LOGINPagkaalis nina Kyline at ng iba, nanatiling tahimik ang silid. Tinitigan ni Mrs. Labra si Shawn. Matanda na ang babae, ngunit ang mga mata nito ay malinaw at matalim, parang kayang basahin ang lihim ng isang tao sa isang tingin lang. Kahit si Shawn, sanay sa malamig at mapanuring mga mata, ay napahinto. Ngayon lang siya nakakita ng ganitong uri ng titig, punô ng karanasan, lalim, at parang may alam na hindi pa nangyayari.Sa katahimikan sa pagitan nila, isang mahabang buntong-hininga ang pumunit sa hangin.“Dalawang ulap, dalawang bulaklak,” marahang wika ni Mrs. Labra, tila nagmumuni. “Pag-ibig at galit, pagkakabit at dalamhati. Shawn… sino ba talaga ang minamahal mo?”Kumunot ang noo ni Shawn. Hindi niya maintindihan. “Anong ibig mong sabihin?”Umiling ang matanda. “May mga bagay na hindi dapat diretsahang sinasabi.” Bahagya siyang ngumiti. “Ano ang pakay mo rito? Titingin ka ba ng hinaharap? Magbabalik-tanaw sa nakaraan? O… magpapasya tungkol sa kasal?”Naalala ni Shawn ang paulit-
Biglang nanigas si Jemma.Wala siyang ideya sa tensyon sa loob ng kwarto. Ang alam lang niya, kailangan niyang iabot agad ang gamot. Pero sa sandaling itinaas niya ang supot, napansin niyang hindi lang si Kyline ang nasa loob ng silid.May isa pang presensiyang mabigat at malamig.Isang lalaking may dignidad at awtoridad na hindi kailangang magsalita para maramdaman.Parang nagyelo ang dugo sa katawan ni Jemma. Huminto sa ere ang kamay niyang may hawak na gamot. Nang mapunta ang tingin ni Shawn sa supot na hawak niya, literal siyang napigil sa paghinga. Sa buong buhay niya, ngayon lang niya naranasan ang pakiramdam na ganito kalapit sa kamatayan.Pinagmasdan ni Shawn ang laman ng supot, bahagyang nakapikit ang mga mata. “Bumili ka ng gamot?” malamig niyang tanong. “What kind of medicine?”Sumagi agad sa isip niya ang Constantino medicine cabinet, kumpleto, mula simpleng painkillers hanggang rare prescriptions. Kung may kailangan, isang tawag lang sa private doctor, may reseta agad. Ka
Nang marinig ni Jemma ang hiling ni Kyline, hindi niya napigilang mag-atubili. Sa Constantino, walang sinumang basta-basta susuway, lalo na kung may kinalaman sa tagapagmana. Kitang-kita ng lahat ang pagbabago ni Shawn: ang pagtrato niya kay Kyline, ang pagpayag niyang hindi na uminom ng gamot, malinaw na may inaasahan siyang anak. Kapag nalaman ni Shawn ang gagawin nila, iisa lang ang kahihinatnan, kapahamakan.“Madam,” maingat na sabi ni Jemma, “sigurado po ba kayo? Alam niyo namang bihira ang ganitong pagkakataon.”Hindi mababasa ang isip ni Shawn. Ngayon, kaya ka niyang itaas sa rurok, alagaan, pahalagahan, ibigay ang lahat. Bukas, puwede rin niyang bawiin ang lahat nang walang babala. Pero kung may anak, nag-iiba ang lahat. Sa Constantino, ang batang may dugo nila ay proteksyon at sandata. Isang pagkakataong halos hindi na mauulit.Kung karaniwan lang siyang tao, hindi niya palalagpasin iyon. Pero hindi man lang nagbago ang mukha ni Kyline. Matagal na niyang pinag-isipan iyon, at
Mahinahon ngunit matatag ang boses niya nang sabihin, “Paano ‘yon? Ayokong magduda ka na may iba akong iniisip, at ayokong mailagay ka sa alanganin. Mas mabuti pang inumin ko na lang ang gamot.”Hindi niya gustong magbuntis ng anak ni Shawn. Hindi lang dahil hindi siya si Karen, kundi dahil siya si Shawn. Sa isip niya, bumalik ang babala ni Rhena at ang mga nangyari kamakailan. Mas lalo siyang naging maingat, mas piniling mag-ingat kaysa umasa.Napakunot ang noo ni Shawn habang tinitingnan ang babaeng palaging inuuna ang kapakanan niya kaysa sa sarili. Lumapit siya at marahang niyakap si Kyline, tinapik ang likod nito na parang pinapakalma ang isang natakot na bata. “Simula ngayon, hindi mo na kailangang maglakad sa mga tiptoe,” sabi niya, mababa at seryoso ang tono. “Hindi na kita sasaktan.”Sa isip ni Shawn, marahil kasalanan niya kung bakit ganito kaingat si Kyline, dahil sa dati niyang pagiging malamig, mabagsik, at walang awa. Kaya hindi nito magawang lumapit, ni mangarap man lan
Naroon si Kyline, mahina at tahimik na umiiyak, at ang itsurang iyon ang tuluyang gumulo sa isip at emosyon ni Shawn. Dati, galit at inis lang ang nararamdaman niya tuwing nakikita ang babae. Pero ngayon, iba. May kirot sa dibdib niya, isang hindi niya gustong aminin na halo ng awa, pag-aalala, at isang mapanganib na pagnanais na protektahan… at angkinin.Tumingin siya sa gilid, parang pinipigilan ang sarili. Kumuha siya ng ilang pirasong tissue at dahan-dahang pinunasan ang luha sa mukha ni Kyline. Medyo magaspang ang kilos, pero maingat pa rin.“Don’t cry,” malamig niyang sabi. “Hindi ka naman kagandahan. Mas lalo ka pang pumapangit.”Sa gitna ng tahimik na pag-iyak, napasinghot si Kyline at pilit na sumagot, paos ang boses. “Ikaw ang pangit.”Sandaling natigilan si Shawn. Sa wakas, nagsalita rin siya. Ang kaninang nakabitin niyang kaba ay bahagyang lumuwag. Bago siya pumasok sa kwarto, binasa niya ang kung anu-anong balita, mga babaeng nalasing, inabuso, at sa huli’y piniling wakas
“Si Harvey ang nagplano ng pagsabog,” patuloy ng boses sa recorder, malamig at mabigat. “Plano niyang patayin ang sarili niyang asawa at anak para mapasakamay niya ang lahat ng ari-arian. Pero noong araw ng pagsabog, kasama niya ang kabit niya. Ibig sabihin, may kasabwat siya.”Nanigas ang katawan ni Rhena.“Ang kasabwat ang nagtanim ng bomba sa sasakyan ng nanay ni Shawn,” patuloy ng recording. “At ang taong nagtanim ng bomba ay—”Biglang pinatay ni Rhena ang recorder.Namula ang mga mata niya sa galit, punô ng pulang ugat. Galit na galit niyang tinitigan si Rolan.“Iyan ang gusto mong iparinig sa akin?” singhal niya. “Bago ka mamatay, gusto mo pang iparinig kung paano mo ako isinusumbong?”Umubo si Rolan, tuyô at mabigat ang hinga. “Rhena… kung gusto mong talunin si Karen, kailangan mong ibigay ang recording na ’yan kay Shawn.”Nagngitngit si Rhena. “Huwag kang mangarap. Hinding-hindi ko hahayaang mapunta ’yan kay Shawn.”Alam niya ang ibig sabihin niyon. Kapag napunta ang recording







