Chapter 3

“Mabuti naman at dumating ka sa kasal ko. I'm glad to see you, even though you're late,” nakangiting wika ni Raze sa kapatid na ilang taon hindi nakita.

Nasa reception pa rin sila, pero wala na ang mga bisita. Hatinggabi na rin kasi, kaya nagsiuwian na ang lahat. Ang mga magulang ni Drita ay umuwi na rin, pati ang mother at father-in-law niya.

Tatlo na lang ang naiwan doon—Si Drita, si Raze, at si Desmond.

Pilit pinapanatili ni Drita ang atensyon niya kay Raze, pero kahit anong gawin niya ay parang may kung anong malakas na humihila sa kanya para sulyapan si Desmond.

Labis siyang nagpipigil na mapalingon dito, kung kaya halos kumapit na siya sa silyang inuupuan niya. Doon siya kumukuha ng lakas upang pigilan ang sarili na gumawa ng bagay na hindi niya dapat gawin.

“Stop drinking, you're drunk,” usal niya at inagaw ang baso sa kamay ni Raze.

Paano kasi, kahit halos isuka na nito ang iniinom na alak, ay patuloy pa rin ito sa pag-inom.

“Let him be, Drita. Kasal naman niya, hayaan mo siya magsaya,” sabat ni Desmond

Napatiim-bagang siya at masamang tiningnan ang lalaki. Kalmadong-kalmado ito, na para bang hindi naka-inom. He’s still sober compared to Raze. Hindi niya alam kung inaasar ba siya nito o sinasadya niyang lasingin si Raze.

Kumislap ang mga mata ni Desmond at pagkatapos ay binalingan ang asawa ni Drita. Kitang-kita niya ang dahan-dahang pag-angat ng kilay nito at kasunod niyon ang pagngisi.

Nagtaka si Drita at agad na ibinalik ang atensyon niya kay Raze, ngunit parehong bumagsak ang mga balikat niya nang mapagtantong tulog na ito. Nakayuko si Raze, at nang silipin niya ang mukha nito, nakapikit na ang mga mata.

Sinubukan pa niyang gisingin ang asawa, pero wala talagang epekto. Tulog pa rin ito, at parehong bagsak ang mga balikat.

Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga at inabot ang purse niya upang tawagan ang personal driver ni Raze para magpaalalay.

“What are you doing?” bulalas ni Desmond na nakaupo pa rin sa tapat niya.

Hindi niya ito pinansin, at mabuti na lang ay agad na sinagot ng driver ang tawag niya.

“Kuya Migz, nasa reception kami ngayon. Okay lang bang puntahan mo kami rito? Lasing kasi si Raze, hindi ko naman siya kayang alalayan,” saad niya sa kabilang linya.

“Sige po, ma’am. Papunta na rin po ako d’yan,” tugon nito.

Nakahinga siya nang maluwag. Bago niya ibinaba ang tawag ay nagpasalamat muna siya.

“Why call someone when I'm here? You can ask me to carry your husband,” muling sambit ni Desmond, at binigyang-diin ang huling katagang binitawan niya.

Sa muling pagkakataon ay binalewala pa rin siya ni Drita. Nagpanggap siyang wala siyang narinig hanggang sa sumulpot si Kuya Migz sa kanilang harapan. Doon lamang siya naging kampante, agad niyang pinakiusapan itong akayin na si Raze papunta sa sasakyan.

Naiwan si Desmond sa reception, at laking pasasalamat ni Drita dahil magiging tahimik na ang paligid.

“Maraming salamat talaga, Kuya Migz,” nakangiting sambit ni Drita nang mailapag na ni Kuya Migz si Raze sa ibabaw ng kama. Ngumiti lang ito at pagkatapos ay nagpaalam na uuwi na. Naiwan si Drita kasama ang asawa.

