dati ay tinamo niya mula sa pagmamaltrato ng demonyong si Henry.Her whole body was covered in bruises and scratches, a sign of Henry's sadism. Mas lalo kasi siyang ginagahan kapag nakikita niyang nagmamakaawa ang dalaga sa kan'ya. He feels like he's the lookking and she's his slave. “O-Okay lang po, Manang Ising. Naiintindihan ko po kayo,” saad ni Abby na pilit ngumiti sa matanda.Muling kumuha ng cotton buds si Manang Ising at muling nilagyan ng ointment saka magaang ipinahid sa mga sugat ng kawawang dalaga. Habag na habag siya rito pero wala naman siyang magawa para matulungan ito.“Bakit ba kasi hindi ka na lang umalis? Magpakalayo-layo ka. Magtago ka kahit saan. Basta
ALAS-SINGKO ng hapon ang eksaktong labas ni Abby, at awtomatikong nanginig ang kanyang mga kamay nang makita ang isang itim na Rolls Royce na naka-park sa tapat ng banko kung saan siya nagtatrabaho. Isang bodyguard ang nakatayo sa labas habang hinihintay siya. Habang papalapit ay nanlumo si Abby dahil alam niya na kahit anong gawin niya ay hindi na siya makakatakas pa sa kamay ni Henry Scott. Ni mga pulis ay ayaw tumulong sa kan'ya dahil marinig lang ang pangalan nito ay parang asong nababahag ang buntot.Gustuhin man niyang tumakbo at tumakas kay Henry ng mga sandaling iyon, alam ni Abby na magiging useless lang ang lahat dahil magkikita't makikita din siya nito. Nang minsan ngang sinubukan niyang magtago, sa halip na hanapin siya ay ang kanyang pamilya sa Capiz ang pinuntahan ng mga ito. Sa takot niya na may mangyaring masama sa pamilya ay kusa na siyang lumabas sa pinagtataguan.“Good evening, Ms. Del Rosario,” bati ng bodyguard ni Henry sabay bukas ng pinto ng back seat. Doon, ki
“LET'S break up, Abby. I can't do this anymore...”Tila pinagbagsakan ng langit at lupa si Abby sa narinig. Ang mga salitang iyon ay para bang kutsilyo na paulit-ulit na sumasaksak sa kanyang puso. Maging ang kanyang luha ay biglang bumalong na para bang isang ulan na walang tigil sa pagbuhos.Paano na lang siya kung iiwan siya ni Jake? Si Jake na lang ang tanging kakampi niya pero iiwan pa siya nito. Bakit? Paano nito nagagawang makipaghiwalay sa kan'ya gayong pitong taon na sila nito? Ganoon lang ba talaga kadali para kay Jake na iwan siya pagkatapos ng lahat? Ang akala niya ay tanggap siya nito, tanggap nito ang pagkatao niya. Pero bakit bigla na lang itong makikipaghiwalay sa kan'ya? Did she do something wrong? Aren't they planning to get married? Hinawakan ni Abby ang kamay ng nobyo habang umiiyak. “Jake naman. Seven years na tayo. B-Bakit ngayon ka pa makikipaghiwalay sa'kin? Did she do something wrong? Don't you love me anymore?” umiiyak niyang tanong. Nagulat si Abby nang
•••••“ANAK, sigurado ka na ba? Pwede namang dito ka na lang sa probinsya natin maghanap ng trabaho habang nag-aaral. Bakit kailangang sa Maynila pa? Ang balita ko, maraming masasamang tao doon sa Maynila,” nag-aalalang tanong ni Letisha sa anak na si Abby. Matamis na ngumiti si Abby sa kanyang Nanay Letisha. “Naku nay! Kung kailan naisangla na natin ang lupang sakahan, saka mo pa sasabihin sa'kin 'yan? Paano ko matutubos ang lupa natin kung aatras ako?” pabirong sagot naman ni Abby.Ang totoo, nasasaktan si Abby dahil ang lupang iyon ang tanging alaala ng kanilang tatay na maagang nawala dahil sa pneumonia. Kaya naman bilang panganay, ipinangako niya sa sariling magsisikap siya at magtatrabaho nang sa gayon ay matubos nila iyon sa lalong madaling panahon.“Nag-aalala lang naman ako sa'yo, anak. Mag-isa ka lang doon. Paano ka na lang kapag may sakit ka? Sinong mag-aalaga sa'yo?” Hindi pa rin mapalagay ang puso ni Letisha para sa pag-alis ng panganay na anak, dahil iyon ang unang be