Chapter 2

PAANO ba humantong sa ganito ang lahat? Apat na buwan bago maganap ang kasal…

Napaigtad si Kalina sa gulat. Malakas na binagsak ni Sir Cain sa lamesa ang folder na inabot niya. Napakagat siya ng labi at napayuko.

Tsk. Mali na naman ba?

“What’s this? A trash?” pang-iinsulto ng Boss niya. “Ang tagal mo nang ginagawa ang trabahong ‘to hanggang ngayon mali-mali ka pa rin. And you are my best employee? Really? Kahit baguhang intern kaya ‘tong gawin. Pinapatunayan mo lang na hindi bagay sa ‘yo ang parangal na nakuha mo.”

“Sinunod ko lang naman po ang instruction ninyo.”

“Sumasagot ka pa?”

“Sorry, sir.” Tinikom niya ang bibig at hindi na nagreklamo. “Uulitin ko na lang po.”

“As you should. Kailangan ko ‘yan ngayong araw.”

“Yes, sir.” Tumango si Kalina sabay kuha pabalik ng pinasa niyang dokumento.

Kailangan niya na namang mag-overtime sa trabaho. Kahit dismayado, taas noo siyang lumabas sa opisina ng kanilang COO. Maayos ang kaniyang tindig at napaka presentable niyang tignan sa suot na puting long sleeve blouse, black pencil skirt, at pinarisan ng itim ding heels. Habang ang kaniyang mahabang wavy hair ay maayos na nakabuhaghag.

Siya ang best employee sa kumpanya, titulong matagal na niyang inaalagaan. Magaling si Kalina at malinis kung magtrabaho. Ang mga katrabaho niya ay tinitingala siya. Pero sa hindi malamang dahilan, iba si Cain Valvares.

Ito ang nag-iisang anak at tagapagmana ng Valvares Cuisine. Sa ngayon, siya ang COO habang nasa posisyon pa ng CEO ang ama nito.

Sa maraming taon ni Kalina na nagtatrabaho sa corporate headquarters ng Valvares Cuisine, puro pagmamalupit ang naranasan niya sa lalaki. Lahat naman ata. Sobrang seryoso kasi ni Cain sa trabaho, allergic siya sa kamalian. Laging walang emosyon ang mukha, kung meron man, galit naman. Lahat ng empleyado natatakot sa kaniya.

Si Kalina? Hindi siya takot. Eh kaso sa lalaking ‘yon nakasalalay ang magiging promotion niya. Wala siyang choice kundi sumunod sa ipag-uutos nito.

Habang nagtitipa sa computer, umilaw ang kaniyang cellphone. May nagtext. Hindi niya ‘yon pinansin at nagpatuloy lang sa ginagawa.

Mabilis tumakbo ang oras. Patuloy sa pag-revise ng kaniyang gawa si Kalina samantalang ang mga katrabaho niya ay isa-isa nang nagsiuwian. Katulad ng inaasahan, lagpas out time niya na nang matapos niya ang gawain. Iniwan niya na lang ito sa lamesa ni Sir Cain dahil maski ito ay tila umuwi na rin.

Nagliligpit siya ng mga gamit sa sarili niyang lamesa at naalala ang mensaheng natanggap kanina. Binasa niya ‘yon habang naglalakad palabas ng gusali. Pero nang makitang galing iyon sa Papa niya, napahinto siya.

[Are you busy tonight? Pumunta ka sa mansyon. Dito ka na magdinner. May mahalaga tayong pag-uusapan.]

Madalas naman siyang kumustahin ng ama sa pamamagitan ng telepono pero hindi pa rin niya maiwasang magulat minsan. Hindi sila close mag-ama. Bata pa lang siya, mga nasa limang taong gulang, noong pumanaw ang kaniyang ina. Mabilis nag-asawa ng bago ang Papa niya. Wala pang isang taon, may bago na itong babae at nagkaroon ng bagong anak. Pagkatungtong ni Kalina sa tamang edad, umalis na siya sa puder nito at namuhay mag-isa. Natutunan niyang maging independent at hindi umasa sa kahit sino, kahit pa sa Papa niya na mayaman.

CEO ng De Vera Corporation o mas kilalang DV Corp. ang kaniyang ama. Isa itong kilalang kumpanya dahil sa kanilang bigating mga hotels at resorts. Sa kabila ng bigating pangalan ng kaniyang ama, gayon din ng kaniyang stepmother at half sister, nagmistulang anino lamang siya ng mga ito. Siya ang panganay pero hindi siya kilala ng publiko. Ang alam lang nila, may unang anak si Alfred De Vera sa yumao nitong asawa. Iyon lang. Wala na silang alam sa itsura niya o pangalan.

