Kabanata 7

Wala akong imik. Kanina lang ay masiyahin ako saka puno ng sigla pero ngayon parang nawala ang buong enerhiya ko dahil sa sinabi ni Rexier.

Hindi ko naman kasalanan na ipinanganak ako mahirap at isang hamak na maid lang 'di ba? Ni hindi nga ako nakapagtapos ng pag-aaral, hangang high school lang ang natapos ko.

Pinagpatuloy ko ang panonood ko at binalewala ko lang sa tabi ko si Rexier na busy sa kanyang cellphone.

"Yeah, I'll be taking a leave, mom. I need to take care of my wife especially our baby inside her womb- yes mother."

Hindi ako maka-concentrate sa pinapanood ko sa tv, ang mga mata ko ay nasa screen pero ang buong diwa ko-lalo na ang tenga ko at nakikinig sa usapan ni Rexier at sa mama niya sa cellphone.

"Bakit ba kasi inasawa mo pa 'yang babaeng 'yan. Hindi man lang kayang mag-ingat para sa anak niyo, buti pa si Xyle, hindi sakit sa ulo at napaka magalang na bata. Hindi tulad ng asawa mo ngayon-"

Hindi ko na narinig ang sinabi pa ng mama ni Rexier dahil lumabas siya sa silid. Mukhang nakalimutan niya ata na naka-full volume ang cellphone niya.

Kumunot ang noo ko. Sino si Xyle? Mukhang mas gusto pa ata siya ng mama ni Rexier kaysa sa akin.

Bumaling ang tingin ko sa pinto kung saan umalis si Rexier. Kinuha ko ang cellphone ko sa tabi ko saka tinignan doon ang oras, nasa 3 o'clock na ng hapon. Gusto kong lumabas at magpahangin.

Umalis ako sa kama saka binitbit and dextrose. Walang katao-tao sa sala ng lumabas ako. Nagbikit-balikat lang ako saka pumunta sa may garden.

Naupo ako roon saka napamuni-muni sa paligid.

"Hi miss," bumaling ang tingin ko sa lalaki na tumawag sa'kin.

Ang bestfriend ni Sir Rexier.

Naglalakad siya papunta sa kinaroroon ko, nang makarating ay umupo siya sa tabi ko, medyo malayo lang sa'kin. Nakasuot siya ng black suit, mukhang naparito para sa isang business.

"Kumusta na ang buhay asawa ni Rexier?" Nakangiti niyang sabi.

Kung si sir Rexier ay parating nakabasungot ang mukha, kaibahan naman kay sir Lue, lagi siyang nakangiti at masayahang tao ang atake niya.

Binalikan ko siya ng pekeng ngiti. "Ok lang naman, masaya," napangiwi ako sa sinabi ko.

Masaya nga ba talaga? Parang mix emotion ih. Minsan mabait si Rexier, minsan naman hindi, ewan ko ba sa kanya. Mas malala pa ata siya sa red flag.

Humalakhak siya. "Hindi halata sa expression mo, miss."

"Huwag mo na akong tawaging, miss. Maid lang naman ako noh," pilit na tawa ang binigay ko sa kanya.

Alam naman ni Sir Lue na maid ako saka pinakasalan lang ng kaibigan niya para sa mana.

"Oh don't be like that, Ms. Pytricia. Hindi naman basihan ang trabaho at istado ng buhay ang pagtawag ng miss. Puwede nga bossing ang itawag ko sayo," biro niya.

Napailing na lamang ako saka napangiti na-hindi na peke na ngiti. Nakakatuwa naman palang kasama itong si Sir Lue, nakakagaan sa pakiramdam ang mga jokes niya. Si Rexier kaya? Kailan ko siya maririnig na mag-joke? Napakaseryoso niyang tao ih.

"Ang hirap maging mahirap eno? Sempre hindi mo 'yun dama. Hindi ka naman mahirap," mapait kong sabi kanya.

Umasim naman ang mukha niya, mukhang na offend sa sinabi ko.

"Yes, I'm rich pero hindi ibig sabihin nun ay hindi ko na dama ang pinagdadaan ng mga mahihirap, na-try ko na rin ang manirahan at mamuhay bilang mahirap, my mom train me."

Train? Anong ibig sabihin niya.

"My mom shoo me away. Pinatira niya ako sa isang squatter area, hindi niya ako binibigyan ng pera, and so on so far ayan lang ang puwede kong ma ikwento sayo dahil it's my privacy. By the way nabalitaan ko na muntikan na raw malaglag ang anak niyo," dugtong niya saka inalis ang isang butones sa suit niya.

"Yep, ang sama kong ina, hindi ba? Hindi man lang ako nag-iingat para sa anak ko," napatingin ako sa tiyan ko saka hinimas ito.

"Hindi naman, sadyang nagkataon lang siguro na nadulas ka. Hindi naman natin hawak ang mga mangyayari sa atin, wala tayong alam kung ano man ang haharapin natin."

Akmang ibubuka ko ang bibig ko para sumagot kay Sir Lue nang biglang lumitaw si Rexier sa harapan namin na umaapoy sa galit ang pagmumukha. Matalim ang tingin sa'kin-sa amin ni Sir Lue, nakakunot ang noo at magkadugtong ang makapal niyang kilay. Para siyang papatay ng tao, nakakuyom din ang kamao niya.

"Oh Hi there my friend," maligayang bati sa kanya ni Sir Lue pero hindi siya pinansin ni Rexier.

Napalunok ako sa sarili kong laway ng titigan ako ni Rexier gamit ang nag-aalab niyang tingin. Ako lang, sa'kin lang ang tingin niya na para bang kami lang dalawa ang narito.

"Bakit ka umalis ng silid mo na ikaw lang?! Sinabihan na kita hindi ba na huwag aalis hangga't wala kang kasama! Sana tinawagan mo na lang ang nurse mo para samahan ka!" Sigaw niya na nagpaatras sa'kin.

Mukhang nakaramdam naman ng tensyon si Sir Lue sa pagitan namin. "Bro calm down, huwag mong sigawan ang asawa mo. Maayos naman siya kaya wala na dapat ipag-aalala."

Hindi siya pinansin ni Rexier.

"Ang tigas ng ulo mo! Hindi ka talaga nakikinig sa'kin!" Dugtong niya.

Wala akong magawa kundi ang yumuko. Ang lakas kasi ng sigaw niya, halatang galit na galit siya sa ginawa ko.

"G-gusto ko lang naman magpahangin," nanginginig ang boses na sabi ko.

Bigla akong nakaramdam ng kaba sa kanya, na parang takot na ako sa kanya. Hindi ko rin napigilan ang luha ko, tumulo ito.

Akmang lalapitan at hahawakan ako ni Sir Lue pero tinaboy siya ni Rexier.

"Don't you dare touch her, Lue," malamig na sabi ni Rexier sa kanya.

"But she's crying! Ano ba Xier! Bakit mo naman siya sinisigawan, alam mo naman siguro na buntis siya at hindi tama sa buntis ang sigaw-sigawan dahil mababa ang emosyonal rate nila!" Singhal ni Sir Lue kay Rexier.

Ang kaninang galit na mukha ni Rexier ay biglang lumambot. Mukhang na realize niya ang ginawa niya.