Tahimik na sinalubong ni Amber ang mansyon na minsan naging tahanan niya sa loob ng pitong taon.
Sumalubong rin sa kanya ang mga aalala kung saan naglalaro sa sala ang mag-ama, habang siya’y nakangiti lang nakamasid sa kanila na para bang hindi siya kabilang sa pamilya.
Mapakla siyang napangiti.
Remembering what happened earlier made her stomach churn, and she even wanted to vomit. Sa hindi malaman na dahilan ay nandidiri siya.
“God! I don’t want to stay in this house any longer! Nakakasawa. Nakakapagod,” mahinang sigaw niya nang makarating sa silid nilang mag-asawa.
Dali-dali kinuha ni Amber ang maleta at nag-empake. She took all her valuable items. Things that only belonged to her.
As she was packing up, she noticed the card that West gave to her, no, more like lent it to her temporarily.
The card is owned by her husband. It was his secondary card for her to use.
Because of their forced marriage, West never treated Amber well. Kaya hindi niya nabigyan ng sariling card ang asawa para sa panggastos sa sarili.
Maverick has his card. But she… Only has West’s secondary card.
Amber was so infatuated with him, thinking the card West gave her was a symbol of love, but it was too late to realize that it was a warning.
Sa tuwing gagamitin niya iyon, West were notified immediately. Bihira niya gamitin iyon, at kung gagamitin niya man ay mga kagamitan lang naman sa bahay ang kanyang binibili. Most of the time, she uses her own money from working.
Amber wanted to get closer to him. Kaya’y nagpasa siya ng ng resume sa Technical Department ng Lee Group, only to be rejected and never once let her do an job interview.
Sa kabila ng kahanga-hangang background bilang PhD graduate ng Computer Science mula sa kilalang Sierra University ay nakuha pa ring ibasura ang kanyang application.
She then realized that it was West’s orders.
“You want to be Mrs. Lee, right?” mariing tanong ng lalaki sa kanya nang makauwi ito mula sa opisina at nalaman ang kanang ginawa.
He faced his wife, “Then stay at home and act like a Mrs. Lee. You don’t need to interfere in the company’s affairs.”
May kung anong sakit at kirot ang bumaon sa dibdib ng babae.
“Act like a Mrs. Lee?” she asked herself.
Mapait siyang napatawa. Why would she act one when she is his wife?
Amber snapped back to reality when her phone buzzed.
Nagmamadali siyang nililigpit ang mga gamit. Every second she spends staying here suffocates her. Parang may mga kamay na nakabaon sa kanyang leeg at dahan-dahan siyang sinasakal nito.
Narinig siya ng kasambahay kaya nagmamadaling pinuntahan ang amo.
“Hala, Ma’am, aalis ho kayo?” kunot-noong tanong ni Aling Rosa, ang matagal na naninilbihan sa kanilang pamilya.
Amber smiled and answered her casually. “Yep, on a business trip.”
Iyon lamang ang sinabi ng babae. Ayaw na nitong magtanong pa ang ginang at baka may masabi siyang hindi dapat.
She had known West for years and shared the same bed with him—she knew his temper too well. He’s ruthless and vengeful, cold and calculating both in business and in their seven years of emotionally distant conflict before marriage.
She won’t open her mouth until she’s confident enough to reveal her plans.
Sa ngayon ay kinakailangan na niyang umalis habang wala pa ang mag-ama niya. Baka kasi kapag maabutan niya ito at makita ay baka’y lumambot muli ang puso niya at hindi na niyang magawang iwanan ang mga ito.
Nagsimula si Amber bilang technician sa Technology Department ng isang kilalang bangko, hanggang sa naging team leader—pero kailanma’y hindi niya minahal ang trabahong iyon. Pumasok lang siya sa Sierra University at kumuha ng Computer Science dahil ito ang pinakaabot-kaya at madali.
Sapat na sana iyon para sa kanya, pero nang malaman niyang interesado si West Lee sa AI, isinuko niya ang pangarap sa art design at nag-PhD, umaasang mapapalapit sa lalaki. Dahil doon, nagkasira sila ng Tita niyang isang kilalang fashion designer na naniniwalang sinayang niya ang talento niya. Lumayo ito matapos siyang magpakasal.
Pero sa huli, nanatili silang malayo sa isa’t isa ni West. Walang lambing, walang init. Ngayong nagdesisyon na siyang hiwalayan ito, tinalikuran na rin niya ang mundong pinili niya alang-alang sa lalaking hindi siya minahal.
“Time to rest finally, peacefully,” masayang wika ng babae matapos nitong maligo at binagsak sa kama ang katawan na may sayang nararamdaman sa kanyang puso.
“Tomorrow is another day, Amber…” aniya habang nakatitig sa kesame. “Will you be able to fight for your freedom? Kaya mo bang iwanan ang taong minsan mong minahal at ang anak mong buong buhay mong inalay at minahal?”
