Kabanata 1

"Manong, saglit. Paki-stop ang car," Utos ko sa driver ko. 

Agad niya namang itinigil ang sasakyan namin sa harap ng isang under construction na mall. Pinababa ko ang wind shield ng sasakyan at ang shades ko upang mapasadahan ng maayos ang site. Napangisi ako.

I'm so excited, nagsasawa na kasi ako sa Mall sa 'min, that's why nae-excite na talaga akong mabuo ang Mall na 'yan para may bago naman. Ang laki ng building, siguro mga ilang taon pa bago ito matapos. Pero anyways, I can wait.

Dumako ang tingin ko sa mga construction workers na nagtatrabaho, yay! They looks so unpleasant in my eyes. Hindi ko alam kung kinalakhan ko lang ba talaga ang mali, o nawi-weirduhan talaga ako sa kanila.

"Manong, paandarin mo na nga." Utos kong muli kay manong nang maumay na 'ko sa tingin sa kanila. Mabilis ko nang pinataas windshield at muling isinuot ang shades ko. 

Mga 15 minutes pa ang lumipas at nakarating na 'ko sa Halemann University. Nag-retouch pa 'ko ng make up ko bago walang paalam kay Manong na bumaba at dire-diretsong pumasok sa Campus.

As usual, nakuha ko na naman ang lahat ng atensyon ng mga tao sa Campus, nagsisimula na naman silang magbulungan na kesyo bayarang babae raw ako, maganda pero walang utak, and kung ano-ano pang ugly terms ng mga panlalait.

Ew, ang bababaw nila kung manlait. Pang kalye at walang mga kwentang salita lang ang kaya nilang ibato. Walang saysay kung papatulan.

Taas-noo akong naglakad sa gitna ng Campus papunta sa Business Administration building. Imbis na mairita sa mga pinagsasabi nila ay napapangisi na lang ako sa kanila at napapairap sa hangin.

Mabilis akong nakarating sa second floor kung saan naroroon ang room ko. Kung akala n'yo ay papasok ako ro'n para mag-aral, it's a no.

Kulang na kulang ako sa tulog dahil sa hindi ako nakauwi kagabi galing sa bar. Napasarap kasi ang hopping namin kagabi, well, lagi namang masaya.

Sa bar lang ako sumasaya, sa totoo lang. Loud music, magulong mga tao, mga gwapong lalaki at alak. Para sa 'kin, sila ang heaven ko. At kapag lumabas na 'ko sa lugar na 'yon, pakiramdam ko ay nasa impyerno na naman ako.

Papasok na sana ako nang diretso sa room namin pero may humarang sa 'king impakta. Si Alicia. Muli akong napairap, alam ko na ang pakay niya sa 'kin.

Gulo.

Ewan ko rin kung anong ipinuputok ng butsi nito, siya ang number one fan ko, masiyadong updated sa buhay ko, eh.

Kulang nalang eh, gawin na niyang vlog ang mga paninira at chismis sa 'kin. Pero wala akong pake, kahit i-announce niya pa sa buong mundo na isa akong makating babae o ano pa, tatawanan ko na lang siya. 

Duh, I know myself very well than anybody in this world.

Kung totoo ang chismis nila sa 'kin, tatawanan at hahayaan ko lang sila. Bakit ko ide-deny kung totoo naman 'di ba? Marunong akong tumanggap ng pagkakamali ko.

At kung hindi naman totoo ang chinichismis nila sa 'kin, tatawanan at hahayaan ko pa rin sila. Bakit? Kasi aksaya lang sila sa oras, the more na papatulan ko sila, the more na mas matutuwa lang sila dahil makikita nilang naiinis ako.

That's how enemy moves. 

So cliché at walang thrill. Balik sa kasalukuyan. Nakataas ang kilay ni Alicia sa 'kin, kasama ang dalawa niyang alipores na kulang na lang ay gawin nang coloring book ang mukha sa sobrang kapal ng makeup.

Masiyadong mga trying hard magpaganda, ew, mas lalo lang silang pumangit. Mga t*nga talaga.

"Ano na namang problema mo?" Tanong ko. Nakakainis kasi, masiyado silang aksaya sa oras, imbis na tulog na dapat ako ngayon, eh.

"Ang kapal ng mukha mo, ang landi landi mo! Pagkatapos kay Migo, kay Steven ka naman?" Malditang sabi nito. Natawa naman ako.

Oo inaamin ko, crush ko si Steven. Steven Acevedo, well, he's one of a freaking hottie here in Halemann bukod sa Sky Spade Society. Pero duh!

Sobrang iwas ng lalaking 'yon sa 'kin, kaya hindi ko na rin nilalandi. So, ano na namang pinuputok ng kagagahan nitong Alicia na 'to?

"Ano bang pakialam mo?" Mataray kong tanong. Nagsisimula na 'kong mairita, antok na talaga ako at masyado nila akong inaabala.

"Ang paki ko ay na kay Steven, bitch ka. H'wag mo siyang landiin dahil kahit ano pang gawin mo, hindi siya papatol sa p*kp*k na gaya mo! He's a high class guy at hindi mo siya mapapantayan, ilusyunada!" Sigaw nito sa mukha ko, kadiri, tumalsik pa ang laway niya. Gumaya naman sa kaniya yung dalawang tanga sa likod.

"Oh? Okay." Matipid kong sagot at lalagpasan na sana sila nang biglang hatakin ni Alicia ang buhok ko, f*ck! Ang kaka-rebond ko lang na buhok!

"Ano ba?!" Irita kong reklamo at marahas na binawi ang buhok ko.

"Huwag mo 'kong lalagpasan hangga't kinakausap pa kita, b*tch!" Sigaw nito at muli akong hinatak sa buhok. Wala na 'kong nagawa kundi ang pumatol, pinagtulungan pa ako ng dalawa niyang mga tangang alipores, mga sakit sa ulo!

Mabilis kaming pinagkumpulan ng mga tao, yung iba ay may mga dala pang mga cellphone para i-video, well, sanay na rin ako. Hindi ito ang unang beses kong makipag-away.

Walang umawat sa 'min, sanay na rin ako. Kailangan kong magpakalakas para hindi matalo ng tatlong tangang mga 'to. 

I'm Isabelle, and my name stands with triumph.

"ANO NA NAMAN 'TO, MISS AMOR?" Mataray na tanong ni Dean sa 'kin at tinaasan ako ng kilay. Tamad ko lang siyang tinignan at nanatiling tahimik.

Bakit pa 'ko magsasalita kung hindi rin naman sila makikinig at maniniwala sa sasabihin ko? Duh, such a waste of time.

"M-Ma'am, huhu! Naglalakad l-lang naman po ako sa corridor t-tapos bigla niya po akong sinabunutan!" Umiiyak na sabi ni Alicia at itinuro pa ang magulo niyang buhok.

Minsan, gusto kong ipa-audition 'tong l*ntik na 'to sa Starstruck, galing umarte, eh. Mabenta, lalo na sa dean namin dahil kamag-anak siya at siya ang sinusuportahan kahit siya naman ang mali.

Hay, ewan ko ba. Bakit ba may mga ganitong klase ng tao sa mundo?

"Is that true?" Baling sa 'kin ni Dean. Nagkibit-balikat lang ako at mapang-asar na tumingin kay Alicia na pasimple akong sinasamaan ng tingin. 

Alam ko naman ang sasabihin niya, at mag-aaksaya lang ako ng oras na magpaliwanag pa dahil hindi naman sila makikinig sa akin.

--

DISCLAIMER

This is a work of fiction. 

Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.