Chapter 6

"Hhmmm... Ang sarap!"

Natutuwa ako habang pinapanood si William habang sarap na sarap sa niluto ko.

"Ahhh," dagdag pa niya bago tinapat sa bibig ko ang shrimp na nabalatan na. "Sarap, diba?"

"Uhmm ahmmm...." Sambit ko habang nginunguya ang sinubo niya.

Muli ko siyang tinitigan. Ang totoo niyan kanina pa ako hindi mapakali.

Should I tell him?

Kinakabahan ako. Mamayang alas tres magkikita kami ng mama niya. Never ko pa itong nakita, kaya naman medyo kinakabahan ako.

"Maganda ba ang suot ko?" Tanong ko sa kaniya pagkatapos kong lunokin ang sinubo niya.

Ilang beses siyang tumango. Pinasadan niya ako ng tingin bago ako tinitigan.

"Yes baby, ang ganda ng suot mo pero mas maganda ka...." Sabi niya bago muling kumain.

Hindi ko naiwasan na mapabuntong hininga. Hindi ko kasi alam kung nagsasabi siya ng totoo eh.

"Seryoso, William, maganda ba? Hindi ba sobrang ikli ng dress? Kailangan ko bang mag jacket dahil nakikita ang kili-kili at likod ko?"

Uminom siya ng tubig ng mapansin na na aligaga na ako. Lumapit siya sa'kin at pinaharap ako sa kaniya.

"Agatha maganda ka, sexy ka, makinis ang balat mo. Bakit ka ba confused sa suot mo? Bagay naman sayo, tiyaka gusto ko ang suot mo hindi mo na kailangan pa na mag jacket, hindi naman maitim ang kili-kili mo para itago ito." Seryosong sabi niya bago ngumiti sa'kin. "Maganda ka, okay? Maganda ang suot mo at bagay sayo. Kahit ano naman ang isuot mo, babagay sayo!" Dagdag pa niya.

Napangiti na lang ako. Gumaan ang loob ko sa sinabi niya. At least okay lang sa kaniya ang suot ko.

"Bakit mo ba inaalala ang kasuotan mo?"

Napalunok ako bago siya tinitigan. Gusto ko sanang sabihin sa kaniya na tumawag ang mama niya pero tiyaka na lang. Umiling ako sa kaniya. Sasabihin ko na lang na nagkita kami ng mama niya kapag maganda ang kinalabasan ng pagkikita namin.

"Wala naman, medyo nag-aalangan lang ako. Baka kasi bigla kong makasalubong ang parents mo tapos hindi pala ako magustohan dahil sa style ng pananamit ko." May kalahati na katotohanan na sabi ko.

Bumuntong hininga siya. Naramdaman ko ang marahan niyang paghaplos sa likod ng palad ko.

"Mabait sila mama at papa, magugustohan ka nila. Maging totoo ka lang Agatha, hindi ka lang nila magugustohan mamahalin ka pa nila." Sabi niya.

Napaiwas ako ng tingin. Naramdaman ko ang mahinang pagtusok ng kung ano sa dibdib ko ng marinig ang magpakatotoo.

Totoo naman ako sa sarili ko. Totoo ang pinapakita ko. Totoo ang pagmamahal at kabaitan na pinapakita ko. Pero alam ko sa sarili ko, may parte sa pagkatao ko na nagsisinungaling. Una pa lang, nagsinungaling na ako sa kaniya.

Naramdaman ko ang panghihina ng katawan ko ng bigla niya akong yakapin.

"Kumain na tayo!" Saad niya pagkatapos namin magyakapan.

Tumango ako sa kaniya.

Isinantabi ko muna sa isipan ko ang mama ni William. Pinagsilbihan ko muna ang asawa ko. Pagkatapos namin kumain ay inayos ko na ang pinagkainan namin bago ko minasahe ang likod niya na siya naman gustong-gusto niya.

"Hhmmm, ibaba mo pa baby, Dahan-dahan lang ang pagdiin." Sabi niya habang patuloy ko na hinihilot ang likod niya.

Napansin ko na napapapikit pa siya dahil sa sarap.

"Oh, yes baby! Itaas mo.... Diyan, diyan ahhh ang sarap!"

Napapangiti na lang ako habang naririnig ang ungol niya. Iba yata ang pumapasok sa isip ko. Bakit ba kasi siya umuungol? Para naman siyang jinajakol diyan, kainis.

