"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน
View More"เฮ้อออ" ฉันเป่าปากอย่างเซ็ง ๆ หลังเลื่อนโทรศัพท์ไปเห็นรูปที่เขาถ่ายคู่กัน เงาในหน้าจอโทรศัพท์มันสะท้อนออกมาให้เห็นว่าเธอไม่มีทางคู่ควรกับเขา
"น้ำฟ้า หาแกเจอสักที "
"อุ้ย ตกใหมดเพื่อนบ้านี่"
"เย็นนี้ว่าไงจ๊ะเพื่อนสาว ไปตื๊ด ๆ กันป่ะ"
แพรวาพูดพลางขยิบตาใส่น้ำฟ้า ที่จริงน้ำฟ้าไม่ใช่เด็กเรียนอะไรนักหรอก แต่ก็พอเอาตัวรอดได้ เธอออกจะชอบเที่ยวชอบสังสรรค์ด้วยซ้ำ เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ช่วยคลายความทุกข์ในใจให้ทุเลาลงได้ และทุกครั้งที่ออกไปเที่ยวกลางคืนเธอจะชอบทาครีมที่มันช่วยอำพรางให้ผิวเธอดูขาวขึ้นยามเมื่อโดนแสงจากในผับ เธอเป็นคนชอบแต่งตัวโป๊ เธอรู้ว่าเธอจะดูดีได้เฉพาะตอนกลางคืนเวลาไปเที่ยวเท่านั้นด้วยแสงสีในผับประกอบกับครีมที่พอกไปทำให้สามารถดูดีได้ มันเป็นความสุขเพียงค่ำคืน เพราะเช้ามาเธอก็ต้องกลับมาเป็นยายดำตับเป็ดเหมือนเดิม เพื่อนร่วมชั้นต่างก็เอาปมด้อยเธอมาล้อ จนตอนนี้มันไม่มีผลแล้วเพราะเธอชินชาเสียแล้ว แต่โชคยังเข้าข้างยัยดำตับเป็ดคนนี้ที่มีเพื่อนสาวแสนดีแพรวา เพื่อนสาวที่ช่วยปลอบโยนยามเธอท้อแท้
"อืมว่าแต่เราจะไปผับไหนดี"
"โห ยัยแพรวแกไม่น่าถาม"
"ผับ L ทั้งใจจ๊ะ"
น้ำฟ้าอมยิ้มตอบเพื่อนทั้งสอง ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมาเธอไม่เคยไปผับอื่นเลย เพราะมองเจ้าของผับก็ฟินแล้ว
"งั้น ป่ะช็อปชุดไปเที่ยวกัน"
"Les's go!"
"ว๊าว กลิ่นเหล้าช่างหอมหวาน" แพรวาดีด๊าใหญ่
"คุณเสือมา ฉันดูดีรึยังริสซี่"
สองสาวโต๊ะข้าง ๆ กุลีกุจอจัดเสื้อผ้าหน้าผมกันใหญ่ น้ำฟ้าหันไปมองสาวทรงโตโต๊ะข้าง ๆ สามคนนี้เธอเคยเห็นไปคอมเม้นท์คุณเสือบ่อย ๆ น้ำฟ้าก้มหน้ามองชุดตัวเอง ดึงให้เสื้อมันลงปิดเอว เพราะวันนี้เธอใส่เสื้อเกาะอกสีดำกับกางเกงยีนส์เอวสูง ทำให้เวลานั่ง แล้วเสื้อมันลอยขึ้น เธอไม่มั่นใจในตัวเองมาเที่ยวครั้งไหน ๆ เธอก็ใส่แต่กางเกงยีนส์ อยากใส่กระโปรงสั้นใจแทบขาดแต่ด้วยสีผิวเธอไม่อำนวยทำให้เธอเลือกใส่ยีนส์แทน เธอคงได้แค่แอบมองเค้าแต่สัมผัสไม่ได้ไปถึงเมื่อไหร่กันนะ ผู้หญิงของเขาแต่ละคนก็มีแต่คนขาวๆ ทรงโตกันทั้งนั้น เฮ้อ เธอคิดพลางน้อยใจในวาสนาของตัวเอง
"ไอ้เสือ ช้านะมึง " คิน หนึ่งในแก๊งโวยวาย
"ก็ดีกว่าไม่มา"
