ตอนที่ 6 คนในสายตา

       บ่ายสี่โมงครึ่ง ตรงเวลาเป๊ะ ทีมช่างก็มาถึง เธอรีบบรรจงแต่งหน้าให้กับสองสาว โดยที่กฤษไม่ได้เข้ามายุ่มย่ามเลย เขาอยู่แต่ในห้องของตัวเอง

       เมื่อสองสาวแต่งหน้าเสร็จ เสียงช่างเอ่ยถาม

       “สวยมาก ๆ เลยค่ะ พี่ชอบนะคะ น้องแพรกับน้องหลินชอบไหมคะ"

       "ชอบค่ะ" สองสาวหันมามองกันและกัน

       "แพรสวยจัง"

       "หลินก็น่ารักจ้า" ต่างคนต่างชมกัน จึงหัวเราะพร้อมกัน

       "ถ้าให้แต่งหน้ากันเอง ไม่รู้ว่าจะไปแสดงงิ้ว หรือละครลิง" หลินพูดขึ้นมา

       "น้องหลินก็พูดเกินไปค่ะ 555+++" พี่ช่างสองสาวก็หัวเราะผสมโรง

       "มาค่ะ  เดี๋ยวพวกพี่ช่วยแต่งตัวให้" เธอกระวีกระวาดช่วยสองสาว พอแต่งตัวเสร็จ พี่ช่างก็เอ่ยถามขึ้นมา

       "คุณน้องขา พี่ขอกดแชะสักสองสามรูปนะคะ จะเอาไปลงหน้าเพจของร้านได้ไหมคะสวยจริง ๆ ทั้งสองคนเลยค่ะ"

       "เอาสิคะพี่ ได้เลย ไม่มีปัญหา แต่เดี๋ยวช่วยเอามือถือหลินถ่ายด้วยนะ" 

       หลินยกมือถือมาเซลฟีหน้าตัวเอง และพูดว่า

       "Capture" ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว เรียกเสียงฮาให้พี่ช่างแต่งหน้าอีกครั้ง

       ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูจากด้านนอกห้องของหลิน

เสียงกฤษตะโกนถามเข้ามา "เสร็จเรียบร้อยหรือยังจ๊ะสาว ๆ หัวเราะเจี๊ยวจ๊าวเสียงดัง"

แพรวาเดินไปเปิดประตูให้เขา

       "เรียบร้อยค่ะ" กฤษยืนตะลึงอยู่ที่หน้าประตู มองสาวสวยตรงหน้า ยิ้มกว้างให้ เอ่ยชม

       "แพรสวย น่ารักมากเลยครับ"

       พอดีพี่ช่างหิ้วสัมภาระออก ชายหนุ่มทำท่าจะช่วยหิ้ว

       "ไม่ต้องค่ะ พี่สองคนไปก่อนนะคะ ไว้โอกาสหน้าพี่ยินดีมาให้บริการอีก" สองสาวเดินตามหลังมายกมือไหว้ กล่าวขอบคุณ

       กฤษหันมาหาแพรวา ส่งสายตาหวานให้ อ้อนเธอด้วยคำพูด

       "แพรช่วยพี่หาของหน่อยสิครับ พี่หาเข็มกลัดติดเนกไทไม่เจอ" และเดินนำแพรวาเข้าไปในห้องของตนเอง เธอรีบเดินตามเข้าไปหาของให้กับเขา

       ชายหนุ่มปิดประตู เดินตามหญิงสาวที่รีบไปหาของในกระเป๋าของเขา สักครู่ เธอก็เจอทันที หยิบมันขึ้นมาทันที แล้วหันกลับมาทางเขา หน้าชนกับปลายจมูกของกฤษเข้าพอดี เพราะเขาตั้งใจอยู่ก่อนแล้ว

       "แพรนึกแล้วค่ะ ว่าพี่กฤษต้องมามุกนี้" เธอทุบหน้าอกของกฤษเบา ๆ เขาคว้าเธอเข้ามาสู่อ้อมกอด 

       "แพรสวยมากรู้ไหมครับ" พูดจบก็จับเอามือแพรวาไปทาบที่อก

       "ใจพี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลยได้ยินไหมครับ"

       "เซี้ยวจริง ๆ พี่กฤษนี่ ใช่เวลาไหมคะ" แพรวาค้อนแบบน่ารักให้กับกฤษไปเล็กน้อย

       "ขอพี่หอมอีกทีนะ"

       กฤษโอบเอวและกระชับแพรวาให้เข้ามาแนบกับลำตัว เชยคางมนของเธอขึ้นมาให้มองหน้าเขา แล้วก้มลงไปใช้ปากตัวเองแตะริมฝีปากแพรวาเบา ๆ

       หญิงสาวหลับตาพริ้ม ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ตื่นเต้นเพราะกฤษไม่เคยทำแบบนี้กับเธอมาก่อน อย่างมากก็แค่หอมที่แก้มเท่านั้น

       กฤษผละริมฝีปากออกอย่างเสียดาย และใช้ริมฝีปากจุมพิตไปที่หน้าผากแพรวาเบา ๆ  

       "คืนนี้พี่มีของบางอย่างจะให้แพรด้วยครับ" เขาบอก

       "อะไรคะ" เธอถาม

       "ความลับครับ ถ้าบอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิครับ" กฤษกระชับวงแขน กอดแพรวาไว้แนบอก

