Kabanata 3: KINABUKASAN-PLANO

KINABUKASAN – PLANO

Maagang gumising si Lejandro. Pasado alas kuwatro pa lang ng madaling araw ay nakahanda na ang mga gamit nito patungong Singapore. Hindi na niya ginising si Elijah dahil alam niyang maiiyak lang si Elijah sa oras na makita niyang aalis ito. Hindi na rin niya ipinaalam sa kanyang asawa kung hanggang kailan siya mananatili roon at hindi alam kung ilang araw, linggo o buwan itong mawawala sa tabi ng kanyang asawa. Kaya minabuti na lang ni Lejandro na 'wag na silang magpaalaman pa sa isa’t isa.

Hinalikan ni Lejandro sa mga labi si Elijah bago ito tuluyang umalis sa kanilang silid.

Patungo sa kuwarto ng kanyang ina para ihabilin ang kanyang asawa.

Knock, knock, knock!

Ang pukaw na katok ni Lejandro sa pakikipag-usap ng kanyang mama sa telepono.

“Tatawagan kita ulit mamaya! Nasa labas ng kuwarto ko ang anak ko, baka marinig niya ang pinag-uusapan natin.”

“Okay, Mama,” ang sagot ng nasa kabilang linya.

“Oh, Lejandro. Narito ka pa? Akala ko ba ay umalis ka na?”

“Aalis pa lang ako, Mama. Gusto ko lang sanang ihabilin ang aking asawa sa inyo. Alam kong kayo lang ang aking maaasahan dito sa bahay at wala nang iba.”

“Of course, my son. Ako na ang bahala sa asawa mo. Huwag mo siyang alalahanin. Magiging okay lang siya rito kaya 'wag kang mag-alala, okay?”

“Maraming salamat sa inyo, Mama. Aalis na ako! Huwag n’yo na rin po akong ihatid dahil magkokotse na lang ako. Isasama ko na lang si Manong Ernes para siya ang magmaneho ng kotse ko pag nasa airport na ako.”

Pagkasabi n’un ay umalis na si Lejandro sa Hacienda Ferman. Iniwan nito ang kanyang asawa sa pangangalaga ng kanyang ina.

Walang kaalam-alam si Lejandro sa mga plano nito sa kanyang asawa na iiwan niya sa mga kamay ng kanyang ina.

Makalipas ang ilang oras, nagising si Elijah na wala na ang kanyang asawa.

Ni sulat sa kanyang desk ay wala na rin. Ang tanging naroon lang sa kanyang silid ay uniporme ng isang katulong.

Pagkabangon na pagkabangon ni Elijah sa kanyang kama, nasaktong bumukas naman ang kanyang silid at bumungad doon ang donya at ang mayordoma sa Hacienda Ferman.

Agad kinuha ng donya ang uniporme na nakapaibabaw sa kanyang desk at mabilisang inihagis ito kay Elijah.

“TANGHALI NA! Narito ka pa rin at nakahilata! Samantalang ang mga kasamahan mo rito sa bahay ay nagtatrabaho na! Hindi ka prinsesa sa bahay na ito! Kaya kung gusto mong manatili rito ay kailangan mong pagtrabahuhan ang bawat kakainin mo rito!” ang bulyaw na sabi ng Donya sa kanya.

“Mama... anong ginagawa n’yo sa akin?” ang nanginginig na tanong ni Elijah.

Isang malakas na sampal lang ang isinagot ng Donya sa kanya.

Sabay sabi:

“'Wag na 'wag mo akong matawag-tawag na Mama! Dahil hindi kita anak!” ang mariing saad ng donya.

“Pero a-asawa ako ng anak n’yo, Mama!”

Ang naiiyak nang sabi ni Elijah.

“Isuot mo na 'yan at sumama ka sa amin! Ituturo sa ‘yo ni Mayordoma Leonora ang mga kailangan mong gawin dito sa pamamahay na ito!”

Ang seryosong sabi ng Donya.

Ngunit hindi kumilos si Elijah sa sinabing iyon ng Donya.

“Hindi! Hindi ko isusuot ang damit na ito! Ako ang asawa ni Lejandro! Hindi ako magiging katulong sa pamamahay na ito!” ang galit na sabi ni Elijah.

Naningas ang mga salitang iyon sa tenga ng Donya dahilan para balikan siya ng Donya.

Phaaaaakk! Phaaakkk... phakkkkk! Phaakkk!

Magkabilaang sampal muli ang ipinatamo ng Donya kay Elijah.

Dahilan para mapaluha na ang kanyang mga mata sa labis na sakit ng kanyang natamong sampal.

“Araaaayyyy! Huhuhuhuhuhu... ano bang ginawa ko sa inyo at kailangang tratuhin n’yo ako ng ganito? Nasaan ang asawa ko?” ang humihikbi niyang sabi.

