THERE are no words that could explain how happy I am when I passed the bar exam. Ito 'yong pangarap ko hindi lang para sa sarili kundi para sa mga magulang ko. I am one step closer reaching my dreams.
It's much happier if they are alive. If they witness my biggest achievement at kasama ko sila sa tagumpay ko na 'to. I am crying not only because I am overwhelmed with the news but disappointed because the persons I wanted to witness all these are all gone.
"Ang galing-galing mo talaga!"
Tuwang-tuwa si Tita Mayet nang malamang pasado ako sa bar exam.
Hindi naging madali sa akin ang lahat pero kinaya ko. Kaya hindi ako nag-aksaya ng panahon. Nagtrabaho ako at tumanggap agad ng ilang kaso.
Since naging top 2 ako sa ranking ay nagkaroon ako ng maraming opportunity. Marami ang gustong kumuha sa akin pero sa huli ay pinili ko na maging abogado sa isang sikat na law firm kung saan ay pamilya ng classmate ko sa law school ang may-ari niyon.
"Kuya invited you to come with us. Kaya sumama ka na!" sabi ni Louise.
Isang taon pa lang ako sa law firm at nagkaroon naman ako ng mga successful cases. Louise is also an attorney. Nagtatrabaho rin sa law firm ng pamilya nila at siya iyong classmate ko sa law school.
It did not cross my mind that I'll work with their law firm someday at magiging malapit ko siyang kaibigan. Louise Gonzaga belong to the IT girl group. Ibang-iba sa akin kaya hindi ko alam bakit kami nagkasundo.
"Ayoko nga. It's a family dinner, noh. I'm not going to invade your privacy, guys." I rolled my eyes and moved the fan to the other side of my living room.
Because of my job, money is not my main problem anymore. Cases gives me stress and challenges pero mas gusto ko ng challenge kaysa sa wala.
Hindi na ko hirap na bumili ng pagkain. Though I can eat expensive food sometimes, hindi ko ginagawa.
I would save money and invest to properties at ngayon nga balak kong kumuha na ng sasakyan. I will prioritize the things that gives me comfort compare to food na ever since ay hindi naman kasi ako mahilig kumain.
Sinundan niya ako habang bitbit ang handbag nito. Naka-formal attire pa ito ng bumisita sa condo dahil kagagaling lang din sa hearing. Tumayo ako ng tuwid at binalingan siya.
Her almond-shaped eyes looked hopeful. Napatingin ako sa buhok nitong medyo nagulo.
"You should've brushed your hair first before coming to my condo," pag-iiba ko ng topic at inayos ang ilang hibla ng buhok niya.
She pouted.
Umalis ako sa harap niya pagkatapos ay bumalik ako sa harap ng drawer. I started to arranged the displays when she followed me again.
"You are our family, Ava. Hindi ka naman naiiba sa amin. My mom, even si Kuya gusto ka ring pumunta. We have to celebrate also the successful case you handled last week. So, please..." She pouted.
Para pa siyang nagdadasal sa harap ko. Gonzaga family has been so good to me. Ilang beses na kong tumanggi sa paunlak nila sa akin dahil nahihiya ako talaga.
I am not used to social gatherings pero napipilitan ako kapag kailangan at ako 'yong tipo ng tao na hindi nakikipag-usap sa iba unless it's a discussion about something... like a case we handled.
Even before, hindi ako mahilig sumama sa kahit na sino at wala akong kaibigan na sobrang close ko. Ngayon lang. Louise reached out to me and exert effort so we can be friends.
Nakakahiya nga kasi siya iyong anak ng may-ari pero ako 'tong nilalapitan niya para maging kaibigan.
I sighed and put on my picture frame before I glanced at her.
"Louise, nakakahiya—"
"Basta pumunta ka! I'll tell this to Kuya. Kapag umuwi ako na hindi ka nakumbinsi, siya na ang pupunta rito." Ngumisi siya at tinignan ako na may mapanuksong mga mata.
Kaya napilitan na akong sumama. I bit my lower lip when Sandler Gonzaga is leaning on his car while waiting for me.
He's the eldest brother of Louise, who works as a lawyer too. Matanda rin siya sa akin. He lifted a smile when he saw me. Naiilang pa ako at pasimpleng binababa ang tabas ng suot kong silver halter dress.
"You look so gorgeous..." he mouthed.
Nag-init ang pisngi ko. Hindi ko alam saan ipipirmi ang mga mata. Kaya pagbukas pa lang niya ng pinto ng sasakyan. Sumakay na agad ako doon.
At wala nang mas nakakailang pa nang bumiyahe na kami at panay ang sulyap niya sa akin.
I looked at him when he chuckled.
"I'm sorry. I made you uncomfortable. I can't... keep my eyes on you. Nagagandahan talaga ako," He chuckled.
I blushed. Ito 'yong bagay na hindi ko maitago kahit kanino. Kapag nahihiya ako ay halatado sa reaksyon ko.
"O-okay lang..." I whispered.
Hindi ako sanay na pinupuri ang pisikal kong anyo. Lalo na kung galing sa lalaki.
