LOGINShare
Doppelgänger 8 เจอกันอีกแล้ว
Last Updated:
2025-08-10 10:12:17“กลุ่มวิอิเม็นซ์มา!”เมื่อทั้งสามคนได้ยินเสียงที่มีคนตะโกนขึ้นมาก็ทำน่าตกใจและมองมาที่โซลี่ย์
“ไม่เปลี่ยนก็เรื่องของแกแต่ระวังตัวไว้เถอะนังบ้า”เจนนี่พูดแล้วสะบัดก้นเดินกลับไปที่โต๊ะตัวเอง “เฮ้ออ อยากอยู่แบบสงบแท้ๆ”โซลี่ย์ถอนหายใจออกมาแรงๆย่างเหนื่อยใจแค่วันแรกเธอก็จะมีเรื่องแล้ว ละแบบนี้เธอจะมีเพื่อนคบไหม ปัง! โซลี่ย์หันไปมองยังผู้ที่เดินเข้ามาใหม่ “เอ๊ะ นั่นมัน...คนพวกนั้น”เมื่อเธอเห็นว่าใครเดินเข้ามาก็ต้องตกใจเพราะคนที่เข้ามาคืออีธาน เอริค มาร์ติน และ.. “เดม่อน! ออสการ์!” โซลี่ย์ดีดตัวลุกขึ้นพูดชื่อทั้งสองคนเสียงดังทำให้ทั้งห้องมองไปที่เธอด้วยความสงสัยว่ารู้จักพวกเขาได้ไงเพราะพวกเขาไม่ชอบที่จะรู้จักใครเลย “เธอ โซลี่ย์?”เดม่อนมองเธออย่างสงสัยว่าเรียนห้องนี้ด้วยหรือส่วนอีกคน “หึ ไง”ออสการ์ดูไม่แปลกใจเลยที่เจอเธอ ใช่ก็เขาถามเธอข้างล่างไง ว่าแล้วทำไมยอมปล่อยเธอมาง่ายๆ เมื่อเธอดึงสติกลับมาได้ก็เพิ่งรู้ว่าทุกคนกำลังมองเธออยู่โซลี่ย์จึงค่อยนั่งลงและก้มหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ขอล่ะอย่าให้พวกเขานั่งข้างฉันเลยจะเป็นใครในกลุ่มเขาก็ได้แต่ขออย่าเป็นเขาสองคนเลย" โซลี่ย์หลับตาภาวนาขอพรจากพระเจ้าให้เมตตาเธออย่าได้ให้สองแฝดมานั่งข้างเธอเลย แต่เหมือนพระเจ้าจะไม่ได้ยินคำขอร้องอ้อนวอนของเธอ เพราะเขาทั้งคู่นั่งข้างเธอเลย.... T—T “ฉันไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่”เดม่อนหันมาพูดกับโซลี่ย์ ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอพวกนายเหมือนกันโซลี่ย์คิดในใจไม่อยากจะพูดคุยอะไรกับพวกเขามากไม่อยากให้คนในห้องเข้าใจผิดว่าเธอสนิทกับพวกเขาดูแล้วกลุ่มพวกเขาคงอันตรายน่าดู พรึบ! “ในหนังสือมันมีอะไรดี อ่านมันอยู่ได้”เดม่อนดึงหนังสือที่โซลี่ย์อ่านไปดู มันดีขนาดนั้นเลยเหรอเธอถึงได้ไม่สนใจที่จะพูดกับเขา “เอาคืนมาและอย่ามาทำเหมือนเรารู้จักกันได้ไหม” “ทำไมพวกฉันจะทำเหมือนรู้จักเธอไม่ได้”เป็นออสการ์ที่ถามขึ้น “ก็เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” “จะเอากันอยู่แล้วยังไม่เรียกสนิทอีกเหรอวะ”คำพูดของเดม่อนทำเอาเธอถึงกับพูดไม่ออกเลย หลังจากเธอเงียบไปได้สักพักก็พูดประโยคถัดมาให้พวกเขาทั้งคู่รับรู้ “อย่ามาคุย อย่ามายุ่งกับฉันโอเคไหมฉันอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ” หมับ! “ถ้าฉันคุยเธอก็ต้องคุยอย่ามาเงียบใส่เพราะฉันไม่ชอบ!”