       หลินรู้สึกหิวเพราะวันนี้เธอเพิ่งได้กินข้าวไปมื้อเดียวเอง ก่อนที่จะมาที่นี่ เธอก็ได้แวะซื้อแซนด์วิชกับนมที่ร้านสะดวกซื้อกินก่อนทางเข้าสถานีรถไฟฟ้าตอนเดินทางมายังโรงแรม หญิงสาวเดินไปที่ตู้เย็น เปิดดูว่ามีอะไรพอประทังความหิวได้บ้าง

       "อู้หู ผลไม้เต็มเลย" แล้วเธอก็เลือกหยิบเอาแอปเปิลออกมาหนึ่งลูก กำลังจะเอาเข้าปาก นึกขึ้นได้ ว่าถ้ากัดลงไปแบบนี้ ลิปสติกที่ทาไว้ต้องเลอะแน่ ๆ

       "ลองหามีดดีกว่า" เธอกำลังเขย่งเท้าตัวเอง เพื่อเปิดช่องต่าง ๆ ของเคาน์เตอร์ ตรงนั้น เพื่อหาของ คิดในใจ

‘ทำไมทำซะสูงเชียว ไม่เห็นใจพวกตัวเตี้ย ๆ บ้างเลย’

       หลินเพลินในการหาของกิน โดยไม่ได้ยินว่ามีเสียงเปิดประตูเข้ามา พีคเดินเข้ามาทางด้านหลังของหญิงสาว หยุดนิ่งยืนมองเธอว่ากำลังทำอะไรอยู่

       "ทำอะไรอยู่จ๊ะ" เขาเอ่ยถามขึ้น

       หลินไม่ทันระวังตัว สะดุ้งตกใจ เซถลาลงมาทางด้านหลังทำท่าจะล้ม ชายหนุ่มใช้วงแขนโอบรั้งร่างบางเอาไว้ไม่ให้ล้ม ทำให้มือสัมผัสแผ่นหลังที่เนียนนุ่มของหลิน ทั้งสองสบตากัน หลินอายหน้าแดง เลือดในกายสูบฉีด ส่งยิ้มเขินให้กับเขา

       "ขอโทษครับ ที่พี่ทำให้หลินตกใจ" พร้อมกับส่งยิ้มตอบกลับให้เธอ รีบปล่อยมือออกจากร่างบาง ทำท่าลูบหัวตัวเองอีกครั้งเหมือนเดิม

       "หาอะไรกินน่ะค่ะ กำลังจะหามีดมาเฉาะแอปเปิลสักหน่อย กินเข้าไปทั้งลูกแบบนี้ กลัวลิปสติกจะเลอะน่ะค่ะ" หลินหัวเราะเบา ๆ แบบแก้เก้อ

       แพรวาและกฤษเดินออกมาจากห้อง กฤษทันเห็นพฤติกรรมลูบหัวของเพื่อน

       "ทำอะไรกันอยู่คะ" เสียงแพรวาดังขึ้น พีคหันมาพูด

       "สงสัยหลินคงจะหิวแล้ว ทุกคนรอแป๊บนะ ขอเปลี่ยนชุดนิดหนึ่ง ไม่นาน เดี๋ยวขึ้นไปที่งานพร้อมกัน" แล้วเขาก็เดินไปยกหูโทรศัพท์เพื่อสั่งอาหารจากรูมเซอร์วิสให้ขึ้นมาส่งยังห้องพัก

       "เอ้... พี่ภุชงค์ยังไม่มาอีกหรือคะ" แพรวาหันไปถามกับกฤษ

       "คงอยู่ข้างบนงานแล้วแหละ ต้องเตรียมตัวหลายอย่าง" และทำมือป้องปาก

       "มี Surprise ให้กับพีคมั้ง"

       เสียงเปิดประตูห้องของพีค เขาเดินออกมา ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกัน

       ‘ว้าว ๆ หล่อจัง เฮ้ย... คนอะไรมองมุมไหนก็ดูดีไปหมด’ หลินคิดในใจ อมยิ้ม ใจเต้นตึกตัก เพราะแอบมองพีคทุกครั้งที่ไปที่ร้าน เขาดูสะดุดตา สุขุม ไม่เสียงดังขี้เล่นเหมือนภุชงค์ ไปทีไร นั่งนิ่ง ยิ้มนิด ๆ ชวนให้หลงใหล

       แต่เมื่อได้รู้ว่าชายหนุ่มชอบคบและคิดกับพวกผู้หญิงอย่างไร ก็หวาด ๆ อีกทั้งเรื่องตัวหลินเอง ทำให้ไม่กล้า และไม่พร้อมจะหาแฟนนั่นเอง

       พีคเดินออกมาด้วยสูทผ้าไหมสีกรมท่า รับกับรองเท้าคัทชูที่สวมใส่ ทำผมทันสมัย และที่หลินสะดุดตาคือ ที่คอปกเสื้อของเขา มีเข็มกลัดเนกไทที่หลินเพิ่งให้เป็นของขวัญกับพีคไปเมื่อตอนเจอกันวันนี้ เธอยิ้มดีใจที่เขาเห็นความสำคัญเล็ก ๆ ของเธอ

       "ฮู้.... lol" กฤษและแพรตบมือ