Prologue

"Lapastangan! Tumigil ka, hindi lang ito tungkol sa sarili mo. Ang kinabukasan ng ating kaharian at ng bawat mamamayan ng Sylverstein ang nakataya dito Saphhire!" Mariiing sabi ng kasalukuyang Reyna.

Sa loob ng tatlong decada malayang namumuhay at nakakapag labas pasok ang mga mamamayan sa iba't-ibang kaharian sa pamumuno ng Knightwalker Empire. Ngunit sa ka timogang dako ay ang lugar na tagpuan kung saan nagpapalakas at nagpaparami ang mga tulisan at traydor sa lipunan, at di rin nagtagal ay sinalakay nito ang Knightwalker Empire sa araw mismo ng pag pasa ng korona sa bagong nakababatang hari ng Knightwalker. Dahil sa biglaang paglusob ay di nakapag handa ang karamihan, libo-libong buhay ang nasawi at halos bumaha ng dugo sa araw na iyon. Sa di inaasahang pangyayari, namatay ang kasalukuyang emperador ng Knightwalker na si Emperador Vladimeer Paxton Knightwalker, at hindi ein nilang inaasahan na di narin matagpuan ang bangkay ng kaniyang panganay na anak na inaasahang magpapatuloy na mamumuno sa kanilang Emperyo. 

Matapos ang nakaka kilabot na pangyayari ay naitatatag na ang Shein Empire sa pamumuno ng dating punong minestro ng Knightwalker Empire, siya si Emperador Tsui David Shein. At mula noon ay isa isa na niyang sinalakay ang mga maliliit na pitong kaharian na ayaw pumanig sa kaniya hangga't sa dalawa nalang ang natira, at iyon ay ang Aerosmith kingdom sa hilagang-kanluran at ang aming kaharian na Sylversein.

"Nauubusan na tayo ng hukbo na pinapadala sa South border upang harangan ang mga guwardiya ng Shein para hindi malusob ang ating kaharian, kinakailangan na nating makipag tulungan sa mga Aerosmith, dahil sa taglay na dami ng kanilang hukbong sandatahan at mga armas ay siguradong hindi tayo basta-basta malulupig ng mga Shein" dagdag ni punong minestro Hugh na mas lalong nagpa sama ng itsura ni Ama. Iba talaga ang problema ng Hari, lahat lahat na.

"At sa palagay mo basta basta na lang papayag at makikipag ugnayan sa atin ang mga Aerosmith gayong wala silang makukuha ni isang musing sa atin" tanong ni Heneral Cognan.

"Kung makakasal ang Prinsipe ng Aerosmith at ni Prinsesa Sapphire, paniguradong mas lalong titibay pa ang koneksiyon ng dalawang kaharian" paliwanag ni Punong Ministro Hugh.

Nanginginig at tulala akong nakatayo sa tabi ng aking nakababatang kapatid na si Louvier.

"Ganyan ba mag-isip ang Punong ministro ng Sylverstein?" Mataas na boses kong tugon sa kanila. "At sa tingin niyo ba basta-basta magbibigay ng libo-libong hukbo ang Aerosmith? Huh! Kakailanganin nila rin ang kanilang hukbong sandatahan upang magtanggol sa kanilang kaharian. At ukol sa sinasabi niyong kasalan? Anong akala niyo sa akin? Isang laruan para ipamigay nalang kahit kanino? Kung totoo ngang tutulungan tayo ng Aerosmith ay hindi na kinakailangang may kasalang magaganap, sapat nang halimbawa ang pag-iisang d****b ni Ama at ni Reyna Qiana. Pero ano? Diba wala paring nangyari?" nahihingal kong bigkas dahil sa galit na nag uumapaw sa aking d****b.

"Manahimik ka! Baka nakakalimutan mo prinsesa Sapphire na wala na tayong ibang pagpipilian, dahil tanging tayo nalang at ang Aerosmith ang siyang natitirang kaharian, at kung hindi tayo magsasanib puwersa ano nalang ang kababagsakan nating lahat? Mamulubi" pataray na ika ng mahal na reyna Qiana.

"Paumanhin kamahalan, ngunit mukhang kalabisan na ang iyong naiisip, hindi natatangi sa isang may mataas na katungkulan ang mag isip ng nakapa negatibo lalo't alam mo na sa bawat katagang iyong nasasambit ay syang nagiging gabay ng karamihan na sya ring sinusunod" sagot ko sa pangangaral na tono.

