ตอนที่ 6 ตกลงสัญญา

หลังจากที่อีตาประธานนั่นยื่นสัญญาฉบับนั้นให้ฉันดู ฉันก็ได้แต่คิดวกไปวนมาเกี่ยวกับเงื่อนไขในสัญญานั้น ในสมองของฉันมันแบ่งเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งบอกฉันว่าอย่าทำเพราะคนเราจะแต่งงานกันได้มันต้องเกิดจากความรัก อีกฝ่ายหนึ่งบอกฉันว่าถ้าฉันตกลงหนี้ของพ่อทั้งหมดก็จะถูกชดใช้จนหมดและแม่ก็ไม่ต้องลำบากหาเงินเพียงคนเดียวเพื่อใช้หนี้ที่พ่อก่อขึ้น และอีกอย่างเราไม่ได้แต่งงานกันจริงๆเสียหน่อยเป็นแค่การแสดงเท่านั้นและอายุสัญญาก็แค่3เดือนเองหลังจากนั้นต่างคนต่างไป ในสมองของฉันตีกันจนวุ่นวายไปหมดจนฉันต้องตัดสินใจอะไรสักอย่างและฉันก็ตัดสินใจว่าฉันจะรับข้อเสนอนั้นโดยฉันจะเพิ่มเงื่อนไขลงไปใหม่เพื่อให้เกิดความเสมอภาคกันทั้งสองฝ่าย ฉันใช้เวลาในการร่างเงื่อนไขสัญญาอยู่พักใหญ่จากนั้นฉันจึงกดเบอร์โทรหาเลขาอีตาประธานนั่นเพื่อขอเจรจา "สวัสดีค่ะ ฉันมาริสาค่ะ ฉันจะขอเพิ่มเงื่อนไขในสัญญาสักหน่อยเพื่อให้เป็นธรรมกับทั้งสองฝ่าย หากไม่ขัดข้องอีกสักครู่ฉันจะเอาสัญญาเข้าไปให้ค่ะ" เมื่อฉันพูดจบเสียงปลายสายก็ตอบกลับมาว่า "ท่านประธานกำลังรอคุณมาริสาอยู่เลยครับ ท่านบอกว่าไม่ขัดข้องอะไรที่จะเพิ่มเงื่อนไขในสัญญาครับ ท่านยังบอกอีกว่าให้คุณรีบนำสัญญามาให้ท่านโดยเร็วที่สุดครับ" เมื่อจบการสนทนาฉันก็รีบเตรียมตัวเพื่อที่จะไปพบอีตาประธานนั่นทันที ฉันใช้เวลาไม่นานในการเดินทางเมื่อไปถึงเลขาคนเดิมก็เดินออกมารับฉันอย่างเคยเมื่อถึงห้องอีตาประธานฉันก็รู้สึกสั่นๆด้วยความหวาดกลัว ในใจฉันได้แต่คิดว่าถ้าเขาเห็นเงื่อนไขแล้วเขาจะเซ็นตกลงไหมนะ? แล้วเขาจะด่าฉันอีกไหมนะ? ฉันได้ครุ่นคิดอยู่หน้าประตูอยู่ครู่ใหญ่ จนคุณเลขาคงรำคาญฉันแล้วหันมาบอกกับฉันว่า "ไม่ต้องกังวลนะครับ วันนี้ท่านประธานค่อนข้างอารมณ์ดีครับ" เขาพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้มราวกับว่าหากฉันเข้าไปแล้วอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปเพื่อเผชิญหน้ากับเขา วินาทีที่ประตูบานใหญ่เปิดขึ้นชายคนนั้นจ้องมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มชวนขนหัวลุกพร้อมกับพูดว่า "ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอต้องมา ไหนหล่ะเงื่อนไขของเธอเอามาสิฉันจะได้รีบๆเซ็น เราจะได้เริ่มงานกันเสียที" ฉันยื่นเอกสารให้เขาเมื่อเขาเห็นเอกสารสีหน้านั้นก็เริ่มเปลี่ยนไปจากใบหน้าที่ยิ้มเยาะเย้ยฉันเปลี่ยนสีหน้าที่เคร่งขรึม ก็แหงหล่ะ! เพราะเงื่อนไขในสัญญาของฉันก็ไม่ค่อยจะธรรมดาสักเท่าไร เงื่อนไขที่ฉันเพิ่มไปมี 5ข้อ ข้อ1.เงินเดือนเดือนละ300,000บาทนั้นฉันไม่ขัดข้อง แต่เงินเดือนนี้ไม่เกี่ยวกับงานอย่างอื่นที่ให้ทำ ถ้ามีงานอย่างอื่นที่นอกเหนือจากการแกล้งแต่งงานกับคุณฉันคิดเริ่มต้นครั้งละ15,000บาท ปล.ค่าจ้างนี้มีการปรับขึ้นได้ตามความยากง่ายของงานที่ให้ทำ ข้อ2.ห้ามถูกเนื้อต้องตัวกันเด็ดขาด ยกเว้นตอนอยู่ต่อหน้าคุณปู่ของคุณ และไม่ก่าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน ข้อ3.ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกันโดยที่ไม่มีข้อแม้ใดๆ หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเอ่ยปากขอความช่วยเหลือต้องรีบให้ความช่วยเหลือทันที

ข้อ4.ถึงจะเป็นงานแต่งปลอมๆ แต่เราก็ต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน เคารพการตัดสินใจของกันและกัน และที่สำคัญห้ามด่าฉันหรือตะคอกเสียงใส่ฉันถ้าฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิด หากฉันทำผิดก็ให้บอกกันดีๆ อย่าใช้คำพูดรุนแรง(เพราะฉันกลัว><)

และข้อ5.ข้อสุดท้ายเมื่อสิ้นสุดสัญญาทางคุณต้องหางานไว้รองรับฉันและงานนั้นต้องเป็นงานที่ตรงตามความต้องการของฉันด้วย และจากนั้นเราทั้งสองฝ่ายก็ต่างคนต่างไปไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก จบ. ฉันคิดว่าเขาจะต้องโวยวายหรือไม่ก็ต้องตะคอกเสียงดังๆใส่ฉันเป็นแน่ แต่เปล่าเลยเขากลับเซ็นสัญญาโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ นั่นทำให้ฉันยิ่งกลัวมากกว่าเดิมเพราะฉันไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไร เมื่อเขาเซ็นเอกสารเสร็จแล้วฉันก็รีบรับมาโดยเร็วแล้วขอตัวกลับทันที ในขณะที่ฉันลุกเดินหันหลังไปที่ประตูเขาก็คว้าแขนฉันกระชากเข้าหาตัวพร้อมกับเอามือโอบที่เอวของฉันแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้หน้าฉันพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูของฉันว่า "เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีหล่ะ เจ้าสาวของฉัน" เขากระซิบด้วยรอยยิ้มที่เหมือนสะใจ แต่คำพูดนั้นทำให้ฉันรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า แต่ทำไมนะทำไมฉันรู้สึกว่าความหายนะกำลังมาเยือน...

...โปรดติดตามตอนต่อไป...