Chapter 3: The Contract Wore Heels

Beatrice

For a year, I endured everything.

The cold stares. The silent treatment.

I was never welcomed. 

Until I made a bold move.

Linapitan ko si Donya Elviria—ang may lubos na kapangyarihan sa buong angkan ng Don Maginoo.

I did not beg. I offered myself. Not as a daughter-in-law, but as an asset.

I told her I’m a licensed lawyer, and she could use me as her weapon. I asked her to offer a partnership—one that’s too good to be true—between Gran Aria and my dad’s company. That way, we could take control of my own family from the inside.

Donya Elviria accepted.

She placed me in Gran Aria’s legal team. And I took charge of all the agreements between the corporation and Dad’s business. Walang nakakaalam na ako ang nasa likod ng mapanlinlang na kasunduan sa QuarryTorre Company.

Dad’s company rose from the dead. They gained more. But at what cost?

Gran Aria can now drain my dad’s company’s resources as much as they want, while I make sure we still control the operations. Sa papel, parang panalo ang Daddy ko. Pero sa likod ng kontrata—Gran Aria ang may hawak nito.

Mag-iisang taon na rin mula nang pumasok ako sa legal team ng Gran Aria.

Quietly. Strategically. And Lucien Don Maginoo had no idea I was even there. No one knew it except Donya Elviria.

Taas-noo ako nang maglakad si Lucien patungo sa akin. Pero bago siya makalapit, may tumawag na sa pangalan ko.

“Trix?” bumaling ako sa tumawag sa akin. 

Nakilala ko naman kaagad ang tumawag sa akin, Si Noah, kaibigan ko mula high school pa.

Bago ko pa siya makamusta, dali-dali na niya akong yinakap.

“Kailan ka pa narito?” kaagad niyang tanong ng pakawalan niya rin ako.

“Kaninang madaling araw lang. Tinawagan ako ng Tita ko sa nangyari dito kaya agad akong pumunta rito,” sagot ko naman.

“Talaga? Nasa baba lang ako ng bundok kanina. Actually, nagtatrabaho na ako ngayon sa NERA at nagsasagawa kami ng investigation dun.”

“Investigation?” tanong ko.

Tahimik siyang tumango. 

“Bakit kayo nag-iimbestiga? May ibang dahilan ang nangyaring landslide?”

“It’s still under investigation. Pero may kutob kami na may kinalaman ang quarrying ng Daddy mo. Kaya nga nandito rin ang President ng Gran Aria dahil mukhang natunugan niya rin ang ginagawa ng Daddy mo.”

I wasn’t aware of this. Ellagoro wasn’t included in the list submitted to me by QuarryTorre. They never indicated any quarrying operations in this area. Does that mean they did it secretly?!

Naikuyom ko ang kamay ko at akmang aalis na ako nang pigilan ako ni Noah.

“Hindi pa dapat malaman ito ng Daddy mo. Pinapalabas namin na dahil sa matinding buhos ng ulan kaya nagkaroon ng landslide para hindi niya matunugan. Patuloy naming iimbestigahan kung saan pumapasok at lumalabas ang machinery. At baka sakaling may naiwan silang kahit anong kagamitan nila.”

Nameywang ako, “Wala bang nakahalata?”

“Wala dahil sa iba’t-ibang aktibidad sa bayan na pinupuntahan ng mga tao. At nariyan din ang mga opisyales ng barangay na tinatago ito.”

Nasapo ko ang noo ko.

“Don’t worry, babalitaan kita kung anumang lalabas sa imbestigasyon namin,” wika niya at binigay sa akin ang cellphone niya.

Tiningnan ko siya. “Bigay mo sa akin new number mo dahil cannot be reached na iyong dati."

Tumango naman ako. Kinuha ko ang cellphone niya at tinipa ko ang number ko.

“Thank you,” sabi ko ng ibalik ko sa kanya ang cellphone niya.

Nagpipigil lang talaga ako pero gustong-gusto ko ng sugurin si Daddy. Gusto kong malaman ang katotohanan.

“Trix, don’t worry too much,” wika sa akin ni Noah.

Alam ni Noah na hindi kami maayos ni Dad.  Alam lahat ng high school friends ko na ayoko ng business ni Dad dahil nakakasira ito ng kalikasan. Lagi kami noong nag-aaway sa tuwing sinusubukan niyang galawin ang Ellagoro. At hindi ko talaga siya hinayaan na magkaroon siya ng quarrying operation dito kaya nga nagpakasal ako kay Lucien dahil sa kondisyon kong ito.

Tapos malalaman ko na palihim siyang nagka-quarry dito. Hindi ko ito mapapalampas.

“Halika na, magmeryenda muna tayo,” alok niya sa akin.

Wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya at lumapit sa tolda kung saan kumpol ang mga tao.

Mabilis na nakakuha ng sopas si Noah at binigay sa akin ito, “Salamat,” sabi ko, ngumiti naman siya sa akin. 

Inaya niya akong umupo sa mesa kung saan naka-upo ang iba niyang kasamahan. Sumunod na lang ako. Ang dami pang pagpapakilala ang nangyari pero naging maingat ako dahil alam kong minamatyagan ako ng dalawa sa paligid.

“Sir Lucien, maupo kayo, dito na po kayo” narinig kong aya ng isang kasamahan ni Noah.

Kaya umangat ang mga mata ko at sumentro naman kaagad ang mapanuring tingin sa akin ni Lucien. Nasa kabilang panig lang siya ng mesa at nasa tabi naman niya si Kio.

Bahagyang dumikit sa akin si Noah, “Huwag kang maingay ha pero ang kaharap natin ngayon ay si Lucien Don Maginoo, ang presidente ng Gran Aria Corporation,” mahina niyang sabi sa akin.

“Kami lang mga taga-NERA ang nakakaalam nito.”

Tumango ako, “Ah talaga,” peke kong saad habang nakatingin kay Lucien. Nanatili rin sa akin ang mga mata niya.

Binaba ko ang mga mata ko sa mangkok ng sumalo na nga sila sa amin.

Kumakain ako pero pakiramdam ko bumabara lang ito sa lalamunan ko. Dahil alam kong nakatingin pa rin sa akin si Lucien at nag-uusig.

Isa pa siyang problema ko ngayon—

Ipinilig ko ang ulo ko. Hindi ko siya problema. I don’t know him, and I don’t care about him at all.

Inangat ko rin ang mukha ko sa huli at umakto akong hindi siya kilala.

“Thank you talaga sir sa binigay niyong aid sa amin. Sobrang nakatulong talaga,”

“It’s my accountability,” sagot ni Lucien sa kumausap sa kanyang kasamahan ni Noah.

Ngayon alam ko na kung bakit siya nandito.

Kung may kinalaman nga ang quarrying ni Dad sa nangyaring landslide, madadawit ang Gran Aria. Naisip na niya ito kaya siya nagtungo rito para tumulong.

Indeed, Lucien knows how to stay ahead—offering help before anyone dares to point fingers.

“Iha, hindi ba ikaw ang apo ni Mang Ingko, apo niya sa bunso niya?” pansin sa akin ng isa sa mga matatandang naka-upo rin sa kabilang mesa. 

Bumaling naman ako rito.

“Ako nga po,”magalang kong sagot.

“Kamusta ka na? Narinig ko nakapag-asawa ka na.”

Tanging ngiti ang naisagot ko.

“Oo nga, napangasawa mo raw iyong presidente ng Gran Aria,” sabat naman ng isa.

Napa-ubo si Noah na nasa tabi ko habang napatigil ang mga kasamahan niya at pareho nila kaming tiningnan ni Lucien.