Masukในที่สุด~
คืนนี้ฉันจะได้หลับเต็มๆ ตาสักที คนก่อเหตุวุ่นวายเมื่อตอนหัวค่ำคิดในใจเมื่อเดินเข้ามาในห้องและเห็นว่าสามีผู้น่าสงสารของเธอได้หลับไปแล้ว ซึ่งการที่พี่พีทนอนเร็วขนาดนี้อาจเป็นเพราะผลข้างเคียงของยาแก้แพ้ที่กินเข้าไป ซึ่งเธอเองก็เคยกิน คอนเฟริมจริงๆ ว่าง่วงหนักมาก เอาตรงๆ มันก็แอบเป็นผลดีนะ เพราะเธอจะได้ไม่ต้องมาคอยพะวงนู่นนี่ให้วุ่นวายปวดหัว แหมๆ ผื่นคันขึ้นลามไปทั้งตัวขนาดนั้น ไอ้ตรงนั้นของพี่เขาคงไม่มีแรงชี้โด่ขึ้นมากระแทกใส่หน้าเธอหรอก... ญารินคิดติดตลก เธอค่อยๆ เดินย่องๆ ตรงมาที่เตียง พร้อมกับพยายามลงน้ำหนักเท้าที่พื้นให้เบาที่สุด ไม่ใช่ว่ากลัวจะรบกวน แต่เธอกลัวว่าถ้าอีกฝ่ายตื่นขึ้นมาจะกลายเป็นว่าเธอระแวงจนไม่ได้นอนทั้งคืนต่างหาก แสงไฟสีส้มสลัวๆ ที่หัวเตียงส่องให้เห็นใบหน้าคมเข้มของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี เธอไม่เคยได้จ้องหน้าเขาเต็มๆ สักที ในเมื่อมีโอกาสแล้วก็นะ....สักหน่อยก็แล้วกัน แหม...หล่อเหมือนกันนะเนี่ย!! คนมองชื่นชมในใจขณะสำรวจเครื่องหน้าของชายหนุ่มที่ยังคงหลับสนิท ผู้ชายอะไรทั้งที่ทำงานหนักทุกวันแต่ผิวกลับดูสุขภาพดี แถมยังจมูกโด่งกว่าเธอเยอะเลย แอบอิจฉาจนเผลอใช้มือลูบ เสียง "อืม" คล้ายรำคาญดังในลำคอของชายหนุ่มเบาๆ ทำให้คนที่เผลอไปแตะใบหน้าคมเข้มนั้นสะดุ้งตกใจจนต้องรีบหดมือกลับมากำไว้ดังเดิม ไม่น่าเลย~ ได้แต่นึกก่นด่าตัวเองในใจ ลุ้นอยู่ว่าชายหนุ่มจะตื่นไหม โอเค!! ยังไม่ตื่น เมื่อเธอแน่ใจว่าอีกฝ่ายยังไม่รู้สึกตัวก็ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก พร้อมกับพึมพำว่า "เกือบไปแล้ว" เพราะเมื่อคืนนอนน้อย คืนนี้เธอก็เลยง่วงเร็ว คนตัวเล็กค่อยๆ ปีนขึ้นเตียง คิดว่าจะนอนแล้วแต่ทว่าคนข้างๆ ที่นอนหันไปอีกทางอยู่ๆ ก็เสือกพลิกตัวหันหน้าหล่อๆ มาทางเธอ จะใช้มือผลักออกไปตอนนี้ก็กลัวจะตื่น เอาน่ะ!! เลี่ยงด้วยการที่ฉันเป็นฝ่ายนอนหันหลังให้เขาแทนก็แล้วกัน ญารินคิดอย่างนั้นก่อนจะปิดเปลือกตาที่เริ่มหนักอึ้งลงและหันหลังให้ชายหนุ่มอย่างสบายใจ แต่เพื่อความอุ่นใจเธอก็เลยคิดว่าควรจะเว้นช่องว่างให้ห่างกันนิดหนึ่ง พอคิดปุ๊บร่างบางก็ขยับตัวถอยห่างปั๊บ อืม.... กำลังดีเลย!! หญิงสาวยิ้มพอใจก่อนจะตัดสินใจคว้าเอาหมอนกอดมาคั่นกลางกันไว้อีกที และเมื่อคิดว่าทุกอย่างเพอร์เฟกต์ลงตัว ก็ถึงเวลาที่เธอจะได้นอนพักให้หายเหนื่อยสักที