Chapter Four

Dahan-dahang inilapat ni Carlos sa kama ang dalaga sa pag-aalala na baka magising niya ito. Hindi na niya pinatawag pa si Nay Celia para alagaan ang dalaga at siya na mismo ang gumawa niyon. Kumuha siya ng panyo at binasa iyon saka pinunas sa dalaga. May mga pangalan itong binubulong kanina pero nang muli niya itong gisingin ay hindi naman ito sumagot.

Maingat niyang tinanggal ang suot nitong roba at ganoon na lamang ang pagkagulat niya nang may makitang peklat sa bandang dibdib parang paso iyon gawa ng sigarliyu.

Hindi siya halos makapaniwala sa kanyang nasaksihan at mas lalong nadagdagan pa ang mga katanungang iyon na nais niya ng kasagutan subalit paano ba iyon mabibigay kung hanggang ngayon ay hindi parin maalala ng dalaga ang sarili.

Hinaplos-haplos niya ang maamong mukha nito mula sa perpektong hugis ng ilong nito at maging sa manipis nitong mga labi na kay sarap halikan.

MAHIGPIT NA NAKAYAKAP SI ROSE SA BATOK NG BINATANA habang ninanamnam ang masarap na halik nito. Nakapikit ang kanyang mga mata na tila ba nag eenjoy sa kanyang panaginip. Biglang lumalim ang halik na para bang totoong totoo iyon, kaya nang maramdaman niyang bumaba na ang mga halik nito sa kanyang bandang leeg ay saka lamang siya napamulat at doon niya napagtantong hindi siya nanaginip dahil totoong nakayakap siya kay Carlos at hinahalikan nito ang kanyang leeg pababa sa kanyang dibdib.

Napaka init ng halik na iginawad sa kanya ng binata na mas lalong nagpabuhay sa kanyang damdamin.

"C-Carlos..." paanas na tawag niya sa pangalan nito subalit patuloy lamang ito sa paghalik sa kanya.

"Shhhh...."

"C-Carlos.." muli niyang tawag sa binata na muling nagpabalik nito sa realidad.

Para itong napaso nang matauhan sa ginawang kapangahasan.

"I...Im so sorry...nadala ako sa emosyon ko... sorry!" sabi nito at nagmamadaling tumayo subalit agad niyang pinigilan ang kamay nito.

"Wait...you kissed me while I'm sleeping..paano ka napunta sa silid ko?"

"Bukas na natin pag-usapan kailangan mo munang magpahinga."

Lihim siyang natawa na ikinatigil ng binata.

"What are you laughing?" masungit na sabi nito.

"Nothing I just wondering kung hindi ako nagising mula sa panaginip ko eh di nabuntis mo na ako ngayon."

Tinignan siya nito nang hindi makapaniwala at padabog na umalis sa kanyang silid.

Alas siyete pa lang ng umaga ay nakapagluto na ng pang-agahan si Rose. Nagulat pa nga si Manang Celia nang maratnan siya nito sa kusina sinubukan pa siyang pinigilan ng matanda subalit ayaw niyang magpaawat dito. Wala rin naman kasi siyang gagawin sa araw na ito lalo pa at Linggo ngayon kaya naisipan niyang magluto ng kanyang recipe. Hindi pa nga makapaniwala ang ginang nang matikman nito ang niluto niyang kalderetang manok na siyang paborito nitong ulam at ng pamangkin na si Carlos.

"Hmmmm...nagising ako sa sarap ng amoy na niluto mo Nay Celia," nakangiting saad ng binata habang kumukuha ng tubig sa ref.

"Naku, iho, maupo ka na at nang makakain na tayo ng agahan. "

Nakangiti si Nay Celia habang pinagmamasdan ang binata na ganadong kumakain sa kalderetang manok na niluto ng dalaga.

"The best talaga kayo Nay Celia! Nag iba rin pala kayo ng recipe nito pero mas masarap ito kumpara sa ginawa mo dati," saad nito habang nag thumbs up ito sa ginang.

