Single Hot Daddy's Nanny

Patuloy ang pagkagat si Luna sa kanyang ibabang labi habang nanginginig ang mga tuhod na nakalapat sa sahig, pilit pinipigilan ang panginginig ng mga kamay. Nakatingin lang siya sa doktor. Naririnig niya itong nagsasalita pero wala siyang naiintindihan. Ang laman lang ng isip niya ay kung paano siya makakakuha ng three hundred thousand pesos sa operasyon ng kapatid niyang si Carmela. Three hundred thousand pesos. Napasinghap siya.

At hindi lang ‘yon. May iba pa siyang hospital bills na kailangang bayaran bukod pa sa mismong surgery f*e. Parang nagkakandaleche-leche na ang buhay niya at wala siyang magawa para pigilan ‘yon.

"Miss Torres?" tawag ng doktora sabay pitik ng daliri sa harap ng mukha ni Luna. Napatalon siya at agad na nagpakawala ng ngiting puno ng paghingi ng tawad.

"P-Po? May... sinasabi po kayo?" tanong niya.

"Are you okay, Miss Torres?" Tanaw sa mukha ng doktora ang pag-aalala. "You've been zoning out."

"A-Ayos lang po ako," pagsisinungaling ni Luna, sabay tango. Muling nanginig ang mga kamay niya kaya pinagdikit niya ulit ang mga palad, huminga nang malalim habang nagpatuloy ang doktora.

"Miss Torres, it's getting too late. Kung hindi niyo mababayaran ang surgery ng kapatid niyo within this week or next, I’m afraid you might lose her," seryosong sabi nito, sabay pakawala ng buntong-hiningang may halong awa at babala.

Nanuyo ang lalamunan ni Luna at napuno ng luha ang mga mata. Umiling ang doktora, kita ang lungkot sa ekspresyon nito. "I’m sorry, pero hindi na natin kayang pagandahin pa ang sitwasyon. You have to hurry and get the money. Or your sister might die."

Parang piniga ang puso ni Luna habang pinapakinggan niya ito. Napapikit siya nang mahigpit, saka naramdamang may isang luha na dumaan sa pisngi niya. Napaungol siya sa bigat, saka dahan-dahang dumilat. "It's okay," bulong niya. "You don't have to keep mentioning it. I get it."

Nagsikap ngumiti ang doktora pero lumabas itong pilit. Kita ni Luna ang awa sa mga mata nito. At sobrang ayaw niya ng gano’n. Sobrang galit siya sa pakiramdam ng awa.

"Thank you po," sabi niya habang tumatayo. "Babalik ako mamayang gabi pagkagising niya," dagdag niya bago tuluyang lumabas ng opisina at isinara ang pinto.

Kailangan niyang makahanap ng paraan para makalikom ng three hundred thousand pesos sa loob lang ng isang linggo.

Napahagod siya sa buhok, sabay kusot sa mata. Diyos ko. Pagod na pagod na siya. Ilang araw na siyang hindi maayos ang tulog at siksik na siksik sa isip niya ang problema. Si Carmela lang ang meron siya. Hindi niya kayang mawala ito. Pero ni isang kusing, wala na siya. Kailangan niyang bayaran ang hospital fees nito, pati na ang renta nila sa bahay. Naibenta na niya pati ‘yung maliit niyang café pero kulang pa rin.

"Mommy?"

Napatigil siya sa paglalakad papunta sa elevator nang may marinig siyang boses mula sa hallway. At maya-maya lang ay may kumapit sa palda niya.

"Mommy!" ulit ng bata.

Napakunot-noo si Luna at napatingin pababa. Isang maliit na batang babae na may kulay blonde na buhok ang masiglang humahatak sa palda niya.

"Mommy!" sigaw nito habang nakangiti nang ubod tamis at nagniningning ang mga mata.

Huminga siya nang malalim at pinilit ngumiti. Lumuhod siya sa harap ng bata. "Bata, anong pangalan mo?" tanong niya habang hinawakan ang maliliit nitong kamay.

"But mommy, you know my name!" bulong nito, halos pabulong na parang nalulungkot. Hindi ito mukhang lalagpas ng tatlong taong gulang. "It's Arabella!"

"Well, Arabella, sweetie," umpisa niya, saka napakagat-labi. Hindi niya alam kung paano ibabasag ang puso ng pinakamagandang bata na nakita niya ngayong araw. "Nagkakamali ka. Hindi ako ang mommy mo. Nasaan ba siya? I can take you to her."

"But you're my mommy!" giit ng bata, umiiling. Biglang napuno ng luha ang mga mata nito at nanginig ang mga labi. "You're my mommy," bulong pa nito.

"Arabella, imposible ang sinasabi mo—" Hindi pa man siya natatapos ay umiling na ang bata at biglang umiyak nang malakas.

"Arabella... I..."

"You're my mommy!" ulit nito habang pinupunasan ang mga mata.

"Okay, okay," bulong ni Luna, buhat sa kanya habang tumatayo. "It's okay, baby. Let's go," dagdag niya.

