"NO! I WANT TO LEAVE!" Sigaw ni Luken at mabilis na hinila ang kanyang suwero. Wala siyang pakialam kung dumugo na naman ang kamay niya."Sir, huminahon po kayo hindi pa kayo pwedeng gumalaw-galaw. Mabibinat kayo.""Gusto kong umalis dito. Ayoko dito." Ayaw niya sa kuwartong ito.Umiling si nurse Mia. "Maraming bodyguard sa pintuan niyo, sir. Siguradong hindi kayo makakalabas sa pintuang 'yan. Magpahinga muna kayo at magpagaling para maakalis na kayo dito.""Tsk!"Hinayaan na lamang ni Luken na ayusin ni nurse Mia ang suwero niya na ilang beses na niyang tinanggal.Ayos naman siya, ah? Wala na siyang nararamdamang sakit sa katawan. Gusto na niyang lumabas sa kuwartong 'to. Kinuha ni Luken ang papel sa ilalim ng kanyang unan saka tinupi iyon."Nurse Mia...""Yes, sir?"Inabot niya ang nakatuping papel dito na agad naman nitong tinanggap. "Pakibigay...""Makakaasa po kayo, sir." Nakangiting sabi nito saka isinilid sa bulsa ang binigay niya."Kamusta sila?""Na sa labas pa rin sila. Hind
"YES DAW!" Nahampas niya ulit si Madden.Sumimangot ang kaibigan niya. "Rita! Kailan ka pa naging brutal, ha?""Sinisigaw mo kasi iyong sinasabi ko.""Alangan! Hindi maririnig niyan ang sasabihin mo dahil medyo malayo kaya tayo sa kanila!" Sarkastikong sabi nito.Ilang beses na napakurap-kurap si Sinnerita at napasulyap kay Luken na nakatingin sa kaniya. Napagtanto niyang tama si Madden. Na sa third floor sila habang sa soccer field naman sina Luken at ang mga kaibigan nito."Oo nga, no? Sorry, Mad." Umikot ang magaganda nitong mga mata bago siya nilapitan at inakbayan."Sigurado ka na ba sa desisyon mo, Rita?" Bulong nito sa kanya."Oo, siguradong sigurado na ako, Mad. Mahal ko talaga, e." Walang rason para magsinungaling si Sinnerita sa tunay na nararamdaman niya. Nang ilang araw niyang hindi nakita ang lalaki ay iniyakan niya ito at inamin sa sariling mahal na niya si Luken."Ayan, na sabi mo rin," Yumakap ito sa kanya. "Masaya ako para sa'yo, Rita. Pero huwag mong kalilimutan 'yon
SINNERITA STOPPED walking when a man named Luken blocking her way. Matunog ang pangalan ng lalaki sa buong campus lalo na sa mga kababaihan kaya hindi maiiwasang makilala niya ito. Luken smiled beautifully as his hooded black eyes stared at her.Napataas naman ang isang kilay ni Sinnerita sa inakto ng lalaki. Weird. Bakit gano'n ito makatingin at makangiti sa kanya?"Hi!" He said and waved his hand shyly."Bakit?" Aniya sa nagtataka at mahinahong boses. Nilabanan niya rin ang titig nito sa kanya.Natigilan naman si Luken at ilang beses na kumurap. Sandali pa itong napanganga sa 'di malamang dahilan. Maya-maya pa ay kumunot ang noo nito at tahimik na nagmura. Naguguluhang napatitig si Sinnerita kay Luken.Huminga muna ang lalaki ng malalim at matunog na lumunok saka tila nahihiyang kinamot ang batok. Luken smiled at her a little."Sorry about that, I'm just mezmerizing about your beauty and soft voice. I captivated an instant. Damn it!" he said and chuckled.Si Sinnerita naman ngayon a
'FINALLY!' Luken thought when he got away from his friends. Ang mga gagong iyon, tss!Lumingon-lingon muna siya sa paligid at nang wala siyang makita na tao ay inilabas niya mula sa bulsa ng kanyang pantalon ang sigarilyo at lighter. Sinindihan niya ang sigarilyo ng makaupo sa bench na nandoon.Gigil siyang humithit sa sigarilyo saka ibinuga iyon sa hangin. Hanggang sa mga oras na ito ay hindi pa rin makapaniwala si Luken na sinabi iyon ni Sinnerita sa kanya ng harap-harapan. Is she for real?Hindi ba nito alam kung sino siya? Isa lang naman siyang Ashford! Pamilya nila ang may-ari ng university na 'to. Kilala ang pamilya nila sa elite world at laging nangunguna ang pamilya Ashford sa pinakamayaman sa buong bansa. Kinatatakutan at nirerespeto sila ng lahat.Kaya hindi niya matanggap na ni-reject siya ng babae ng ganun-ganon lang. Paano niya nagawa sa isang Ashford iyon? Ang ipinahiya siya! Inulan tuloy siya ng tukso ng mga kaibigan niya. Lintik lang talaga! Kung hindi lang dahil sa 't