" You are right mas masarap ang recipe na gawa ni Rose kompara sa niluto ko noon. Kakaibang lasa itong ginawa mo Rose I hope ituturo mo sa akin ito para naman may pagmamayabang ako sa mga kaibigan ko!"

Napatigil si Carlos sa kanyang pagnguya at hindi makapaniwalang tinignan siya.

"You cooked this?" tila amazed na sabi ng binata sa kanya.

She simply nod as a response to him at maikling napangiti naman ang binata sa kanya and she finds it so cute. Mas may igagwapo pa rin pala ang binata kaya lihim ring nagdiwang ang kanyang damdamin nang makitang maraming nakain ang binata sa niluto niyang kalderetang manok.

Nakapasa siya sa taste nito!

"Ahh siyanga pala may ginawa akong panghimagas and I'm sure you too will like it."

"Really iha? Ano na naman iyang pa surpresa mo?"

Kinuha niya sa ref ang pinalamig niyang creamy mango tapoica at naglagay sa tatlong mangkok. She secretly looking to Carlos na sobrang nagulat ata sa nalaman na siya ang nagluto sa recipe na iyon.

"Nagustuhan mo ba?" nakangiting tanong niya sa binata na hanggang ngayon ay hindi parin tumitinag at para bang may iniisip ito habang nakatitig sa kanyang recipes.

"You should try this hindi naman iyan gaanong matamis dahil pure mango talaga ang sahog niyan I didn't even used a sugar gatas lang nilagay ko para mas manamnam."

"Wow!" amazed na saad ni Nay Celia matapos tumikim ng isang kutsarita. "It's really good...turuan mo rin ako nito huh?"

"Of course naman nay!" natatawang saad naman niya rito.

"Where did you learned all of these?" tanong sa kanya ng binata.

Medyo nakakunot ang noo nito na nakatingin sa kanya kaya nabahala naman siya na baka hindi nito nagustuhan ang recipes niya.

"Why?"

"It's very familiar..." mahinang saad naman ni Carlos habang nakatitig sa kanyang nilutong caldereta.

Siya naman ang biglang naalarma sa sinabing iyon ng binata. Actually hindi rin naman niya alam kung ano ang isasagot sa tanong na iyon ng binata dahil kahit nga siya ay nagtataka kung paano niya nagawa ang magluto ng calderetang manok. Naisipan lang kasi niyang magluto kaya Wala sa sariling ginawa niya ang recipes na iyon para bang expert siya pagdating sa kusina.

"Can I talk to you alone?"

Nagtataka namang tinignan niya ang binata saka sumunod dito patungo sa library kung saan ay sila lamang dalawa. Muli na namang bumuhay sa kanyang kaloob-looban ang kaba sa tuwing sila lamang dalawa ng binata.

"Ammh... C-Carlos about what happened last night—"

"No! It's not about last night... it's about your recipes."

"W-what about my recipes? H-hindi mo ba nagustuhan ang templada? I can change the taste if you want marami namang ways ang pagluluto ng kaldereta."

" It's remind me of someone... ganyan din ang templada niya—"

" It's Angelica right?" pagpuputol na sabi niya sa binata. " So hindi na ako pwedeng magluto dahil masisira ko na naman ang imahi ng magaling mong gf!"

"Rose..!

" I don't want to hear anything kung tungkol lang naman kay Angelica ang sasabihin mo!"

Akmang aalis na sana siya nang marinig niya ang sinabi nito.

" Kasing galing mong magluto ang matalik na kaibigan ng mommy ko na tagA Batangas pareha kayo ng templada na kahit sino ay hindi ko mahahanap sa iba kaya ko naalala sa'yo ang mga niluto ni Tita Betina."

Betina?

Saan ko ba narinig ang pangalan na iyan?

" Siyanga pala may pupuntahan tayo mamaya susunduin kita rito after lunch."

"S-saan tayo pupunta?"

" May kikitain tayong importanteng tao."

Bigla atang bumait ngayon ang halimaw na ito!