"คร้าบบบบบคุณเสือ มาก็ดีแล้วคร้าบบบ" กราฟทำเสียงล้อเลียนวัชรพล แล้วยื่นแก้วให้
"ไอ้เสือแม่ทูนหัวมึงมาอีกแล้ว นู่นไง นู่นไง" ฟาร์มชี้ให้ดูแล้วยิ้มล้อเลียน
"เหอะ หน้าลอยมาเชียว ฮ่าๆๆ"
"สงสัยเห็นไอ้เสือชอบขาวๆ เลยทามาเอาใจว่ะ ฮ่าๆๆ"
"พวกมึงหุบปากซะ"
"เฮ้ย ไอ้เสือมึงไม่อยากลองของแปลกหรอว่ะ" กราฟถามแล้วยิ้มล้อเลียน
"ถ้ากุนอนกับยัยนี่ กุกลั้นใจตาย"
"จริงเหรอะ" คินถามเสียงสูง
"พอๆ เลิกล้อกูได้แล้ว กูไปตรวจร้านก่อน" วัชรพลทำน้ำเสียงเบื่อหน่าย
"เฮ้ ๆ มึงอยากรู้มั้ยว่ะ ถ้าไอ้เสือเทพบุตรผู้หล่อเหลา ได้นอนกับยัยดำตับเป็ดนั่นมันจะเป็นยังไง ว่ะ"
"ใครเห็นด้วยยกมือ 1 2 3"
กราฟพูดขึ้นอย่างนึกสนุก ไอ้เพื่อนเทพบุตรของเขานี้มันกินแต่ของสวย ๆ งามๆ หยาดเยิ้มปานนางฟ้านางสวรรค์ ถ้าหากว่ามันได้ลิ้มรสสาวธรรมดาบ้าน ๆ ล่ะจะเป็นยังไง หึ หึ!
"เฮ้ยไอ้เสือ มึงอย่าลีลา มา ๆ ชนแก้ว" กราฟพูด ยิ้มๆ
"ไม่เมาไม่เลิกเว้ย" เฮ้ยยเบา ๆ ดิว่ะไอ้เสือ เดี๋ยวหนักหรอกมึงอ่ะ
"ระดับกู" แต่ทำไมผมก็รู้สึกร้อน ๆ
"มึงใส่อะไรให้กูกินไอ้กราฟ" ผมถามอย่างหงุดหงิด แม่งเอ๊ย!
"ใจเย็นดิ ที่จริงกูใส่นิดเดียวเองนะ ทำไมมึงเครื่องติดเร็วจัง"
"กูว่าแล้ว ไอ้เชี้ย!" ด่ามันเสร็จผมก็รีบลุกออกจากห้อง เดี๋ยวค่อยมาจัดการพวกมัน ตอนนี้ไปปลดปล่อยก่อนแล้วกัน ตอนนี้มันปวดหนึบแทบจะเดินไม่ได้แล้ว
"มิกซ์ไปหาผู้หญิงให้ฉันคนนึง ขอขาว ๆ อวบ ๆ นะ ภายใน 5 นาที"
"โธ๋เว้ยยย เมื่อไหร่จะมาว่ะ " ผมเข้าไปอาบน้ำดับกระหาย ตอนนี้ผมอยากปลดปล่อยแทบบ้าแล้ว
ก๊อก ๆ
นายน้อยครับ มาแล้วครับ
"ออกไปได้"
พูดจบเสือกระชากหญิงสาวเข้ามาในห้อง เขาผลักร่างอวบอิ่มลงเตียงสปริงหรูของเขา ก่อนที่ร่างหนาจะคร่อมทับตามมาทันที กระชากชุดขาดอย่างไม่ใยดี แต่แอบขัดใจอยู่ไม่น้อยกับกางเกงยีนส์ที่เจ้าตัวสวมมา รัดก็รัดถอดยาก ชิปส์! ความหิวกระหายในอารมณ์สวาททำให้ชายหนุ่มมูมมามรีบก้มลงปิดปากนุ่มทันที อือ นุ่มนิ่มอะไรขนาดนี้ ปากหนาเลื่อนจูบหนักหน่วงไล่ลงมาที่อกอวบที่บัดนี้ชูชันอวดต่อหน้าเขาอยู่ ปากทั้งดูดดึงอกอิ่มอย่างหิวกระหาย ดูดดื่ม เร่าร้อน มือหนาเลื่อนลงไปหากลีบดอกไม้งามอย่างช่ำชอง โดยที่ปากยังคงก้มดูดดึงอกอวบไม่ห่าง
"อื้อ อื้อ อะ อ่า อ่า"
เสียงหวานหลุดออกมาจากปากอิ่ม เธอรู้สึกประหม่า เธอไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ผู้ชายที่ดูดดึงหน้าอกตัวเธออย่างหิวกระหายตอนนี้ คือ เสือ วัชรพล ชายที่เธอแอบชอบมานับ 10 ปี เธอหลับตาแน่น มือบางกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น