"Don't worry, I will try my best to act usual, so you won't get uncomfortable. Baka awayin ako ni Louise kapag bigla kang umuwi," biro nito dahilan para ngumiti ako ng kaunti.
Namayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan niya. Wala akong maisip na sasabihin. Hindi ako close kay Sandler pero he's good to me naman. He looks intimidating like every lawyer should be.
Ako lang itong parang accommodating ang dating kaya akala nila madali akong durugin.
Two minutes later, nagtanong na siya sa akin.
"How was the case? Tatanggapin mo ba?" He asked.
Sandler refers to the case of the two brothers who killed a farmer because of land property issues.
Umiling ako.
"I will not defend the person who commits immoral sins, especially those who took the life of others. I don't want to lie. Nangako ako ng serbisyo na tapat at totoo."
"I knew it," He smiled. Mukha siyang hindi na nabigla sa isasagot ko.
xx
"Wow, you look enchanting! Sometimes, I wanna bring you with me every time na may lakad ang barkada ko. You must show your face and body to the world, friend!" Louise exclaimed.
"Don't influence her badly, Louise," Sandler snorted.
Sinimangutan lang siya ng kapatid at ikinawit na ang braso sa akin. Hinila ako papalayo sa kuya niya.
IT was an awkward dinner at first pero nasanay ako sa presensiya nila habang nasa hapag kainan. "You are always welcome here, hija. Huwag kang mahiya. Kahit na araw-araw kang bumisita. It's always our pleasure," Tita Jodie smiled. She's a housewife. Her husband was a lawyer at ang pamilya nila ang nagtayo ng law firm na ngayon nga ay mina-manage ng magkapatid at ibang kamag-anak nila sa father side. Louise's father died two years ago because of cancer. "Ihahatid na kita," Sandler jog towards our direction. Hilaw na ngumisi si Louise. "Ihahatid ka na raw ni Kuya," ulit niya kahit na narinig ko naman na. Hindi ko matignan si Louise na para bang makikiusap sana ako na siya na lang sana pero sa sobrang excited niya, hinalikan agad ako sa pisngi at hindi man lang ako tinitignan sa mga mata. Hindi ko rin masabihan dahil nasa tabi na namin agad ang Kuya niya. "See you tomorrow! Bye! Kuya, ingatan mo, ha!" Natatawang sabi nito bago kumaway sa amin palayo. Sandler chuckled while my che
HE doesn't know me, but I knew him well. Even though it's been years since the last time I saw him. I am still very much familiar with his physical appearance. Siguro ganoon talaga kapag parte siya ng masalimuot kong nakaraan.Hindi man direktang siya ang may kasalanan pero parte siya ng pamilyang 'yon. I knew their faces, and I know that even when I die. Kabisado ko pa rin ang pagmumuka nila.I gritted my teeth.The moment he stepped out of his car, he got everyone's attention. He can steal any woman's glance with just a simple black polo shirt and khaki shorts. Iyon bang kahit anong ipasuot mo rin naman sa kanya ay alam mong angat siya sa lahat.He was wearing dark sunnies. Siya lang mag-isa at ewan ko ba kung bakit in-e-expect ko na kasama sana niya ay si Chanel Lagdameo. Usap-usapan noon na silang dalawa. Baka hindi na ngayon?Sinabayan ko pa rin sa paglalakad iyong katrabaho ko kahit na alam kong magkakasalubong kami ni Blaze. My heart is pounding and my hand is sweating.Direts
I know how dangerous the case is at hindi ko ito pinag-isipan lang ng ilang araw lang. Matagal bago ko napagdesisyunan na buksan ang kaso pero naghahanap ako nang mas matibay na ebidensya para hindi masasayang ang plano ko.Sandler advised me to think about this thoroughly. He knows that family because Li owns one of the largest logistic businesses in the country. Hindi pa ako ganoon ka-aware noon. Ang ideya ko lang ay mayaman sila at nagtatrabaho si Papa sa mga chinese pero hindi ko inaasahan na isa sila sa pinakamayamang negosyante sa bansa.Kaya nga nang umugong ang balita tungkol sa kinasasangkutan nila sa droga, may mga media. Ilang buwan nang usap-usapan iyon kaya hiyang-hiya din ako dahil lagi ako pagtitinginan ng mga kakilala ko. Ramdam ko na agad kung anong pinag-uusapan nila.I tried so hard to pretend that I am not affected na hindi ko nararamdaman na iba ang tingin nila sa akin. At night, I would cry because I feel alone. My anxiety kicks in. Na-depress pa nga yata ako.Pe
