Episode6

#พิษรักคนเลว(6)

วันใหม่ที่เห็นข้อความนั้นจะ ๆ ตา เธอกำลังเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเปิดดูทว่าเธอก็ชะงักมือที่กำลังคว้าโทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มทิ้งลงข้างกาย เมื่อได้ยินชนกันต์เปิดประตูห้องน้ำออกมา

แกร่ก

“ทำอะไรอยู่คะ” เงยหน้าขึ้นมาเห็นหญิงสาวยืนอยู่ ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามพลางมองใบหน้าสวยสลับกับโทรศัพท์ของเขาที่วางอยู่

“เปล่าค่ะ หนูกำลังเอาผ้าเฮียลงตะกร้า ทำไมถึงได้ถอดเสื้อผ้าทิ้งไว้สะเปะสะปะแบบนั้นล่ะคะ ไม่น่ารักเลยนะ” เห็นสายตาของชนกันต์ที่จับจ้องมายังเธอราวกับว่าเขากำลังจับผิดกัน วันใหม่จึงแสร้งเปลี่ยนเรื่อง พูดบ่นเขาอย่างไม่จริงจังมากนัก

“เฮียรีบไงคะ อาบน้ำเสร็จว่าจะมาเก็บอยู่”

“แบบนี้นี่เอง” วันใหม่พยักพเยิดเข้าใจ ก่อนจะโบกมือไล่เขาให้ไปใส่เสื้อผ้า

ลับหลังที่ชายหนุ่มเดินออกไปอีกทาง หญิงสาวก็รีบลุกขึ้นมาคว้าโทรศัพท์ของชายหนุ่มเปิดดูว่าหญิงสาวที่ส่งข้อความมาหาเขาเป็นใคร

“เปลี่ยนรหัสอย่างนั้นเหรอ” น้ำเสียงของวันใหม่แข็งกร้าว เนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธจัด เมื่อเธอกดรหัสผ่านโทรศัพท์ชายหนุ่มแล้วพบว่าเขาเปลี่ยนรหัส

วันใหม่กระแทกวางโทรศัพท์ของชนกันต์ลงกับโต๊ะอย่างแรงด้วยอารมณ์เดือดดาลที่ประทุอยู่ในใจ เรียวมือบางกำเข้าหากันแน่นอย่างต้องการสะกดกลั้นอารมณ์บางอย่างไม่ให้มันระเบิดออกมาในตอนนี้ เธอใช้ความอดทนอย่างหนักทั้งที่ภายในอกร้อนรุ่มราวกับมีไฟเผา

วันใหม่ยืนนิ่งสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งชนกันต์เดินออกมาจากห้องแต่งตัว เขาเดินตรงเข้ามาสวมกอด หอมขมับของเธอราวกับรักใคร่กันนักหนา

“ไปค่ะ ไปทานข้าวกัน” เขากำลังประคองเธอออกไปจากห้อง แต่โดนเธอผลักมือเขาทิ้งอย่างไม่ไยดี “หนูโกรธอะไรเฮียปะเนี่ย ทำไมวันนี้เฮียถูกตัวหนูไม่ได้เลยคะ” ชนกันต์ถามเสียงเครียด ใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามว่าตัวเขาทำอะไรผิด วันนี้คนรักถึงได้ผลักไสเขาแปลก ๆ ไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้หรือแตะเนื้อต้องตัวเหมือนอย่างในทุกวัน

“ไม่ได้โกรธค่ะ” วันใหม่ตอบเสียงนิ่ง เธอไม่ได้โกรธเขาหรอก แต่เธอรังเกียจเขาต่างหาก เธออยากอ้วกใส่หน้าเขาทุกครั้ง ที่เขาปั้นหน้ายิ้มใส่กันราวกับคนไม่มีความผิด

“ไม่ได้โกรธแล้วหนูเป็นอะไรคะ”

“ไม่ได้เป็นอะไรคะ เฮียไปกินข้าวเถอะ” เมื่อหญิงสาวยืนยันอย่างนั้นชนกันต์ก็ไม่คิดเซ้าซี้ถามหญิงสาวต่อ

คราวนี้วันใหม่ยอมให้ชนกันต์ประคองเธอเดินลงมาที่โต๊ะกินข้าว เขาขยับเก้าอี้ให้เธอนั่ง ส่วนเขาเดินอ้อมไปนั่งลงอีกฝั่ง

ชนกันต์ตักอาหารใส่จานของหญิงสาว

“หนูกินเยอะ ๆ นะ ดูสิช่วงนี้หนูดูซูบไปรึเปล่า แบบนี้ไม่ดีเลยนะคะกำลังท้องอยู่แท้ ๆ ดูแลตัวเองหน่อยสิ”

เขาเป็นห่วงเธอจริง ๆ หรือเขากำลังแสดงละครตบตาเธออยู่กันแน่นะ วันใหม่แยกไม่ออกเลย เธอไม่สามารถแยกออกได้เลยว่าสิ่งที่เขาพูด สิ่งที่เขาทำอยู่มันมีเรื่องไหนบ้างที่มันจริง