"At ano ang nais mong ipahiwatig, prinsesa Sapphire? Na ako'y tanga!?" nanlilisik nitong sigaw.

Siya si Reyna Qiana Seigel Sylverstein ang pangatlong asawa ng aking ama, sya ay kapatid ng kasalukuyang hari ng Aerosmith na si Haring McGuire Braxton Aerosmith, ito marahil ang dahilan kung bakit gigil na gigil ito na maipakasal ako sa anak ng kanyang kapatid. Isa lang ang nasisiguro kong dahilan, gusto niyang mas lumakas pa ang impluwensya ng mga Aerosmith.

"Manahimik kayo!" halos mapalundag ako sa pasigaw na sabi ng aking amang hari na siyang nagpa hinto sa mga bulung bulungan ng mga ministro.

"Walang kasunduan o kasalan na magaganap, hangga't ako ang namumuno at naka upo sa tronong ito!" pagalit na sabi ng mahal kong ama habang nanlalaki ang mga mata ng mga Minestro. 

Halos hindi ako makapaniwala na sinabi yon ng aking ama. Pero di ko siya masisisi dahil isa sa pangakong binanggit niya sa burol ng yumao kong ina ay hindi niya ako pababayaan at lahat ng ikakasaya ko ay ibibigay niya.

"Ngunit kamahalan, hindi kakayanin ng ating hukbo ang mga Shein, at maliban duun kulang narin ang naiaangkat nating mga pagkain at produkto galing sa mga karatig na bayan" maluha-luhang sambit ni minestro Fearnley.

"At kamahalan, kulang narin ang tubig na ating nakukuha mula sa sapa ng Edsel dahil napapaligiran na ang kabilang dako neto ng mga guwardiya ng Shein" pahabol na dagdag ni minestro Shaw

Ramdam ko ang problemang dala ng aking ama, dahil nakikita ko sa di mapalagay na mga daliri niya na gulong gulo ang kanyang pag-iisip.

"Hindi magbabago ang aking pasya! Makikipag digmaan tayo sa Shein kung kinakailangan, mas mabuting mamatay na lumalaban kaysa mamatay sa takbuhan. At alam ko! Na pare-pareho nating gustong maging ligtas at mamuhay ng malaya, at mangyayari lang yon kung sama-sama tayong lalaban. malamig na sabi ng mahal na hari. 

Matapos niyon ay inutusan ng mahal na hari si Heneral Cognan upang magpadala ng karagdagang kawal sa South border. At agad na tinapos ang pag pupulong.

Kitang-kita ang pagka dismaya sa mukha ng mga naglalabasang Minestro at iba pang mga matataas na angkan sa aming kaharian hakbang patuloy na nagbubulungan.

Hindi pa nakakalabas ang karamihan ng mga minestro ay may dumating na isang Kawal na may dalang sulat na nakatali sa isang duguang palaso. Agad itong lumuhod sa harapan ng mahal na hari upang ipag bigay alam ang kanyang dalang ulat, saktong magsasalita na sana ang guwardiyang ito ay siya ring lakas ng ingay ng mga guwardiya sa labas ng himpilan at ang ingay ng takbo ng mga kabayo ay dinig namin malayo palang.

Sa aming sorpresa bumulantad sa labas ng silid na aming kinaroroonan ang isang matipuno, matangkad at singkit na lalaki, kasama neto ang humigit sampong guwardiya na syang naka sakay rin sa kani-kanilang kabayo. 

Halos mapuno ng alikabok ang silid na pinag pupulungan dahil sa takbo doon takbo dito ng mga guwardiyang agad na humarang sa mga lalaking ito. Gayunpaman patuloy parin ito sa pag usad hanggang sa bumaba sa kanyang kabayo ang lalaki na kung pagbabasihan sa kanyang kasuutan ay isang Prinsepe. 

Lumingon ako sa mahal na Reyna at maputlang nakatitig lang ito sa lalaking iyon, marahil ay kilala niya kung sino ito, habang gulong gulo na ang aking isipan. Mahigpit na napakapit sakit si Louvier, tiningnan ko ito upang tanungin ngunit base sa kanyang histura ay di niya rin ito kilala. Hanggang sa marinig ko ang bulungan ng dalawang minestro,

"Siya si Prinsepe Wynn Euodios--"

--

Welch Phyxion