I did not get any quick response from him. Nahihirapan tuloy akong basahin kung ano ang laman ng isip niya dahil unang-una, nakasalamin siya na tinted talaga. Pangalawa, bulag din naman siya. Pero hindi nakatakas sa paningin ko 'yong panginginig ng kamay nito habang hawak ang tungkod nito. Malakas ang kutob ko na apektado siya sa sinabi ko. "Alam kong ilang taon na ang lumipas at nanahimik ka na ngayon. Pero gusto kong mabigyan ng katarungan ang pagkakamatay ng Papa ko—" Hindi ko natapos ang sinasabi dahil nagsalita ito. "Wala akong alam diyan. Oo nagtrabaho ako dati sa police station sa Batangas pero wala akong alam kung bakit nakulong at namatay ang Papa mo." I frowned. Hindi rin nakaligtas sa pandinig ko iyong huling sinabi niya. "Wala akong sinabi na nakulong ang papa ko pero alam mo." Natigil ang paggalaw nito sa baston na hawak. Ilang segundo pa bago siya nakabawi. "Nagtrabaho ako sa police station noon kaya sino pa ba ang mga tao roon kung hindi nakakakulong." Humaha
LOUISE did not stop to bother me unless sumama talaga ako sa kanila. This is the first time na sumama ako sa lunch na kasabay si Sandler.Noon kasi kami lang ni Louise at bihira lang din niya ako mayakag kumain sa labas kaya kuya niya ang lagi niyang kasama kapag nasa office sila."Okay ka lang diyan?" tanong ni Louise at nilingon pa ako.I smiled shyly."Okay lang," I answered and looked outside the window.Si Sandler ang nagmamaneho at nasa passenger seat si Louise habang nasa likod ako ng driver. Panay ang kwento ni Louise sa amin at siya lang talaga ang maingay sa sasakyan."Kaya I missed Switzerland, Kuya. Let's go back this ber month! Join us, Ava!"Napangiwi ako. Bakasyon nga sa Pilipinas hindi ko pa nagawa tapos Switzerland agad? Mahal ang gastos no'n.Hindi ko makita ang reaksyon ni Sandler dahil busy sa pagmamaneho pero napatingin sa kanya si Louise bago sa akin."Pag-iipunan ko 'yan. Not this year, maybe after three years?" I joked.She grinned."Sagot na ni Kuya. Okay lang
SOBRANG init ng pakiramdam ko dahil sa takbo ng conversation namin ni Sandler. Walang kaalam-alam si Louise at hindi ko alam kung sasagutin ko iyong tanong ng kapatid niya gayong nag-angat na siya ng tingin sa amin. Her full attention is now on us."Sorry, may binasa lang ako. So... nasaan na nga ba tayo?" She asked without looking at us. Kumukuha siya ng carrot cake ulit.I wonder where did she put all the food she eats. Hindi kasi siya mataba pero ang lakas niyang kumain.Then, I remembered her mom. It could be the genes. Payat rin kasi ang Mommy niya.Sandler cleared his throat at mula sa gilid ng aking mga mata ay napatingin sa akin. I tried so hard not to look at him. Is he trying to spill it? Seryoso? Na kapag tinignan ko siya at wala akong ibang reaksyon eh okay sa akin na ikwento niya 'yon?"We're just talking about the food. Hindi pala mahilig sa maanghang at maasim si Ava," He chuckled.Louise laughed."Oo, Kuya. But she sometimes likes chocolates," she said, giving his brot
KINAKABAHAN ako sa nangyari sa akin pero nawala rin naman ang kaba nang kalaunan ay hindi naman na bumalik iyong tindi ng sakit ng ulo ko. Two weeks had passed, and I feel okay. Sa dalawang linggo na 'yon ay wala akong inatupag kundi ang trabaho at ilang cases na ni-review para sa trial na dadaluhan ko.Maliban doon nasisingit ko pa iyong ni-re-review kong case sa Papa ko. Mababalewala ang effort ko nabuksan ang case ni Papa kung wala akong sapat na ebidensya at witness."Hanggang ngayon nandito ka pa rin. Sabi mo sa akin uuwi ka na. I thought, you just want to avoid me."Nagulat ako sa biglang pagsulpot ni Sandler sa harap ng lamesa. Sobrang focus kasi ako sa pagbabasa ng case and ilang photos ni Ferdinand Sarmiento. Hindi ko napansin na may ibang tao."Uh... oo," sagot ko at nilikop lahat ng papeles sa ibabaw ng lamesa.Pinapanuod lang niya ako habang ginagawa iyon."You're still working on that, even if it's late at night..." puna niya habang inaantay ako na matapos sa pagliligpit
I am not prepared for his confession. Though at the back of my mind, naroon na ko sa parang may gusto nga talaga siya sa akin. The tease I got from my colleagues added up the thought that he probably likes me.But at the end of the day, I shut down those ideas because it gives me hope and it excites me at the same time. Nauuwi kasi sa assume iyon at ayokong mangyari."I'm sorry, nabigla ka yata." He chuckled and started maneuvering his car again because the traffic lights turned green.I am contemplating whether to admit what I feel towards him or let him say what he wants until I get off his car. Nauunahan ako ng hiya. Parang hindi ko kayang sabihin na... gusto ko rin siya."I don't want to pressure you, Ava. I just want you to know that I like you. Those flowers and notes I leave every morning are my way of saying that I care and like you... a lot," He chuckled, and when I glanced at him, I noticed his hands shaking.Kinabahan ako ng kaunti kasi nagmamaneho pa man din siya pero hala