ในเมื่อรู้สึกสบายใจ ความง่วงที่สะสมมาตั้งแต่คืนก่อนก็เริ่มทำงาน ร่างกายเธอล้าและต้องการพักผ่อนจริงๆ ดังนั้นพอหัวถึงหมอนก็เลยหลับสนิทไปอย่างรวดเร็ว เธอนอนนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่า.... ทำไมมันถึงได้ร้อนอย่างนี้เนี่ย!! เปลือกตาที่ปิดค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ เพราะความไม่สบายตัว และด้วยชุดนอนที่เธอสวมใส่นั้นเป็นแบบจัดเต็ม เสื้อ กางเกง สองชั้นบวกกับเหมือนถูกอะไรบางอย่างรัดไว้ มันก็เลยทำให้คนที่หลับไปแล้ว ตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะรู้สึกร้อนมาก เธอตั้งใจว่าจะลุกขึ้นไปปรับแอร์ให้เย็นกว่านี้อีกสักนิด แต่เชี่ยเอ้ย!! พอลืมตาขึ้นมาเต็มๆ หมอนข้างที่เอามาคั่นกลางก็ได้อันตรธานหายไป พร้อมกับเธอที่หลุดเข้ามานอนขดตัวซุกในวงแขนพี่พีท ดวงตาคู่สวยกระพริบถี่ขึ้นลงอยู่หลายที แน่นอนว่าไม่ได้ฝัน คนที่นอนดิ้นเข้าไปคลุกวงในเองก็เลยพูดไม่ออก บอกไม่ถูก จะให้เธอแหกปากร้องโวยวายเหมือนก่อนแต่งก็คงไม่ได้เพราะสถานะ "เมีย" ค้ำคออยู่ ดังนั้นญารินจึงทำได้แค่กรีดร้องในใจเสียงหลงว่า "ฉิบ**" หนักมาก จะขยับตัวดีไหม?? ใจอยากขยับ แต่ถ้าขยับแล้วพี่พีทตื่นล่ะ... ไม่ๆๆๆๆ มันสุ่มเสี่ยงเกินไป ถามเอง ตอบเอง ความคิดในหัวเริ่มตีกัน จะขยับตัวดี หรือไม่ขยับตัวดี บวกลบคูณหารในใจอยู่หลายรอบ คำตอบที่ได้คือเธอควรนอนอยู่นิ่งๆ รอให้พี่พีทพลิกตัวเปลี่ยนท่า เดี๋ยวสักพักก็คงจะคลายวงแขนออกจากเธอเองนั่นล่ะ โอเค! วิธีนี้น่าจะเวิคสุด อดทน อดทน และก็อดทน!! ญารินรออย่างมีความหวัง แต่ความหวังที่รอนั้นก็ริบหรี่ลงทีละนิดจนเธอต้องถอนหายใจแรง เพราะผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วพี่พีทก็ยังนอนอยู่ท่าเดิม เพิ่มเติมคือมือที่กอดเอวเธอไว้อยู่ๆ ก็เลื่อนต่ำลงมาที่สะโพกทีละนิดๆ ใจนึกอยากตีมือซุกซนนั่นสักเพี้ยแต่ก็ไม่กล้า แค่นอนยังหื่นขนาดนี้ ถ้าตื่นขึ้นมาจะหื่นขนาดไหน ดูแนวแล้วจะไม่ปลอดภัยกับหอยของตัวเองสักเท่าไหร่ ก็เลยได้แต่ใช้มือปัดออกเบาๆ แต่มือเจ้ากรรมก็ยังเด้งกลับมาที่เดิม เขี่ยก็แล้ว ปัดก็แล้ว แต่ในเมื่อไม่เป็นผล สุดท้ายก็เลยต้องแก้ปัญหาด้วยการจับมือนั้นมากุมไว้ทั้งคืน สุดท้ายก็เผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมา อนิจจา.... ร้องเหี้ยหนักกว่าเดิม เพราะมือของเธอที่กุมมือพี่พีทไว้ตอนนี้มันเลื่อนมากำ....