Tumulo ang luha sa kanyang mga mata. “Sana nga madali lang ang lahat. Sana…”
It was around ten in the evening when West brought Maverick back home.
Nasa loob pa ng sasakyan si Maverick, mahigpit na yakap ang game console na bigay ni Zendaya, ayaw pang bumaba. Tumingin siya sa ama, nagmamakaawa, “Dad…”
Alam na agad ni West ang iniisip ng anak—kukunin na naman iyon ng ina. Kaya’t inutusan niya itong itago ang console sa sasakyan. Alam niyang hindi iyon susuyurin ng asawa.
Pagkababa, patalon-talon si Maverick habang hawak ang kamay ng ama.
“Dad, can I go to your place? Play with Tita Zen?”
Umiling si West. “No. May lakad kami bukas.”
Napangiwi ang bata. “Then can I stay with Momo and Dada? Ayoko dito, Dad. Mom’s boring and controlling…”
West sighed and nodded.
Pagkapasok sa bahay, sinalubong sila ng kasambahay at inabot ng ginger soup. Hinubad ni West ang suot na coat at agad na nagtanong sa kasambahay ng hindi man lang mahagilap ng kanyang mga mata ang kanyang asawa, “Nasaan si Amber?”
Wala si Amber sa sala. Ni hindi rin ito tumawag gaya ng dati sa tuwing nakakauwi na ito galing sa trabaho. Noon, kahit sobrang lalim na ng gabi laging gising pa rin ang asawa at aabutan siya ng tsaa para mapagaan ang pakiramdam nito habang pinagmamasdan siya ng nakangiti. Pero ngayon—wala.
Napapitlag ang ginang at kunot-noong nagtataka sa kanyang amo.
“Hindi po ba nasabi ni Ma’am Amber? May business trip daw siya, iho.”
Napakunot ang noo ni West. Business trip? Sa bangkong iyon?
Napailing siya at tuluyang binalewala ang sagot. Mas mabuti ngang wala siya.
Napangiti si Maverick. “I’ll bring my game console in, Dad!”
Wala si Mommy—hindi na niya kailangang magtago.
Pagkatapos maligo, nagpalit si West ng sutla’t bukas-ang-kwelyong pajama. Basa pa ang magulong buhok, at sa ilalim nito, ang malamlam niyang mga mata'y tila may hinahanap.
Habang pinapatuyo ang buhok, sunod-sunod ang pag-vibrate ng phone. Pagkakuha niya sa bedside table, bahagyang napakurba ang labi nang makita ang text ni Zendaya.
Habang nagrereply, napatingin siya sa gilid at saglit na natigilan.
May bakanteng espasyo sa bedside table—he noticed that the red hat robot was gone.
“Hindi muna, ikakaingay lang ito ng pamilyang Madrigal pero hindi ikakabagsak nila. I need more proof.”Hindi din pwedeng ilabas iyon ngayon ni Amber dahil sa gulo ng mga Yoshiro at sa magiging partnership nito sa Loco. Is she released about the Madrigal, mawawala sa sentro ang matagal ng pinaplanuhan nina Jael at Zavian, she can’t mess it up.“Did you check if Rianne has contacted Zendaya? May sinabi or pinagawa?”“No. Mukhang hindi sila magkakilala,” tugon ni Naic.Biglang kinabahan si Amber. “Kung hindi magkakilala sina Zendaya at Rianne, then sinong nag-utos sa kanya para pilitin si Brian sa sampung milyon?” Tanong nito sa sarili.Mas lalong namutla si Amber nang maalala niya ang sinabi sa kanya ni West.“I can protect you from your bloodsucking relatives who are waiting to tear you apart. But I can also feed you to them and watch you rot alive in their hands.”Nanlilisik ang mga mata ni Amber habang madiin na binibigkas ang pangalan ng kanyang asawa. “West Markus Lee.”“Keep on
BUMABA si Amber na mas malalim ang eyebags. Hindi na ito nakatulog kagabi at kung ano-ano na lang pinaggagawa para lang makatulog, pero sa tuwing ipipikit ang mga mata ay mukha ni West na duguan ang bumubungad sa kanya.Pinaghain na siya ng pagkain ni Zavian gaya ng sabi nito sa kanya kagabi. Napupuno na naman ng masasarap at masustansyang pagkain ang hapag at kahit wala sa maayos na tulog si Amber ay masaya naman itong nakakain.Bahagyang napatawa si Zavian nang makitang takam na takam si Amber sa mga niluto nito.“Hinay,” aniya sa marahan na boses. “Baka mabulunan ka—”Hindi pa nga natatapos magsalita si Zavian ay nabulunan na ito. Panay ang pag-ubo ni Amber at suntok sa kanyang dibdib.Agad na napatayo si Zavian na may pag-aalala sa mukha at inabutan ng tubig ang babae.Nang ayos na si Amber ay napaluhod si Zavian sa sahig para makita ang mukha ni Amber. Umuubo pa rin ito at namumula ang mukha. May kaba pa ring nararamdaman si Zavian, pero nakuha nitong ngumiti ng marahan kay Amb