Dapat pala araw-araw akong magluluto ng kaldereta para hindi ito mag transform.

"Did you say something?" taas kilay na tanong nito kaya agad naman niyang natapal ang kanyang noo.

"Ahhh wala naman iniisip ko lang kung anong susuutin ko mamaya," pagrarason niya rito.

"Don't bother may tinawagan na akong mag-aayos sa'yo later."

Titili na sana siya nang biglang sumulpot ang katulong nila sa loob ng library at sa likod naman nito ay nakasunod ang isang lalaki. Napakunot ang noo niya nang makita ang buong mukha nito at maging ang bisita naman ay napatigil sa gulat.

"Ahh sir Carlos hinatid ko na lang po siya rito sa library ninyo nagmamadali po kasi raw siya," pagpapaalam naman ng katulong. Tinanguan naman ito ni Carlos at nagpaalam narin.

Nanatili paring nakatitig ang lalaki kay Rose at napansin naman iyon ng binata. Subalit walang makapa na emosyon sa mga mata ni Rose maliban lamang sa pagkatulala kaya napakunot ang noo niya na ibinaling ang tingin sa kanyang kababata na si Markus.

"Markus napabisita ka ata," pasimpleng tanong niya rito.

Napansin naman nito ang kanyang matiim na titig kaya agad itong bumitaw sa pakikipagtitigan sa dalaga na labis niyang ikinainis.

" Rose.." tawag niya rito na hindi parin tinatanggal ang titig sa kababata niya.

"R-Rose? Is..that her name?" Nagtatakang tanong ng binata habang hindi parin inaalis ang titig sa mukha ng dalaga.

"Yes, why are you asking?" tila pikon na tanong niya rito.

"Ammh..Carlos iiwan ko muna kayo rito huh? Katukin mo na lamang ako sa silid ko kapag aalis na tayo," pagpapaalam naman ng dalaga at sininyasan naman niya itong "okay".

Ilang minuto pa ang lumipas bago nagsalita si Markus.

" Parang kailan lang Carlos ngayon may ka live in ka na," pabirong sabi nito.

"Hindi ko siya ka live in," matabang na sagot naman niya rito.

"Seriously?" natatawang sagot nito.

"Are you here for—?"

" Relax ito naman talaga ang sadya ko sa'yo. Don't worry hindi naman ako chismoso at mas lalong wala akong balak manggulo ng buhay ng iba. Parang hindi mo naman ako kilala niyan, pare," sabi nito at inabot sa kanya ang isang brown envelope.

Isang NBI si Markus at ito rin ang pinagkatiwalaan niyang humawak sa kaso ni Angelica. Hanggang ngayon parin kasi ay nanatiling misteryuso ang kotseng bumangga sa kanyang nobya at maliban pa doon ay marami na rin siyang nadiskubreng lihim na kinanasangkutan ng dalaga.

"Nariyan ang kasagutan sa mga tanong mo Carlos. Mga dukomento iyan na nagpapatunay na sangkot ang nobya mo sa mga illegal activities. Sa ngayon iyan muna ang maibibigay kong impormasyon sa'yo."

Hindi siya sumagot sa sinabing iyon ng binata.. nanatiling nakatitig lamang siya sa binigay nitong mga dukomento.

"Alam ko ang nararamdaman mo ngayon Carlos pero kung hindi ka pa handang malaman ang totoo pwedeng sa susunod mo na lamang iyang buksan. Magpahinga ka muna sa ngayon. Kailangan mong pag-isipan ang lahat ng magiging hakbang mo alam mo na ayaw ng pamilya ni Angelica ang madungisan ang pangalan nilam...importante sa kanila ang dignidad."

Hating gabi na subalit hindi pa dinadalaw ng antok si Rose kaya naisipan niyang pumunta sa kusina at magbake na lamang ng cookies.

Sinadya niyang dumaan sa living room nagbabakasakaling gising pa si Carlos subalit naka off na ang lights doon. Sinilip din niya ang library at wala ng tao Doon kaya dumeretso na lamang siya sa kusina.

