Taste Of Unwanted

Prologue“Baka po magalit si sir, Miss Cris.” Hindi ko pinansin ang babae sa sinasabi niya at tuloy-tuloy lang ako sa pag-sakay sa sasakyan ko. Mabilis akong nag maneho papunta sa hospital dahil duty ngayon ng taong pupuntahan ko. Gosh... Can’t wait to see him again. Ilang buwan din akong hindi nakakapunta sakaniya. “Hey, the most handsome doctor in the world.” I cheerfully greeted Dustan as soon as I entered his office. Sinigurado kong walang makakakilala sa mga taong nadaanan ko kanina.Napatayo naman ‘agad siya sa kinauupuan at saka lumapit sa akin. Natawa na lang ako nang yakapin niya ako ng napaka-higpit. “Gosh. I miss you so much...”Ginantihan ko ang mahigpit niyang yakap. “I miss you, too, Dustan.” I miss this man so much. No matter what happens, I am still going to reach him. Siya pa rin ang hahanap-hanapin ko.“I brought lunch for you!” Itinaas ko ang paper na hawak. “Let’s eat together, hindi tayo p’wedeng kumain ngayon sa labas.” Natawa na lang ito bago kinuha sa akin

Tahimik lang akong naka-upo sa tabi ni mama. Hawak-hawak ko pa rin ang paper bag na binigay sa akin ni Dustan; I already want to open his present to me.The couple are laughing, as if walang ano mang sagutang nangyari kaninang umaga. Well lagi naman silang ganito tuwing may sagutan na nangyayari sa amin. Daldal sila nang daldal, telling how they miss the man in front of us. Habang si Karuiq ay nakikinig lang sa mga sinasabi nila at minsan naman ay ngingiti.I rolled my eyes, wala na akong panahon para makinig at panoorin pa sila. After the introduction earlier, hindi na rin naman na ako kinausap ni Karuiq at ayaw ko rin naman siyang makausap. “Ma, I think we should get a rest first.” Napabaling ang tingin sa akin ni mama. She clapped. “Oh.. sure! Mukhang pareho naman kayong pagod.” she said at nilingon kaming pareho bago bumaba ang tingin sa paper na hawak ko.Nagtagal ang tingin niya ron bago nag-iba ang ekspresyon ng mukha. It became blank. An expresion when she’s mad, kaya naman

I thought my life was going to be hell, but what happened was far from what I expected. Hindi ko alam kung anong trick ang gagawin ni Karuiq at bakit ang layo sa inaasahan kong ugali niya ang pinapakita niya sa akin.During my one week stay at his house, ang bait nito. Although, minsan hindi talaga maiwasang hindi siya magsungit. His it’s nature after all, being a grumpy man. At hindi rin naman madalas mag landas ang palad namin sa bahay niya. He’s always busy for some reason and I don’t care.Busy ako ngayon kakapinta. Sa mga nag daang araw ay dito ko iginugol ang lahat ng oras ko. I miss paiting, I miss my love of life. Ito muna ang pagkakaabalaan ko bago ulit pumasok bukas. Nasa kalagitnaan ako ng paglalagay sa mga details sa painting ko ng biglang may pumasok sa k’warto kung saan nagsisilbing paint room. Ipina-renovate ito ni Karuiq para raw may sarili akong space rito sa bahay.“Miss ano pong gusto niyong kainin?” tanong ni Floren, ang anak ng mayordoma rito. Halos kasing edad k

I couldn’t help but to close my eyes when a strong wind blew towards us. Suot-suot ko ngayon ang dalang extra jacket ni Karuiq dahil hindi naman ako nag dala ng jacket kasi ay hindi ko naman inaasahan na dito kami pupunta. Hindi ito ang tamang lugar para sa date na sinasabi niya sa akin. Seriously? Date in cemetery? And how did he know this place? Bakit parang alam niya kung anong meron sa akin sa lugar na ‘to? “We’re here,” kasabay ng pagsabi non ni Karuiq ay ang pagtingin ko sa baba kung saan makikita namin ang lapida niya. Maayos na roon at walang damo sa paligid na halatang kakalinis lang. Ang tagal na pala simula noong dinalaw ko siya, ang pinaka-special na tao sa buhay ko—si mama at ang katabi nito ay puntod ni lola. Nag latag ng tela si Karuiq at inalalayan akong maupo.Malungkot akong napangiti habang pinagmamasdan sila. Hindi ko alam kung anong emosyon ang uunahin ko ngayong gabi. This is so unexpected, na makapunta ulit ako rito sakanila. Hindi ko talaga inaasahan ito, at

Pagkagising ko ay wala na si Karuiq sa tabi ko. Habang ang pinsan nito ay nag-aayos na para umalis dahil papasok.“Maaga pong umalis si kuya.”“Saan ba ang trabaho niya?” tanong ko dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin natatanong sakaniya. “Hindi ko lang po alam,” sagot nito. Kinuha niya ang bag bago sinukbit sa likod niya.“May pagkain na sa lamesa, luto ni kuya iyon. Kainin mo raw po, kung hindi hahalikan ka raw niya magdamag.” nanlaki ang mga mata ko sa huling sinabi ni Racquel.Hindi ko na siya nagawang suwayin o mag reklamo dahil kumaripas na ito ng takbo habang tumatawa. Napabuntong hininga at napailing na lang din ako sakaniya, nakuha ang pagiging sutil ng kuya.Sinigang na baboy ang nandon—my favorite, may sticky note pa sa tabi na kinuha ko at binasa.“I cook your favorite dish. Eat that or else I will kiss you nonstop.”A gasped escape from my lips. This guy! How could he say that as if wala kaming ibang kasama rito sa bahay? “Thank you,” I said as soon as Karuiq answer