Chapter 4

“Anong gusto mong flavor ng cake? They have chocolate, caramel, or you can say and request anything you prefer.”

“Ikaw na lang mamili. Hindi ako kumakain ng cake.”

Araw ng linggo. Walang pasok sa trabaho si Kalina. Magkasama sila ngayon ni Dave dahil may appointment sila para mamili ng mga putaheng ihahanda sa kanilang reception.

Tumango si Dave sa naging sagot ni Kalina. Katulad ng nasabi, ang lalaki na nga ang nagdesisyon kung ano ang pipiliing mga handa. Mula main dishes, desserts, drinks, at iba pa ay siya na rin ang nagdesisyon. Minsan nagsu-suggest si Kalina kapag nagtatanong si Dave.

“Nasubukan mo nang kumain o pumunta sa restaurants namin?” tanong ni Dave habang nagmamaneho. Tapos na sila sa kanilang schedule. Maglu-lunch naman sila.

Umiling si Kalina. Ang mga Gomez, katunggali sila ng mga Valvares. Kapwa kilala ang dalawang apelyido sa kanilang ipinagmamalaking five star restaurants. Masyadong loyal si Kalina para sumubok ng ibang produkto at serbisyo ng kalabang negosyo.

“Then today will be your first time. With me.”

Ngumiti si Dave kay Kalina na siyang pilit ngumiti sa kaniya pabalik.

Dumating sila at agad pinagsilbihan ng mga staff.

Nilibot ni Kalina ang paningin sa paligid. Modern and classy interior. Not bad but not very great as well, in her opinion. But—oh, well. Probably she’s just being biased. “Valvares Cuisine is still better,” bulong niya sa sarili.

“Ano ‘yon? Sorry, were you talking to me?” tanong ni Dave na nasa harap niya. Hindi nito narinig ang kaniyang inusal. Buti na lang.

“Ah. No. I’m talking about the place. Sabi ko maganda. Masarap din ang mga pagkain dito, for sure.”

“Glad you like it,” sagot nito at inabot ang menu sa waitress. “I ordered our famous and best dishes here. Alam kong magugustuhan mo iyon.”

Sumang-ayon si Kalina. Umiwas siya ng tingin at pasimpleng napakagat sa ibabang labi. Pakiramdam niya ang sama niya. Ang peke niya masyado at ang tipid makitungo sa lalaki. Samantalang ito, talagang nagbibigay effort para mapalapit sila.

“Teka, kapatid mo ‘yon ‘di ba? What’s her name again?”

Natasha?

Lumingon si Kalina sa tinitignan ni Dave.

Si Natasha nga!

Nagtama ang paningin nila. Ngumiti sa kaniya si Natasha at nagsimulang maglakad papunta sa pwesto nila.

“Oh, my gosh! What a coincidence.”

Tumayo si Dave at nilahad ang kamay para makipag-shake hands. “Hi, I’m Dave Gomez. Fiance ng ate mo.”

“Of course I remember! I am Natasha De Vera. Nagkita na tayo sa family gathering noong nakaraan.” Matamis ang ngiti ni Natasha nang tanggapin ang kamay ni Dave. Tumagal ng ilang segundo na magkahawak ang kamay nila bago kumalas sa isa’t isa.

Nanatiling nakaupo si Kalina, mabusising pinagmamasdan ang kilos ni Natasha. Nagdududa siya sa biglang pagsulpot nito. “Why are you here?”

“H-Ha?” Hindi inasahan ni Natasha ang naging tanong niya.

Mabilis nitong nabawi ang pustura. “Gusto ko lang kumain sa labas. I heard this restaurant is the best in this area so I have to try.”

“Mag-isa ka lang? You can join us,” alok ni Dave.

“Really? I’d love to!”

“Okay lang ba sa ‘yo, Kalina?” paghingi ng permiso ng lalaki.

Alam niyang siya ang magmumukhang masama kung hindi siya papayag.

“Sure.”

Iyon nga ang nangyari. Tatlo silang sabay kumain. Magkatabi si Dave at Natasha sa harap niya. Mukhang close na agad sila. Masayang nakikipag-usap si Natasha kay Dave at tumutugon naman ang huli. Para silang may sariling mundo at nakalimutan siyang tahimik lang kumakain, kasama pa nila.

