Sinnerita

'FINALLY!' Luken thought when he got away from his friends. Ang mga gagong iyon, tss!Lumingon-lingon muna siya sa paligid at nang wala siyang makita na tao ay inilabas niya mula sa bulsa ng kanyang pantalon ang sigarilyo at lighter. Sinindihan niya ang sigarilyo ng makaupo sa bench na nandoon.Gigil siyang humithit sa sigarilyo saka ibinuga iyon sa hangin. Hanggang sa mga oras na ito ay hindi pa rin makapaniwala si Luken na sinabi iyon ni Sinnerita sa kanya ng harap-harapan. Is she for real?Hindi ba nito alam kung sino siya? Isa lang naman siyang Ashford! Pamilya nila ang may-ari ng university na 'to. Kilala ang pamilya nila sa elite world at laging nangunguna ang pamilya Ashford sa pinakamayaman sa buong bansa. Kinatatakutan at nirerespeto sila ng lahat.Kaya hindi niya matanggap na ni-reject siya ng babae ng ganun-ganon lang. Paano niya nagawa sa isang Ashford iyon? Ang ipinahiya siya! Inulan tuloy siya ng tukso ng mga kaibigan niya. Lintik lang talaga! Kung hindi lang dahil sa 't

"I HATE HIM! I hate him! I hate him so much! Mamatay na siya! Hayop siya! Gago!" Ngawa na naman ng isang babaeng nasaktan ang puso at ang suspek si Luken Aiden Ashford. Naawang napatingin siya sa babaeng na sa harapan na nakaupo. Magulo ang buhok nito, gusot ang suot na uniporme at sira ang make-up dahil sa luha. "Hayop!" "Calmn down..." Napasulyap si Sinnerita I.D nito. "Carra.." "I thought I will be his girlfriend after what happened to us but I was wrong! Nag-assume lang pala ako sa wala! Hinayaan ko pa naman siyang labasan sa bibig ko! Na-detention pa ako! Shit talaga, oh! Tapos kaninang umaga ng makita ko siya ay tinawag ko siya at kinausap. Alam mo ba kung anong sinabi? 'I don't know you' at 'Fucking leave me alone' lang naman! I can't believe him! Gago siya! Gago!" Humagulgol na sigaw ni Carra. Napabuntong-hininga si Sinnerita at hinayaan na lamang si Carra na umiiyak habang nagsasalita tungkol sa nasaktan nitong damdamin. "Tama nga sila! Hindi siya nakokontento sa isang

"AKO NA MAGDADALA NITO, HA?"Wala ng magawa si Sinnerita ng agawin ni Luken ang kanyang mga dalang libro. Nailing na lamang siya ng pagbuksan siya nito ng pinto at iminuwestra sa kanya na mauna na siyang lumabas. Ang binata na mismo ang nag-lock ng opisina niya. Alas-onse na ng umaga at wala ng pasok kaya maagang makakauwi ang estudyanteng pang-umaga ang schedule.Marahas na bumuntong-hininga si Sinnerita saka nauna ng lumakad. She felt suffocating all of a sudden. Parang kay hirap biglang huminga kung na sa iisang lugar silang dalawa ni Luken."Hey, wait up!" Narinig niya ang mabilis nitong hakbang kaya mas binilisan niya ang lakad pero kahit gaano pa yata siya kabilis, walang-wala siya sa malalaking binti ng lalaki. Naabutan pa rin siya nito. Hindi siya sumulyap o lumingon man lang kay Luken, deretso lang ang tingin niya sa daan."Pwede ka bang dalawin sa inyo?" Malambing na sabi nito. Napalingon si Sinnerita sa lalaki. Nasa isang bisig ni Luken ang kanyang mga libro at ang isa nito

"SORRY, I'M LATE." Basa pa ang buhok ni Luken nang pagbuksan ng abangan niya ito sa gate. Napalunok si Sinnerita at hindi mapigilang hagudin ng tingin ang lalaki.Simple lang ang suot nitong asul na polo at black pants. Kumikinang pa ang sapatos nitong itim. Simple pero nakakaagaw pansin pa rin."Good evening, Sinnerita." Nakagat niya ang dila sa lambing ng boses nito."G-Good evening din sa'yo. Ayos lang. Pasok ka.""Thank you..."Naglalakad na sila sa may harden nang mapansin ni Sinnerita nang titig na titig sa kanya si Luken."B-Bakit? May dumi ba ako sa mukha?"He breathed."I'm sorry. Ang ganda mo kasi. You can take my breath away even by just looking at your simplicity. Kahit hindi ka nagpapakita ng balat ay nakakaakit ka pa rin na tingnan sa mga mata ko, Sinnerita." Namula ang pisnge ni Sinnerita sa narinig. Sanay siyang purihin ng ganoon pero bakit iba ang epekto kapag si Luken ang nagsabi?Isang bulaklakin na turtleneck neck dress na kulay puti ang suot niya. Longsleeve iyon.

HINDI MAGAWANG pekein ni Luken ang emosyon sa mga oras na iyon. Sobrang nakakatuwang makasalo ang mga magulang ni Sinnerita, lalo na ang mommy nito na todo asikaso sa kanya at panay tawag ng 'Anak' sa kanya. Nagkaroon tuloy siya ng instant mommy.Nakakalambot ng puso... isang pakiramdam na hindi niya na dapat maramdaman pa pero hindi niya mapigilan dahil nagkukusa. Naiinggit tuloy siya kay Sinnerita. He sighed with a aching heart.Lumaki silang dalawa ng kakambal niya nang walang mga magulang dahil bata pa lang sila ay namatay na ang mga ito sa isang aksidente. Kaya naiwan sila sa pangangalaga ng kanyang lolo, na pumanaw na rin kinalaunan. Hindi niya nga maalala kung minsan ba ay nagkakasabay silang dalawa ng kakambal niya sa isang mesa para magkuwentuhan o sabay na kumain bilang isang pamilya."Salamat po sa pagkain," Nakangiting sabi ni Luken."Walang anuman, anak. Bukas ulit, ha? Parehas na oras pa rin para sa prayer meeting." Sabi