Doppelgänger 7 เด็กใหม่

ห้องเรียนเด็กปี3

หน้าห้องเรียนชั้นปีสามโซลี่ย์ที่ไม่กล้าเดินเข้าไปในห้องเรียนของตัวเอง เธอยังมีเขินๆเพื่อนใหม่อยู่กลัวจะทำตัวไม่ถูกและเธอเองก็ตื่นเต้นมากๆด้วยที่จะได้มาเจอเพื่อนๆ

ฟึ่บ!?

เฮือก!

โซลี่ย์ถึงกับสะดุ้งที่มีคนเอามือมาแตะไหล่เธอจากด้านหลัง เธอหันไปก็พบเป็นผู้หญิงดูมีอายุแต่ยังไม่มากยืนส่งยิ้มมาให้เธอ

“เธอคงเป็นโซลี่ย์ใช่ไหมจ๊ะ”ผู้หญิงคนนี้เอยทักเธออย่างเป็นมิตรแถมเธอยังรู้จักชื่อฉันด้วยโซลี่ย์คิด

“ใช่ค่ะ คุณคือ...”

“ฉันเคธี่ เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้ทำไมยังไม่เข้าไปละจ๊ะ”

“คะ? อ๋อสวัสดีค่ะอาจารย์คือหนูตื่นเต้นค่ะ” เธอตอบกลับไปแบบเขินๆ

“ไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอกนะเดี๋ยวพออาจารย์เรียกให้หนูเข้าไป ก็แนะนำตัวกับเพื่อนๆเลยนะ”

“ค่ะ” แล้วอาจารย์เคธี่ก็เดินเปิดประตูเข้าห้องไปแต่ไม่ได้ปิดประตูอาจารย์คงจะรอให้เธอเข้าไปก่อน

“ตื่นเต้นจัง”โซลี่ย์พูดพร้อมจับไปที่หน้าอกกับหัวใจที่เต้นเเรง เธอตื่นเต้นทุกครั้งที่จะต้องเจอคนใหม่ๆ

ปัก!

“ขวางทาง!”

“O___O”

อะไรของผู้หญิงคนนั้นกันมาเดินชนเธอเองแท้ๆแต่กลับหันมามองเธอตาขวาง โซลี่ย์คิดในใจเพราะไม่อยากมีปัญญาหา เพราะผู้หญิงคนเมื่อกี้เพิ่งเดินเข้าไปในห้องที่เธอกำลังจะต้องเข้าไปเรียน

“วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนที่หนึ่งวันนี้สบายๆไม่มีอะไรมากแต่วันนี้มีเพื่อนใหม่จะมาเรียนห้องนี้เพิ่มหนึ่งคน”

“ใครวะ”

“ผู้หญิงหรือเปล่าวะขอสวยๆนะ”

“อยากให้เป็นผู้ชายจัง”

เสียงนักศึกษาในห้องเริ่มพูดออกมาตามความสงสัย

“เอาเงียบก่อน เชิญเข้ามาแนะนำตัวกับเพื่อนได้เลย”

โซลี่ย์สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ และผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วเธอจึงค่อยๆก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องเรียนกับรอยยิ้มที่สดใสเหมือนพระอาทิตย์ตามความหมายแฝงในชื่อเธอ

“สวยว่ะ”

“ผู้หญิงอะไรน่ารักจัง”

“เสียดายอยากให้เป็นผู้ชาย”

และคำพูดอีกเยอะแยะมากมาย

“เงียบก่อนให้เพื่อนได้แนะนำตัวหน่อย” อาจารย์บอกทุกคนในห้องและหันมาหาเธอเมื่อเพื่อนในห้องเริ่มที่จะเงียบ

“สวัสดีนะคะทุกคน ฉันชื่อโซลี่ย์นะหรือว่าจะเรียกโซก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ”เธอแนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มไปด้วย

“ฝากโซลี่ย์ด้วยนะทุกคนมีอะไรก็แนะนำเพื่อนกันด้วยละอย่าแกล้งเพื่อนรู้ไหม”

“ครับ/ค่ะ”

“โซลี่ย์หนูคงต้องนั่งหลังหน่อยนะเหลือที่ว่างแค่ตรงนั้นแล้ว”อาจารย์ชี้ให้เธอดู แต่ว่าโต๊ะข้างเธอก็ยังว่างอยู่นะและอีกสี่ห้าที่รอบๆห้องก็ว่างหรือจะเป็นของเพื่อนที่ยังไม่มา คงจะเป็นแบบนั้นแหละ

“ค่ะ”โซลี่ย์ตอบเสร็จก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเธอ เธออยากรู้ว่าเพื่อนที่นั่งข้างเธอทั้งสองคนจะเป็นคนแบบไหนเพราะเธอนั่งระหว่างโต๊ะทั้งสอง

“ตอนเช้า Free Time อยากจะทำอะไรก็ตามสบายแต่ตอนบ่ายต้องเข้าคลาสเรียนเหมือนเดิมอาจารย์ไปแล้วนะ ปีสามแล้วอย่าทำอะไรตามใจตัวเอง”อาจารย์เคธี่บอกและเดินออกไป ดูอาจารย์จะย้ำเรื่องนี้บ่อยจังห้องนี้มันเป็นห้องแบบไหนกันนะ?!

“นี่เธอ ชื่อโซลี่ย์สินะแลกที่นั่งกับฉันได้ไหม”จู่ๆก็มีผู้หญิงสามคนเดินมาหาเธอที่โต๊ะและผู้หญิงตรงกลางก็เริ่มพูดเรื่องเปลี่ยนที่นั่ง

“เธอคือ?”โซลี่ย์ถามกลับไป

“ฉันเจนนี่แต่คนอย่างเธอไม่ต้องมารู้จักฉันหรอกเพราะฉันไม่ค่อยอยากจะรู้จักพวกที่อยู่คนละระดับกับฉันใช่ไหมแอนนี่ ซานดร้า”

“ใช่แล้วคุณเพื่อน”

“ทีนี้ก็ลุกแล้วเปลี่ยนที่นั่งกับฉันได้แล้ว เธอคงไม่รู้หรอกว่าใครที่นั่งข้างเธอและพวกเขาก็คงไม่อยากนั่งข้างเธอด้วย หึ ดูจนเนอะไม่รู้ว่ามาเรียนที่นี่ได้ไงชุดที่เธอใส่มันออกมาตั้งแต่ปีก่อนแล้วนะฮ่าๆ”เจนนี่พูดแล้วมองชุดของโซลี่ย์

“ถึงชุดมันจะเก่าแต่มันก็ไม่ได้แย่และมันยังใส่ได้ฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องซื้อใหม่และอีกอย่างฉันไม่เปลี่ยนที่นั่งกับเธอ”

ตอนนี้สายตาคนทั้งห้องจับจ้องมาที่หลังห้องอย่างไม่ต้องนัดกันแต่ก็ไม่มีใครจะเอ่ยห้าม มหาลัยนี้มันช่างแปลกจริงโซลี่ย์คิด

“แกนังบ้า!”เจนนี่ง้างมือขึ้นเตรียมจะตบมาที่โซลี่ย์

“ถ้าเธอตบ ฉันต่อย และจะต่อยไปที่แท่งซิลิโคนตรงจมูกเธอด้วย จะเอาไงตบมาสิถ้าไม่กลัวจมูกเธอพัง”โซลี่ย์พูดพร้อมกำมือแน่นเตรียมต่อยสวนออกไปเหมือนกัน