เดม่อนพูดขึ้นพร้อมบีบที่ต้นแขนเธอแรงๆ “ฉันก็ไม่ชอบที่นายมาทำรุนแรงแบบนี้กับฉันเหมือนกัน!” “เธอควรใจเย็นอย่าทำให้มันโมโห”ออสการ์พูดขึ้นหลังจากที่นั่งมองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้น “ไม่ต้องมาแนะนำฉัน” พรึบ โซลี่ย์ดึงแขนออกจากเขาอย่างแรงและลุกขึ้นเดินหนีเขาไปยังประตูเพื่อจะออกจากห้องไปหาที่เงียบๆอยู่ “ฉันไม่อนุญาตให้เธอออกจากห้อง”เดม่อนตะโกนลั่นห้องเมื่อโซลี่ย์กำลังจะเดินออกไป สายตาคนในห้องต่างพากันมองทั้งคู่เหมือนรอดูสงครามว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ ทั้งห้องเอาแต่เงียบบางคนก็ก้มหน้าก้มตาเหมือนไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ โซลี่ย์หันกลับมามองเดม่อน “นายไม่ใช่เจ้าของชีวิตฉัน!” “อย่ามาสั่งให้ฉันทำนั่นทำนี่!” ปัง! โซลี่ย์ปิดประตูห้องเสียงดังลั่นและรีบวิ่งไปทางบันไดดาดฟ้าทันทีเพราะไม่รู้จะหนีไปทางไหนแล้ว ติ๊งๆ เสียงการแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นโซลี่ย์หยิบมันขึ้นมาเปิดอ่านระหว่างที่เดินขึ้นบันไดไปเพราะยังไงเธอก็อยู่ชั้นเจ็ดอีกนิดก็ถึงดาดฟ้าแล้ว e-mail ปาสคาล แอนเดอร์สัน «ลุงปาสคาลเองนะโซลี่ย์ลุงจะมาฝากหลานให้คอยดูลูกชายลุงหน่อยเขาเรียนห้องเดียวกับหลานเป็นคู่แฝดชื่อเดม่อนกับออสการ์ยังไงโซลี่ย์ก็คอยดูแลสองคนนี้ให้ลุงด้วยนะอย่าให้พวกเขาเกเรหรือไปทำร้ายใครลุงชื่อว่าหลานทำได้ ส่วนเวลาว่างก็ไปช่วยงานที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัยนะโซลี่ย์ครบ2ปีก็ถือว่าเงินที่พ่อหนูติดลุง ลุงยกให้» ปาสคาล แอนเดอร์สัน “ไอ้คู่แฝดนั่นมันเป็นลูกคุณลุงเหรอไม่อยากจะเชื่อและฉันต้องมาดูแล? ดูแลตัวเองก่อนไหมแค่นี้ฉันก็โดนพวกเขาแกล้งตลอดแล้ว”โซลี่ย์บ่นออกมาหลังจากอ่านอีเมล์จบ ชีวิตของเธอคงจะไม่สงบอีกต่อไป.... ปึง! โซลี่ย์ผลักประตูดาดฟ้าให้เปิดออกเธออยากจะกรี๊ดออกมาดังๆระบายความอึดอัดที่มีอยู่ในใจเธอ เดินออกไปยืนเกาะขอบระเบียงดาดฟ้าและกำลังจะตะโกนแต่ก็ต้องหยุดลง หมับ ปัก! “ฉันไม่ชอบให้ใครเดินหนี!” “เดม่อน!” ตามมาอีกแล้วไอ้บ้านี่! “เธอเก่งนะที่แยกฉันสองคนออกเพราะไม่ค่อยมีใครแยกออก” “ก็นายมันชอบทำรุนแรงไง” “เธอจะบอกว่าไอ้ออสการ์มันอ่อนโยน?”เดม่อนแสยะยิ้มมาให้เธอ “ใช่! เขาก็คงอ่อนโยนกว่านายอื้ออ” ม๊วฟ “จูบนี้แค่เตือนอย่าพูดชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าฉัน” “ใจร้ายไปหน่อยหรือเปล่าไอ้พี่ชายกับกูก็ห้ามพูดถึงด้วย?”โซลี่ย์หันไปมองก็เห็นออสการ์เดินขึ้นมาเหมือนกัน กลายเป็นว่าด้านหน้าก็เดม่อนส่วนข้างหลังก็ออสการ์ยืนอยู่ คิดถูกเหรอคะคุณลุงที่จะให้ฉันมาดูแลคนแบบนี้..