Nang e on niya ang lights sa dinning area ay may biglang pumigil sa kanyang kamay. Maputi ito at mabalhibo at may malalaking ugat sa kamay nito at siko. Pinasadahan niya nang dahan-dahan ang may ari ng kamay na iyon at ganoon na lamang ang pagkagulat niya nang makitang si Markus iyon. Nakakunot ang noo nitong nakatingin sa kanya na tila ba ay may masama siyang gagawin.

"I-ikaw pala s-sir Carlos..."

Napangisi ito at napailing-iling habang pinagmamasdan siyang hindi makapaniwala.

"What did you called me? Sir Markus? Nanaginip ba ako?" nakangising sabi nito sa kanya.

"What are you doing?"

"Ohh! Common kailan mo ba balak itigil ang lahat ng mga kalokohang ito ,huh?"

"Huh? Ano bang pinagsasabi mo? Hindi Kita maintindihan!"

Napahalakhak itong hindi makapaniwala sa sinasabi niya. "Pwede ba itigil muna lahat ito? Pati si Carlos dinadamay mo pa!"

"Wala akong dinadamay na ibang tao! Ikaw nga itong hindi ko maintindihan sa mga pinagsasabi mo."

"You know what gusto ko na sanang maawa sa'yo eh but here you are again nagpapanggap ka na naman..kaya pwede ba itigil muna itong kadramahan mo."

"I don't know what are you saying!"

Biglang dumilim ang ekspresiyon ng mga mga mata nito at mahigpit siyang hinawakan nito sa kamay. Nararamdaman niya ang galit sa mga mata ng lalaki habang napapaso siya sa mga titig nito para bang may nagawa siyang karumaldumal na krimen.

"If you continue denying then I am warning you to stay away from Carlos! Stay away from him bago pa niya malaman ang buong katotohanan dahil kapag nangyari iyon baka pare-pareho tayong sa kulungan pupulutin!"

"A-anong sinabi mo?"

Nakita niyang napaililing-iling si Markus habang nakangiting pinasadahan siya ng nakakairitang titig. Sumipol pa ito na mas lalo niyang ikinainis.

"Sino ka ba?! Kung makaasta ka parang kilalang kilala mo ako!"

"Could you please stop pretending—"

"Rose? Markus?" biglang singit na tawag ni Carlos sa kanila na pumutol sa kanilang usapan.

"Nag-away ba kayo?" kunot-noong tanong ng binata sa kanilang dalawa. Tahimik namang nakamasid lamang si Markus sa kanya habang napalipat naman ng titig ang binata sa kanya na may pagdududang mga mata.

"N-no..hindi kami nag-away."

"Eh, anong narinig ko sa library na parang nag-aaway? Wala namang ibang tao rito sa ibaba kundi kayo lang."

"Just..just—"

"Ahh..wala Carlos iyong narinig mo kanina hindi iyon nag-aaway. Nagtatawanan lang kami dahil sa nakakatawang kwento ko noong mga highschool pa tayo. Inaasar niya ako kaya ayon napatawa na rin," simpleng sabi ni Markus.

Habang siya, heto kinakabahan sa mga tinging ipinukol sa kanya ng binata.

"Pumasok kana sa kwarto mo, Rose may pag-usapan lang kami sandali ni Markus," ma awtoridad na utos sa kanya ng binata.

Hindi niya alam kung anong pinag-uusapan ng dalawa basta ba dali-dali siyang umakyat papunta sa kanyang silid. Hindi niya alam basta kinabahan Siya ng husto sa mga titig ni Carlos sa kanya.

Baka kung anong iniisip nito sa kanilang dalawa ni Markus. Baka isipin nitong nilalandi niya ang binata. Okay din itong si Markus ano! At nakabuo agad ng kwento!

Pero bigla siyang napatigil sa kakaisip nang maalala niya ang sinabi nito kanina.

Sino si Prima?

Hindi kaya magkakilala silang dalawa ni Markus?

Kailangan niyang kausapin ito baka may alam ito tungkol sa kanyang pamilya.