Pabor naman ito sa kaniya kaya hinayaan niya na lang magpatuloy.

Si Kalina na rin mismo ang humiling no’n kay Mr. Alfred. Bago siya umalis sa kanila, kinausap niya ang kaniyang ama. Pinatago niya ang anumang background niya na may kinalaman sa pamilya para malaya siyang makapaghanap ng trabaho sa ibang kumpanya.

Naging working student siya. Pinagsabay niya ang pagkukulehiyo at paghahanap-buhay. Sa kaniyang tyaga at determinasyon, napagtapos niya ang sarili.

At maswerte na siya dahil tumagal siya sa Valvares Cuisine. Kaya nga mahal na mahal niya ang trabahong mayroon siya ngayon—dahil ito ang tumanggap at bumuhay sa kaniya noong mga panahong nangangailangan siya.

Nakapagpundar siya ng sariling bahay na kahit maliit ay pwede na sapagkat mag-isa lang siyang tumitira. May kotse na rin siya at kahit papaano ay kaunting ipon.

Simula noon, hindi na siya pumupunta sa dating bahay maliban na lang kung may mahalagang dahilan…

“Pupunta ba ‘ko?” Pinakatitigan niya ang text message ng ama.

Ano naman kaya ang sasabihin ng Papa niya?

Sa huli, natagpuan niya ang sarili na nagmamaneho sa pamilyar na daan. Halos isang oras na byahe ang kaniyang nilulan bago makarating sa tapat ng malaking gate. Kusa itong bumukas, nagpatuloy siyang magmaneho hanggang sa tapat ng mansion.

Bumaba siya pagka-park ng kotse saka pinagmasdan ang bahay na minsan na niyang tinirhan.

Traditional house ang style nito. Magarbo at kalidad ang bawat disenyo. Tatlong palapag, malawak, at malaki. Puti at natural na mga kulay ang nangingibabaw. Mas lalong gumanda tignan dahil gabi na at nakabukas ang mga ilaw.

“Ang tagal na nang huling punta ko rito. Wala masyadong nagbago,” ngiti ni Kalina sa sarili.

Pagdating niya sa pintuan, pinagbuksan siya ng mga katulong. Nakahelera ang mga itong binati siya. “Maligayang pagbabalik, Miss Kalina.”

Tumango siya at naglakad sa entrada. Ang ilan ay pamilyar pa ang mukha, karamihan ay hindi na.

“Nasa hapagkainan na po ang inyong ama,” sambit ng isa. “Hinihintay na po kayo.”

Sinundan niya ito hanggang makarating sa dining area. Nandoon nga ang kaniyang ama. Nakaupo sa gitna ng lamesa. Samantalang sa kanan nito magkatabi si Selena na stepmom niya, at anak nitong si Natasha.

“Kalina. Buti nakarating ka,” malugod na bati ni Mr. Alfred sa anak. Maliwanag ang mukha niya, masaya na makita ulit si Kalina makalipas ang matagal na panahon. “Seat down.”

Bahagyang yumuko si Kalina bilang pagbati sa ama. Lumapit siya sa lamesa, ngunit imbis na umupo sa bakanteng upuan sa tabi ni Natasha o di kaya’y sa kaliwa ng kaniyang ama, sa gitna katapat ng ama niya napiling umupo.

Nakita niya ang matalim na tingin sa kaniya ni Selena dahil doon. Palihim naman ang pag-irap ni Natasha.

Ikinangiti niya ‘yon. Ito nga ang mansyon na iniwanan niya.

“Ang sabi mo ay may mahalaga tayong pag-uusapan. Tungkol saan ba ito?” Walang paligoy-ligoy na tanong niya.

“Wala ka talagang galang bata ka!” pang gagalaiti ng stepmother niya. “Ni hindi mo man lang kamustahin ang lagay ng Papa mo! Wala kang respeto!”

“Selena, nasa hapag tayo,” sita ni Mr. Alfred at bumaling kay Kalina. “Sasabihin ko sa ‘yo. Sa ngayon, kumain na muna tayo. Hindi ka pa naghahapunan, tama ba?” Tinawag niya pagkatapos ang kasambahay at ipinahain ang mga pagkain.