จะให้รินทนไปอีกกี่ครั้ง

6

"พี่ขอโทษรินอย่าโกรธเลย พี่ไม่ดีเองแหละ โกรธมาก ๆ ไม่ดีกับลูกในท้องนะ พี่สัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีกหายโกรธเถอะนะครับ" น้ำเสียงทุ้มต่ำเว้าวอนผู้เป็นภรรยาและว่าที่แม่ของลูก หลังจากตื่นแล้วได้สติว่าก่อนหน้านี้ตนเองทำอะไรลงไป เมื่อได้หลับเขามักจะหงุดหงิดทุกครั้งตอนมีคนปลุกหรือกวนใจ

"รินจะเชื่อใจพี่อีกได้ยังไง แค่ขอโทษแล้วมันจะจบหรอ พี่จะให้รินทนไปอีกกี่ครั้ง" คนท้องแก่พูดทั้งน้ำตาตะเบงเสียงจนปวดร้าวลงหลัง แม้อีกใจจะอยากเลิกแต่อีกใจกลับโหยหาครอบครัวที่อบอุ่น เพียงเพราะตัวเธอเองมีครอบครัวไม่สมบูรณ์จึงอยากให้ลูกมีพร้อมมากกว่าตนเอง นั่นคือเหตุผลที่เธอให้โอกาสเขาในครั้งนี้และเธอยังคงหวังว่าเขาจะเปลี่ยนตนเองได้เมื่อมีลูก

"รินใจเย็น ๆ นะ หายใจเข้าลึก ๆ อย่าคิดมากนะพี่ขอโทษครับ" คนเป็นสามีพอเห็นว่าภรรยาตนเองโกรธจนท้องแข็งก็เข้ามาประคองเธอไปนั่งบนโซฟาตัวยาว เพราะยืนเถียงกันนานอีกทั้งรินลดายังโมโหเขาจนควบคุมตนเองไม่ได้ เป็นเหตุให้ท้องแข็งไม่ยอมคลาย

ไมเนอร์พาเธอไปนั่งหาน้ำหาท่ามาให้เธอจิบ ก่อนจะบีบนวดให้เธอเบา ๆ เพื่อให้คลายโกรธ

"ออกไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกับริน"

"อย่าโกรธเลยครับ เดี๋ยวพี่ไปหาของอร่อย ๆ มาให้นะ พี่รักรินกับลูกนะ อย่าไล่พี่เลย" ในที่สุดรินลดาก็ยอมใจอ่อนให้กับคนตรงหน้าเธอนั่งเงียบไม่พูดไม่จา แม้จะให้อภัยแต่อารมณ์ก็ยังไม่นิ่งอยู่ดี

หลังจากที่ทั้งสองคนดีกันรินลดาก็ไปตามเจ้าของห้องมานั่งกินอาหารที่ซื้อมาจากข้างนอกกับเธอ คนเป็นพี่ที่ไม่อยากจะสนใจทำหน้าเซ็ง ๆ ขณะนั่งกินข้าวจนกินเสร็จโดยไม่พูดอะไรเลย

"รินขอโทษนะคะพี่เมจ" รินลดาพูดเสียงเบาขณะที่นั่งอยู่ในโถงนั่งเล่นกับเจ้าของห้อง ส่วนสามีเธออาสาทำดีเอาใจเธอด้วยการล้างชามอยู่ที่ครัว เขามักจะเป็นแบบนี้เสมอวันไหนทะเลาะกัน หลังจากเธอยอมดีด้วยเขาจะทำความดีสารพัดอย่างสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่คาดคิดเขาก็จะทำ นั่นเป็นอีกเหตุผลที่เธอตัดเขาไม่ได้สักที

"ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ คนไม่ดีมันเป็นคนของทางนี้ ทางพี่ต่างหากที่ต้องขอโทษรินที่ดูแลอบรมมันมาให้มันนิสัยแบบนี้" เมเจอร์ตอบเสียงเรียบแม้ดูคล้ายไม่ใส่ใจแต่เขากลับเป็นคนที่คอยใส่ใจคนอื่นอยู่เสมอ เขามักจะเก็บและคิดทุกอย่างในใจโดยไม่ยอมปริปากบอกใคร

"คุยอะไรกันอยู่คึกคักเชียว"

"ไม่เกี่ยวกับพี่สักหน่อย รีบไปอาบน้ำเลยไป" รินลดาตอบพลางโบกมือไล่สามีให้ไปอาบน้ำก่อน ไมเนอร์ไม่ตอบแต่กลับเดินมานั่งลงข้าง ๆ เธอ

"ไปอาบด้วยกันดีกว่าพี่สระผมกับขัดเท้าให้นะ" จบประโยคคนเป็นสามีจับมือคนท้องแก่ขึ้นมาจับไว้ กระตุกเบา ๆ เพื่อให้เธอลุกตามเขาไปอาบน้ำ