ไอ้นั้นที่กำลังคับตุงอยู่ในกางเกง คาดว่าเธอคงเผลอหลับไป และเธอคงเข้าใจว่ากำลังกุมมือพี่พีทอยู่ ซึ่งเธอคงกำแรงไป มันก็เลยทำให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว ดวงตาสีนิลที่มองสบกันในจังหวะที่พอดีนั้นดูสั่นไหวเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอไม่ได้คิดไปเอง เมื่อรู้สึกว่ามือของพี่พีทกำลังวนเวียนแถวขาอ่อนเธอ โมเม้นท์ตอนนี้คิดได้อย่างเดียวว่าโดนจัดแน่ๆ น้ำลายเหนียวๆ หนืดๆถูกกลืนลงคอดัง "อึก" เมื่อเธอรับรู้ได้ว่าใบหน้าหล่อเหลานั้นอยู่ห่างแค่คืบ ไม่พอริมฝีปากหยักที่น่ามองยังจงใจเลื่อนต่ำลงมาคลอเคลียตรงแถวใบหูเธอจนขนลุกชูชัน มุแงง~ ฉันจะแก้ตัวยังไง ในเมื่อหลักฐานคามือซะขนาดนั้น คิดสิคิด คิดสิญาริน.... หญิงสาวกระตุ้นตัวเองที่ยังคงกำแท่งความเป็นชายไว้แน่น ยิ่งเจ้าของแท่งที่เธอกำกระซิบถามข้างหูเสียงพร่าว่า "ญาต้องการเหรอ" คำนั้นทำเอาเธอถึงกับตาโตร้อง "เชี่ย" ในใจ เพราะถึงเธอจะไม่เคยมีแฟน แต่เธอก็ไม่ได้โง่ถึงขั้นแปลความหมายที่แฝงไว้ไม่ออก ดูยังไงก็รู้ว่าพี่พีทกำลังเข้าใจผิด เล่นเป้าตุงซะขนาดนั้นถามจริงๆ จะให้เธอเอาสมองส่วนไหนมาคิดกับพี่พีทในแง่ดี แล้วพอตกใจ หัวมันก็เลยตัน หัวมันไม่รัน ก็เลยคิดเหี้ยอะไรไม่ออก สุดท้ายก็น้ำท่วมปากหาคำพูดมาแก้ตัวไม่ได้ เอาวะ!! ในเมื่อเธอหาคำแก้ตัวดีๆ ในระยะเวลาอันกระชั้นชิดไม่ได้ ทางเดียวที่พอจะทำให้รอดพ้นจากกิจกรรมเข้าจังหวะกับสามีในตอนนี้ก็คือ.... บีบไอ้นั่นให้สุดแรงไปเลย "โอ้ย!!!!!""ถอนหายใจทำไมล่ะญา"คุณฤดีเอ่ยถามหลานสาวที่พอมาถึง ก็นั่งใจลอยเท้าคางเหมือนคนมีอะไรเก็บงำไว้ในใจ"เปล่าค่ะ""อย่ามาโกหก!!!'คนแก่ทำแสร้งทำเสียงเข้ม เลี้ยงหลานมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย มีหรือคนแก่หัวหงอกอย่างเธอจะอ่านสีหน้าของหลานสาวคนโปรดไม่ออก"ทะเลาะกับพ่อพีทเหรอ"ถามเข้าประเด็น จากประสบการณ์ชีวิตที่สั่งสมมาคนเพิ่งแต่งงานกัน จะมีอะไรให้ต้องคิดมากถ้าไม่ใช่น้อยใจผัว"ไม่ได้ทะเลาะกันค่ะ ก็แค่....."เงียบไปก่อนถอนหายใจ เธอปิดบังอะไรย่าไม่ได้ เธอรู้ดี แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายให้ย่าเข้าใจยังไง กับสิ่งที่เกิดขึ้นในสมองเธอ ภาพจำที่ผลุบๆ โผล่ๆ มาแบบไม่ปะติดปะต่อมันกวนใจเธอ ยิ่งอยากรู้ มันก็ยิ่งคาใจ เพราะเหมือนกับว่าบางครั้งเธอจะนึกออก