พวกเขาน่าจะดูแลตัวเองได้สบายเลยนะ..... “เออกับมึงเอง กูก็ไม่อยากให้ยัยนี่ชม” “ทำไม และถ้าเธอชมมันจะแปลกอะไร” หมับ! ออสการ์เอื้อมมือมาจับแขนเธออีกข้าง “ก็ไม่แปลกแต่กูกำลังต้องการเล่นกับเธอ มึงก็รู้ว่ากูหวงของเล่นขนาดไหน”เดม่อนพูดพร้อมจ้องหน้าออสการ์มือก็ยังไม่ปล่อยโซลี่ย์ “เป็นพี่น้องกันก็น่าจะแบ่งกันเล่นได้ว่าไหม” ออสการ์พูดสวนกลับไป “มึงก็ควรจะรอให้กูเบื่อก่อน” “กูไม่อยากรอว่ะอยากเล่นด้วยเลยตอนนี้” “ก็ได้ถ้ามึงต้องการแบบนั้นกูก็ไม่ได้ถืออะไรถ้ามันจะเป็นมึง”เดม่อนบอกออสการ์ “หึ ก็ดี” ทั้งคู่ไม่มีใครสนใจคนตัวเล็กที่อยู่ตรงกลางเลยว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรที่พวกเขากำลังคิดว่าเธอเป็นของเล่น น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไม่ให้พวกเขาเห็นความอ่อนแอกำลังจะกลั้นไม่อยู่ “ฮึก ปล่อย! ฉันไม่ใช่ของเล่นของพวกนาย!” โซลี่ย์ตะโกนออกมาสุดเสียงพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลออกมาเธอเงยหน้ามองทั้งคู่ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาที่มันล้นออกมาเธอพยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้แต่มันไม่ไหวแล้วกับคำพูดของพวกเขา “เธอ/เธอ” พรึบ เดม่อนและออสการ์เผลอปล่อยมือที่จับแขนเธอไว้พร้อมกันเพราะเขาตกใจที่เห็นน้ำตาเธอ เป็นโอกาสที่โซลี่ย์จะได้เป็นอิสระเธอจึงสะบัดตัวออกและวิ่งออกจากพวกเขาทันที
Latest chapter
TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก Doppelgänger 14 อวดเก่ง
ร่างเล็กของโซลี่ย์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ที่มีแสงแดดลอดส่องผ่านบานหน้าต่างในห้องนอน มากระทบกับดวงตาที่ปิดสนิทอยู่ของเธอทำให้เธอรู้สึกถึงร่างกายที่หนักอึ้งและปวดร้าวไปทั่วทั้งร่างกายเธอพยายามจะขยับตัวแต่มันรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมากเหมือนร่างกายโดนอะไรกอดรัดอยู่ เมื่อเธอปรับโฟกัสสายตาถึงได้เห็นว่ามีสองแขนที่กอดเอวเธอไว้แน่นทางซ้ายออสการ์ ทางขวาเดม่อน!เฮ้ออ การเสียตัวครั้งแรกของเธอกับผู้ชายสองคนอะไรมันจะหนักหนาขนาดนี้แต่ช่างมันเถอะมันก็คงแค่ครั้งเดียวเพราะเธอจะไม่ยอมให้มีครั้งต่อไป....“จะกอดรัดอะไรแน่นขนาดนี้”โซลี่ย์บ่นอุบอิบไม่กล้าส่งเสียงดังเธอกลัวสองแฝดจะตื่นพวกเขาทำอย่างกับจะกลัวเธอหายไปไหนโซลี่ย์ ค่อยๆเลื่อนมือจากใต้ผ้าห่มขึ้นมาแล้วเอื้อมมือไปจับแขนออสการ์อย่างเบามือที่สุดค่อยๆยกขึ้นออกจากตัวเธอ ของเดม่อนก็เช่นกันโซลี่ย์ดันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วค่อยๆขยับตัวจากกลางเตียงลงไปปลายเตียงแต่ก่อนหน้านั้นโซลี่ย์ก็หยิบผ้าขนหนูที่อยู่บนเตียงมาพันไว้รอบตัวเพื่อที่ปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอเมื่อโซลี่ย์ก้าวเท้าจะลงจากเตียงสูงจังหวะที่เธอเท้าแตะกำลังจะยืนขึ้นเธอเหมือนคนไม่มีแรงเพ
TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก Doppelgänger 13 ครั้งแรก 3P NC20+
ตลอดทางที่ออสการ์ฉุดกระชากลากถูโซลี่ย์นั้นเขาไม่ได้สนใจว่าเธอจะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเขาสนแค่อยากจะพาเธอไปถึงที่ห้องเร็วๆขนาดว่าเธอล้มลงไปเขาก็ยังดึงกระชากเธอเดินต่อไม่สนว่าหัวเข่าเธอมันจะถลอกจนเลือดไหลซิบมากไหมก็ตาม“โอ๊ยนี่! นายปล่อยฉันนะ จะมาลากฉันทำไม!”เสียงร้องโวยวายของโซลี่ย์ไม่เป็นผลเลย“เวลาอยู่กับไอ้ฟรานซิสทำไมเธอไม่ร้องโวยวายแบบนี้บ้างวะ! และยังไปยืนจับมือมันด้วย!”ออสการ์พูดเสียงแข็งกร้าว“ทำไม ฉันจะจับมือใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยล่ะ!”“เกี่ยวดิวะ!”“เกี่ยวยังไง!”“ก็ฉันจะเอาเธอมาเป็นของฉัน!”“ฉันไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนมาแตะต้องของส่วนตัว โดนเฉพาะผู้หญิง” น้ำเสียงจริงจัง“อะ..อะไรนะ ไม่ๆ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!ออสการ์ปล่อย!”“เดี๋ยวปล่อย...แต่ปล่อยในตัวเธอนะ”ออสการ์ว่าแล้วจับเธออุ้มขึ้นพาดบ่าเดินขึ้นบันไดตรงไปชั้นที่พวกเขาพักอย่างรวดเร็ว ส่วนเดม่อนก็เดินตามอยู่ทางด้านหลังตุบ!ออสการ์เหวี่ยงโซลี่ย์ลงที่เตียงนอนอย่างแรงถึงที่นอนจะนุ่มแต่โดนเหวี่ยงลงมาแรงๆแบบนี้มันก็ทำให้เธอจุกได้เหมือนกัน ปัง!เดม่อนปิดประตูอย่างแรงแล้วตรงมาหาโซลี่ย์ที่ตะเกียกตะกายหนีไปจนติดหัวเตี
TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก Doppelgänger 12 ของที่หายไป
“เป็นเด็กหรือไงถึงได้มาวิ่งไล่จับกันตอนกลางคืนแบบนี้”ฟรานซิสเอ่ยแซว“ก็ไปถามเพื่อนนายดูนะว่าเป็นบ้าอะไรถึงต้องมาวิ่งไล่จับฉัน”โซลี่ย์พูดแล้วลุกขึ้นยืนจะเดินออกจากห้องเขา“แล้วจะไปไหน”ฟรานซิสถามขึ้น“ก็กลับห้องฉันสิ”“แล้วไม่กลัวว่าไอ้เดม่อนกับไอ้ออสการ์มันจะเจอเธอระหว่างทางหรือไง”“ไม่ต้องมาขู่..ฉันไม่เชื่อคำพูดนายแล้ว นายมันจอมโกหก”โซลี่ย์ยังไม่หายโกรธที่เขาแกล้งเธอว่าจะจมน้ำหมับ!ฟรานซิสลุกขึ้นแล้วจับที่ข้อมือเล็ก“จับทำไมปล่อยเดี๋ยวนี้เป็นจอมโกหกไม่พอจะเป็นพวกชอบลวนลามคนอื่นด้วยหรือไง!”