Chapter 4

CHAPTER FOUR

ADAM MEADOWS

MAGKAKAHARAP na kami sa dining table. Magkatabi ang parents ni Zane. Napagigitnaan naman ako nina Zane at Gerald at sa tabi naman niya si David. Si Henry ay umuwi na dahil tinawagan na rin ng asawa niya.

"Malapit na OJT ng kapatid mo, Zane." Si Attorney Hart.

Hindi pa kami nagsisimulang kumain dahil wala pa si Jazz.

"OJT? Where?"

"La Vienna Hotel."

Nagsalubong ang kilay ni Zane. "La Vienna? Ang layo naman."

He was right. Malayo 'yon dito sa Aloha City. Three hours ang biyahe papunta ro'n. But I understand kung bakit doon mag-o-OJT si Jazz. 'Yon kasi ang pinakakilalang hotel sa bansa. For now.

"Oo. Kaya nga nag-aalala kami ng dad mo kapag nagsimula na siya. Alam mo naman 'yang kapatid mo. Sa sobrang kabaitan, napakadaling mauto." Napailing si Tita.

I agree.

"Ayoko nga sana siyang payagan na doon mag-OJT," panimula ni Tito Angelo, ang Daddy nina Jazz at Zane. "Doon din daw kasi mag-o-OJT mga kaibigan niya. Sama-sama raw sila." He shrugged.

"Kailan?" Zane asked, curious.

"Three months from now," si Tita Franxine.

"Three months pa pala. Akala ko next week na. Kung three months pa, siguro kahit hindi na siya lumayo. May bagong hotel na bubuksan dito sa Aloha, 'di ba? Mas malaki pa 'yon sa La Vienna at sigurado akong makikilala rin 'yon." Bumaling sa 'kin si Zane. "Nakikita mo 'yong lagi nating nadadaanan? 'Yong M-Power Hotel?"

Tumango ako bago niya ibinaling muli ang tingin sa mga magulang. "Nakita ko sa social media na magbubukas na 'yon next month. Kumbinsihin n'yo na lang si Jazz na baka puwedeng do'n na lang s'ya mag-OJT. 'Di rin ako mapapanatag kung lalayo pa 'yong tanga na 'yon. Baka mamaya ano pang mangyari sa kaniya kung mga kaibigan niya lang kasama niya."

"Makatanga ka naman, Kuya!" Nabaling ang tingin naming lahat sa kadarating na si Jazz. Kunot ang noo niyang tumayo sa tabi ng Mommy niya, nakahawak siya sa ibabaw ng sandalan ng upuan habang nakikipagtalo kay Zane sa pagtawag nito sa kaniyang tanga.

She wore a sundress. What a pity. The dress was exquisite, but my mind flashed back to our car ride when her damp shirt had molded to her, and her nipples had peaked against her swim bra. Bakat na bakat din ang underwear niya and her beautiful legs were on display. I mean, she's not exactly my usual type, but I couldn't deny I enjoyed the scenery. Sa isip ko nga, ini-imagine ko ang sarili ko na inaangat ang manipis niyang t-shirt para laruin ang katamtamang dibdib. I could imagine myself tugging her bra aside and closing my mouth around those sweet, hardened nipp—

"Adam?"

F*ck. "Yeah?" I said, out of myself nang tawagin ako ni Tita.

"Sabi ko kain na tayo. May problema ba?" she added, looking at me with concern. Hindi ko kasi namalayang nagsisimula na pala silang kumain.

'Ge. Daydream pa. Hay*p.'

"Uhm. No. I'm fine." Bahagya akong umiling para alisin sa isip ang pagnanasa kay Jazz na nagsisimula nang umusbong sa aking isip.

What the f*ck is wrong with me? Kabaligtaran siya ng babaeng gusto kong ikinakama. Malayong-malayo siya sa standard ko at kahit kailan hindi niya 'yon maaabot.

"Jazzlene, darling. Tama ang Kuya mo. Doon ka na lang mag-OJT sa hotel na magbubukas dito sa Aloha," baling ng daddy niya sa kaniya. "Next month, mag-o-open na raw 'yon. Mukhang mas malaki pa 'yon sa La Vienna."