แต่สุดท้ายมันก็นึกไม่ออก"แค่อะไร"เสียงนุ่มนวลชวนฟังของย่าดึงคนที่กำลังตกในภวังค์ให้เงยขึ้นมองสบตาที่เจือความเป็นห่วง"แค่รู้สึกหงุดหงิดตัวเองน่ะค่ะ""พ่อพีทไปเผลอทำอะไรขัดใจล่ะ"มือเหี่ยวย่นยื่นไปลูบหัวหลานสาวเบาๆ ก่อนจะผุดยิ้มจางๆ และพูดต่อว่า"ถ้าอึดอัดก็ระบายให้ย่าฟัง"คำพูดอ่อนโยนและน้ำเสียงที่แสดงความเข้าใจทำให้ญารินกล้าที่จะเล่าเรื่องที่เก็บไว้ให้ผู้เป็นย่าฟัง แ
เราเคยเจอกันมาก่อนไหมคะ??ถามพลางมองหน้าของสามีอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก เธออาจจำผิด หรือคิดมากไปเองก็ได้ ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ก็ไม่รู้ทำไมช่วงนี้เธอถึงได้รู้สึกว่าการกระทำบางอย่างของพี่พีทมันคุ้นเคย จนต้องร้องเอ๊ะ!! ในใจอยู่บ่อยๆ ยิ่งได้ใช้เวลาร่วมกันก็ยิ่งรู้สึกมีบางสิ่งปะทุขึ้นมาในใจ!!"ว่ายังไงคะพี่พีท"เธอถามย้ำเมื่อเห็นคนตรงหน้าเงียบไปพักใหญ่ๆ จนผิดสังเกตุ เธอพูดอะไรผิดไปรึเปล่า ทำไมมุมปากที่เปื้อนยิ้มถึงค่อยๆ จางหายจนกลายเป็นนิ่งเฉย "พี่ไม่แน่ใจครับ""งั้นเหรอคะ"ดวงตาที่เป็นประกายแลดูผิดหวัง นึกว่าจะหายข้องใจ แต่เธอกลับยิ่งคาใจหนักกว่าเดิม ถ้าคนในภาพจำนั้นไม่ใช่พี่พีท แล้วเขาคือใคร ทำไมถึงได้มีบางอย่างที่คล้ายคลึงกับสามีของเธอมากเหลือเกิน"ครับ""ไม่เป็นไรค่ะ ญาคงเข้าใจผิดเอง"ถึงเรียวปากสวยจะฝืนยิ้ม แต่ทว่าแววตาสดใสกลับหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด เธอกำลังคาดหวังอะไร เธอย่อมรู้ดี แต่ในเมื่อมันไม่ใช่ เธอก็แค่ต้องยอมรับมัน จะไปคาดคั้นให้พี่พีทลำบากใจก็คงไม่ใช่เรื่องคงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกบางที...เธออาจจะดูซีรี่ย์มากเกินไปก็เลยเก็บเอามาคิดเป็นตุเป็นตะเอง!!หาเหตุผลให้กับตัวเอง ก่อนจะ
"อร่อยจัง"คนชมยิ้มแก้มปริ ตักข้าวเข้าปากเคี้ยวงั่มๆ ไม่หยุด ก็คนมันหิวเนอะ ผัวเล่นคึกเป็นม้าศึกทั้งคืนมันก็ต้องหมดพลังงานกันบ้าง อันที่จริงมันก็อายนะ อายมากด้วย เพราะตอนที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเจอหน้าหล่อๆ ของพี่พีท อารมณ์คือแบบถามตัวเองว่าเฮ้ย!! มันคือความจริงใช่ไหม??ฉันตกเป็นของพี่พีทแล้วจริงๆ เหรอ??