"ห้ามแตะตัวฉัน"
เสียงห้าวพูดสั่งทันทีเมื่อคลายออกจากอกอวบ แล้วฉกลงที่ปากนุ่นทันที เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงอย่างว่ามาแตะต้องตัวเขา มีแต่เขาเท่านั้นที่เป็นคนคุมทุกอย่าง เขาชอบความรู้สึกเหนือกว่า มันช่วยเร้าอารมณ์เขาอีกแบบ
"อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ด ซี๊ด "
ร่างบางครางอย่างเสียวกระสัน เมื่อรู้ว่าเป็นเขาเธอก็ตอบสนองเขาอย่างเต็มที่ เขานำ เธอทำตามอย่างอยากรู้อยากเห็น มีความสุขเหลือเกินที่ได้เป็นของเขา คุณชายเสือ
"หืม อือ "
เธอร่านได้ใจจริงๆ เขาเร่งเครื่องเมื่ออารมณ์จุดถึงจุดสูงสุด
"อ๊า อ๊า ซี๊ด"
เสียงครางระงมประสานกัน ครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าพายุสวาทจะสงบลงก็เกือบเช้า
"โอ๊ะ"
น้ำฟ้าสะดุ้งตื่น อุทานออกมา ทำไมเจ็บขนาดนี้ ทำให้ร่างหนาที่นอนอยู่ข้างขยับตา
"เงินอยู่วางอยู่โต๊ะ รีบ ๆ ออกไปซะ "
เสือพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา
"นายพูดแบบนี้ได้ยังไง" น้ำฟ้าพูดอย่างตัดพ้อ น้ำตาพลางไหลพรากพรั่งพรูออกมาเมื่อได้ยินคำพูดที่แสลงใจ
แปะ แปะ แปะ!“นี่หล่อน! เธอควรไปเรียนการแสดงนะ เกรดน่าจะสูงเชียว ตอแหลได้ใจฉันจริง จริง หึ! ”แพรวาที่มองดูอยู่นานอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปพูดกับนาเดียร์“นี่แก!’“หยุด! ถ้าเธอกล้าตบแฟนฉัน ไม่รับประกันนะว่าศพเธอจะสวยรึป่าว ”ฟาร์มที่เห็นสาวเจ้าง้างมือเตรียมตบแฟนสาวของตนก็เข้าไปบังร่างเธอไว้ทันทีก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมขู่เจ้าตัวออกไป“กรี๊ด ไอ้พวกโง่!”นาเดียร์กระทืบเท้ากรีดร้องแหลมสูงก่อนจะเห็นซ้ายหันขวาก็เห็นแต่คนที่หัวเราะยิ้มขบขันให้ตนจึงรีบก้มคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินแกมวิ่งออกไปอย่างอับอาย“เสือ”“หื้ม ว่าไงครับ!”เมื่อขึ้นมาบนรถหรูน้ำฟ้าจึงเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาอย่างทนไม่ไหวที่เสือเอาแต่เงียบและตั้งหน้าตั้งตาขับรถไม่พูดไม่จา“เธอเป็นแฟน...”“อดีต! ช่างเถอะอย่าพูดถึงคนอื่นเลย”ทันทีที่รถจอดที่ลานจอดรถพิเศษของคนโดหรูของตน ร่างสูงรีบวาดเท้าลงจากรถอ้อมไปเปิดประตูให้ร่างบาง และเหมือนน้ำฟ้าจะโอ้เอ้ไม่ทันใจเขาแขนแกร่งจึงเข้าช้อนอุ้มร่างบางขึ้นในอ้อมแขน“ว๊าย คนบ้าทะทำอะไร”น้ำฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัว มือวาดโอบกอดรอยลำคอหนาอย่างตกใจ“เธอช้าอ่ะ ฮื้ม”เสืออดที่จะก้มหน้าลงไปหอมฟัดแก้มหอมนุ่ม ของน้ำฟ้าไปมาอย