ขนาดคำว่ารักของเขาที่พร่ำบอกเธออยู่ทุกวัน ยังเป็นเพียงคำโกหกหลอกลวงเลย

“เหม่ออีกแล้ว พักนี้หนูเป็นอะไรคะ” วันใหม่สะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง เงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มตรงข้าม หญิงสาวจ้องลึกเข้าไปในแววตาของชนกันต์เพื่อค้นหาบางอย่าง

ชายหนุ่มที่โดนมองด้วยแววตาแบบนั้นก็ชะงักนิ่งงันลงไปเหมือนกัน แววตาของวันใหม่ที่มองมายังเขา มันทำให้เขาฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ แต่เขาก็พร่ำบอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไร

ชนกันต์แสร้งกระแอมไอ เอื้อมมือจับมือหญิงสาวที่วางอยู่บนโต๊ะ ออกแรงลูบ ๆ อย่างต้องการปลอบโยนเธอให้หายจากความรู้สึกไม่ดีที่กำลังเป็นอยู่

“หนูเป็นอะไรคะ หนูบอกเฮียได้ไหม เฮียรู้สึกไม่ดีเลยนะที่เห็นหนูเป็นแบบนี้” พักนี้คนรักของเขาดูไม่สดใสเลย เหมือนคนที่มีเรื่องให้คิดอยู่ตลอดเวลา เธอมักมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ และมักเหม่ออยู่บ่อยครั้ง ชนกันต์พยายามคิดว่าที่หญิงสาวเป็นแบบนี้เพราะอารมณ์คนท้อง ไม่คิดว่าเธอจะเป็นแบบนี้เพราะเรื่องของเขา

ชายหนุ่มยังคงคิดเข้าข้างตัวเอง เขายังคงคิดว่าตัวเขาเป็นเจ้าป่า ที่ไม่มีใครเดินตามเขาได้ทัน

แต่เขาไม่รู้เลยว่าตัวเขากำลังคิดผิดอย่างมหันต์ เขาไม่ได้เป็นเจ้าป่าผู้ยิ่งใหญ่อีกแล้ว……ไม่ใช่หญิงสาวที่เดินตามความเลวของเขาไม่ทันหรอก แต่เป็นชนกันต์ต่างหากล่ะที่ไม่รู้อะไรเลย

“ถ้าวันหนึ่งไม่มีหนู เฮียจะรู้สึกยังไง จะดีใจไหมคะ” วันใหม่ถามลองเชิงพลางเฝ้ามองอากัปกิริยาของชนกันต์เงียบ ๆ ในขณะที่สายตายังมองสบตาเขาอยู่

รอยยิ้มของชนกันต์เลือนหายเมื่อได้ยินคำถามไม่เข้าหูของหญิงสาว

ถ้าวันหนึ่งไม่มีเธอ เขาจะดีใจได้เช่นไรกัน ในเมื่อเธอนั้นคือคนที่เขารักสุดหัวใจ

“ถามอะไรแบบนั้น เฮียจะดีใจได้ยังไง หนูคือคนที่เฮียรักมากนะ หนูเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกเฮีย หนูคือทุกสิ่งทุกอย่างของเฮีย เฮียจะดีใจได้ยังไงถ้าหนูหายไป เฮียไม่ดีใจและเฮียก็ไม่มีทางยอมให้หนูหายไปไหนด้วยใหม่ เฮียเลือกหนูมาตั้งแต่แรก หนูคือคนเดียวที่เฮียรัก อย่าถามอะไรเฮียแบบนี้อีกนะ เฮียรู้สึกไม่ชอบเลย” สีหน้าของชนกันต์ฉายชัดถึงความไม่พอใจ เมื่อหญิงสาวคนรักถามคำถามไม่เข้าหูขึ้นมา

เขาไม่ชอบเลยที่วันใหม่ถามออกมาแบบนั้น เสมือนว่าเธอกำลังดูถูกความรักของเขาที่มีให้เธอ

วันใหม่หัวเราะออกมาเบา ๆ กลบเกลื่อนความรู้สึกที่ร้าวรานของตัวเอง เสียงหัวเราะของเธอถ้าฟังดูดี ๆ จะรู้ว่ามันฝืนมากขนาดนั้น เธอหัวเราะทั้งที่ข้างในหัวใจของเธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก

‘เธอคือคนเดียวที่เขารัก’ เขาไม่กระดากปากตอนพูดคำนี้ออกมาบ้างหรือไง

เธอคือคนเดียวที่เขารัก….มันอาจจะใช่ แต่เขาไม่คิดจะหยุดอยู่ที่เธอ…..มันใช่มากกว่า

คำพูดของชนกันต์เปรียบเสมือนเข็มที่ทิ่มลงกลางใจเธอย้ำ ๆ ตอกย้ำในสิ่งที่เธอกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้

“จะใส่อารมณ์ทำไมคะ หนูก็แค่ถามลองใจเฮียแค่นั้น หนูก็แค่อยากรู้ถ้าไม่มีหนู เฮียจะเป็นยังไง”

“เฮียคงตายมั้งคะ”

เหรอ…… เธอชักอยากเห็นวันนั้นแล้วสิ

วันที่เขาตายเพราะไม่มีเธออยู่ในชีวิตน่ะ เธออยากเห็นจะแย่แล้ว