Baritonong boses

Hindi mapakali si Saphira sa kaniyang kinauupuan, kanina pa siya tingin ng tingin sa bintana. Bale si Andrus ang nagmamaneho, habang si Andres naman ang nasa katabing driver seat.

Ang bilis ng tahib ng puso niya dahil sa ilang taon niyang pag-aantay na makilala ang tunay niyang pamilya, sa wakas nandito na siya. Makikilala na niya sila.

At sa lahat pa talaga na puwedeng maging katabi niya ay si Lior pa. Kanina pa ito abala sa laptop habang suot suot ang makapal nitong eyeglasses, ngunit hindi parin maitatago ng eyeglasses ang tinataglay nitong kakisigan.

Matangkad siya, may matikas na tindig at malapad na balikat. Maputi ang kutis, makinis, at halatang inaalagaan ang sarili. Medyo magulo pero natural ang bagsak ng buhok niya, at sa likod ng salamin ay mga matang matalim at malamig ang tingin.

Matangos ang ilong, mahigpit ang panga, at palaging seryoso ang ekspresyon ng mukha. Ang mga labi niya’y manipis at bihirang ngumiti. May simple pero matikas na porma—polo, relo, at maong pero sapat para mapalingon ang kahit na sino.

“Done checking me out?”

“H-Huh? Pasensya na,” kaagad na nakaramdam ng hiya si Saphira at kaagad na napa yuko ng kaniyang ulo.

“Narito na tayo insan!” masiglang imporma ni Andrus sa kanya kaya umangat kaagad ang kaniyang ulo upang tanawin ang nasa harapan niya.

Wala sa sariling napa ngiti siya ng makita ang napaka asul na karagatan.

“Ang ganda…” manghang saad niya at pinagbuksan siya ng pintuan ni Andres.

“Ang ganda diba?” taas noong sambit naman ni Andres at umakbay sa balikat niya ngunit kaagad niya itong pinilipit dahil sa gulat.

“Aray, aray!”

“P-Pasensya na! Hindi ko sinasadya,” nataranta ang dalaga at hindi alam kung saan ibabaling ang tingin. Napa tawa naman kaagad si Andrus.

“Deserb. Buti nga sa’yo, dapat sa leeg mo pinilipit insan hindi sa braso,” nagpipigil tawa na sabi ni Andrus sa kapatid.

“Tumahimik ka, Andrus.”

“Pasensya na talaga, okay ka lang?” hindi na maipinta ang pagmumukha ni Saphira sa sobrang pag-aalala.

Napa tawa si Andres sa reaksyon ni Saphira.

“Okay lang ako, medyo masakit lang ng kaunti.”

“P-Pasensya na, hindi kasi ako sanay na may humahawak sa akin.” Napa iling naman kaagad si Andres.

“Okay lang huwag kang mag-alala, mabuti nga iyan para walang maka lapit na ibang lalaki sa’yo.”

“Tama, tama.” Pag sang-ayon ni Andrus, “Para siguradong ligtas ang baby insan namin,”

Napa ngiwi naman kaagad si Andres.

“Tumigil ka nga sa mga tawag mo sa kaniyang ganiyan Andrus, para kang timang. Kapag narinig ka ng Lola, siguradong tsugi ka doon.”

“Are we going in or not?” napatigil lamang sila sa bangayan ng marinig nila ang baritonong boses na iyon.

“Eto nan nga, papasok na.”

“Bagal mo, kasalanan mo naman.”

“Ako pa talaga?”

Napa iling iling nalamang si Saphira dahil sa kakulitan ng magkapatid. Hindi niya lubos akalain na mapapatawa siya ng mga ito.

Bumaba narin si Lior sa kotse at sumunod sa kanila. Sa pagkakataong ito hindi na nito dala ang laptop at naka pamulsa nalang. Na depina tuloy ang maugat nitong braso na mas lalong dumagdag sa kakisigan ng binata.

Kaagad na binawi ni Saphira ang tingin niya nang magtagpo ang mga mata nila at ibinalik sa harapan ang atensyon.