“เสือ เดี๋ยวสายแล้วหยุดก่อนคนบ้า! ฟ้าจะโกธรแล้วนะ”“ครับ ๆ พอแล้วครับ ม๊วฟ ฮื้ม”ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องเสือฉุกคิดขึ้นได้ว่าข้าวของของหญิงสาวที่ตนให้ลูกน้องไปกวาดซื้อกลับมายังอยู่อีกห้องจึงจับจูงน้ำฟ้าให้เดินไปดูเผื่อมีของจะเอาไปที่มหาวิทยาลัยด้วยน้ำฟ้าเดินตามไปยังทิศทางที่เสือจับจูงอย่างงง ๆ ก่อนจะเบิกตากว้างวิ่งถลาเข้าไปจับดูข้าวของที่วางกองอยู่บนเตียง“มาอยู่นี้ได้ยังไงกัน ทุกชิ้นเลย เสือ”น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเสือพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม“อื้ม ฉันว่ามันคงสำคัญกับเธอเลยตามไปซื้อมาเก็บไว้”เมื่อได้ฟังคำตอบน้ำฟ้าถึงกับน้ำตาซึม ถลาลงจากเตียงวิ่งไปกอดร่างหนาแน่น ก่อนจะผละแล้วเขย่งเข้าขึ้นจูบปลายคางหนา แล้วรั้งคอเสือให้ลงมารับจูบหวาน ๆ จากเธอเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะคะ อื้ม อ๊า หือ”เสือปลดมือน้ำฟ้าออกจากคอก่อนจะก้มกระซิบชิดปากอิ่ม ส่งยิ้มกรุ่มกริ่มบาดใจน้ำฟ้าเป็นการทิ้งท้าย“พอก่อนคนดี เดี๋ยวไม่ได้ไปเรียนกันพอดี”สิ้นเสียงเขาเป็นน้ำฟ้าที่เขินอายเสียเอง หน้านวลแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่มือใหญ่จะคว้าฉวยข้อมือเล็กเดินประคองโอบเอวออกไปไม่หางณ มหาวิทยาลัยร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเ
“ครับคุณแม่!”“เจ้าตัวดี บอกมานะเอาลูกสาวเขาไปกกไว้ที่ไหน หน็อยเอาเงินฉันมาใช้หนี้ฉันหรอฮ่ะ! ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ ถึงกับยอมเสีย 10 ล้านนี่! รีบพาเธอมาหาพ่อกับแม่เลยนะ แม่อยากเห็นหน้าลูกสะใภ้แล้วล่ะ ”“โธ่! คุณหญิง นึกว่าเรื่องอะไร ตกใจหมดเลย”เสือที่กำลังไล้นิ้วไปมาบนแขนกลมกลึงเนียนนุ่มของน้ำฟ้าที่หลับพริ้มอยู่บนตักแกร่งของตนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“ครับ ๆ ได้ครับคุณหญิง ไว้ว่าง ๆ ผมพาเข้าไปนะครับ”หลังวางสายเสืออดที่จะหัวเราะกับความตื่นเต้นของมารดาไม่ได้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมแก้มนุ่มใสหนัก