Pabalik balik ang mga tanong na iyon sa kanyang isipan hanggang sa makatulugan niya iyon.

KINABUKASAN ay maaga siyang gumising para magluto ng almusal subalit nakahanda na ang lahat sa lamesa. Masayang tinawag naman siya ni Nay Celia habang ang katabi nito ay nakasimangot parin. Pero kahit buong taon pa atang nakakunot noo nito ay hindi iyon nakakabawas sa kagwapuhan ng isang Carlos Montenegro. Umupo siya sa tapat ng silya nito sa kabilang upuan na nakaharap sa binata. No choice naman kasi siya dahil limang silya lang mayroon ang dining table ni Nay Celia at iyon lamang ang bakante kaya doon na lamang siya umupo.

Alam niyang may mga matang nakamasid sa kanya kaya hindi siya halos makahinga.

"Iha, bagay na bagay pala sa'yo ang bestida na iyan," tuwang puna sa kanya ng ginang.

Napangiti naman siya rito at tila nahihiya sa isinuot niyang bestida. Balak kasi niyang sumama rito sa kapilya para magsimba kaya itong bestidang bulaklakin ang napili niyang isuot.

"Salamat po sa mga damit na ibinigay ninyo sa akin Nay Celia."

"Naku wala iyon iha, alam mo namang napamahal kana rin sa akin parang anak na rin ang turing ko sa'yo. "

"It's ready!"

Napatingin siya sa may-ari ng boses na iyon. Nakangiti itong bitbit ang isang casserole na chopsoy, adobong baboy at sinangag na kanina na siyang paborito niyang kainin.

Napansin din niya ang palihim na pagtitig ni Carlosa kanyang harapan kaya mas lalo niyang tinagalan ang pagtitig kay Markus. Saktong sakto rin sa putaheng pang-agahan ang lalaking ito. Bukod sa gwapo ay talagang may ipagmamayabang talaga ang katawan nito halatang alagang-alaga sa gym.

Naka sando ito na kulay puti at naka taslan shorts kaya kitang kita ang ka machuhan ng mokong na ito.

Nakarinig siya ng pagtikhim sa kanyang harapan kaya agad siyang napatingin dito.

"Bibig mo baka mapasukan ng langaw," supladong sabi nito sa kanya.

"Chill ka nga riyan Carlos hayaan mo na si Rose, ano bhabe masyado ba akong gwapo?" pakindat na patanong nito sa kanya.

Sayang gwapo sana, mahangan lang.

Hindi na niya pinatulan pa ang engot na si Markus dahil baka mapatay siya sa masamang titig ni Carlos.

Gwapong monster!

"Kahapon pa kayo nagkakilala may endearment na agad kayo?" sabi nito na halatang naiinis.

"Ikaw naman Bro huwag ka ngang engot napaka bitter mo talaga. Hindi pa nga ako nakaporma hinaharangan mo na ako kaagad."

"Oo nga naman iho, at saka Wala namang masama dahil dalaga naman si Rose at binata pa si Markus kaya walang problema," nakangiting pakindat namang sabi ng ginang Kay Markus.

At talagang suportado ng ginang ang Markus engot na ito!

"Iyon nga ang problema eh, hindi pa magaling si Rose kaya pwede ba Markus huwag kang magkalat ng lagim dito. At kung may balak ka mang magkalat huwag mo ng isali si Rose dahil baka pareho nating pagsisihan ang lahat ng ito sa bandang huli," seryusong sabi nito.

"I know Carlos but I really wanted to help Rose gaya mo gusto ko rin siyang tulungan. I am a psychologist and knowledgeable ako sa mga ganyang bagay. I can help Rose na maibalik ang dati niyang nakaraan."

Napatitig siya sa mga mata nito at ngayon lang niya napansin magandang lalaki talaga ang Markus na ito ngunit sa mga kilos na ipinapakita nito sa kanya ay napakahirap pagkatiwalaan. Mas nakakatakot ang mga tingin nito kumpata sa mga titig ni Carlos.