“Welcome to Floroverga garden beach resort! Enjoy your stay here,” isa isa silang sinabitan ng kuwintas sa leeg na gawa sa kulay pink na rosas. Namangha naman kaagad si Saphira dahil ito ang paborito niyang rosas!

Ang pagkakataon nga naman!

“Thank you,” may ngiti na saad ng dalaga habang ang dalawa niyang pinsan ay parang wala lang. Pa simple niyang sinulyapan sa gilid ng mata niya si Lior at nakita niyang tinangihan nito ang bulaklak.

Napa irap naman sa ere ang dalaga. Grabe naman kung maka asta ang binata, para bang kung sinong tagapag mana.

Napansin din ng dalaga na halos walang tao sa buong resort. Dapat maraming tao ngayon hindi ba kasi tag-init na?

“Saphira?”

Awtomatikong napa tigil sa pagkhakbang ang kaniyang mga paa gayundin ang dalawa niyang pinsan na nasa unahan.

Dahan dahan siyang napa lingon sa kaniyang likuran. At tama nga ang hinala niya, si Nelson nga.

“Anong ginagawa mo rito?” hindi komportable na bulalas ni Saphira.

“Hindi ba dapat kami ang mag tanong niyan sa’yo Saphira? Paano ka nakapasok at nalaman na nandito kami?” may bahid na panunuya sa boses ni Nelson. Kasama nito ang pamilya Imperial, ngunit pansin niyang wala si Danica at si Ginang Linka.

“Wala na kayong pakialam doon,” walang gana niyang tugon.

Napansin niyang nagbulungan kaagad ang mga kamag-anak ng pamilya Imperial dahil sa naging sagot niya. Ganito naman sila palagi kapag siya na ang pinag-uusapan. Tumawa naman ng may panunuya si Nelson.

“Huwag mong sabihin na sinusundan mo kami?” napa tawa na naman ng mahina si Nelson at humakbang papalapit sa kanya.

“Sinakto mo pa talaga sa pagtitipon ng pamilya? Ibang klase, bilib na ako sayo.”

Humakbang siya paatras dahil palapit nan ang palapit si Nelson sa kanya.

“Hindi ba’t bumalik ka na sa totoo mong pamilya Saphira? Umalis ka na, nasisira araw namin dahil sa’yo.” Ani ng lola ni Danica.

“Oo nga, ayaw naming masira ang maligayang araw naming. Kaya puwede ba? Umalis ka na,”

Napa yuko nalamang si Saphira kasabay nito ang pagkuyom ng kaniyang kamao. Ipinangako niya sa sarili na simula noong umalis siya sa puder ng mga Imperial ay wala na siyang kikilalanin pang mga Imperial.

Napa igtad nalamang siya ng bigla na lang maramdaman ni Saphira na lumapit pala ang bibig ni Nelson sa tainga niya.

“Bakit? Gusto mo bang magkabalikan ulit?” may mapilyong ngiti sa mga labi na bulong nito sa tainga niya at tiningnan pa siya mula ulo hanggang paa na para bang isa siyang bulok na gulay sa palengke.

Sa hindi kalayuan mula sa kinatatayuan ng dalaga ay naikuyom ni Andrus at Andres ang kanilang mga kamao at susugod na sana ng biglaan na lang silang mapa tigil.

Nang biglaan nalang may lumipad sa ere na isang mabigat na suntok papunta sa panga ni Nelson. Tumalsik ang katawan nito na para bang isang papel na wala ng halaga

“Diyos ko!” sabay sabay na usal ng pamilya Imperial.

“Fvck, Ouch!” malakas na daing ni Nelson kasabay nito ang pagdaloy ng dugo sa ilong ng binata.

“Dugo! Tumawag kayo ng ambulansya dali!”

Parang nahimasmasan naman si Saphira sa nangyari at napa tingin kaagad sa kaniyang kaliwang tagiliran at tama nga ang hinala niya, si Lior nga ang may gawa non.

“Stupid fvck.” Dahan dahang pinulot ni Lior ang eyeglasses niya at pinagpagan mula sa lupa at isinuot uli ito.

“Let’s go,”