GUEST BEDROOM.Matapos malagay ang simcard at ma-set up ni Amber ang kanyang cellphone ay hindi na siya nag-abala pang tignan ang mga mensahe at agad na tinawag si Natasha. “Amy~” masiglang bati ni Natasha mula sa kabilang linya. Ikwinento ni Amber ang nangyari sa kanya sa bahay ni West, kung paano ito nadala sa ospital.“Dapat lang sa kanya iyon! Dapat nga siya mamatay e! Nakakainis talaga ang lalaking iyon!” “Asha,” mahinang suway ni Amber.“I’m sorry, Amy. I really wished him death, pero hindi mula sa kamay mo! Ayokong makulong ka aba!”Matapos pag-usapan tungkol kay West ay tinanong ni Amber kung kumusta ito.“Dn’t worry about me, Amy. Kahit na hindi pa tapos ang gulo tungkol sa Yoshiro ay may nagbabantay naman sa’kin. I will come to you after it’s done. I should go abroad with you!”Matapos nilang mag-usap ay nakatulog si Amber, pero nagising rin dahil sa bangungot, at dahil ayaw na niyang matulog ay tulala lang itong napayakap sa sarili habang nakaupo sa kama.Bubuksan na san
Bandang hapon na nang makauwi si Amber. Tanging birth certificate lang ang bitbit. Bumili na rin ito ng bagong cellphone.Pagkauwi rin niya ay nakita niyang nagluluto si Zavian ng hapunan.“Nandito ka na pala,” wika ng lalaki na may malaking ngiti sa labi.Napatitig si Amber sa lamesa at nanlaki ang mga mata niya sa dami ng pagkaing nakahain roon.“Ang dami naman…” wika niya.Lumapit ito sa hapag-kainan. Halos kuminang ang mga mata ni Amber na makita ang mga pagkain. Seafoods na siyang paborito niyang kainin. Inihaw na bangus, grilled clams with cheese, sinigang na hipon, may mga malalaking crabs din.Tinitignan pa lang ni Amber ay naglalaway na ito. Matagal na rin ng huling kain niya ng seafoods. Allergic kasi ang mother-in-law niya sa seafoods maging si Maverick kaya hindi ito nakakapagluto ng seafoods.“Ayaw mo ba?”Agad na napailing si Amber. “Hindi naman, masyado lang marami para sating dalawa.”“Saatin,” mahinang wika ni Zavian saka ito napatango at lihim na ngumiti.Lumapit si
Bumukas ang pintuan ng silid ni West bago pa man makapagsalita si Jacob. Pareho silang napalingon sa direksyon ng tunog, at doon nila nakita ang isang pamilyar na pigura—isang babae, matangkad, maganda, naka-puting dress na waring sumasagisag ng kapayapaan sa gitna ng tensyon sa loob ng silid.May dala itong paper bag. Nakangiting sinalubong si West.“Nagluto ako,” malambing na sabi ni Zendaya. “Para sa’yo. You need to regain your energy.”Tahimik namang inabot ni Jacob ang lamesita at inilapit sa kama. Maingat na inilapag ni Zendaya ang bag at isa-isang inilabas ang mga tupperware—sopas, steamed vegetables, grilled fish, at ilang prutas.“Thank you,” tipid ngunit taos-pusong tugon ni West. Napaupo ito, tulong ni Jacob, na agad ding lumayo upang bigyan sila ng kaunting privacy.“Sus, ano ka ba!” tawa ni Zendaya, pilit pinapagaan ang bigat ng sitwasyon. “It’s nothing, West. You’ve done so much for me before. This is the least I can do.”Umupo siya sa gilid ng kama at binuksan ang isang
Agad na napabalikwas si Amber matapos ang dalawang oras nitong tulog. Napatingin ito sa orasan at nakitang mag-aalas diyes na ng umaga.“Nakatulog ba talaga ako?” mahina niyang tanong sa sarili, hawak ang kumot na nakabuhol pa sa kanyang mga binti. Hindi siya makapaniwala na nakatulog siya, kahit panandalian. Pero wala siyang panahon para magpakasaya sa bihirang katahimikan ng isipan—kailangan niyang kumilos.She couldn’t stay here much longer. She wanted to leave the country. She needed to disappear. Pero paano? Wala sa kanya ang mga dokumento niya. Lahat ay naiwan kay West—passport, national ID. Lahat.“Then I have no choice but to start over,” bulong niya. “Magpagawa ako ng bagong ID. I need a replacement, now.”Agad siyang bumangon, naligo, at nagbihis ng simpleng oversized hoodie at faded jeans. Paglabas niya ng silid ay naabutan niya si Manong Leo na nag-aayos ng mga indoor plants sa sala. Sandaling natigilan si Amber at napakagat ng labi. Hindi niya alam kung papayagan siyang l