Chapter 4

“Good morning. My name is Soraya Sison. I’m here to see Mr. De Armas,” sabi ni Soraya sa receptionist habang nakangiti.

Tumingala ang babae, at pagtingin sa kanya, halatang naalala siya.

“Miss Sison, welcome. Mr. De Armas has been expecting you. I’ll bring you to his office.”

“Thank you,” sagot niya habang sinasamahan siya nito.

“No need to thank me. I was told to bring you up the moment you arrived.”

Napakunot ang noo niya. Talaga bang hinihintay siya agad nito?

“Ah, I see. Do you happen to know what I’ll be doing here?” tanong niya, dahil walang sinabi ang daddy niya tungkol sa actual na trabaho niya. Ang sabi lang, dito siya magta-trabaho. Sana naman hindi siya laging makikita ang Ninong niya. ‘Pag ganon, baka atakihin siya.

Huminto sila sa tapat ng malaking itim na pinto. Lumingon ang receptionist at ngumiti.

“Hindi ko sure, pero ang sabi ay magiging secretary ka ni Mr. De Armas.”

Parang binagsakan siya ng langit at lupa. Nanlaki ang mga mata niya.

Bago pa siya makapagsalita, kumatok na ito.

“Come in.”

Boses ng Ninong niya iyon.

Binuksan ng receptionist ang pinto at pumasok, sabay senyas sa kanya na sumunod.

Dahan-dahan siyang humakbang. Nang makapasok siya, napahinto siya sa harap ng desk.

Nandoon ito. Nakatitig sa kanya. Diretso. Matalim. At pagkatapos, bahagyang ngumiti ng pilyo, parang alam na alam ang iniisip

"Soraya..."

Mahina lang ang boses nito, halos pabulong. Pero sapat na para mag-react ang buong katawan niya. Hindi niya alam kung bakit.

**

"Ayaw mo ba sa'kin? Oo, vìrgin pa ako, pero ako ang best pagdating sa blòwjob. Umupo ka na lang at ako na bahala sa'yo, Ninong."

Napangiti si Henry nang magpaulit-ulit sa pandinig niya ang mga salita ng inaanak niyang si Soraya.

“Henry? Henry, nakikinig ka ba?”

Boses ni Winston sa kabilang linya ang bumasag sa maalab na imahinasyon ni Henry. Pangatlong beses na siyang na-distract ngayong araw. Napabuntong-hininga siya habang pinadaan ang daliri sa buhok niya, at dahan-dahang lumitaw ang pilyong ngiti sa labi niya.

Walang pakialam sa nakakairitang tigas sa pantalon niya, umayos siya ng upo sa leather chair niya, tumapik-tapik ng daliri sa ibabaw ng desk habang nakasandal. Itinaas niya ang cellphone, kunyaring nag-focus sa usapan, kahit ang totoo, yung malanding boses pa rin ang umaalingawngaw sa isip niya.

"Oo, nakikinig ako," sabi niya sa malalim at tamad na tono. "May sinabi ka kanina na masama akong tao, diba? Sige, tuloy mo lang. Gusto ko pang marinig kung gaano ako kasama."

Napahinto si Winston bago tuluyang sumigaw. “I swear to God, Henry, I’m going to smack you when I see you! You know what? This isn’t even your fault, it’s mine. Ako rin tong tanga at nakinig sa’yo. Paano ka ba nakakatulog sa gabi matapos mong gawin 'yon?"

Napangisi lang si Henry at mas lalo pang niluwagan ang pagkakasandal.

“Sa tingin mo ba, maayos akong natutulog sa gabi?” bulong niya. “Pero three nights ago, alam mo… ang sarap ng tulog ko. Siguro kailangan ko lang pala gumawa ng kasalanan kaysa uminom ng mga gamot na pilit mong pinapainom sa’kin.”

"Y-you... Fuck, Henry! You’re a devil! Sinira mo 'yung kasal ng babaeng yun! Hindi ko na alam kung matatakot ba ako o maa-amaze."

Napahinga nang malalim si Henry, parang pinipilit kumalma.

"Noong engagement party last year, nung sinabi mong isama ko si Daphne, nag-alinlangan pa ako. Alam nating lahat kung anong klaseng babae si Daphne pag may gwapong taken sa paligid. Pero naniwala ako sa’yo. Inisip ko, baka naman this time wala kang masamang balak kay Soraya. Pero ngayon? Sigurado na ako. Ginawa mo ‘yon on purpose. At ang mas nakakatakot, alam mong lalandiin ni Daphne yung fiancé ng inaanak mo, tapos magchi-cheat si gago."

Habang nagsasalita si Winston , binuksan ni Henry ang file sa harap niya. Hindi siya sumingit, hindi rin nagpaliwanag.

"Henry! Nakikinig ka ba?! Tinanong ko kung sinadya mong gawin ‘yon!"

Nadagdagan pa ang inis sa boses ni Winston.

"Pinapanood ko ngayon ang trending video sa TubeMate. Alam mo kung anong title? ‘Pregnant Mistress Causes Scene at the Wedding of the Sison Heiress.’ Si Daphne, buntis! At ang ama ng dinadala niya ay ang fiancé ni Soraya—"

“Ex-fiancé,” malamig na putol ni Henry.

Tumahimik si Winston. Tila iniimagine ni Henry ang irap sa mukha nito.

“At kasalanan nino?” bulong ni Winston. “Hindi ko na alam kung anong meron sa’yo. Ikaw na ‘tong walang pake sa ibang tao, tapos ngayon ganyan? At narinig ko pa, pinipilit mong magtrabaho si Soraya sa kumpanya mo? Henry, sira na talaga ulo mo. Wait lang... huwag mong sabihing... gusto mo si Soraya?”

Napangisi si Henry habang binubuklat ang susunod na page ng file.

Nang nakita niya ang litrato ni Soraya ay tumigil ang mundo niya. Nakatitig siya sa mukha ng inaanak niya.

"Ano ba gusto mong sabihin ko?" mahinang sabi niya. "Na hindi ko alam ang sinasabi mo? Na inosente ako? Na hindi ko sinadyang ipadala ang isa sa mga strippers ko sa engagement party para akitin ang lalaking hindi marunong lumaban sa tukso?"

Napatawa siya ng mahina.

"Kahit magsinungaling ako ngayon, hindi mo rin naman ako paniniwalaan. So bakit ko pa pagsasayangan ng laway?"

"Henry—"

“At tungkol sa kung gusto ko ba si Soraya…” Dumikit lalo ang ngiti niya habang tinataas ang picture ni Isla, pinapadaan ang daliri sa pisngi nito sa larawan. “Hayaan mo na lang akong magsabi kung kailan ko gustong aminin. Kung masyado kang atat, ikaw na lang ang mag-investigate. Pero Winston… warning lang.”

Biglang lumamig ang tono niya.

“Next time na makita kong may tauhan kang sumusunod-sunod sa’kin sa dilim... hindi ako magiging mabait.”

Wala na siyang ibang sinabi. Binigla niya ang pag-end ng call at marahang ibinaba ang phone sa mesa.

Tumapik siya sa larawan ni Soraya, pinapaikot-ikot ang daliri niya sa ibabaw ng papel habang unti-unting bumalik sa alaala niya ang gabing iyon.

“Kaunting tiis na lang,” bulong niya. “Malapit na... magiging akin ka na rin.”

Isinara niya ang folder, itinago sa drawer, at saka walang malay na pinaglaruan ang ibabang labi niya.

Tungkol naman sa sinasabi ni Winston na sinadya raw niyang ipaakit kay Daphne ‘yung lalaki para sirain ang kasal?

Siguro nga.

Pero mali ba talaga?

Nagpakain lang naman siya ng buto sa isang asong gutom.

Kasalanan ba niya kung nilamon ito ng buo?

Gago talaga. Iniwan ang perlas para sa ilang gabing kalibugan.

Kung ganon ito kadaling matukso, hindi ito karapat-dapat kay Soraya. At kung tutuusin, walang lalaking karapat-dapat kay Soraya.

Wala.

Maliban sa kanya.

Tok tok.

Napatingin si Henry sa pinto. Umayos siya ng upo, tumuwid ang likod, at bahagyang kumipot ang mga mata.

“Come in.”

May pumasok na babae. Hindi niya kilala, at wala rin siyang balak alalahanin. Pero nakita niya ang name tag at doon nalaman na empleyado niya ito.

“Good morning, Mr. De Armas. Nandito na po si Miss Soraya.” Yumuko ito at saka umatras.

At doon niya ito nakita.

Nakatayo si Soraya may pintuan, maayos ang postura sa suot na puting suit. Naka-salamin ito, ang salamin na palagi nitong inaayos tuwing kinakabahan.

Nagtagpo ang mga mata nila. Biglang napatigil si Soraya. Parang nanigas ang buong katawan nito, at dahan-dahang namula ang pisngi habang mabilis na iniwas ang tingin.

“Soraya,” mahina niyang sabi, sabay ngisi dito.