แก้มเนียนร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อก้มมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง รอยรักที่ฝากไว้ยังเป็นจ้ำแดงชวนให้นึกถึงกิจกรรมอันร้อนฉ่าที่ทำเธอเสียงแหบแห้ง เซ็กส์ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด จริงอยู่ว่าครั้งแรกมันเจ็บ แต่มันก็เจ็บแค่ไม่นานก่อนจะเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านจนเธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ผ้าปูที่นอนยับๆ ตรงหน้าคือคำตอบว่ากิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อคืนนั้นได้สร้างความวาบหวามให้กับเธอและเขามากแค่ไหนเอาน่า....คนที่ได้เวอร์จิ้นเธอไปก็คือ "ผัว"หญิงสาวพึมพำ ยกมือเรียวขึ้นแนบอกข้างซ้ายที่กำลังเต้นรัว คำว่า "สามี" ในความคิดของเธอตอนนี้บอกเลยมันต่างกับตอนที่ยังไม่มีอะไรกันอย่างสิ้นเชิง คำพูดของย่าที่เคยบอกเธอว่าอยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็รักกันเองผุดขึ้นมาในหัว ตอนนั้นเธอเถียงย่าสุดใจขาดดิ้นว่า "ไม่มีทาง" แต่มา
อ๊ะ!!เสียงหวานร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ มือของคนเมาก็เลื่อนจากสองเต้าอวบอิ่มลงมาลูบไล้ยังบริเวณหน้าท้องขาวผ่อง ยิ่งเธอโยกตัวขยับหนี ก็เหมือนไปกระตุ้นให้มืออุ่นๆ ของสามีเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ ถึงจะตกใจกับสิ่งที่สามีทำอยู่บ้าง แต่เหตุผลมันก็พอรับได้ คนเมาอ่ะเนอะ จะไปคิดอะไรมาก ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ร้องเอะอะโวยวายให้คนเมาตื่น รวมถึงเหตุการณ์ที่เกือบทำให้เธอกับพี่พีทมีอะไรกัน มันส่งผลกับความรู้สึกบางอย่างในใจ ถึงเธอจะยังไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ที่รู้แน่ๆ คือ "ไม่ได้รังเกียจ" แถมยังมีอารมณ์ร่วมไปด้วยอีกต่างหาก พูดแล้วก็อาย แต่มันคือความจริง และคงถึงเวลาที่เธอควรต้องยอมรับสถานะ "เมีย" หมอจริงๆ สักที กลัวนะกลัวได้....แต่ "ผัว" ยังไงก็คือ "ผัว" อยู่วันยังค่ำคำพูดจิกกัดเบาๆ ของเพื่อนสนิทที่เธอไปปรึกษาเด้งขึ้นมาในหัว รู้แหละว่าสถานะผัวมันเปลี่ยนไม่ได้ และไม่ว่าเธอจะเลี่ยงจะหลบยังไง สุดท้ายก็หนีสถานะ "เมีย" หมอไม่พ้นอยู่ดี ก็นะ...แค่ฉีดยายังกลัวถ้าเจอเข็มที่ใหญ่กว่านั้น....เธอจะไม่สลบคาเข็มไปเลยเหรอหญิงสาวคิดพลางหลุดขำออกมากับสิ่งที่ตัวเองเคยพูดไว้กับเพื่อนสนิท ซึ่งเข็มที่ว่าก็หมายถึงไอ้นั