Ilang saglit lang ng makarinig kami ng tatlong malalakas na katok.

"Boss, importante lang. Busy ka ba?" Sigaw ni Jay mula sa labas.

Sabay na kumunot ang noo namin ni William. Bakit ba sumisigaw ang lalaking 'yon, hindi pa pumasok.

Umalis na ako sa likod ni William, tapos naman na kami. Habang nag bobotones ng kasuotan si William, pinagbuksan ko na ng pinto si Jay.

"Hai, Jay. Bakit kailangan sumigaw?" Nagtatakang tanong ko bago siya pinapasok.

"Ahhh, wala naman baka kasi kung bigla akong pumasok. May makita ako na hindi dapat makita." Naiiling na sagot niya.

Kapansin-pansin ang pandidiri at pabghuhusga sa mukha niya ng tignan niya kami ni William.

Napailing na lang ako bago kinuha ang bag ko. Kailangan ko ng pumunta sa restaurant na sinabi ni ma'am Wilma. Baka malate pa ako, nakakahiya.

"Ang dumi ng utak mo. Minamasahe ko lang naman siya." Depensa ko dahil nabasa ko agad ang nasa isip niya. "Next time nga William, ipa renovate mo itong opisina mo, lagyan mo ng soundproof para hindi tayo naririnig sa loob." Sabi ko pa kay William bago lumabas ng opisina niya at iwan sila doon na dalawa.

Habang papunta sa restaurant na sinabi niya ay palakas ng palakas ang tibok ng puso ko. Woohhh! Pwede pa kayang umatras?

Kinakabahan ako!

Pagdating ko sa restaurant na sinabi niya ay sinabi ko lang sa waiter ang pangalan ni Ma'am Wilma at dinala na ako sa table namin.

Mas lalo akong kinabahan. May fifteen minutes pa naman bago mag alas tres pero hindi ko akalain na mas mauuna pa pala siya sa'kin. Nakakahiya!

"Mrs. Mercado?" Magalang tanong ko.

Tumango siya at tinignan ang upuan kung saan ako uupo. Naintindihan ko naman ang ibig niyang ipahiwatig kaya naman mabilis akong umupo.

"Pasensya na po, nalate ako." Sabi ko na lang.

"No, it's okay! Napaaga lang talaga ang dating ko." Sagot niya.

Mas lalo akong kinakabahan dahil ang seryoso ng mukha niya. Hindi ko pa siya nakita na ngumiti o kumislap man lang ang mga mata ng makita ako.

Mas nakakatakot pa ang presensya niya kaysa kay William. Bigla tuloy akong nanginig, hindi ko alam kung dahil malamig sa loob o dahil sa kaharap ko ngayon.

"Hhmmm, tumawag po--"

"Later hija, later...." Pagputol niya sa sasabihin ko.

Napalunok na lang ako bago tumango.

Ilang minuto rin na tahimik ang buong lamesa. Napahigpit na ang pagkakahawak ko sa palad ko sa ilalim ng lamesa dahil sa kaba.

Bakit ba kasi ako pinatawag? Kinakabahan tuloy ako. Hindi pa ako makatingin sa kaniya ng diretso sa mata dahil nakatitig siya sa'kin.

Parang kinikilatis ang kalooban ko. Jinajudge na yata niya ang buong pagkatao ko. Kailangan ko na bang magsalita?

Ilang saglit lang ng dumating na ang inorder niya para sa amin. Rear beefsteak. Ang sarap at bango sana pero hindi ko ma appreciate dahil sa kaba.

"Ayaw ko ng mag paligoy-ligoy pa hija." Sabi niya bago sumeryoso lalo ang mukha niya. "Isang bilyon, layuan mo ang anak ko!"

Dahil sa gulat ay nalaglag ang panga ko at nanlalaki ang mata ko na napatitig sa kaniya.

"P-Po?" Nangangatal na tanong ko. Baka naman nabingi lang ako? "Ano po ulit 'yon?" Dagdag ko pa, ramdam ko na ang panginginig ng boses ko dahil sa biglaan pagkainis.

"Ayaw mo ng isang Bilyon? Sige, gagawin kong kinseng bilyon hija, layuan mo si William."

Tuloyan ng bumagsak ang balikat ko sa sinabi ni Ma'am Wilma.

I get it now, hindi niya ako gusto para sa anak niya.