Nakarating sila sa mansyon ng mga Lee. Sinalubong sila ng mga kasambahay at ng asawa ni Mrs. Lee na si Winson Lee.
“Dad…” Bati ni Amber, pero isang malamig na tingin lang ang ipinukol ng lalaki sa kanya at inalalayan na ang asawa papuntang hapag-kainan.
“West won’t be coming home so no need to wait for him,” malamig na saad ni Mr. Winson Lee.
Matapos sabihin iyon ni Mr. Winson Lee ay namula ang mukha ni Mrs. Meredith Lee. She broke free from her husband’s hand and walked to Amber, held her hand, feeling angry but at the same time, worried.
“Amy, don’t be angry. Bukas na bukas ay papupuntahin ko si West dito. I will definitely teach him a lesson!” namumula sa galit ang mukha ng ginang. “How can be a husban
SA GITNA NG MALAKAS na ulan nakatayo ang isang binata hindi kalayuan sa kanilang bahay at basang-basa na ng ulan. Jacob was holding an umbrella for him, pero agad lang iyon tinulak ni West. Gusto na niya sanang tumakbo nang makitang dumudugo na ang ulo ni Amber sa kakauntog nito sa gate na bakal, pero pinipigilan niya ang kanyang sarili.Naikuyom niya ang kanyang kamay habang nanginginginig ang buong katawan hindi sa galit kundi sa takot.Tahimik lang nakamasid si Jacob sa tabi. Nang makita niyang duguan ang ulo ni Amber at gano’n ang itsura ng kanyang amo ay hindi niya mapigilang magsalita.“Sir, tatawag ako—”“No.” Namumutla na ang mukha ni West pero ang boses nito’y kalmado. “This time, she must walk towards me… With all her strength,” West’s eyes narrowed, and he clenched his fist tightly until his knuckles turned white. “Only in this way, she won’t betray me again. She won’t leave me easily, and she will always be by my side.”He must be ruthless.Nanonood lang si Jacob, hind
NAGISING SI AMBER na wala si West sa tabi niya. Agad siyang kinabahan nang hindi niya mahagilap ang lalaki sa kahit sulok ng bahay. Napatitig si Amber sa pintuan at pinihit iyon. Nagulat siya nang malamang bukas iyon. Itinapak niya ang kanyang paa sa labas at hindi na lintana kung magalit man sa kanya si West o hindi.Gusto niya lang mahanap ngayon ang lalaki.Pero nakakailang hakbang pa lang siya sa labas ay agad itong tumakbo sa loob ng bahay.“No, Amber… Hindi ka pwedeng lumabas. Magagalit si West…”Napaupo ito sa sofa, nanginginig ang buong katawan. Napakagat siya sa kanyang kuko, hindi matigil sa panginginig ng kanyang paa. She roamed her gaze again, doon niya nakita ang kanyang cellphone. Mabilis niyang kinuha iyon at tinawagan si West.But no one answered.Mas lalo siyang namutla nang maramdaman ang isang pamilyar na pakiramdam. Ayaw niyang mag-isip pero hindi niya mapigilang maisip iyon.Ang pakiramdam na muling iniwang mag-isa.Ilang sandali lang ay nakatanggap siya ng tawa
“Sir West, she’s pregnant,” tugon ng doctor . “And she’s two months pregnant.”Hindi kumibo si West na nakatitig lang kay Amber na mahimbing na natutulog sa kama. “Ano raw? Amber’s pregnant?”“Sir West?” tawag pansin ng doctor sa kanya.Tila natauhan ito at agad na lumingon sa doctor. He smiled softly. Maraming tinanong si West tungkol sa kung ano ang dapat niyang gawin, kung kailangan ba ni Amber ng vitamins or what, if Amber’s fine and their baby too. Doon lang nakalma si West nang malaman na stable ang lagay ng bata.Bago pa umalis ang doktor ay sinabihan ito na huwag magsabi ng kung ano sa kahit sino.The doctor is their family doctor, a specialist in treating his mother kaya naman ay kung hindi ito naghabilin ay baka masabi sa kanyang pamilya kung ano ang nangyayari. He can’t afford that to happen.Humiga si West sa tabi ni Amber at napahawak sa t’yan nito. Agad niyang pinunasan ang luhang kumawala sa kanyang mata saka ngumiti.His girl is pregnant. With his. At kahit na hindi