"วุ่นวายว่ะไอ้งี่เง่า" คนเป็นพี่ด่าน้องชายด้วยเสียงรำคาญก่อนจะลุกเดินกลับห้องตนเองไป ปล่อยให้สองสามีภรรยาอาบน้ำและคุยกันตามลำพัง

เช้าวันอาทิตย์อากาศค่อนข้างเย็น ช่วงกลางเดือนธันวาคมตรงกับฤดูหนาวพอดี รินลดาตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำ สระผม ตัดเล็บ วันนี้เธอต้องไปนอนโรงพยาบาลเพื่อรอคลอดเช้าวันพรุ่งนี้

ชุดเดรสตัวยาวคลุมเข่าสีน้ำตาลอ่อนถูกจับขึ้นมาสวมไว้ ก่อนที่เจ้าของชุดจะเดินไปส่องกระจกยกมือขึ้นมาลูบท้องที่โตจนเดินแทบไม่ถนัด แม้จะก้มลงตัดเล็บเท้ายังทำไม่ได้เลย

"เสร็จแล้วเหรอครับ" ว่าที่คุณพ่อเดินมาจากทางด้านหลังแล้วเอ่ยถามภรรยาสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คนถามยกมือขึ้นมาลูบหน้าท้องคนตรงหน้าขณะเดียวกัน เด็กจิ๋วในท้องก็ถีบผนังหน้าท้องคนเป็นแม่จนนูนออกมาชนมือคนเป็นพ่อ ไมเนอร์ยิ้มร่าก่อนจะลูบไปทั่วท้องผ่านเดรสผ้าที่เบาสบายของภรรยาสาว

"จิ๋วดิ้นด้วยอะริน"

"ลูกก็ดิ้นมาตั้งแต่ 6 เดือนแล้วพี่แค่ไม่เคยสนใจจะถามเองมากกว่า" รินลดาตอบแกมประชดอย่างที่เธอว่าสามีของเธอไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไรหรือเปล่าถึงเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้ สำคัญคือเธอเองก็ตัดเขาไม่ขาดจะก้าวออกไปก็กลัวคำว่าครอบครัวที่เพิ่งเริ่มเป็นรูปเป็นร่างจะพังครืนลงมา

คนถูกประชดประชันทำหน้างอก่อนจะเดินไปลากกระเป๋าเดินทาง ซึ่งภายในมีบรรดาของเตรียมคลอดที่รินลดาไปเลือกซื้อและซักเองกับมืออยู่เต็มไปหมด

"กี่โมงแล้วเนี่ย หมอนัด 10 โมงจะทันมั้ยเนี่ย" คนท้องแก่บ่นพึมพำพลางเดินนำออกจากห้องไมเนอร์จึงลากกระเป๋าเดินตามไป รถคันหรูทะยานไปบนถนนที่รถเบาบางกว่าวันอื่นๆ พรุ่งนี้คือกำหนดการผ่าตัดคลอดของรินลดา เธอจึงต้องไปโรงพยาบาลเพื่อเตรียมและตรวจร่างกายก่อนเข้าห้องผ่าตัด

ว่าที่คุณแม่เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล ไมเนอร์ติดต่อเรื่องห้องวีไอพีเสร็จก็พาภรรยาเดินตามไปที่ห้องพัก

"คุณรินลดาคะ" หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยขณะคนท้องแก่กำลังนั่งรออยู่ที่เตียงพยาบาลสาวก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมผู้ช่วยพยาบาลอีกสองคน เธอเรียกรินลดาด้วยเสียงนุ่มนวล

"ค่ะ"

"อาจารย์หมอบอกว่าหากจะผ่าคลอดวันนี้เลยจะสะดวกมั้ยคะเพราะพรุ่งนี้อาจารย์หมอมีงานด่วนน่ะค่ะ"

"อ่าก็ไม่ติดอะไรนะคะแต่จะทันเหรอคะ" รินลดาตอบด้วยความชั่งใจจะให้ผ่าวันนี้เลยเธอก็ไม่ติดอะไรเพียงแต่กังวลว่าจะตรวจอะไรไม่ทันเท่านั้นเพราะก่อนจะนัดหมอก็ยังต้องนัดล่วงหน้าตั้งหนึ่งวัน

ไมเนอร์ที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเดินทำหน้างงไปหาภรรยาที่เตียงด้วยความไม่รู้เรื่องอะไร

"มีอะไรกันเหรอ"

"ทันค่ะถ้าคุณแม่ไม่ติดอะไรรบกวนคุณพ่อเซ็นยินยอมให้หน่อยนะคะ" พยาบาลสาวตอบพร้อมยื่นกระดาษสองแผ่นให้คนท้องแก่บนเตียงสองสามีภรรยาพากันอ่านหนังสือแสดงคำยินยอมรับการผ่าตัดคลอดจากนั้นจึงเซ็นชื่อลงไป