"Daaad~," she whined. "Nag-usap-usap na kami ng mga kaibigan ko. Na-finalize na namin na sa La Vienna kami mag-o-OJT. Wala nang bawian 'yon."

"Pero malayo 'yon, darling. Paano kung emergency at kailanganin mo kami ng mom mo? Three hours ang biyahe papunta ro'n, hindi ka namin mapupuntahan agad-agad. Buti sana kung may kapangyarihan kaming mag-teleport para mapuntahan ka na 'sing bilis ng kidlat."

"Daddy, malaki na 'ko. Kaya ko sarili ko. 'Tsaka wala namang mangyayari sa 'kin do'n. Isa pa, may kaibigan akong artista. Si Camille. Alam n'yo namang always may bodyguard 'yon, 'di ba? Kaya wala kayong dapat ipag-aalala. Hangga't kasama namin si Camille, pati kami damay na rin na binabantayan."

"Pero si Camille ang priority ng bodyguard niya, hindi kayo."

She rolled her eyes. "Dad, please. Malaki na 'ko. I'm already twenty-one. Hindi na 'ko bata. Kaya ko na ang sarili ko. Promise!"

Inabala ko ang sarili ko sa pagkain habang nakikinig sa kanilang pamilya tungkol sa usaping OJT. We have fried chicken for dinner at guisadong mais.

Isa 'to sa dahilan kaya hindi ako tumatanggi kapag dito ako pinakakain ng parents nila. Masarap magluto si Attorney Hart. Halatang sa kaniya namana ni Jazz ang skills sa kusina dahil kapag si Jazz ang nagluluto rito sa kanila, umuuwi rin akong masikip ang pantalon dahil sa dami ng nailalaman ko sa tiyan ko. Minsan ang daddy nila ang nagluluto habang si Zane lang ang hindi marunong magluto kaya tagahugas ng pinagkainan ang role niya madalas.

Alam ko ang mga bagay na 'yon dahil simula pa high school ako, maraming beses na akong dito kumakain. Bawat sulok nga ng bahay nila ay kabisado ko na rin.

As I savored fond memories, a tinkling laugh echoed through the air, capturing my attention and leading my gaze to its origin.

Jazzlene.

"Alalahanin mo Kuya Zane, type B ang dugo mo, hindi O . . . A. Okay?" Tinawanan niya uli si Zane. Hindi ko alam kung ano na'ng pinag-uusapan nila.

After the dinner, naunang nagpaalam sina David at Gerald sa parents nina Zane. Naiwan naman ako dahil nakasanayan ko na rin na nagpapahuling umuwi sa aming magkakaibigan. Why? Dahil hindi pumapayag si Zane na hindi ko siya tutulungang maghugas ng pinggan. The f*ck.

Ngayon, pareho na kaming nakaharap sa sink. Siya ang tagakuskos at tagasabon, ako naman ang tagabanlaw.

I heard him tsked, so I asked, "Why?"

"Aalis na 'ko next week. Pa'no kaya si Jazzlene kapag wala na 'ko sa tabi niya?"

"What about her?"

"I'm worried about her, man." His expression grown serious. "Alam kong nasa legal age na siya. Pero kahit na ilang beses pang lumabas sa bibig niya 'yong salitang kaya na niya ang sarili niya, duda pa rin ako. Sa tuwing may problema 'yan, imbes na sila Mom at Dad ang tawagan, ako ang binubulabog dahil ayaw niyang mapagalitan. Pa'no ngayon kapag umalis ako at anim na buwan mawawala?"

In all our years of friendship, I've come to anticipate where conversations with Zane are headed. And honestly, I didn't like it one bit.

"Hire her a bodyguard. Simple."

Zane snorted. "Bodyguard? Wala akong tiwala sa mga ganyan. Nakalimutan mo na bang kinuhanan din siya noon ng bodyguard nila Mom? And it didn't go well."