"LUKEN WHERE have you been? Hindi ka na pumasok sa huling klase natin." Bungad ni Adair sa kanya ng pagbuksan siya nito ng pinto."Detention..." Sagot niya saka pumasok na. Ilang oras din siya sa detention bago siya pinauwi. Mabuti na lang libre ang lunch nila doon, kaya hindi siya nagutom.Padabog na naupo siya sa pabilog na sofa at kinuha ang beer na hawak ni Crassus saka iyon tinungga."Hey, that's my beer, dre!" angil ni Crassus. Ngumisi lang siya sa kaibigan, na ikinanguso lamang nito. Bumulong-bulong itong tumayo at nagtungo sa kusina."Bakit ka na-detention? Magkasama lang tayong tatlo kanina, ha. Tapos bigla kang nawala at hindi na pumasok." Naupo na si Adair sa pinakadulo ng sofa. "Hinintay ka pa namin sa canteen nung lunch."Ngumisi siya saka sumagot. "Nahuli akong may ka-sex sa likod ng library."Nanlaki ang mga mata nito. "Wow, nagkalat ka talaga, ano?""What can I do? Lalaki lang ako, natutukso sa biyaya lalo na kung kusa naman iyong lumalapit sa akin." Proud pang sabi ni
"I HATE HIM! I hate him! I hate him so much! Mamatay na siya! Hayop siya! Gago!" Ngawa na naman ng isang babaeng nasaktan ang puso at ang suspek si Luken Aiden Ashford. Naawang napatingin siya sa babaeng na sa harapan na nakaupo. Magulo ang buhok nito, gusot ang suot na uniporme at sira ang make-up dahil sa luha. "Hayop!" "Calmn down..." Napasulyap si Sinnerita I.D nito. "Carra.." "I thought I will be his girlfriend after what happened to us but I was wrong! Nag-assume lang pala ako sa wala! Hinayaan ko pa naman siyang labasan sa bibig ko! Na-detention pa ako! Shit talaga, oh! Tapos kaninang umaga ng makita ko siya ay tinawag ko siya at kinausap. Alam mo ba kung anong sinabi? 'I don't know you' at 'Fucking leave me alone' lang naman! I can't believe him! Gago siya! Gago!" Humagulgol na sigaw ni Carra. Napabuntong-hininga si Sinnerita at hinayaan na lamang si Carra na umiiyak habang nagsasalita tungkol sa nasaktan nitong damdamin. "Tama nga sila! Hindi siya nakokontento sa isang
"HELLO THERE, SINNERITA."Sinnerita move back in surprise when she heard a voice. And her eyes widened as her gazed landed on him. Luken, was now comfortably sitting in her chair.Hindi siya makagalaw sa kinatatayuan at humigpit lang ang hawak sa seradura. Nakangiti ang lalaki sa kanya. He looks good in his new crew cut hairstyle. Bumagay sa mukha nito ang bagong gupit. Hindi man lang nabawasan ang kagwapuhan ni Luken kahit pa nangingitim ang ilalim ng mata nito.She blinked many times and pulled herself together. Nagulat lang siya sa biglaang presensya ni Luken kaya hindi agad siya naka-react, iyon lang ang dahilan at wala ng iba pa. Hindi niya lang inaasahang madadatnan niya ito sa opisina niya pagkatapos nitong um-absent ng isang linggo. Ngayon niya lang ulit nakita ito.'Pero napansin mo ang bagong gupit niya? At paano mong nalaman na absent siya? Stalker ka na?' sabi ng isang bahagi ng kanyang isipan. Nailing na lamang siya sa sarili at napabuntong-hininga."Miss me?" Nakangiting
"AKO NA MAGDADALA NITO, HA?"Wala ng magawa si Sinnerita ng agawin ni Luken ang kanyang mga dalang libro. Nailing na lamang siya ng pagbuksan siya nito ng pinto at iminuwestra sa kanya na mauna na siyang lumabas. Ang binata na mismo ang nag-lock ng opisina niya. Alas-onse na ng umaga at wala ng pasok kaya maagang makakauwi ang estudyanteng pang-umaga ang schedule.Marahas na bumuntong-hininga si Sinnerita saka nauna ng lumakad. She felt suffocating all of a sudden. Parang kay hirap biglang huminga kung na sa iisang lugar silang dalawa ni Luken."Hey, wait up!" Narinig niya ang mabilis nitong hakbang kaya mas binilisan niya ang lakad pero kahit gaano pa yata siya kabilis, walang-wala siya sa malalaking binti ng lalaki. Naabutan pa rin siya nito. Hindi siya sumulyap o lumingon man lang kay Luken, deretso lang ang tingin niya sa daan."Pwede ka bang dalawin sa inyo?" Malambing na sabi nito. Napalingon si Sinnerita sa lalaki. Nasa isang bisig ni Luken ang kanyang mga libro at ang isa nito