NAMUO NA ANG mga luha ni Bethany sa mata. Hindi niya na maintindihan ang sarili na parang biglang naging isip-bata at isa pa ay naging iyakin. Pinalo niya ang kamay ng abogado na pilit siyang pinapaharap sa kanya upang makita ang kanyang hitsura. Naiinis na naiiyak na nga siya tapos parang inaasar pa siya nito! Sobrang nagtatampo, sana hindi na lang nito sinabi iyon sa kanya dahil medyo umaasa siya. Kaya lang base sa sitwasyon ng ama, imposible talaga na papayagan siya.“Huwag na, baka magalit pa iyon si Papa. Sabihin napaka-insensitive natin. Tinaon natin nakaratay siya at may sakit. Sa sunod na lang siguro kapag may pagkakataon pa.” tugon ng dalagang hinarap na ang fruit tea niya habang nahihikbi at doon binunton ang inis, hindi niya na tinigilan pa itong sipsipin. “Subukan pa rin natin, Thanie. Malay mo naman payagan ka kasi ako naman ang kasama mo at hindi naman ibang tao. Saka, unang beses lang naman itong malalayo ka.” “Huwag na nga, Gavin. Ang kulit mo naman. Magagalit lang i
MAKAILANG BESES NA bumuntong-hiningang muli si Gavin upang ilabas ang bigat ng katawan niya sa gagawing pag-alis. Nahahati na ang isipan niya kung aalis pa ba siya o hindi na at palalagpasin na lang ang kaso. Kaya lang, kasiraan naman iyon sa pangalan.“Huwag mo na akong pahirapan, Thanie, two weeks lang naman iyon eh. Ayusin mo na ang mukha mo. Huwag ko na bang ituloy? Sabihin mo.” mahigpit na yakap na sa kanya ni Gavin. Ilang beses na pabirong pinalo ni Berhany ang likod ni Gavin. Kung sasabihin niya iyon paniguradong gagawin nga nito, kaso bilang propesyonal sa trabaho hahayaan na lang niya ito. Inilagay na lang niya ang sitwasyon nito sa kanya kaya naiintindihan niya na ito. “Bitaw na at umalis ka na. Pasalubungan mo na lang ako ng kahit anong delicacies doon.”Tinanggal ni Gavin ang yakap sa nobya at ilang beses na tumango-tango ang ulo nito.“I love you, Thanie…”“I love you too, Gavin, mag-iingat ka—”Siniil na ng halik ni Gavin ang labi ng nobya. Iyong tipong parang ayaw na
WALANG NAGAWA DOON si Gavin kundi ang sundin at pagbigyan na lang ang negosyante nang matapos na sila at makauwi na siya. Sa huli, hinayaan niyang ihatid siya ng anak nitong si Steve na may paggiya pang nalalaman.“Sakay na, Attorney Dankworth…” Kapansin-pansin din ang pagkadisgusto ni Steve kay Gavin, ngunit wala naman siyang ibang magagawa kung hindi ang sundin ang bilin ng kanyang ama. Wala namang masama sa abogado, ngunit naiirita talaga siya sa hitsura nito. Hindi naman iyon nakaligtas sa paningin ni Gavin. Basang-basa niya kasi ang laman ng isip ng binatilyong kaharap. Bago sumakay ng sasakyan ay nilingon ng abogado si Mr. Altamirano upang may sabihin siyang mas ikainis ni Steve.“Masyado pang bata si Steve, Mr. Altamirano at kailangan niya ng pangmalakasang experience sa buhay na babaunin niya hanggang sa kanyang pagtanda. Halimbawa, kung hindi mo siya bibigyan ng sobrang pera malalaman niya ang halaga noon oras na mahirapan siya. Malalaman niya na ang lahat ng bagay ay hindi
NAGPATULOY PA SA kulitan ang magkasintahan. Idinadaan na lang nila sa harutan ang pagka-miss na kanilang nararamdaman, hanggang sa unti-unting lumambot na si Bethany at nawala ang pagiging moody. Hindi niya namalayan na nakatulog na ang dalaga. Napahilamos na lang si Gavin ng mukha nang makita ang tulog na kasintahan sa kabilang linya na bahagya pang nakaawang ang mapula nitong labi na parang inaanyayahan pa siyang halikan iyon. “Ikaw talaga Thanie, antok ka na pala hindi mo man lang sinabi sa akin.” aniyang binasa pa ng laway ang tuyong labi sabay lunok ng laway, dahil sa distansya nila sa bawat isa na milya-milya ay iyon lang din ang kaya niyang gawin.Tinitigan niyang mabuti ang mukha ni Bethany. Punong-puno iyon ng pagmamahal. Hindi na niya mahintay na makauwi at maikulong ang babaeng nasa kabila ng screen ng cellphone sa kanyang mga bisig at paulanan itong matamis na mga halik. Sobrang miss na miss na niya ang nobya kung kaya naman susulitin niya iyon bukas oars-mismo pagdating
