Se connecterNahulog sa bitag ng pekeng pagmamahal ng tumatakbong Gobernador na si Alessandro Tuazon si Maisie Trinidad . Dahil sa pag-aakalang tunay ang pagmamahal nito ay binigay niya ang sarili kay Alessandro at pumayag kaagad na magpakasal sakaniya. Ngunit sa hindi inaasahan ay parte pala lahat ito ng plano. Sa maling pagtibok ng puso niya ay nawala sa kanya ang lahat: pamilya at kayamanan. Nilisan niya ang bayan ng La Mystika at sa kanyang pagbabalik, kasama ang apat na gulang na anak ay wala siyang ibang hangad kundi ang maghiganti kay Gobernador Alessandro at sa pamilya nito. Magiging matagumpay kaya si Maisie o siya'y mabibigo at muling magpapadala sa tibok ng puso?
Voir plusImani’s POV
“No, no, no. Don't give me that look, Imani.” June, my best friend, warned, rolling her eyes. Of course, she knew what that face meant… I don't want to leave my safe place especially for not something as stupid as a party. I stared back at the mirror, a sigh escaping my lips. June had spent nearly an hour curling my 4b mid-long hair into glossy spirals and painting my lips with a soft combo of brown and pink lipstick that fitted perfectly with my brown skin body. The dress, a deep emerald satin thing that clung to my body perfectly— was something I would never have chosen. It was too tight, and it brought out the curves I had always felt so insecure about. “Don’t even think about it.” She smacked my hands away from dragging the gown down. “No one goes to a party in sweats and joggers.” I wanted to argue that it was the only way I’d stay hidden in the midst of chaos but June was beaming, twirling around me with a makeup brush still in her hand like some giddy fairy godmother. “See? I told you,” she said, her voice lilting with pure satisfaction. “You look like temptation with a psychology degree.” I rolled my eyes, tugging at the hem. “I look like someone trying too hard. The lipgloss doesn't suit me and I would rather go….” “Uhm uhm” She interrupted, shaking her head dramatically. “Don't jinx it. Don't jinx it with your words. You look like someone who deserves to stop hiding.” She came up behind me, her beautiful reflection meeting mine in the mirror. “It's one night, Imani. One party. You'll be with me the entire time. Promise. I can't ditch you for some guy.” Her words should have comforted me but…it didn't. Parties and I had never mixed so well. Not since freshman year when I had almost had my innocence taken forcefully and I had to go back into my shell. The feeling that people whispered about it haunted me for months before I stopped letting it get to me but never really disappeared. I told myself it didn't matter anymore , that I was over it and that what happened wasn't my fault… I stared at my reflection in the mirror, If anything were to happen to me while I was dressed like this would certainly be my fault. Still, June was right. I couldn't hide forever from my fears. And Zachary Jackson had been insistent— reminding June of how he wanted me dressed. He'd asked three times already, flashing that easy, lopsided grim that made every girl on campus swoon. My best friend since sophomore year, my designated partner for late-night library sessions, my walking encyclopaedia of bad decisions. Don't get me wrong, I have June for all of these but then…..he was already a part of me when she came by. Jackson was…complicated. Handsome in a careless way, with a charm that could melt Ice, and a reputation that could set it on fire again. I liked him, genuinely but not like that. He flirted the way other people breathed: constantly, thoughtlessly, like it was second nature. And though I rolled my eyes every time he called me ‘beautiful’ or ‘baby girl’, I knew the game he played. A very careless playboy. Still, when he had asked me to come to the pre-homecoming party tonight, I'd said no. Twice. It was June who came in and here I was. Dressed up like a doll. “Imani, you've been locked up with textbooks and case studies all semester,” she'd pleaded earlier that afternoon, eyes wide and all dramatic like the dramatic Queen she was. “You deserve to have fun. You deserve to breathe.” And maybe she was right. Maybe tonight I could just be. Be me! The doorbell rang. June squealed and ran to the living room while I rolled my eyes. “What's so fun about this party, June?” “Everything!” I smoothed the satin down my hips, inhaled deeply, and followed her. Jackson stood at the door, wearing that stupidly confident smile and a black varsity jacket that made him look both dangerous and magnetic. “Damn,” he said as soon as his eyes landed on me.” You clean up good, Grayson.” I gave him a flat look. “That's not new to me, Jack. You say that to everyone who wears a dress. Specifically a skimpy dress!” He chuckled, rubbing the back of his neck. “Maybe. But I mean it this time. You look so yummy.” June nudged me with her elbow. “Told you.” I wanted to roll my eyes, but the heat creeping up my neck stopped me. “Ready?” Jackson asked, offering his arm like we were heading to a gala and not a party filled with red cups and sweaty undergrads. “Stop the schrade, Jack. We are not a couple.” I huffed and I heard June coughed. “He's trying to be a gentleman.” I hesitated. Then, quietly, took it. June was humming beside me, glued to her