CHAPTER 2

Masayang masaya ang usapan sa planong kasal nina Rosy at Ambrose. Nagdala ng mapagsasaluhang pagkain sa bahay nina Rosy ang pamilya ni Ambrose. Nag-beso ang magkaibigang Deniza at Maria.

“Kumusta, Mareng Niza?” Sinalubong rin ni Rosy ang babae at humalik sa kanyang pisngi bilang paggalang ganoon rin kay Alberto. Hindi naman tumutol ang lalaki kahit halatang napipilitan dahil nasa harap sila ni Ambrose.

“Mukhang mahalaga ang inyong ipinunta ni Pareng Al? Magiging balae na talaga yata tayo!” Tumango naman ang babae.

“Darating ba si Pareng Sandro?”

“Maupo muna kayo.” Naupo ang tatlo. Nagtungo sa kusina ang dalawa at inayos ang mesa. “Nasabi ko na sa kanya ang plano nina Rose at Ambrose. Makakauwi naman siya para ihatid ang kanyang anak sa altar.”

“Alam mo naman siguro kung kanino ko gustong ipakasal si Ambrose. Hay, ewan ko ba dito kay Ambrose. Hindi marunong kumilatis ng ginto.” Tinapik ni Maria ang asawa sa hita. Masyadong matalim ang kanyang bibig sa pagsasalita.

“Tito Al, Tita Maria, Mama, ready na po ang mesa. Kain na po muna tayo.”

“Let’s go, Mama. I made your favorite dish.” Niluto ni Ambrose ang kanyang amazing caldereta. Paborito iyon ng kanyang ina.

“Ano ito? Suhol?”

“Kain na po, Tita Niza.” Iniabot ang plato ng kanin sa kanya. Luminga-linga si Ambrose. “Hindi pa ba umuuwi si Roxanne? Hindi mo ba sinabi sa kanya?” tanong niya kay Rose Anne.

“Busy siya sa kampo. Medyo late na rin kasi siyang umuuwi. I will surprise her about it.”

“Huwag mong kalilimutan, she will be your bride’s maid.”

“Sure! I won’t forget it.”

Sa likod ng pinto ay nangingilid ang luha ni Roxy na tinitingnan kung gaano kasaya ang kanyang kambal. Abut-tenga ang kanyang ngiti. Kinuyom niya ang kanyang palad sa sobrang gigil.

“Hindi ako makakapayag! Akin si Ambrose! Akin siya!”

Lumabas si Roxy. Sabay nang malalakas na tawanan sa dining table ay dinig nila ang kalabog ng gate at ang pagharurot ng sasakyan. Nagkatinginan sina Ambrose at Rose Anne. Mas mahalaga ngayon ay magiging maayos ang plano nila.

Nagtungo si Roxy sa firing range. Doon niya ibinuhos ang sama ng loob.

Hindi na nakaiwas si Roxy ng gabing iyon dahil hinintay talaga siya ni Rosy.

“Ate, promise mo, aattend ka sa bridal shower ko ha!”

“Busy ako, Sis para sa mga ganyan. Besides, bakit mauuna kang ikasal sa akin? Baka mamaya, hindi ako ikasal niyan?”

“Ano ka ba? Pamahiiin lang iyon. Bakit ka ba naniniwala sa mga ganoon?” Ngunit masama ang tingin ni Roxy sa biro ng kapatid. “Basta, see me tomorrow at Suite Castillejo in Marrion Hotel.” Tinalikuran na siya ng kapatid.

Hindi pinalampas ni Roxanne na komprontahin si Vex sa nangyari sa kanila.

“Paano mo nagawa sa akin iyon?”

“Anong ginawa ko?” malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ng lalaki. Napangiwi siya sa lakas ng impact nito sa kanya. “I enjoyed it, Darling. Sabi ko sa iyo, walang makakawala sa mga kamay ko kahit isa kang Cabrera,” ngumisi ng nakakaloko ang lalaki.

Mahigpit siyang hinawakan ni Vex at sinakay sa kotse. Naka-lock ang sasakyan kaya hindi siya makawala. Dinala siya ng lalaki sa isang rest house na malapit lang sa kamaynilaan. Iyon ang lumang bahay ng kanyang lola Mayang.

Lalong naulol ang lalaki kay Roxy. Palaban ang babae at mas agresibo pa siya dito. Pawisan ang dalawa matapos ang kanilang mainit na pagniniig. Pagud na pagod si Roxy kaya inabutan ni Vex na sigarilyo ang babae. Hindi ito umimik. Matapos ang isang sigarilyo ay tumayo at nagbihis na parang walang nangyari.

Hinintay ni Niza ang kanyang anak.

“Bakit ngayon ka lang? Bakit hindi ka sumalo sa hapunan namin kanina?”

“I am not going to join a bunch of hypocrites in the dining, Mama. You know me. Should I be happy for her? Kasama ako sa wedding plans only as a shadow of my darling sister.”

“Ano bang sinasabi mo?”

“You have to help me, Mama.”

“Roxanne, ano bang ipinagkakaganyang mo, Iha?”

“Shut up!” malakas na sampal ang inabot ni Rpxy sa ina.

“You shut up! And what do you plan ha? Papatayin mo ang kapatid mo dahil sa pagiging sakim mo. Be happy for her even once in your life, Roxy.”

“NO! Hindi ako magiging masaya para sa kanya because Tito Albert promised Ambrose to me! I couldn’t forget it and I will never ever forget it!”

“Look Roxy. You cannot promise someone to love another person for that promise’ sake.”

“But I love Ambrose my whole life Mama.”

“Make sure to attend the bridal shower. You have to be there.” Tinalikusan na ni Niza ang anak. Hindi niya ito mapapakalma kahit magwala rin siya.

Hindi maganda ang ugnayan ng kambal. Pakiramdam kasi ni Roxy at palagi siyang naikukumpara kay Rosy. Ang mas masakit pa ay mas napupuri si Rosy kaysa sa kanya. Siya ang palaging kontrabida.

“Give up Ambrose to me and save your life.”

“Ate…”

“I mean it, Rosy. I won’t be nice to you tomorrow if you don’t give up now.” Tapos na ang bridal shower ng dumating si Roxy. Nanunuod ang mga make-up artist at wedding organizer staffs sa sala. Hindi naman sila pinansin ng mga ito habang seryoso silang nag-uusap sa dining table.

“Hilingin mo na ag lahat. Huwag lang si Ambrose,” mahinang pakiusap ni Rosy habang nakahawak sa braso ng babae.

“Fine! Happy for you, Sissy!”

“Talaga! Thanks, Ate!” Tulad pa rin siya ng isang batang mabilis magpatawad.

Iniabot ni Rosy ang gatas sa kanyang kapatid.

“Maaga kang matulog. Tomorrow is your big memorable day.”

Hindi umalis si Roxy. Hindi siya aalis sa hotel. She is the bride’s maid soon to be the bride. Napahalakhak siya sa kaloob-looban.

Madaling araw ay ginising si Rosy. Inayusan na siya para sa kanyang kasal.

“Napakaganda ng anak ko,” sabi ni Niza.

“Are you sure, Mama?” Nanlaki ang mata ng babae. Luminga siya sa paligid.

“Ma’am, huwag po kayong malikot. Masisira ang make up ninyo.”

Kasyang-kasya ang damit pangkasal ni Rosy sa kanya. Iyon daw ang magic sa kasal.