The Power of Love and Blood

ท่ามกลางใจกลางเมืองหรูในเขตต้าหนาย สถานที่เขตนี้เป็นสถานที่ที่นักท่องเที่ยวทั้งในและนอกประเทศชอบมาเป็นอับดับต้น ๆ ของสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตเลยก็ว่าได้ ท่ามกลางแสงสีและสถานที่น่าเที่ยวมากมายใครจะไปรับรู้ได้ว่าจะมีสถานที่หนึ่งที่จะทำให้เรื่องน่าแปลกประหลาดของกาลเวลาเกิดขึ้นได้อย่างน่าเหลือเชื่อ 

ตัดมาทางสะพานข้ามเมืองเข้าออกแห่งใหญ่ที่มักจะมีรถสัญจรผ่านไปมาเนื่องจากตรงช่วงใจกลางสะพานแห่งนี้นั้นมีวิวทิวทัศน์ของแม่น้ำใหญ่ที่งดงามจึงมักเป็นสถานที่ที่ใครหลาย ๆ คนมักจะชอบมาจอดรถเพื่อลงมาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นภาพความทรงจำ ใจกลางสะพานใหญ่ขณะนี้กำลังมีร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง หล่อนกำลังยืนจับขอบสะพานเฝ้ามองไปยังวิวทิวทัศน์ด้านหน้าอย่างเหม่อลอย ก่อนที่น้ำตาสีใสจะไหลรินร่วงลงมาจากนัยน์ตาสีอำพัน ในมือของเธอกำรูปภาพใบหนึ่งเอาไว้ หล่อน ๆ ค่อยคลี่มือออกจับรูปภาพใบนั้นขึ้นมาดูทั้งน้ำตา

ในภาพปรากฏเป็นรูปของคนสามคนโดยที่หล่อนนั้นยืนอยู่ตรงกลาง ฝั่งข้างซ้ายมือของแฟนหนุ่มที่กำลังจะตบแต่งกันในหนึ่งเดือนข้างหน้า ส่วนด้านขวามือคือเพื่อนสนิทตั้งแต่เล็กของเธอ พวกเขาทั้งสามคนมาเที่ยวทริปที่ประเทศนี้เพราะจะฉลองกับการสละโสดของเธอเอง และอีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของเธอแล้วแท้ ๆ แทนที่เธอจะได้รับเซอร์ไพรส์และของขวัญที่เต็มไปด้วยความยินดี แต่สิ่งที่เธอได้มาคือการหักหลังของคนทั้งสอง

เสียงริงโทนจากไอโฟนที่นอนนิ่งอยู่ในกระเป๋าดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปลายสายที่โทรมาคงจะเป็นคนทรยศทั้งสองคน หญิงสาวตัดสินใจหยิบไอโฟนขึ้นมาปัดหน้าจอเปิดลำโพงฟังเสียงของปลายสายที่ดังออกมา

"เฟยฮวา พี่ขอโทษ" เสียงจากปลายสายดังขึ้นเอื้อนเอ่ยกับเฟยฮวาเสียงแผ่ว

เฟยฮวารู้ดีว่าคู่หมั้นของเธอคนนี้เป็นคนที่ไม่ยอมรับในความผิดของตนเอง คำขอโทษที่ดังแผ่วเบาออกมานั้นแสดงให้เห็นว่าเขาคิดว่าตนเองถูกและไม่ได้ตั้งใจที่จะขอโทษเธอจริง ๆ สิ่งที่เขาทำคือการทำให้ตนเองสบายใจเสียมากกว่า เฟยฮวาที่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะตอบกลับคนที่อยู่ปลายสายออกไป

"ถ้าพี่ไม่ได้อยากขอโทษ ก็ไม่ต้องฝืนหรอกนะคะ"

