WALANG IDEYA si Riko kung paano sila nakarating ni Alvaro sa silid niya. Namalayan na lamang niyang naroon na silang dalawa sa ibabaw ng kanyang kama at parehong walang saplot sa katawan. Ramdam na ramdam niya ang mainit na balat ng lalaki na kumikiskis sa hubad niyang katawan. Kung paanong nangyari iyon ay hindi na alam ni Riko. At wala na rin siyang balak na alamin dahil abala na rin ang mga kamay niya sa pagdama sa katawan ni Alvaro.“Hmmm…” mahinang ungol ni Riko nang maramdaman niya ang mga labi ni Alvaro na gumagapang sa kanyang leeg. Napakagat-labi si Riko nang dumako ang mainit na mga labi ni Alvaro sa gilid ng kanyang leeg, patungo sa likod ng tainga niya at nilaro ng pilyong dila nito ang dulo niyon. Bumaon ang mahahaba niyang kuko sa likod ng lalaki nang ang mapagpalang kamay naman nito ang naramdaman niyang dumadama sa mayabang niyang dibdib. Nilaro at pinisil-pisil ni Alvaro ang munting korona sa tuktok niyon na naging dahilan para wala sa loob na napaliyad si Riko.“Ba
SERYOSO ANG anyo na pinagmasdan ni Riko ang hawak na regalo na nakabalot ng kulay silver na gift wrapper. Noong nakaraang buwan pa niya napaghandaan ang bagay na gusto niyang ibigay kay Ian. It's their anniversary—6th year anniversary to be exact. Bago tuluyang bumaba sa kanyang second hand na kotse ay sandali munang sinulyapan ni Riko ang sarili sa maliit na salaming nakapatong sa ibabaw ng dashboard. Isang simpleng ngiti ang pilit na sumilay mula sa magkabilang sulok ng kanyang mga labi. Manipis na lipstick at blush-on lang ang ipinahid niya sa kanyang mga labi at mukha. Hinayaan din niyang nakabagsak ang alon-along buhok na bumagay naman sa simple niyang ayos. Nang makontento sa kanyang itsura ay tuluyan na niyang binuksan ang pinto ng kotse sa kanyang tabi at bumaba. Sukbit sa kaliwang balikat ang maliit na shoulder bag ay tuluyan nang humakbang si Riko patungo sa nakasaradong gate ng townhouse na inuupuhan nila ni Ian. Wala ang sasakyan ng lalaki sa garahe kaya tiyak niyang na
Eksaktong ala-una nang ibaba ni Riko ang suot niyang headphones. Mabilis namang umikot si Kenji papasok sa Dj’s booth para pansamantala siyang palitan.“Thanks!” malakas ang boses na ani ni Riko kay Kenji na tumango lang at itinuon na ang atensiyon sa turntable.Inayos naman ni Riko ang hoodie ng suot niyang pullover bago pasimpleng humalo sa mga taong patuloy na nakikisabay sa maharot na tugtog. Bahagya siyang yumuko at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makarating sa staff room. Nang makapasok sa staff room ay kaagad na tinungo ni Riko ang locker niya. Binuksan niya iyon gamit ang hawak niyang susi. Mabilis niyang kinuha mula sa dala niyang maliit na backpack ang cellphone niya.Kaagad niyang tiningnan kung may message siya mula kay Manang Linda. At nang makita niyang wala ay nakahinga nang maluwag si Riko. Bilin niya sa matanda na tawagan o kaya ay i-message kaagad siya nito kapag may nangyari. Kahit kasi halos isang taon na silang hiwalay ni Ian ay hindi pa rin siya panatag lal
TULALANG nakatitig lamang sa kawalan si Riko. Nakahawak din ang pareho niyang kamay sa kanyang magkabilang pisngi.“No, no, no…” parang sira-ulo aniya sa sarili na sinabayan pa ng matitigas na iling. “This can’t be!” naiinis niyang dugtong.Like how? P’wede ba ‘yon? Kailan lang niya nakilala si Alvaro at sa loob ng tatlong buwan na pagkakakilala nila ay limang beses pa silang nagkikita ng lalaki, kasama na doon ang dalawang beses nitong pagpunta sa Velvet Lounge kasama si Reign.Pagkatapos ng limang beses na pagkikita ay hindi na iyon nasundan dahil naging abala na ang lalaki. Hindi naman siya nagtatanong kung ano ang pinagkakaabalahan nito. Wala siyang karapatan. Magkaibigan lang sila ng lalaki. ‘Kaibigan lang? Talaga ba, Rik?’ Napangiwi si Riko dahil sa tanong na iyon ng kanyang isipan. Kaibigan pa rin ba ang tingin niya kay Alvaro o unti-unti na siyang nahuhulog dito? Pero paano nga nangyari ‘yon gayong sa cellphone lang naman sila nag-uusap ng lalaki.“Argh!” napipikong ungol ni
KANINA PA KUNOT ANG NOO at salubong ang mga kilay ni Alvaro habang nilalaro sa kanyang mga daliri ang hawak niyang ballpen. Tila tukso kasing pumapasok sa kanyang isipan si Riko. Hindi rin mawala sa kanyang alaala ang naging huling pag-uusap nila ng babae. Ang galit nitong anyo. Ang tila nahihirapang kislap ng mga mata. Ang nanginginig na tinig na punong-puno ng frustration at takot. ‘Mahal kita, Alvaro…’Tila iyon sirang plaka na paulit-ulit na umi-echo sa isipan ni Alvaro. Kumuyom ang mga kamay niya habang patuloy niyang naririnig sa isipan ang boses ni Riko. And the sound of defeat in her voice, no…that’s not her. Bago iyon sa kanya. Ilang araw na ba silang hindi nag-uusap simula nang gabing iyon? Isa, dalawa, tatlo hanggang sa maging isang linggo? No, not just a week. Mahigit isang linggo na silang hindi nag-uusap ni Riko. At oo, inaamin niyang namimiss na niya ang babae. Ang pagiging pikon nito kapag kinukulit niya. Ang kadaldalan. Ang boses nitong hindi alam ni Alvaro nguni
PATAMAD NA BUMANGON si Riko mula sa kanyang kama. Aburidong kinapa niya ang kanyang cellphone na kanina pa nag-iingay dahil sa alarm. Biyernes na naman at tiyak na marami uling tao sa Velvet Lounge. Alas sais na at kailangan na niyang kumilos. Kailangang nasa club na siya bago pumatak ang alas otso ng gabi.Bumaba na ng higaan si Riko at naglakad palabas ng kanyang silid. Pagkarating sa ibaba ay kaagad niyang hinanap ang anak na si Loreen. Nakita niya ito sa kusina at tumutulong kay Manang Linda sa pagtanggal ng mga dahon ng kangkong.“Hi, my love,” bati ni Riko sa anak habang nakaunat ang magkabilang kamay. “where’s my hug?” untag niya kay Loreen.Kaagad namang binitawan ni Loreen ang hawak nitong kangkong at patakbong lumapit sa ina.“Careful…” turan ni Riko sa anak ngunit kaagad ding natigilan. ‘Careful…’Napangiwi si Riko nang marinig niya sa kanyang isipan ang tinig ni Alvaro. At mas lalo pa siyang napangiwi nang tila tuksong pumasok sa kanyang isipan ang nangyari pagkatapos
KANINA PA pasulyap-sulyap si Riko sa bahaging kinaroroonan ni Alvaro. Maya’t-maya rin siyang napapatingin sa ilang bote ng beer na nasa ibabaw ng bilog na mesang nasa harapan nito. Ang alam niya'y hindi naman mahilig uminom ang lalaki. Ano ang ginagawa ng lalaki sa Velvet Lounge? Nagtataka siya lalo na’t hindi nito kasama si Reign. Ito ang ikalawang beses na pumunta si Alvaro sa Velvet Lounge na mag-isa. Ang una ay noong makita niya ito ng madaling-araw sa parking lot.'Baka gusto kang makita.' tukso ng isang parte ng isip niya. Wala sa loob na napa-irap si Riko. Siya ang sadya? Malabo yata ‘yon. Para nga’ng hindi siya nag-e-exist sa paningin ng lalaki. Kanina pa ito roon pero ni hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin. Isang ismid ang pinakawalan ni Riko kasabay ng pagkalukot ng kanyang ilong.'Hmp, eh, ano naman kung ayaw siya nitong pansinin? Eh, di wag!'Muling itinuon ni Riko ang kanyang atensiyon sa kaharap na turntable. Dinampot din niya ang basong nasa tabi at inisang
“US?” “Yes, us…” sagot ni Alvaro kay Riko.Umangat ang kilay ni Riko. “Us–as in, you and me?” paniniguro niya habang tila napapantastikuhang nakatitig sa lalaki. Wala sa loob na napahilamos sa kanyang mukha si Alvaro. Hindi niya alam kung pinaglalaruan ba siya si Riko o seryoso ito sa sinabi nito na mahal siya nito.“Oo. You and me,” ulit niya sa sinabi ni Riko na itinuro pa ang babae at ang sarili. “Us…” may himig ng inis sa tinig na aniya sa babaeng tila manghang-mangha na nakatitig sa kanya. What is she even thinking? Ah, minsan talaga ay hindi niya mahulaan kung ano ang laman ng isip ni Riko.“There’s no us, Alvaro.” malamig ang boses na sabi ni Riko.Napatanga si Alvaro dahil sa kanyang narinig. What did she just say? She’s joking, right?“What do you mean?” Umikot ang mga mata ni Riko. “I gotta go, Roh. Inaantok na ako.” walang bakas ng kahit na anong emosyon sa tinig na aniya sa lalaki.Ngunit salungat sa ipinapakita niya kay Alvaro ay kanina pa gustong yakapin ni Riko ang