phone, probably texting some of the boys in the group to meet us there. I focused on my heels clicking against the sidewalk as we walked toward his car. Jackson opened the door for me with a mock bow. “Your chariot, milady.” I bit back a smile and slid inside. The drive was easy at first, windows down, music low, Jackson tapping the steering wheel to the best while June sang along off-key. For a few minutes, it felt normal with my heart pounding anxiously. Until it didn't. We suddenly stopped at a red light near the campus entrance. Jackson turned his head, his eyes flicking over me in a way that made my skin crawl. “You know,” he said, a teasing lilt in his tone and I could have sworn he wanted to say something meaningful. “If I didn't know any better, I'd think you were trying to get my attention tonight.” My fingers froze on my lap and slowly a disbelieving scoff escaped my lips. “What's that supposed to mean?” He smirked, leaning back casually. “Yes, I mean, I have never seen you in a dress like this whenever there was a party. You don't have a crush and the only person I can think of is me!” I watched, my mouth widely opened. “Trying to get your attention?” “Yes! I love that you're dressed like my slut tonight.” And that was it! I lost my sanity instantly.WARNING: This chapter may contain scenes not suitable for young readers. Skip if uncomfortable.-Kinabukasan, alas kwatro ako ng umaga nagising. Nu'ng lumingon ako sa gilid ko ay wala si Alessandro. Nag-iisa ako sa maluwag na kama. Masakit ang halos lahat ng parte ng katawan ko lalong lalo na sa gitna ng mga hita ko. May dugo rin akong nakita sa kumot na nagsisisilbing patunay na ang nangyari kagabi ay hindi lang basta panaginip o guni-guni ko lang.Tinanaw ko rin ang kamay at napangiting nakasuot sa ring finger ko ang kumikinang na singsing.Kahit nananakit ang buo kong katawan ay nakaya ko pa ring tumayo at lumabas ng kwarto, nagbabakasakaling hindi pa nakaalis si Alessandro. Dahil nasa ikalawang palapag ang kwarto ko ay dumaan ako sa hagdanan. Hindi ko alam kung anong mararamdaman nung makita ko siyang lumalabas mula sa opisina ni Papa. Maingat at dahan-dahan niyang isinirado ang pinto habang hawak ang isang envelope."Alessandro?"Nung marinig ang boses ko ay naalarma siya. Awt
Walang labinlimang minuto ay nakarating na ako sa club kung nasaan si Alessandro. Unang beses kong nakarating sa ganitong klase ng lugar at hindi ko akalain na ganito karaming tao pala ang pumupunta rito. Marami ang nagsasayawan sa gitna at mga nagkakatuwaang magkakaibigan sa mga mesa. Halos lumuwa pa ang mga mata ko nu'ng may nakita akong naghahalikan sa gilid."Miss Maisie Trinidad?" Lumapit sa'kin ang isang waiter. "This way po." Inayos ko ang suot na eyeglasses bago sumunod sa waiter. Dinala niya ako sa mapayapang parte ng bar. Malayo sa malakas na tugtog at sa mga halakhak ng tao. Dumaan kami sa isang mahabang hallway at tumigil sa isang pinto. Kumatok ang waiter."Nandito na siya, sir Alessandro.""Let her in," sagot ng boses sa likod. Pumasok ako at nakita ang isang binatang nakalugmok sa sopa kaharap ang isang mesang napuno ng iba't ibang inumin. Marami sa mga ito ay wala ng laman. Sumilay ang isang pagod na ngiti sa labi niya. "You came." Halos mawalan siya ng balanse nu
Ang balita tungkol sa nangyari sa araw na 'yon ay mabilis na kumalat sa buong bayan. Naging laman ako ng usapan at tsismisan mapa bata man o matanda. Higit na nakaapekto ang pangyayaring 'yon sa pangalan ng Papa ko at sa reputasyon niya bilang tumatakbong Gobernador. Ang mga taong noon ay nakasuporta sakaniya ay tinalikuran kami at sa kalaban na ngayon pumapanig. Bagaman nadawit ang pangalan ni Alessandro, nandahil ako ang babae ay ako pa rin ang inatake at hinusgahan. Hindi ko lubos akalain na ganito ang mangyayari sa unang araw ng pagdating namin. Nagpapasalamat nalang siguro ako sa mga magulang ko dahil imbes na pagalitan ay inintindi nila ako. Oo nakatanggap ako ng pangaral kay Papa pero matapos 'yon ay wala na. "Kung noon ay nanguna tayo ng ilang porsyento sa survey, ngayon pangatlo nalang," ani Papa habang kumakain kami sa hapag kainan isang gabi. "Patawarin niyo ho talaga ako, Pa, Ma," panghihingi ko ng pasensiya. Nakokonsensiya talaga ako sa ginawa ko. Hindi ako nag-isip n
5 YEARS EARLIER.. "Maisie, nandito na ba lahat ng maleta mo, anak?" Ang sigaw na 'yon ng aking ama ang siyang gumising sa akin mula sa pagtitig sa aming bahay. Lilisanin na namin ang tahanang ito at lilipat sa bayan kung saan nakatira ang Lolo't Lola ko. Kung saan ipinanganak at lumaki si Papa. Mahigit dalawampung taon din kaming nanirahan sa mansion na ito kaya hindi ko maiwasan na makaramdam ng lungkot sa paglisan namin.Tinanaw ako ni Papa mula sa pag-aayos ng mga maleta sa sasakyan at alam kong naramdaman niya ang pighati ko."Kailangan ba talaga nating umalis, Pa?" tanong ko nu'ng makalapit siya sakin, ang tanaw ko ay nanatili sa bahay. Sinubukan ni Papa na pagaanin ang loob ko, "Alam kong napamahal ka na sa bahay nating ito, Maisie." aniya saka marahang hinaplos ang buhok ko. "Pero pangako ko sa'yo na mas magiging masaya ka pag nakarating tayo sa bayan ng La Mystika." LA MYSTIKA, 'yon ang pangalan ng bayan na lilipatan namin. Hindi pa ako nakakapunta sa lugar na 'yon pero
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.