NAPAAYOS NA NG tayo si Miss Gen at bahagyang dumistansya sa table ni Bethany nang makitang seryoso ang dalaga sa kanyang naging katanungan. Hindi na rin ito makatingin nang diretso na para bang batang nahuli na may masamang pina-plano at ginawa ng kanyang mga magulang. Sinasabi na nga ba ni Bethany, may hindi maganda sa ginagawa nito. Hindi niya lang tuluyang mahulaan iyon at masabi kung ano ba ito. “Wala, Miss Guzman. Posible ba iyon?” balik nito ng tanong sa kanya na para bang nais nitong iikot ang sitwasyon, ngunit hindi nagpatinag doon ang dalaga na desididong alamin ang mga bagay-bagay. “Napaka-transparent kong tao sa’yo at ni minsan ay wala akong inililihim.” defensive pa nitong sambit na medyo nagpa-alog ng utak ni Bethany, tama naman kasi ito sa kanyang sinabi. Lahat ay nalalaman niya. “Masama ba na ituro ko ang mga bagay na ito sa’yo gayong ikaw naman talaga ang may-ari ng music center na ito? Maaari mo itong magamit sa hinaharap just in case na I am not around. Hindi naman
PAGKABABA NI GAVIN ng tawag ay inilang hakbang lang niya ang distansya upang tawirin ang pagitang naghihiwalay sa kanilang dalawa ng nobya. Walang pag-aalinlangan na niyang niyakap sa beywang ang dalaga gamit ang dalawa niyang palad. Malakas nang napairit sa ginawa ni Gavin si Bethany. Paano kasi, hindi lang yakap ang basta ginawa nito kundi bigla ba naman siya nitong parang bulak na binuhat! Saglit siyang inikot-ikot sa ere na parang sanggol at nang muling lumapat ang kanyang mga paa sa sahig ay pinupog naman ni Gavin ng halik ang labi niya nakaawang pa rin dala ng labis na gulat. Halatang sabik na sabik siya sa nobya. Kahalintuald ni Gavin ng mga sandaling iyon ang gutom na leon at ilang araw na hindi pinapakain at nakakatikim ng laman. Hindi naman doon nagpatalo si Bethany na pinantayan din ang damdamin ng sobrang pagka-miss ni Gavin sa kanya. Nakangising idiniin niya ang katawan sa binata at pinalamlam ang mga matang parang mas nanghahalina pa siya. Hindi lang iyon, iniyakap pa ni
TUMAGAL NANG HALOS ilang oras ang kanilang bakbakan kung kaya naman nang matapos ay kapwa wala silang lakas, nanlilimahid sa pawis ang buong katawan at hingal na hingal na magkatabi silang bumagsak sa ibabaw ng kamang mainit at kahindik-hindik na pinaglabanan ng walang saplot nilang mga katawan kanina. Tumagilid si Gavin kay Bethany at nakangising yumakap sa kanyang katawan. Ipinikit nito ang kanyang mga matang isa’t-isa ang hinga.“Nakakapagod magbigay ng reward.” bulong ng binatang naka-ani ng mga pinong kurot mula kay Bethany na namumula ang leeg sa dami ng mapupulang marka na inilagay ni Gavin sa kanya, “Pero sulit ang dalawang linggo.”Humarap na kay Gavin si Bethany at yumakap. Walang hiya pa nitong itinanday ang kanyang isang hita. “Ang sakit noon ah.” “Masakit ba talaga? Hindi masarap?” panunukso ni Gavin na mabilis siyang ninakaw ng halik sa labi. “Masakit na masarap, parang mahahati ang balakang ko sa dalawa.” Mahinang humagikhik lang si Gavin. “Thanie, gutom na ako. Sa
NANG HINDI PA rin sumagot si Bethany ay lumipat na si Gavin sa kabilang banda kung saan nakita niyang namumula na ang mga mata nito habang mariing nakatikom ang kanyang bibig. Natataranta ng napabangon ang binata at pilit na pinabangon si Bethany nang makita niyang humihikbi ito kasabay ng pagbagsak ng ilang butil ng kanyang mga luha. “Hey, Thanie? Bakit ka umiiyak? Para iyon lang? Dahil ba hindi pa alam ng family ko na okay na tayo?” sunod-sunod niyang tanong na hindi malaman kung matatawa ba o ano sa hitsura at ragasa ng emosyon ng kanyang kasintahan. “Baby? Ang simpleng bagay noon. Hindi mo kailangang iyakan. Damn it, Thanie! Para ka namang bata diyan…” nilakipan pa iyon ng abogado ng mahinang pagtawa upang ipakitang nakakatawa ang kanyang hitsura ngayon. “Bitawan mo ako!” palo niya sa braso ni Gavin at hinila ang kumot patakip ng buo niyang katawan, “Nakakainis ka!” “Baby? You are acting weird. Para iyon lang? Iiyakan mo? Napaka-raw naman ng buhos ng emotion mo, Thanie…”Inipit
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang