RAIN

BAGSAK ang magkabilang balikat na napatitig na lamang si Riko sa sasakyan niyang naka-park sa gilid ng kalsada. Mabuti na lamang at naitabi niya pa iyon bago tuluyang tumirik. Naroon siya isang bahagi ng Edsa. Pumunta siya sa bunsong kapatid ng Mama niya dahil mayroon silang pinag-usapan. And as usual, umalis na naman siya sa bahay nito na hindi sila nagkakaintindihan.

Sabagay, ano pa ba ang bago roon? Ganoon naman palagi. Kailan ba siya naunawaan ng pamilya niya? Sanay na si Riko.

Bumuga ng hangin si Riko at wala sa loob na napatingala sa makulimlim na kalangitan. Kapag nga naman minamalas, uulan pa yata nang malakas.

[“Bakit kasi nagta-tiyaga ka riyan sa pagdi-DJ? Ano ba ang mapapala mo riyan? Kaya ka ba niyan buhayin at ang anak mo? Bakit hindi ka na lang umuwi sa atin at pamahalaan ang resort doon?!”]

Tila iyon sirang plaka na muling umalingawngaw sa isipan ni Riko.

No, ayaw niya. Gusto niyang tumayo sa sarili niyang mga paa. Kaya naman niya. Ayaw lang siyang bigyan ng pagkakata