“Hold me, Amber…” he whispered. “I’m so tired… Please, can you hold me?”Habang pinapakinggan ni Amber iyon ay mas lalo siyang nalituhan. Takot ba si West? Mahina? Malungkot? Or maybe she was just lonely on New Year’s Eve? Her confused mind couldn’t tell the difference.Dahan-dahan siyang humarap kay West at hinawakan ang magkabilang pisngi. Ang liwanag ng kalangitan mula sa fireworks ay nagre-reflect sa mukha ni West, dahilan para mas lumiwanag ang mukha nito. His elegant brows and eyes revealed a fragility that had never been seen by anyone. Pinunasan ni Amber ang luhang kumalat sa mukha ni West.She caressed her fingers lightly on his cheeks and stared at him for a while. Seeing the man in tears tore her heart. Ilang sandali lang ay idinampi ni Amber ang kanyang labi sa pisngi ni West kung saan may bahid ng luha. It was a light touch, and her breath was warm as if to comfort him.His eyes thick eyelashes trembled. Hinayaan niyang gawin ni Amber ang gusto nitong gawin sa kanya,
Binuhat ni West ang babae at nilabas sa silid. Napapikit ng mga mata si Amber sa labis na liwanag. Hindi niya inaasahan na makakalabas na siya ng silid ngayon. Iyon nga lang nakaramdam pa rin ito ng labis na takot. Humigpit ang kapit niya sa leeg ng lalaki at isinuksok ang ulo at dibdib nito. Bahagyang napatawa si West sa ginawa ng babae.“Don’t be afraid,” wika ni West. “I’m with you.”Napaangat ng tingin si Amber sa lalaki na may pagtataka. Bahagyang napasimangot ito. “Hindi ako takot.”Napangiti naman si West saka ito lumakad at dinala ang babae sa sala kung saan may pianong nakalagay.Mamahalin at napakagandang piano.Pero nang makita ni Amber ang piano na mukhang pamilyar sa kanya ay tila ayaw ng gumana ang kanyang naguguluhang utak. For some reasons, she felt uncomfortable.Muling humigpit ang pagkakakapit niya kay West. He chuckled. “Don’t be afraid,”Inupo ni West ang babae sa tapat ng piano at umupo rin ito sa tabi niya saka ito nagtipa sa piano para makagawa ng melody.A
HINDI NA NAGAWANG MATARANTA ni Theron nang mahimatay si Amber. Ilang beses nang nangyari iyon kaya mukhang nasanay na siya, iyon nga lang ay hindi niya pa rin mapigilang mangamba para sa kalagayan ni Amber.Mabuti na lang ay may nakakita sa kanila at agad siyang tinulungan at dinala sa maliit na hotel, na saktong may traveller doctor ang nasa hotel na iyon.AT THE SAME TIME.May isang lalaki ang gumagala sa paligid, nagtatanong-tanong kung may nakakakilala ba sa babaeng nasa larawan niyang dala.It was Amber Lucille Rivera.Walang nakakilala o nakakita man lang. Pero hindi siya sumuko at muling binaktas ang kalsada at nahinto ito sa nagkukumpol na magsasaka sa di kalayuan sa hotel.“Kilala mo ba siya?” tanong ng lalaki.Ang isa sa lalaki ay napatingin sa larawan. Kunot-noong napatitig sa mukha ng babae.“Hala! Oo, siya iyong tinulungan namin kanina kasi nawalan ng malay. Aba nasa hotel siya ngayon.”“Kapamilya niya ho ako, bigla na lang kasi siyang umalis sa bahay at hinahanap ko siy