Kabanata 3

Nagising si Amber hindi dahil sa sikat ng araw na dumadampi sa kanyang mukha, kun’di dahil sa walang humpay na tunog mula sa alarm clock.

Inis itong napaupo at ginulo ang buhok saka pinatay ang alarm. Marahang hinihilot ang sentido.

“Ahhh! Kung ganito lang din naman kasakit ang ulo aba dapat naglaklak nalang ako ng alak!” Reklamo niya at muling napaisigaw sa inis pero natigilan rin dahil sa mga pinaggagawa niya.

She yelled. For the first time. Ang kaninang iritable ay napalitan ng hagikgik at pinagsisipa ang kumot.

She’s been holding her temper up until now. And now, she has no reason to hold it anymore.

“Ganito pala ang feeling ng makalaya?” She asked herself and giggled once again. 

Hindi niya maitago ang saya, ngunit agad na nahimlay ang babae nang maalala kung naong oras na. Mga ganitong oras ay pinaghahain na niya ng agahan ang kanyang mag-ama.

Nagkibig-balikat ang babae. “Oh, well,” she reacted and reached for her luggage to unpack. 

Sa pagkahila niya ng kanyang damit ay siyang paghulog ng isang maliit na bagay at nagpagulong-gulong iyon hanggang sa tuluyan itong huminto. 

Amber heaved a sigh and reached for that little robot. It was small, almost the size of a fist. The little iron robot is chubby, except for its red top hat; everything else is iron gray, giving a shoddy feel.

A token of love between her and West for their marriage.

Wala silang engrandeng kasal—tanging marriage certificate lang ang patunay na sila’y mag-asawa. Walang selebrasyon, walang imbitado. Kahit sa opisyal na anunsyo ng Lee Group, hindi man lang binanggit kung sino ang pinakasalan ng bagong Chairman, West Lee.

Tanging pamilya ni West at iilang kaibigan lang ang nakakaalam na si Amber ang asawa niya.

Noong gabi matapos nilang makuha ang certificate, lakas-loob na tinanong ni Amber si West kung minahal ba siya nito kahit minsan. Pero ang sagot sa kanya—hindi salita, kundi titig na puno ng poot.

Ibinato ni West sa harapan niya ang isang maliit at pangit na robot—mukhang hindi pa tapos, magaspang, at luma. Walang salitang iniwan nito ang asawa.

Tahimik niyang inabot ang maliit na robot at taimtim niyang pinagmasdan iyon. She later found out that it had a built-in AI chat assistant program.

Labis ang tuwa ni Amber nang malaman iyon. She knew West’s passion for computers and AI, at ang robot na ibinato sa kanya ay maaaring gawa mismo ni West, kasama na roon ang built-in program.

Walang emosyong inabot ni Amber ang robot na siyang nahulog mula sa pagkakadampot niya ng damit at kinuha niya rin ang cellphone niya, called up the corresponding program and sent the same message as on the night of her wedding seven years ago.

“Do you love me?” Nanginginig ang boses tanong nito sa maliit na robot na nasa kanyang kamay.

The robot made an emotionless, cold mechanical sound, just like on their wedding night, “no love.” 

Mapait na napatawa ang babae, ngunit malakas. Napahawak pa siya sa kanyang t’yan at marahang pinunasan ang luhang tumutulo sa kanyang mga mata.

“You’re so delusional, Amber. Binigay na sa’yo ang sagot pitong taon ng nakakaraan yet you’re still clinging on a little hope that West might love you,” mapaklang saad niya sa kanyang sarili.

“It took you seven whole d*mn years to realize, Amber. Napakatanga mo.” 

Amber threw the robot on the luggage. “Ibabato talaga kita pabalik sa amo mo! Hintayin mong mapirmahan ang divorce papers, I swear, I won’t think twice, West.” 

Just as she continue to unpack, tumama ang kamay niya sa singsing na suot niya. Napatigil siya at tinitigan iyon. She almost forgot about it. Nasa kamay na niya iyon simula nang makasal kay West. Ni minsan ay hindi niya iyon tinatanggal.

West, on the other hand, removes his ring and wears it again when he needs to visit his parents to show it to his mother.

Napaismid si Amber at mabilis na tinanggal iyon sa kanyang daliri at katulad ng ginawa niya sa itinapon niya rin iyon sa tabi ng robot.

Nakaramdam na parang nabawasan ng tinik sa dibdib si Amber. She smiled. “Well, not bad for a first day,” she commented.

Marahang ginigising ni Aling Rosa ang batang si Maverick. The little boy played all night knowing that his mother was not around, kung kaya’y natagalan itong magising ngayong umaga.

“Mom, I need to wash up,” inaantok na saad ng batang lalaki. 

Tamad itong napaupo sa kama at kinusot pa ang mga mata. 