“ดูหนังมากไปนะเธอ วันนี้นอนที่นี่แหละชั้นที่ฉันอยู่มันไม่มีกล้องวงจรปิดพวกมันไม่โง่หรอกนะถ้าเธอกลับไปยังไงก็ต้องเจอพวกมันแน่”“แล้วทำไมชั้นนายไม่มีกล้องวงจรปิด?”“ฉันไม่ชอบให้ใครมาคอยจับตาดูฉันเลยเอาสเปรย์ไปพ่นไว้ที่กล้อง”ฟรานซิส ตอบกลับมา“ก็คิดได้เนอะ แต่ฉันก็จะกลับห้องอยู่ดีเพราะฉันเองก็ไม่ไว้ใจนาย”“เฮ้อ งั้นฉันจะไปส่งเธอ..เป็นการไถ่โทษเรื่องเมื่อตอนเช้า”“ช่างมันเถอะฉันโกรธใครได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็หายที่นายให้ฉันเข้ามาหลบในห้องก็ถือว่าหายกันก็แล้วกัน”โซลี่ย์บอกเธอก็ไม่ชอบติดค้างใค
TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก Doppelgänger 11 กัดจมเขี้ยว
ตกเย็นเมื่อเลิกเรียนโซลี่ย์ก็กลับมาที่ห้องพักทันที เธอกินข้าวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดนอน เตรียมตัวที่จะเข้านอนเพราะรู้สึกว่าร่างกายเธอต้องการพักผ่อนเป็นอย่างมากวันนี้เธอเจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้มาตั้งมากมายเหลือเกิน แล้วเธอก็เหนื่อยมากด้วย ไหนจะเรื่องที่ต้องคอยดูแลสองแฝดแบบเงียบๆไม่ให้สองคนนั้นรู้อีก “ส่งมาจับตาดูหรือฉันโดนส่งให้มาถูกแกล้งกันแน่นะ?!”“โอ๊ยย ปวดหัวจัง”เธอรู้สึกเหมือนจะไม่สบายเลยตัวก็รู้สึกร้อนๆหนาวๆกินยาแล้วนอนดีกว่าโซลี่ย์คิดกริ๊งๆๆกริ๊งๆๆโซลี่ย์ที่หลับไปได้ไม่นานนักก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกดกริ่งหน้าประตูห้องเธองัวเงียลุกขึ้นไปเปิดประตูจนลืมนึกไปว่าคนที่มาอาจจะเป็น...“เดม่อน..ออสการ์”พรึบ!โซลี่ย์พยายามจะปิดประตูแต่ก็ไม่ทันแล้วเขาทั้งคู่ดันประตูแล้วผลักให้มันเปิดออกกว้างพอให้เขาทั้งสองคนเข้ามาปัง! แล้วปิดมันเสียงดังโซลี่ย์วิ่งกลับไปที่เตียงนอนใช้ผ้าห่มผืนหนาคุมตัวเองเอาไว้อย่างมิดชิดเพราะชุดนอนที่สั้นและบางของเธอมันอาจจะทำให้ไอ้คนที่หื่นกามมันคิดไม่ดี ยิ่งไปกว่านั้นเธอติดนิสัยที่เวลานอนไม่ใส่บราหรือเสื้อซับในด้วยน่ะสิ!“ไม่ระวังตัว”เดม่
TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก Doppelgänger 10 เปลี่ยนใจทันไหม
โซลี่ย์ยืนอยู่ในห้อง เธอเปลี่ยนเสื้อผ้านานพอสมควรหลังจากที่เดม่อนออกไปและคำพูดของเขามันยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอที่เขาพูดหมายถึงอะไรกัน“ฉันอยากเห็นหน้าเธอทุกวัน”“อย่าไปเชื่อคำพูดของคนแบบนั้นนะโซลี่ย์” เธอพูดเตือนสติตัวเองไม่ให้เชื่อคำพูดเดม่อนเธอเห็นฟรานซิสว่ายน้ำอยู่แต่เธอก็ไม่อยากจะทักเขาเพราะกลัวว่าฟรานซิสจะถามถึงเดม่อน“เธอจะไม่ว่ายน้ำหน่อยเหรอ ยังเหลือเวลาอีกตั้งนานกว่าจะเข้าเรียน”ฟรานซิสเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นโซลี่ย์กำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไปโซลี่ย์หยุดเดินแล้วหันไปหาฟรานซิสที่เกาะอยู่ข้างสระเธอก็อยากว่ายน้ำนะส่วนตัวเธอชอบเล่นน้ำมากแต่ก็ไม่ได้มีโอกาสได้เล่นบ่อยเพราะเธอยังว่ายน้ำไม่คล่องแค่พอช่วยเหลือตัวเองได้แต่ตอนนี้มันติดตรงที่เธอ...“ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำหรอกนะ”“แต่ฉันมีให้”พรึบ ฟรานซิสขึ้นจากสระตรงไปที่ล็อกเกอร์ที่มีชุดว่ายน้ำสำรองอยู่หัวมุมโดมมีทั้งของผู้หญิงและของผู้ชายเขายื่นชุดว่ายน้ำมาให้เธอ“รับไปเปลี่ยนถือซะว่าได้ลองว่ายน้ำก่อนจะมาเริ่มซ้อมจริงไง เธอเป็นเพื่อนไอ้เดม่อนใช่ไหมฉันก็เป็นเพื่อนมัน...”หมับ!“ฉันไม่ใช่เพื่อนเขา”เธอรับชุดมาก่อนจะเดินไปเปลี
TWINS มาเฟียแฝดคลั่งรัก Doppelgänger 9 ต้องแคร์
สองแฝดต่างพากันมองหน้ากันไปมาอย่างงุนงงที่เห็นโซลี่ย์ร้องไห้ออกมา พวกเขาพูดอะไรผิดงั้นหรือ ถ้าจะเอาเธอมาเป็นผู้หญิงของพวกเขาจริงๆเธอก็ควรจะดีใจไม่ใช่หรือเพราะผู้หญิงคนอื่นต้องอิจฉาเธอเป็นแน่เดม่อนคิดส่วนออสการ์ก็ตกใจเหมือนกันที่เห็นน้ำตาเธอเพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะร้องไห้ออกมาที่ผ่านมาเธอดูเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างกับผู้ชายและคำพูดแต่ละคำก็ดูจะไม่กลัวใครเลย“มึงทำเธอร้องไห้”ออสการ์หันมาบอกกับเดม่อน“กู? แล้วต้องแคร์เหรอวะ”เดม่อนตอบกลับมาเสียงเรียบเฉย“ก็ไม่ แต่มึงก็ปล่อยเธอไปนะ”ออสการ์จ้องหน้าเดม่อน สองมือก็ล้วงไปในกระเป๋ากางเกง“กูแค่ไม่อยากจับ และอีกอย่างเธอสะบัดแรง มึงก็ปล่อย”“มึงกำลังแก้ตัว”“เออคงงั้น แล้วมึงสนใจยัยนั่นมากเลยเหรอวะ”เดม่อนไม่อยากจะแถอะไรต่อเลยตอบไปตามตรงและเอ่ยถามประโยคที่เขาสงสัยมาตั้งแต่เช้า“ก็คงสนใจเหมือนกับที่มึงสนใจเธอ ถามแบบนี้มึงจะยกให้กู?”“มึงฝันอยู่?ย้อนไป5นาทีที่แล้วกูเคยบอกว่าไง”“หรือจะให้เธอเป็นคนเลือก ถ้าเธอเลือกกู ตอนกูเบื่อแล้วกูจะยกให้มึงก็ได้นะ”ออสการ์เสนอขึ้นเขาก็ไม่อยากจะปล่อยเธอไปและเธอเองก็คงจะไม่ชอบถ้าจะมีผู้ชายทีเดียวถึงสองค
You may also like
ปะป๊ามาเฟีย
MaRich_2.6K viewsเมียมาเฟีย
มดตัวจี๊ด9.7K viewsเด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+
Naya Solene7.0K viewsกำราบรัก
โซลสตาร์ seoulstar8.7K viewsคนสวยขามาเฟีย
One of สายหมอก340 viewsเพลิงรัก....เเรงเเค้น
ลาสไอซ์(เมอลิอาห์)256 viewsแพ้รักบอดี้การ์ด Love Bodyguard
MaNIE-STORY2.6K viewsBet love mafia เดิมพันรักมาเฟีย
ต้นอ้อ98 views