Yumakap si Arabella sa leeg niya at isinandal ang ulo sa balikat niya. At last, tumigil din ito sa pag-iyak. Hinagod ni Luna ang buhok ng bata at hinalikan sa pisngi habang naglalakad papunta sa elevator. Ibababa niya ito sa reception at saka siya aalis. Doon na lang ito susunduin ng mga magulang o guardian niya.

"Mommy, what's your name?" tanong ng bata habang naglalakad sila.

"Hmm... Luna."

"Mommy, will you come home with Daddy and I?" tanong ulit nito, mahina ang boses, habang tumitingala sa kanya gamit ang malalaking asula na mata.

Bubuka na sana siya ng bibig pero naunahan siya ng mga lalaking biglang sumulpot mula sa kanto bago pa siya makarating sa elevator. Tumigil ang lahat ng galaw niya.

Isa sa mga lalaki, agad siyang tinutukan ng baril habang titig na titig sa kanya. Sinundan pa ng isa pa, parehong seryoso at halatang handang putukan siya anumang oras.

Napalunok si Luna, umatras ng isang hakbang pero may malamig na metal agad sa batok niya.

"Uncle Jace?" mahina na bulong ng bata. Tinaas ulit nito ang ulo mula sa balikat ni Luna, pero hindi sa mga lalaki sa harap ito nakatingin. Sa likod. Sa kung sinuman ang nasa likod niya.

Bigla siyang pumihit pabalik at nanlaki ang mga mata nang makita ang lalaking nakatutok ng baril sa kanya mula sa likuran.

His eyes narrowed on Luna and she opened her mouth to speak, to ask what exactly was going on when Arabella poke again. "Daddy! Look who I found!"

Muling napalingon si Luna. Ang mga lalaki sa harap ay agad na nagbigay daan sa isang paparating. Siguro ito ang boss nila. Agad niyang napansin ang matatalim nitong asula na mga mata habang papalapit. His eyes going from her to Arabella and back to her.

"You dare to try take my daughter away from me?" galit na sabi nito habang tumayo nang sobrang lapit kay Luna. Napaatras siya at muling naramdaman ang baril sa batok. Babala.

"H-Hoy, hindi ah! Hindi yun ang gagawin ko!" nanginginig na sagot ni Luna.

"Where are you taking my daughter to?" tanong nito, singkit ang mga mata. "You're trying to kidnap her?"

Umiling siya. "No, of course not! I was just taking her to the reception, para mahanap siya ng parents niya. I... I didn’t know you're her dad."

Lalong nanlisik ang mga mata ng lalaki. Inabot niya ang anak para kunin ito, pero lalo lang humigpit ang yakap ni Arabella kay Luna.

"Daddy, will mommy come home with us today?"

Mabilis na lumipad ang tingin ng lalaki kay Luna. "Mommy?" ulit nito, galit na galit.

"Yes, Mommy Luna!" tila excited pang sabi ng bata.

Nansilik naman ang mga tingin ng lalaki kay Luna. Umiling si Luna para magpaliwanag.

"I tried to tell her I'm not her mother pero ayaw niyang makinig," sunod-sunod na sabi ni Luna, napapalinga sa mga lalaki at balik sa ama ni Arabella. Ramdam na ramdam niya ang baril sa likod niya. Sino ba talaga ang mga ito? Isang bagay ang sigurado siya. Delikado silang lahat. At ngayon lang siya nakaramdam ng ganitong takot sa buong buhay niya.

Pinilit niyang tingnan nang maayos ang ama ni Arabella.

Grabe.

Ito na siguro ang pinaka-gwapong lalaki na nakita niya sa buong buhay niya. Maitim ang buhok, may matalim na titig na para bang kilalang-kilala na siya. Kayumanggi ang balat nito, malapad ang balikat at batak ang katawan. Tinatayang nasa 6’5 ito. May malakas na aura, at lahat ‘yon, nakatutok ngayon sa kanya.

Napakurap si Luna, pinapaalalahanan ang sarili na nasa gulo siya ngayon at hindi panahon para mag-checkout ng lalaki na kaya siyang ipapatay sa isang iglap.

"I'm sorry, I didn't know she's your daughter," mahinang sabi niya, pilit ang paghinga. "She came to me and I didn’t know what to do."

"Arabella, she's not your mother," sagot nito. Tinitigan muna siya sandali bago lumipat ang tingin sa anak. "Come here," utos niya, sabay abot at kinuha ang bata sa bisig ni Luna. Firm pero gentle ang galaw.

"Jayce," tawag nito. Siguro ito ang lalaking nasa likod niya. Ibinaba na nito ang baril.

"Get out," utos ng ama ni Arabella habang yakap-yakap ang anak.

Mabilis na sinunod ni Luna ang sinabi nito. Maingat siyang lumakad palayo sa mga armadong lalaki at nang makalayo na, agad siyang tumakbo papunta sa elevator. Ang puso niya, parang sasabog sa bilis ng tibok.