Inasikaso naman siya ni Aling Rosa. “Wala pa ang Mommy mo, Mavi. Nasa business trip pa siya.” 

Doon muling napagtanto ng bata na wala nga ang ina nito kaya tila nagising ang diwa niya sa kanyang narinig.

However, even if Aling Rosa took good care of him today, ay hindi siya naging komportable sa pangangalaga sa kanya ng matanda. Laging ang ina nito ang nag-aalaga sa kanya. Gigisingin, papakain, papaliguan. Lahat ng iyon ay ginagawa ng kanyang ina.

Nang makita ang bahagyang paglungkot ng bata ay napangiti ang matanda. “Siguro’y tawagan mo ang Mommy mo, Mavi. Tanong mo kung kailan siya uuwi. I’m sure matutuwa ang mommy mo n’yan.” 

But Maverick shook his head while repeating the word, “No.” 

Ngayong nakaramdam siya ng kalayaan ay hindi niya nanaising malaman kung kailan uuwi ang kanyang ina. He’ll play games all day. Just like he always dreamed of.

Nang makapagbihis ang bata ay dali-dali itong nagpunta sa kusina para sa agahan. Tanging siya lang ang naroon dahil kinakailangan ng kanyang ama na pumasok sa trabaho ng maaga.

He felt lonely. Though, mas namayhani ang saya sa kanyang puso dahil alam niyang hindi siya sasawayin ng kanyang ina.

Matapos kumain ay abala sa paglalaro ang bata, not until he got bored. He wanted to go to his father’s company to play with him, but his father told him not to. Kaya ang pumasok sa isip niya ay ang tawagan si Zendaya. 

Maligalig na inabot ni Maverick ang kanyang cellphone, sabik na tawagan ang Tita Zendaya nito para samahan siya sa company ng kanyang ama. He knew his father won’t be mad at him, if he’s with Zendaya. Afterall, alam niyang mas matutuwa pa ang kanyang ama.

“Let’s go?” Zendaya asked the little boy with a big, sweet smile on her face.

Patalon-talon ang batang tumango sa sinabi ng babae. Then he happily replied, “I’m sure Daddy wants to see you, Tita Zendaya! Thank you for taking me out.”

Tumalon sa saya ang puso ni Zendaya sa sinabi ng bata. “Of course, he is. He likes me, right?” then she winked.

Napahagikgik ang dalawa bago tuluyang makapasok sa sasakyan. Now, on their way to West to meet him.

“Pwede kang umalis, Amber. But you also need to find a successor who is equally capable and can take over your job.”

Tumango si Amber saka binigyan ng matamis na may halong panghihinayang ang ngiti. “That’s absolutely natural, Ma’am.” 

It was settled. Naging abala si Amber dahil sa pag-aasikaso para sa kanyang paglisan sa kompanya, maging sa sunod-sunod na meeting.

She wasn’t feeling well because of the cold she had caught last night. Masakit ang kanyang ulo kaya nagtungo ito sa pantry room para magtimpla ng tsaa.

While taking a rest, she reached for her phone from her coat pocket, took it out, and dialed a number.

It was her aunt’s number.

Now that she had filed for divorce and left her job, Amber was finally ready to chase the dream she had long buried. 

Tandang-tanda niya ang sinabi ng Tita niya sa kanya nang panahong iyon kung kaya’t natatakot siya ngayon na baka’y ipagtabuyan ulit siya.

“Ang tanga mo para sayangin ang talento mo, Amber!” bulyaw sa kanya nito. “Don’t come to see me again! Kapag nakita mo ako ulit, let’s treat each other like a stranger.”

She felt a numb pain in her chest as she clutched tightly to her phone tightly. Paano niya ba sisimulan ito?

“No, you can’t back out now, Amber!” wika nito sa sarili.

Na-message na niya ang tiyahin tungkol sa pangarap niyang naudlot. She wanted to give it a try, kaya kahit nanginginig ang mga kamay dahil baka’ya masermonan siya nito, ay nag-send pa rin siya ng mensahe para ipaalam sa kanyang tiyahin ang kanyang mga plano.

Right after she sent her a message, sunod-sunod na notifications ang natanggap niya.

Nanlalaki ang mga matang binasa ang mga iyon. Labis ring nanginginig ang kanyang mga kamay nang pindutin ang mga iyon.

“Daughter of Madrigal Family, Zendaya Madrigal, who holds a PhD from Pennsylvania Business School, returns to the Philippines.”

“The Lee Group officially enters the AI field.”

“The Lee Group announces the establishment of a new technology branch and the appointment of the new president, Zendaya Madrigal.”

Nabitawan ni Amber ang kanyang cellphone matapos basahin ang headline, kaya gumawa iyon ng tunog kasabay no’n ang pagkabasag ng screen.

A tear rolled down her cheek as she gave a bitter smile.

“You didn’t want me involved, West… so why her?”