Raven Elise’s Point of ViewBihira akong kabahan sa mga events. I’ve been to fashion shows, wild concerts, and one time, sinugod ko ang wedding ng ex ng kaibigan ko. Pero itong silent auction na 'to? Mas kabado pa ako kesa sa finals ng Math dati.Bakit? Kasi wala akong idea kung ano ang ginagawa ko rito.“Dean,” bulong ko habang inaayos ang suot kong long black dress. “Anong klaseng event ‘to ulit?”“Silent auction,” malamig niyang sagot, habang tinitimpla ang whiskey niya. “You bid through paper, not shouting. Don't make a scene.”Napangiwi ako. “You didn’t even brief me!”“You said you can handle anything. Consider this a test.”“Test your face,” bulong ko sa sarili ko habang ngumiti sa isang matandang babae sa harap namin. “Oo naman, kaya ko ‘to. Easy peasy.”I smiled, nodded, and tried to act like I belonged.Everything in the room screamed "elite." From the glinting chandeliers to the wine na mas mahal pa yata sa electric bill ko. I kept sipping the champagne and pretending I und
Raven Elise’s Point of View"Anak, andito na kami! Nasaan ang mag-asawa ko?"Napalunok ako habang naririnig ang boses ni Mama mula sa pintuan. Kasunod ang eleganteng tunog ng heels at halakhak ng nanay ni Dean. Dalawang queen bee. Dalawang ina na akala mo director ng teleserye na ayaw ng spoiler.Napatingin ako kay Dean, na kanina lang ay kinukulam ko gamit ang tingin habang nagkakape kami sa magkabilang dulo ng kusina. Ngayon, kailangan namin maging Oscar-level actors sa harap ng mga reyna ng buhay namin.Lumapit ako sa kanya, kunwaring lambing-lambingan mode. Nilagay ko ang kamay ko sa braso niya at pabulong na bumulong.“Smile, mahal. Kahit gusto kitang tusukin ng tinidor.”Ngumiti siya pabalik, masyadong pilit.“Alam mo, mahal, sana mabilaukan ka sa kasinungalingan mo mamaya.”Hawak-kamay kami paglapit sa kanila, parehong nakangiti.“Ma!” bati ko kay Mama, sabay yakap. “Tita Carmina, ang ganda mo pa rin!”“Oh Raven, hindi mo kailangang magkunwari,” sabi ni Tita Carmina sabay kinda
Raven Elise’s Point of View“Hoy, Raven Elise Scott-Kingsley! Anong klaseng kabaliwan ‘tong ginawa mo?!”Napangiti ako habang inaayos ang buhok ko sa harap ng salamin. Tinawag niya ako gamit ang buong pangalan ko. That means I won. Tinakpan ko ang tenga ko habang tuloy-tuloy ang sigaw ni Dean mula sa garahe.Lumabas ako ng kwarto, dala ang kape ko, at pababa sa hagdanan na parang walang kasalanan. Nakita ko siyang parang dragon na nalaglag sa volcano.“Are you out of your mind?! You painted my Bugatti pink. With glitter, Raven! Glitter!”Umikot ako sa kusina na parang runway model. “Correction. *Rose Quartz Pink*. At konti lang naman ang glitter. Accent lang, babe.”Babe. Ayun na. Sumingasing siya.“Alam mo ba kung magkano ‘yung kotse na ‘yon?! That’s a collector’s item. Limited edition! Tapos ginawa mong Barbie car?!”“Barbie’s got good taste. Ikaw lang ang may problema,” sagot ko sabay lagok ng kape.“Problema? I swear, Raven, kung hindi lang tayo kasal, matagal na kitang pina-depor
Raven Elise’s Point of ViewNagkasalubong ang mga mata namin ni Dean sa gitna ng kusina. Pareho kaming gutom, parehong walang balak magluto, at parehong matigas ang ulo."Ako na naman ba, ha? Ako na naman ang may kasalanan kung sunog ang itlog mo?" sambit ko habang nakapamewang.Tumango siya ng may ngisi, "Siyempre. Laging ikaw. Kahit tubig nga, naluluto mo ng may galit."“Gago ka,” sagot ko sabay balibag ng kutsara sa mesa."Fine," hirit niya. "Labas na lang tayo. Kung hindi, baka pati kalan natin, mag-file ng restraining order."Sa sobrang inis at gutom, nagkatinginan lang kami bago kami tumango nang sabay. Peace offering siguro. Or maybe gutom lang talaga kami pareho.Pagdating namin sa maliit na café malapit sa opisina niya, sakto at hindi matao. Umupo kami sa sulok. Tahimik. Medyo peaceful.Pero syempre, hindi pwedeng magtagal ang katahimikan sa buhay naming mag-asawang hindi naman tunay na magkaibigan."Aba, aba, aba... look who it is," isang pamilyar na boses ang lumitaw mula s
Raven Elise’s Point of ViewUmagang umaga pa lang, alam kong may mangyayaring hindi maganda. Yung kutob ko, parang kulang na lang may drum roll habang pinapanood ko si Dean na papasok sa banyo na akala mo wala siyang kaaway sa mundo. May hawak pa siyang towel at toothbrush, tapos ang gupit niya, as usual, perpekto na naman. Pero hindi niya alam, kagabi pa ako may balak.Kasi naman, sino ba naman ang hindi mabubwisit? Yung full-length mirror ko na binili ko pa sa antique shop sa San Juan, binasag niya. As in winasak. Para daw hindi ko makita kung gaano ka “daring” ang mga outfit ko. Excuse me? Hindi ko kasalanan kung wala siyang taste. At definitely hindi ko kasalanan kung mas gusto ko ang sarili kong reflection kaysa sa pagtingin niya sa akin na parang lagi akong may atraso.So ayun, habang nagsisipilyo siya sa loob ng banyo, hinihintay ko yung magic moment. Yung makikita ko siyang mapapasigaw dahil ginawa kong freezer level ang tubig sa shower. Nilagyan ko ng konting trick yung water
RAVEN ELISE POINT OF VIEW Alam kong bawal ang red lipstick. Si Dean kasi sobrang strikto sa mga rules niya sa bahay, lalo na yung mga “keep it classy” niya. Sabi niya, simple lang daw ang dapat sa akin natural look, minimal makeup, walang masyadong malalakas na kulay. Kasi para sa kanya, “Raven, ikaw ang babaeng katabi ko sa harap ng mundo. Kailangan eleganteng eleganteng tingnan, hindi parang nagfi-Festival.” Aba, siya na ang boss, siya na ang nagpapasya.Pero syempre, hindi ko pwedeng hayaan na ako na ang magsa-suffer sa dress code niya. Kaya nung dumating ang invite sa Kingsley private event, pumili ako ng lipstick na red na red. Ang bold, ang matapang. Hindi ako yung type na sumusunod nang sunud-sunuran lalo na kung pakiramdam ko kinakandiyahan lang ako.Bago pa man kami umalis ng bahay, nakita na ni Dean ang lipstick ko. Nakatingin siya sakin parang gusto niya akong patirahin ng lupa.“Aba ayos ka ah!” sabi niya, half na natawa, half na seryoso. “Anong trip mo diyan? Alam mo ba