Hinubad niya ang suot na sapatos bago sumampa sa kama upang hubarin ang damit ni Raze. Kasunod niyon ay pinunasan niya muna ang mukha at katawan ng lalaki. Nang matapos, hinubad na rin niya ang suot na dress at nagtungo sa banyo upang maligo.

Habang nasa ilalim siya ng shower ay nakatitig lamang siya sa kabuuan ng kanyang katawan. Lantad na lantad ang mga marka sa kanyang balat. Hindi niya maintindihan ang sarili, pero may parte sa kanya na natutuwang nalasing si Raze. Dahil kung hindi, nakita na sana nito ang katawan niya... at hindi niya lubos maisip kung ano ang posibleng gawin ng asawa kapag nakita ang mga iyon. Lalong-lalo na kung malalaman nitong ang mismong kapatid nito ang naglagay ng mga marka sa kanya.

Nang matapos siyang maligo, lumabas siya ng banyo na tanging tuwalya lamang ang nakabalot sa kanyang katawan. Sumampa siya sa kama at tahimik na pinagmamasdan ang mukha ng asawa.

Sobrang himbing ng tulog ni Raze, na para bang ito ang unang beses na nakatulog siya nang maayos sa buong buhay niya.

Gumalaw ang kamay ni Drita at marahang hinaplos ang pisngi ng asawa, at dahan-dahan niyang inilapit ang mukha upang patakan ng halik ang pisngi nito.

“I'm sorry,” mahina niyang bulong habang niyayakap ito.

Nahiga siya sa tabi ni Raze, hindi na nagabalang magsuot ng kahit anong damit dahil asawa naman niya ito. Mahigpit niyang niyakap ang katawan ng asawa habang ginagawang unan ang braso nito. Ipinikit niya ang mga mata hanggang sa tuluyan na siyang nilamon ng pagod at antok.

****

“So, you’re staying here for a couple of months?” nasisiyahang sambit ni Raze, habang nasa hapagkainan silang mag-asawa, kasama ang kapatid na si Desmond.

Tipid na tumango ang binata bilang sagot, nagkukunwaring abala sa pagkain, ngunit ang totoo ay lihim niyang sinusulyapan si Drita na ngayon ay mapayapang kumakain.

Sa bawat pagsubo ng pagkain ay siya ring pagbigat ng paghinga ni Desmond. Nasisiyahan siyang pagmasdan ang babae habang abala ang asawa nito sa pagkain.

“Should we call Dad and invite him?” suhisyon ni Raze sa kapatid.

Tipid na ngumisi si Desmond, at ilang sandali pa ay nakita niya sa gilid ng mata ang pagtayo ni Drita patungong kusina.

Isang hindi kanais-nais na ideya ang pumasok sa utak ng binata, dahilan para mas lalong lumawak ang ngisi nito. At sa hindi inaasahan ay sumabay ang tadhana sa kanyang plano dahil sa biglaang pagtunog ng telepono ni Raze.

“Oh, excuse me for a bit,” paalam nito at nagsimulang lumakad palabas ng dining area.

Agad na sinundan ni Desmond si Drita sa kusina. Nakapamulsa siyang naglakad palapit sa dalaga na abala sa lababo.

Maingat siyang humakbang, tahimik at walang ingay para hindi ito maalarma.

Nang tuluyan na siyang makalapit, dahan-dahan niyang inilagay ang mga kamay sa magkabilang gilid ni Drita upang ikulong ito at hindi makatakas.

Gulat na gulat ang dalaga, halos nabitawan na ang hawak na pinggan, ngunit agad iyong nasalo ni Desmond.

“Careful there. You might hurt yourself, darling,” paos na bulong ng lalaki sa tainga ng dalaga.

Napangiti si Desmond nang makita ang sunod-sunod na paglunok ni Drita. Ngunit agad nabura ang ngisi nang mahagip ng paningin niya ang panibagong marka sa collarbone ng babae.