"พี่อยากขอโทษแต่ส่วนหนึ่งก็เพราะเราไม่ใช่เหรอที่ผิด แทนที่พวกเราจะได้สวีทตามประสาคนรักแต่ตั้งแต่ที่เราหมั้นหมายกันเอาไว้เราก็เอาแต่บ้างาน เช้า กลางวัน เย็น มีแต่งาน เราไม่คิดจะแบ่งเวลาให้พี่แม้แต่น้อย พี่เองก็อยากจะมีคนอยู่ข้าง ๆ ในเวลาที่พี่ต้องการใครสักวัน คนที่อยู่ข้างพี่ไม่ใช่เราเลยแต่เป็นจินอิงตลอด"

"พี่รู้ไหมที่หนูทำงานแทบเป็นแทบตายก็เพื่อหวังว่าหลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว พี่กับหนูจะได้มีบ้าน มีเงินใช้จ่ายในสิ่งที่เราต้องการ หนูอยากดูแลพี่ให้ดีในฐานะภรรยาคนหนึ่ง อยากทำให้พี่มีความสุข หนูยอมรับโปรเจกต์ทุกงานก็เพราะว่าพี่ขอรถหลักล้าน หนูทำงานจนเลือดตาแทบกระเด็นก็คือให้พี่สบาย เพราะพี่เองก็ไม่ได้ทำงานในตอนนี้มีแต่หนู แล้วนี่คือสิ่งที่หนูสมควรจะได้รับมันเหรอคะ!!! หนูถามหน่อยว่าหนูผิดอะไร หนูผิดอะไร ทำไมพี่กับจินอิงถึงต้องหักหลังหนูแบบนี้!!!"

ปลายสายเงียบนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเสียงดังแล้วกดตัดสายไปอย่างไร้เยื่อใย 

เฟยฮวามองไอโฟนในมือที่ถูกปลายสายตัดสายไป ก่อนจะยิ้มเหยียดออกมาในความน่าสมเพชของตนเอง หญิงสาวปล่อยไอโฟนเครื่องหรูร่วงหล่นจากมือค่อย ๆ ดิ่งลงไปในแม่น้ำตรงหน้า หลับตาแหงนหน้าขึ้นให้กับท้องฟ้าที่กำลังเศร้าหมอง

ถ้าหากชาติหน้ามีจริงละก็ ฉันขอให้ตนเองอย่าได้พบเจอกับชายโฉดหญิงชั่วสองคนนี้อีกเลย ขอให้ฉันได้พบเจอกับคนที่รักฉันจากใจจริงด้วยเถอะ..

เฟยฮวาค่อย ๆ ขึ้นไปยืนบนขอบสะพานก่อนจะก้าวขาข้ามพาดขอบสะพานไป ในตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่ด้านนอกสะพาน ที่ตรงหน้าคือที่โล่ง ด้านล่างนั้นคือแม่น้ำที่กำลังเกิดคลื่นซัดผ่านไปมาเบา ๆ อีกทั้งสายลมแผ่วเบายังลอยมาปะทะหน้าพัดผ่านราวกับกำลังปลอบใจเธอเสียอย่างนั้น เฟยฮวาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มอบรอยยิ้มสุดท้ายให้กับโลกใบนี้ ก้าวขายื่นออกไปปล่อยให้ร่างลอยดิ่งต้องลงไปในสายน้ำเย็นที่กำลังก่อตัวเป็นคลื่น

เสียงของร่างบางตบกระทบกับสายน้ำจนแตกกระจาย ร่างบางของเฟยฮวาจมดิ่งลงไปใต้สายน้ำเย็นเชี่ยวกราก เธอไม่คิดจะแหวกว่ายเอาตัวรอด เธอไม่ต้องการที่จะอยู่ในโลกใบนี้อีกแล้ว เธอไม่อาจทนรับความทรมานในวันนี้ได้อีก ดังนั้นก็ขอให้ได้พบคนดี ๆ ในชาติหน้าก็แล้วกัน