ๆ พร้อมฟัดไปมาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว“อื้อ อย่ากวน”น้ำฟ้ารู้สึกราวมีอะไรเปียกชื้นมายุ่มย่ามกับแก้มของตนจึงพลิกตัวไปอีกด้านก่อนจะยกมือขึ้นเกี่ยวกอดเอวสอบอย่างไม่รู้ตัว“อื้ม! กรอด ยัยแม่มดขนาดหลับยังก่อกวนฉันได้นะ ฮื้ม”เสือกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ปวดตุบ ๆ ที่บริเวณกึ่งกลางกายแกร่ง ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มหนุ่มพักใหญ่ก่อนจะใช้ฟันคมงับกัดเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว…..“น้ำฟ้า ๆ ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว”“อื้ม อื้อ เมื่อยชะมัด”“มานี่เร็วเข้า”น้ำฟ้าวาดขาลงจากเตียงทั้งที่ไม่ลืมตา ก่อนที่จะปรือตาน้อย ๆ เ
เสือที่รู้สึกตัวตื่นมาในตอนสายของวัน ตาคมหรี่ลงเมื่อแสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงเข้าตาคมอย่างจัง ก่อนที่ตาจะเสมองร่างบางที่ตนนอนกกกอดมาทั้งคืน พลันปากหนายกยิ้มขึ้นอย่าพอใจอดที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนใสของสาวเจ้าไม่ได้“อื้อ จะนอน”น้ำฟ้าพลิกหลบหนวดแหลมที่ทิ้มหน้าตนไปอีกด้าน“น่ารักจริง ๆ”ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปไล่จูบตามลาดไหล่เนียนจนพอใจก็ ผละไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น เสร็จแล้วก็ออกไปห้องทำงานจัดการสั่งลูกน้องให้ไปสืบว่าน้ำฟ้ามีเรื่องจำเป็นอะไรต้องใช้เงินจนต้องเอาของออกมาขาย และมาทำงานเปลืองเนื้อเปลืองตัวนุ่งน้อยห่มน้อยที่ร้านของตน ซึ่งทำให้เขาโกธรเป็นอย่างมากแต่ก็เลือกที่จะใจเย็นที่สุดจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตนอีกแล้ว และจะไม่ยอมให้เธอต้องห่างจากเขาแม้วินาทีเดียวตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าขาดเธอไม่ได้ ‘ยัยน้ำฟ้า ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ของเขา’ คิดถึงตรงนี้และย้อนคิดไปถึงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็หัวเราะน้อย ๆ ออกมากับความตลกของโชคชะตาของเขาและเธอ“อื้อ ปวดชะมัด ซี๊ด”น้ำฟ้ารู้สึกร่างกายผ่านการใช้งานมาอย่างหนักราวกับโดนของหนักทุบเข้าที่เอวบางของเธออย
