Episode4

#พิษรักคนเลว(4)

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วเฮียขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ เฮียรู้สึกเหนียวตัวจะแย่แล้ว” ชนกันต์เอ่ยบอกคนรักพลางหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่เขาจะทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นท่าทีที่แปลกไปของคนรัก “หนูครับ” มือโบกสะบัดอยู่ตรงหน้าของวันใหม่ที่จู่ ๆ เธอก็นิ่งงันไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ “วันใหม่”

“ฮะ” หญิงสาวที่ได้สติเลิกคิ้วถามชายหนุ่มกลับว่าเขามีอะไร

“เป็นอะไรรึเปล่าครับ หนูเหม่ออะไร” น้ำเสียงและสีหน้าห่วงใยถูกส่งมาให้หญิงสาว ชนกันต์ยกมือลูบศีรษะคนรักอย่างแผ่วเบาต้องการปลอบประโลมหญิงสาวให้รู้สึกดีขึ้น

เห็นท่าทีเหม่อลอยเมื่อครู่ของเธอ ชนกันต์รู้สึกไม่ดีเลย

“หนูแค่ง่วงน่ะค่ะ เฮียรีบไปอาบน้ำเถอะจะได้มานอนกันนี่มันก็ดึกมากแล้ว” หญิงสาวบอกปัดพลางโบกมือไล่ให้ชายหนุ่มไปอาบน้ำได้แล้ว

“แน่นะคะ” ชนกันต์ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ และความสบายใจของตัวเขาเอง

“ใช่ค่ะ รีบไปอาบน้ำสิคะ จะมาเซ้าซี้หนูทำไม” วันใหม่แสร้งชักสีหน้า

“เฮียแค่ถาม” ชนกันต์ระบายยิ้มเอ็นดูคุณแม่ท้องแก่ที่อารมณ์ไม่ค่อยคงที่เท่าไรนัก เดี๋ยวก็อารมณ์ดี เดี๋ยวก็อารมณ์ร้าย จนตัวเขาตามอารมณ์ของเธอไม่ทัน แต่ถึงกระนั้นชนกันต์ก็ไม่คิดรำคาญวันใหม่เลยสักนิด

เขาออกแนวเอ็นดูเธอด้วยซ้ำกับสิ่งที่เธอทำและแสดงออกมา

ลับหลังที่ชายหนุ่มเดินเข้าห้องน้ำไป คนที่บอกว่าจะนอนรอเขามากอด กลับนั่งอยู่กับที่ ไม่ได้ขยับขึ้นไปนอนเอนหลังดี ๆ อย่างที่บอกชายหนุ่มไว้

วันใหม่นั่งมองมือตัวเองที่จับประสานกันอยู่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอจมอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองอยู่อย่างนั้น อย่างคนคิดไม่ตก

จู่ ๆ ก็มีเรื่องให้คิดและทำให้จิตใจคนท้องแก่อย่างเธอฟุ้งซ่านอย่างหนัก ภาพบางอย่างฉายวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ในโสตประสาทของเธออย่างนั้น

เมื่อครู่ตอนที่ชายหนุ่มนั่งคุกเข่าอยู่ตรงพื้น สายตาของวันใหม่เหลือบไปเห็นรอยจ้ำสีแดงหนึ่งถึงสองจุดที่คอของเขา วินาทีนั้นเหมือนลมหายใจของเธอสะดุดไปชั่วขณะ วันใหม่จ้องมอง

ร่องรอยที่โชว์ร่าอยู่บนคอของชนกันต์ด้วยความรู้สึกมากมายที่พุ่งชนใส่เธอเข้าอย่างจัง

วันใหม่ไม่ใช่เด็กอมมือ ไม่ใช่ผู้หญิงหน้าซื่อตาใส ไม่ใช่คนที่จะไม่รู้อีโหน่อีเหน่เลยว่ารอยที่คอของชนกันต์มันคือรอยอะไร

เธอรู้และรู้ดี

เพราะเธอรู้…. เธอถึงได้แกล้งพูดลองเชิงเขาออกไปเพื่อจับสังเกตอากัปกิริยาของชนกันต์ว่าเขาจะหลุดพิรุธอะไรออกมาบ้างไหม

ซึ่งสิ่งที่เธอเห็นคือเขาปกติดีทุกอย่าง ไม่ได้หลุดพิรุธอะไรออกมาให้เธอจับผิดได้เลย

วันใหม่เองก็แยกไม่ออกเหมือนกันว่าที่เขาไม่หลุดพิรุธออกมาเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดหรือเขาเก็บความลับเก่งมากกว่ากัน

“เฮียคงไม่ทำแบบนั้นหรอกใช่ไหม” เสียงหวานพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ ถึงปากของเธอจะพยายามปลอบใจตัวเองเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงของเธอได้เลยว่าตอนนี้มันกลัวมากขนาดไหน

ผ่านไปสักพักใหญ่ คนที่หายเข้าไปอาบน้ำก็ออกมาในสภาพผ้าขนหนูพันรอบเอวพอหมิ่นเหม่

“อ้าว เฮียคิดว่าหนูหลับไปแล้ว” ชนกันต์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเอ่ยถามออกมาเมื่อเห็นว่าวันใหม่ยังไม่นอนหลับทั้งที่ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว

“หนูรอเฮีย”

“รอทำไมคะ หนูนอนก่อนเลย”

“ไม่เอานอนพร้อมกัน”

“ดื้อจัง” วันใหม่ยักไหล่ให้กับคำพูดของชนกันต์ เธอเบนสายตามองรอยแดงบนคอของเขาอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะตัดสินใจถามในสิ่งที่เธอสงสัยออกไป

“คอไปโดนอะไรมาคะ เหมือนรอยดูดเลยอะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่ไม่ได้จริงจังมากนัก แต่สามารถทำให้ชนกันต์ชะงักนิ่งค้างได้

ชนกันต์เมื่อโดนวันใหม่ทักก็รีบยกมือขึ้นปิดร่องรอยตรงคอ เดินไปส่องกระจกเพื่อดูรอยที่วันใหม่ว่า

ใบหน้าหล่อฉายความกังวลออกมา

“ว่าไงคะ คอไปโดนอะไรมา”

“ยุงมั้งคะ ยุงน่าจะกัดเฮีย”

“หึ” หญิงสาวเค้นหัวเราะเยาะออกมากับสิ่งที่ได้ยิน

ยุงที่กัดเขาคงตัวใหญ่มากแน่ ๆ เขาถึงได้มีรอยแดงก่ำขนาดนั้นมาฝากเธอถึงบ้าน….