ตอนที่37 ไม่กล้าสู้หน้า

คาริสาหลับตา ไม่กล้าสู้หน้าเขา ไม่รู้ว่าความใจกล้าเมื่อครู่หายไปไหนหมด ตอนนี้เธออายจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว จะตอบเขาอย่างหน้าไม่อายได้อย่างไรว่า รู้สึกดีมาก

“ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้รู้เอาไว้ว่า กฤษณ์มีความสุขมากจริง ๆ นะครับ ที่ได้เป็นคนแรกของริสา”

และหวังว่าจะได้เป็นคนสุดท้าย ประโยคนี้เขาพร่ำพูดในใจ เพราะรู้นิสัยของคนในอ้อมกอดดี ถึงแม้จะเป็นสาวช่างฝัน แต่เธอกลับไม่ชอบคำสัญญาประเภทจะรักกันชั่วฟ้าดินสลาย หรือรักตลอดไปอะไรทำนองนั้นที่สุด

อาจเป็นเพราะการหย่าร้างของบิดามารดาเธอ ถึงเด็กสาวอายุสิบห้าปีในตอนนั้นจะไม่พูดอะไร แต่ทุกครั้งที่ดูซีรีส์ด้วยกัน พอถึงฉากที่พระเอกให้สัญญารัก คาริสามักยิ้มเยาะด้วยแววตาเศร้าสลดอยู่เงียบ ๆ

น้ำเสียงจริงจังทำให้คาริสาสะกดความอายลงได้ เธอลืมตาขึ้นมองเขา จดจ้องเข้าไปในดวงตาสีดำดุจราตรี แล้วยิ้มตอบอย่างอ่อนหวานที่สุด

“ริสามีความสุขมากค่ะ”

พอได้ฟังสิ่งที่รอคอย หัวใจของชายหนุ่มคล้ายมีความอบอุ่นแสนละมุนแล่นผ่าน เขาจูบเธออย่างอ่อนหวาน ถ่ายทอดความรู้สึกลึกซึ้งที่กักเก็บมานาน

สองร่างเปล่าเปลือยบดเบียดแนบชิดปลุกไฟปรารถนาที่เพิ่งมอดดับให้ปะทุขึ้นอีก

เสียงเนื้อกระ