Oo, natandaan ko. Noong seventeen years old si Jazz ay muntik na itong ma-kidnap. Hindi siya ibinaba ng taxi na sinasakyan niya at umiba ito ng ruta. Base sa statement ng taxi driver noong nahuli siya at na-i-report, balak niyang pagsamantalahan si Jazzlene. Buti na lang no'ng time na 'yon, naging malakas ang loob ni Jazz at sinipa-sipa niya ang salamin sa bintana ng backseat kung saan siya nakaupo hanggang sa mabasag 'yon. Nakasigaw siya at nakahingi ng tulong. Na-trauma siya that time kaya simula no'n nag-hire si Attorney Hart ng driver slash bodyguard niya dahil that time, hindi pa retired ang Daddy niya at palaging wala dahil sa trabaho. Si Zane naman, nasa pilot school na no'ng time na 'yon kaya wala talagang titingin sa kaniya dahil busy rin ang mommy nila.

Noong nag-eighteen si Jazz, 'yong gagong bodyguard niya ay nagkaroon din ng pagnanasa sa kaniya. Hindi siya physical na minolestiya. Pinadalhan ng mga obscene text messages si Jazz and she got scared kaya noong nagkaroon siya ng chance na kontakin si Zane, isin-end niya rito lahat ng screenshot ng messages ng bodyguard niya at ipinasa naman sa 'kin ni Zane.

Bago pa may mangyaring hindi maganda, kinausap agad ni Zane ang parents nila kaya nasisante agad ng Mommy nila 'yong lalaki at ipina-blotter.

I let out a sigh. "No need to fret. Aloha is secure now, and around here, the crime rate is practically nonexistent."

"I know. Pero mas mapapanatag pa rin ako kung alam kong may titingin-tingin sa kaniya. Lalo na anim na buwan akong mawawala."

F*ck. I knew it. Alam ko na talaga ang likaw ng bituka nitong gag*ng 'to. Alam ko na kung ano'ng susunod niyang sasabihin, and I swear, isusumpa ko siya kapag tama ako.

"Alam kong busy ka. You're a CEO with a mountain of tasks on your plate. Pero alam mo rin na tanga 'yong kapatid kong si Jazz. So, if you could keep an eye on her, just to make sure na hindi siya ulit maki-kidnap ng taxi driver at momolestyahin sa text message ng kung sinong loko-loko, tatanawin ko 'yong malaking utang na loob."

Tsk, tsk. Kung alam lang niya ang takbo ng utak ko kanina kung paano ko molestyahin ang kapatid niya, pagkakatiwalaan pa kaya niya ako?

"You know? Para lang kaming tigre at pusa—anyway, I'm the cat—but I love my stupid sister. Kaya kung babantayan mo siya para sa 'kin habang wala ako, utang na loob ko 'yon sa 'yo at pasasalubungan kita pagbalik—"

"Gag* ka ba? Marami ka ng utang na loob sa 'kin noon pa," I interjected wryly, cutting him off.

He grinned. "Wait? Is that a yes?"

Umiling ako. "I don't know, man. I can help you find a better person na magbabantay sa kaniya. 'Yong walang criminal record. But me? I'm not sure na magagawa ko pa 'yan sa dami kong inaasikaso. And I'm not exactly known for babysitting."

"Good thing she's far from being a baby," he bantered. "At ayoko siyang ipagkatiwala sa kahit kanino. Madaling utuin si Jazz kaya malapit sa kaniya ang disgrasya. Kahit nga twenty-one na 'yan, kapag binigyan mo 'yan ng candy at dinaldal mo nang kaunti sa mga bagay na interesado siya, sasama 'yan. Gano'n 'yan katanga."

"Bakit ba kasi ako pa? Ako lang ba puwede mong hingan ng pabor?"

"Marami akong puwedeng hingan ng pabor. Pero sa lahat ikaw lang may mataas na puntos para pagkatiwalaan ko. Isa pa, alam kong safe sa 'yo si Jazz. Sure akong hindi mo siya pagnanasahan."

"What makes you think that way?"

"Dahil alam naman natin pareho na hindi siya 'yong tipo mo. At kahit maging tipo mo pa siya, I know you'd never do that dahil hindi naman tayo basta magkaibigan lang. Noon pa man para na tayong magkapatid. Alam kong gano'n ka rin kay Jazz."

Oh, come on, Zane. Hindi mo lang alam pero hinuhubaran ko na ang kapatid mo sa isip ko no'ng kasama ko siya sa sasakyan ko.

I exhaled. "I don't know. I'll think about it."