เฮ้อ!!!หญิงสาวนั่งถอนหายใจ ใบหน้าหวานดูกลัดกลุ้มเหมือนกำลังคิดอะไรในหัวอยู่ตลอดเวลา เธอฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงานอย่างอ่อนล้า ดวงตาอิดโรย เพราะเมื่อคืนมีเรื่องให้ต้องคิดจนเธอข่มตาลงไม่ได้เลยสักนาทีผู้ชายคนนั้นคือใคร??ทำไมเธอถึงนึกชื่อไม่ออกคื้วเรียวขมวดยุ่งเข้าหากันอย่างหงุดหงิด นั่งคิดก็แล้ว นอนคิดก็แล้ว แต่คำตอบที่เธอได้ก็มีแต่ความว่างเปล่า พี่....ญาขอโทษ!!คำพูดคลุมเคลือไม่ปะติดปะต่อยังคงดังก้องวนเวียนในหัว เธอกำลังขอโทษใคร ใช่คนที่วิ่งเข้ามาช่วยเธอหรือเปล่า ญารินพยายามนึกถึงใบหน้าของชายคนนั้น แต่ภาพมันก็พร่ามัวเกินกว่าที่เธอจะจำได้ ความรู้สึกอึดอัดที่นึกเท่าไหร่ก็ยังนึกไม่ออกมันทำเธอหงุดหงิด มันเหมือนมีอะไรติดค้างในใจ และมันเหมือนกับย้ำเป็นนัยๆ ว่าเธอกำลังหลงลืมบางสิ่งที่สำคัญสำคัญถึงขั้นที่ว่า....ทำให้เธอนอนไม่หลับเลยทั้งคืน!!ครืด~ ครืด~เสียงจากโทรศัพท์ดึงให้หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์ความคิดที่หมกมุ่น ดวงตาคู่สวยปรายมอง และเมื่อเห็นชื่อคนโทรมา เธอก็ถึงกับดีดตัวลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจโอ้ย!!"ฉันลืมไปเลย"หญิงสาวพึมพำ เธอรีบคว้ากระเป๋าสะพายไหล่วิ่งไปยังรถหน้าตั้ง วันนี้เธอออกมาทำ
"พะ...พี่พีทจะทำอะไรคะ"ถามออกไปด้วยความตื่นตระหนก คำว่า "พร้อม" ของพี่พีท ก็เหมือนคำชวนให้ทำเรื่องอย่างว่า "ผัว" ก็คือ "ผัว" อยู่วันยังค่ำ ข้อนี้เธอรู้ดี แต่ไม่ต้องรีบตอกย้ำสถานะความเป็น "ผัว" เร็วขนาดนี้ก็ได้ คิดพลันมองหน้าหล่อๆ ของสามีที่โน้มลงมาใกล้ๆ จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รินรดข้างพวงแก้ม "พี่ขอจูบได้ไหมครับ"คำขอที่เลี่ยงไม่ได้มาพร้อมกับแววตาอ้อนเมียหนักมาก พี่พีทเป็นผู้ชายที่หล่อ เธอยอมรับ แต่คือเข้าใจไหมว่า คนมันไม่เคยมีแฟน พออยู่ๆ โดนสามีจูบปากเข้าให้มันก็เลยเกร็งตัวแข็งทื่อ คิดว่ามันน่ากลัว คิดว่าคงทำไม่ได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ กลับกลายเป็นว่าเธอถูกริมฝีปากได้รูปนั้นดึงดูดให้จมลึกลงไปในห้วงอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูก กลีบปากนุ่มนิ่มถูกสามีบดคลึงจนเธอเผลอครางหวิวในลำคออื้อ~หญิงสาวส่งเสียงครางประท้วงเมื่อสัมผัสอ่อนโยนของสามีเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนขึ้นกว่าเดิม ขนอ่อนลุกชันด้วยความเสียวเมื่อถูกมือหนาเค้นคลึงสองเต้าอวบอิ่มจนร้อนวูบ ดวงตาคู่สวยฉ่ำหวานเคลิ้มไปกับสัมผัสวาบหวามที่สามีปรนเปรอให้ อารมณ์ที่เตลิดทำให้เธอลืมความกลัวในใจและถูกแทนที่ด้วยความอยากรู้จนบดเบียดตัวเข้าหาความแข็งแ