Noong matapos silang kumain, nagpresenta si Dave na ihatid ang kapatid niya pero tumanggi si Natasha.

“Nag-enjoy ako today. Thank you so much, Dave. Nice meeting you.”

Nakita niya kung paano paglandasin ni Natasha ang kamay nito sa braso ni Dave bago umalis. Hindi man lang nakuhang magpaalam sa kaniya.

ISANG buwan bago ang kasal. Patuloy ang pagkikita ni Kalina at Dave sa nagdaang buwan pero ngayon ay madalang na lang. Pareho silang busy sa pag-aasikaso sa kanilang nalalapit na kasal.

Private wedding ang naging plano. Limitado lang ang iimbitahang mga guest. Pabor ‘to kay Kalina. Ayaw niya ng sobrang daming tao at engradeng selebrasyon.

Bukod pa ro’n, abala rin siya sa pag-aasikaso sa kaniyang trabaho.

“Grabe ka, Kalina. Goal mo ba na maging employee of the month? Na naman?” Biro ng officemate niyang si Julius. “Talagang mapo-promote ka na niyan.”

Promote? Baka kamo magre-resign.

“Nga pala, nag-email sa akin si Sir Cain tungkol sa proposal na pinagawa niya. Hinihingi na. Nabigay mo ba? Baka uminit ang ulo kapag pinaghintay.”

“Yes. Don’t worry. Nabigay ko na kanina—huh?” Nasa lamesa niya pa ang proposal! Paanong—ano ang naibigay niya kanina?

Hinalughog niya ang iba pang papeles sa ibabaw ng desk niya at isa lang ang nawawala. Napatampal siya sa noo. Aksidente niyang napagpalit ang proposal na gawa niya at mga papel na tungkol sa kasal. Iyon ang binigay niya kay Cain!

“Oh, bakit—”

“Nagkamali ako.” Dinampot ni Kalina ang tamang dokumento at tumayo sa upuan.

“Lagot…” nag-aalala siyang tinignan ng katrabaho. “Good luck!”

Tatlong beses siyang kumatok sa opisina ng kaniyang boss. Ilang segundo ang lumipas bago ito sumagot.

“Come in.”

“Sir.”

“What brought you here?”

“Tungkol po sa marketing proposal…” maingat na ini-slide ni Kalina ang itim na folder sa lamesa ni Cain. “Ito po ‘yon.”

Nag-angat ng tingin ang lalaki mula sa binabasang mga papeles saka kinuha ang folder. Saglit niyang binuklat ang mga pahina bago itabi sa gilid kasama ang iba. May kinuha ito sa drawer na inabot niya kay Kalina.

Nakakunot ang noo ng lalaki. “You gave me the wrong documents earlier. Paano kung iyon ang na present ko sa mga investor? Sa susunod, siguraduhin mo muna.”

“Understood. Hindi na mauulit.” Niyakap ni Kalina ang folder.

Iyon na ‘yon? Himala ata hindi sobrang nagalit. Maganda ang gising?

At hindi ba nito nabasa ang laman ng folder? ‘Di siguro. Wala naman itong sinabi. Kung nabasa niya… eh ano naman.

“Mauna na po ako.”

Nakatalikod na si Kalina nang tawagin muli siya ni Cain.

“Is someone—I mean, are you… you’re getting married?”

Nabasa niya.

Nakita niya ang loob ng folder. Nandoon kasi ang mga gowns na pinagpipilian niya. Pati decorations, designs, wedding venues, at iba pang essential sa kasal.

Humarap muli si Kalina sa kaniyang boss at tipid na ngumiti. “Opo,” pag-amin niya. Itatanggi niya pa ba kung nakita na lahat ng ebidensya.

Ayaw niya sanang ipaalam sa kahit sino sa opisina. Wala siyang inimbita ni isa rito… pero ngayong nalaman na ng boss niya, nakakahiya naman kung hindi niya ito sasabihang pumunta.

Lumapit siya para magsulat sa sticky note na nakita niya. Doon niya sinulat ang date, address, at ilang importanteng detalye ng kasal. Muli siyang tumayo ng tuwid pagkatapos. “Sorry po, wala akong dalang invitation at this moment. But if you have time please feel free to come.”

“Congratulations on your upcoming wedding.”

“Thank you.”