Agad namang hinawakan ng mahigpit ng Donya ang baba ni Elijah at sinabi ang katagang:

“Hahahahahah! Wala na ang anak ko! Dahil iniwan ka na niya! Hindi ka na niya mahal. Pagkatapos mong isuko ang pagkababae mo sa kanya, iniwan ka na lang niya nang walang pasabi. Whahahahaha! Kaya nga hindi kita anak at lalong hindi ka asawa ng anak ko. Dahil pabigay ka at walang kuwenta! Simula ngayon, magiging katulong ka na lang sa bahay na ito!” ang sigaw na sabi ng Donya.

“Hi-hindi... hindi 'yan totoo. Alam kong babalik siya sa piling ko pagkatapos ng problema sa Singapore,” ang palaban niyang sabi. At may dagdag pa siyang sabi:

“Hindi! Hindi ako makapapayag! Ako pa rin ang nagbigay ng malaking halaga sa Hacienda Ferman kaya hindi n’yo ako pwedeng tratuhin ng ganito!”

“Boba ka ba?! Alam mo na ang sagot diyan! Kaya ka pinakasalan ng anak ko ay dahil sa perang iyon. At ngayong nakapangalan na sa anak ko ang perang iyon simula nung nagpakasal kayo, kaya wala na siyang problema pa! Tsaka isa pa—hindi mo ba alam kaya siya pumunta ng Singapore ay dahil sa isang babae. Magpapakasal siya doon at kakalimutan ka na niya!” ang bulyaw ng Donya. Sabay hila nito sa mahabang buhok ni Elijah.

“Arayyyy! Nasasaktan ako! Bitawan n’yo akooo!” ang sigaw na paulit-ulit ni Elijah sa mga oras na iyon.

Wala siyang magawa dahil napakahigpit ng hawak ng Donya sa buhok ni Elijah.

Habang si Lejandro, na patungo na ngayon sa airport, ay kasalukuyang hinarang ng isang itim na sasakyan.

Napatigil ang sinasakyan ni Lejandro sa mga oras na iyon.

“Anong problema nila?” ang takang tanong ni Lejandro, nang makita niya kung sino ang lulan ng black na van. Nang makita niya kung sino ang lulan ng van ay nawala ang kanyang kaba. Dahil ang laman ng van na iyon ay si Furtiza.

Bumaba naman si Lejandro sa kanyang sasakyan para kausapin si Furtiza.

“Ohh, hi Furtiza! Ikaw pala. Anong ginagawa mo rito?” tanong ni Lejandro.

Ngunit bago sumagot si Furtiza ay may iniabot na in-can juice si Furtiza kay Lejandro.

“Para sa ‘yo. Inumin mo na ‘to, kung hindi para sa akin. Aalis ka na lang kaagad nang walang pasabi! Magtatampo ako sa ‘yo kapag hindi mo ininom ‘yan. Aalis ka na, nang wala man lang pasabi,” ang ulit na saad nito na may halong lungkot sa kanyang mukha.

Ngumiti lang si Lejandro at walang patumpik-tumpik na ininom ang laman ng can na iyon. Ni hindi niya iniisip kung ano ang magiging kalalabasan nito sa kanya.

Habang si Furtiza ay malapad ang kanyang ngiti habang sinasabi sa kanyang sarili ang salitang:

“Sige lang, Lejandro. Ubusin mo 'yan. Dahil sa oras na maubos mo 'yan... Hahaha! Wala ka nang maaalalang Elijah o babalikan bilang asawa sa Hacienda Ferman! Hahahahahaha!”

“So, paano ba ‘yan? Tapos ko nang inumin. Pwede na ba akong umalis? Mahuhuli na kasi ako sa flight ko,” ang nakangiting sabi ni Lejandro.

“Sure! Let’s go,” ang saad pa ni Furtiza, sabay akbay sa mga braso nito na ikinagulat ni Lejandro.

“Anong ginaga—” Ngunit hindi na naituloy ni Lejandro ang sasabihin nang bigla na lang itong nanghina at nahilo hanggang sa mawalan na lang ito ng malay.

Agad namang isinakay ni Furtiza si Lejandro sa kanyang van habang ang sasakyan ni Lejandro ay pinadrive na lang niya sa kanyang tauhan.

“Akin ka na ngayon, Lejandro! Paggising mo, ako na ang kikilalanin mong Mrs. Ferman, ganoon din sa mga magulang mo! Dahil ito naman talaga ang gusto nila! Whahahahahaha!” ang masayang tawa nito habang pinagmamasdan ang guwapong mukha ng lalaki.

Samantala, kaganapan sa Hacienda Ferman

“Oh, Bernard! Anong ginagawa mo rito? Hindi ko inaasahang dadalaw ka rito ng ganito kaaga.”

“Pasensiya ka na, Tita. Naalala ko kasing ngayon ang alis ni Lejandro, kaya naisipan kong dumalaw bago siya makaalis,” ang saad ni Bernard.

“Anong sinasabi mo? Hindi naman aalis si Lejandro. Pumunta lang siya sa Hacienda para mangabayo kasama ang kanyang asawang si Furtiza.”