KABANATA 7

I did not get any quick response from him. Nahihirapan tuloy akong basahin kung ano ang laman ng isip niya dahil unang-una, nakasalamin siya na tinted talaga. Pangalawa, bulag din naman

siya.

Pero hindi nakatakas sa paningin ko 'yong panginginig ng kamay nito habang hawak ang tungkod nito. Malakas ang kutob ko na apektado siya sa sinabi ko.

"Alam kong ilang taon na ang lumipas at nanahimik ka na ngayon. Pero gusto kong mabigyan ng katarungan ang pagkakamatay ng Papa ko—"

Hindi ko natapos ang sinasabi dahil nagsalita ito.

"Wala akong alam diyan. Oo nagtrabaho ako dati sa police station sa Batangas pero wala akong alam kung bakit nakulong at namatay ang Papa mo."

I frowned.

Hindi rin nakaligtas sa pandinig ko iyong huling sinabi niya.

"Wala akong sinabi na nakulong ang papa ko pero alam mo."

Natigil ang paggalaw nito sa baston na hawak. Ilang segundo pa bago siya nakabawi.

"Nagtrabaho ako sa police station noon kaya sino pa ba ang mga tao roon kung hindi nakakakulong."

Humaha