“ห๊ะ เธอเป็นเด็กนายไม่ใช่หรอไปทำอะไรตรงนั้นกันเล่า”อาร์ตได้แต่งุง ก่อนจะถูกผู้เป็นนายเรียกให้เข้าไปในห้องทำงาน“ไอ้อาร์ต เกิดอะไรขึ้นกันทำไมวันนี้ในร้านดูเสียงดังฮือฮายิ่งกว่าทุกวัน”“เอ่อมีพีอาร์มาใหม่ครับนาย”“อ๋อ คงแจ่มเลยละสิ”“อะเอ่อ”อาร์ตตะกุกตะกักจะให้ตอบว่าอะไรดีละ ถ้าตอบไปแล้วนายรู้ว่าเป็นใครคงไม่พ้นถูกกระทืบเป็นแน่เผลอ ๆ คงไม่แคล้วถูกไล่ออกเป็นแน่“มึงจะตะกุกตะกักทำไมว่ะ”“เอ่อ คือคุณน้ำฟ้าหนะครับนาย”“อะไรนั่นมันเมียกู”ก่อนที่จะฉุกคิดขึ้นมากรามแกรงก็บดกันแน่น หน้าตึงขึ้นมาทันที“มึงอย่าบอกนะว่าน้ำฟ้าคือพีอาร์คนใหม่”“คะครับ”“แม่งหาเรื่อง ไปเลยมึงไปบอกพี่พนาทำยังไงก็ได้ห้ามให้ใครหน้าไหนจับตัวเมียกู ”“ครับ ๆ”คล้อยหลังลูกน้องเสือก็สืบเข้าไปยังกระจกเพื่อมองหาแม่ตัวดี พลันสายตากวาดไปเห็นร่างเย้ายวนที่สวมใส่ชุดทั้งรัดแน่น ทั้งสั้นจู๋ กำลังวาดลวดลายยั่ยยวนกลางเวที มือแกร่งกำแน่น กรามแกร่งถูกบดจนขึ้นเป็นสันนูน“แม่ตัวดี โดนแน่! กล้าไปเต้นยั่วยวนผู้ชายอื่นถามผัวแบบเขารึยัง ให้ตายเถอะ! พ่อจะจับล่อจนฟ้าเหลืองให้ไม่ไปเที่ยวเร่เปิดเนื้อโชว์หนังให้ใครต่อใครได้เห็นอีก ฮึ่ย!”อาร์ตอด
“วันนี้น้ำฟ้าไปไหนมาบ้าง”วัชรพลนั่งยกเหล้าขึ้นดื่มตั้งแต่หัววัน ก่อนจะถามถึงข่าวน้ำฟ้าจากลูกน้องที่ตนนั้นให้ตามเฝ้า หลังจากวันที่ตนหักหายน้ำใจของเธอวันนั้นเขาก็ไม่สามารถข่มตาหลับอย่างสนิทได้เลย หลับตาทีไรเห็นแต่ภาพใบหน้าที่อาบชุ่มไปด้วยน้ำตาและเนื้อตัวที่สั่นเทาราวกับลูกนกของเจ้าตัว และแม้แต่ที่มหาลัยจากที่แต่ก่อนจะถูกสายตากลมโตของเจ้าหล่อนเฝ้ามองวันนี้กลับเมินกันเสียได้ มันน่าน้อยใจนัก พอได้กันแล้วก็คิดจะทิ้งกันรึไงยัยแม่มด“คุณน้ำฟ้าหลังแยกจากเพื่อนเธอก็ไปห้างครับเห็นหอบของเข้าไปร้านรับจำนำของแบรนด์เนมครับ”“ฮึ ร้านจำนำของแบรนด์เนมหรอ ” วัชรพลขมวดคิ้วมุ่น น้ำฟ้าไปร้านจำนำ ไปทำไมกันเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัยจึงไม่รอช้า รีบรายงานต่อทันที“เจ้าของร้านบอกว่า เจ้าของต้องการขายเพราะเดือดร้อนเรื่องเงินครับ”“เดือดร้อนเรื่องเงิน”เมื่อได้รู้ในสิ่งที่ร่างบางทำก็สะบัดมือเบา ๆ เป็นการบอกลูกน้องว่าเขานั้นต้องการอยากอยู่คนเดียว น้ำฟ้าเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องเอาข้าวของออกมาขายเลยหรอ“เดี๋ยวรวิชช์ ไปซื้อของที่น้ำฟ้าเอาไปขายมาไว้ให้หมด”“เอ่อ ครับนายน้อย”“หึ! มีผัวรวยขนาดนี้ทำไมเจ้าตัวไ
Comments