Ibinalik niya ang tingin sa mukha nito, at sa pagkakataong iyon ay madilim na ang ekspresyon ng kanyang mukha.

“Did you let him touch you?” mariing sambit nito.

Ngumisi si Drita at ipinagkrus ang mga braso, hinahamon ng tingin ang binata.

“Of course I will. He’s my husband for Pete’s sake. I will let him fvck me, bite me, and mark me because I belong to hi—”

“It’s me who owes you, woman!” mariing pagputol ng binata sa kanya.

Umalingawngaw ang sarkastikong halakhak ni Drita, na siyang mas lalong ikinainit ng ulo ni Desmond.

“Ikaw nga ang nakauna sa akin, pero hindi ibig sabihin niyon ay pagmamay-ari mo na ako. My husband owes me. At maliban sa kanya, walang ibang nagmamay-ari sa akin,” tugon ni Drita.

Umangat ang sulok ng labi ni Desmond, at bigla na lamang niyang hinawakan ang panga ng dalaga. Mahigpit ang pagkakahawak niya roon, kaya bahagyang umawang ang bibig nito.

“You wanna test me, huh?” he said, smirking, then slowly put his hand inside her clothes.

Naalarma si Drita nang tuluyan nitong mahawakan ang dibdib niya. Pinisil iyon ng binata at hindi niya napigilang kumawala ng isang ungol mula sa kanyang bibig.

Hindi niya nabigyan ng pagkakataong manlaban ang dalaga nang siniil siya nito ng mapusok na halik. She tried to push him away, but he was too strong. Kahit kaunting distansya lamang ay hindi niya nagawang mailayo ang binata sa kanya.

Desmond pressed himself against her body, at nang magdikit ang kanilang dibdib, nagsimulang bumigat ang paghinga ni Drita.

Pero ganoon na lamang ang gulat ng binata nang kagatin ng dalaga ang kanyang labi.

Napakurap siya, bahagyang natigilan, ngunit hindi siya tumigil. Sa halip ay lalo pa niyang nilaliman ang halik... mariin at mapang-angkin, hanggang sa halos maiyak na si Drita dahil hirap na itong huminga.

Ilang segundo ang lumipas bago umalingawngaw ang mahinang halakhak ng binata sa pagitan ng kanilang mga halikan. Bago tuluyang kumalas, marahan niyang pinaglandas ang dila sa gilid ng labi ng babae, parang tinatatakan ang kanyang teritoryo.

“Taste so good,” bulong ng lalaki, mababa ang boses.

Doon na tuluyang nasagad ang galit ni Drita. Dumapo ang malakas na sampal sa pisngi ni Desmond, matinis ang tunog sa hangin. Ngunit sa halip na magalit, mas lalo pang lumaki ang ngisi ng binata, tila ba mas lalo siyang naaakit sa galit nito.

“You're crazy!” galit na sigaw ng dalaga.

Bahagyang tumagilid ang ulo ni Desmond, nanatili ang nakakalokong ngisi sa labi. Para bang ang salitang iyon ay papuri, hindi insulto. Ang kanyang mga mata’y kumikislap sa halong saya at hamon, na para bang lalong ginaganahan sa bawat patak ng galit na ibinubuhos sa kanya.

“Too bad..." He drawled, eyes glinting with amusement. “This crazy will be living under the same roof as you… for months,” ngiti-ngiting sambit nito.

Sa galit ng dalaga, inabot niya ang pinggan na nasa di-kalayuan at basta na lamang inihampas iyon sa gilid ng ulo ng binata.

“I hate you!” mariing sigaw ni Drita, at malalaking hakbang ang ginawa upang lisanin ang kusina.

Napahawak si Desmond sa kanyang ulo, at mas lalong nagliyab ang apoy na nararamdaman niya nang makita ang dugo sa kanyang palad.

Sinundan nito ng tingin ang dalaga. “Just hate me, Drita. I don’t mind whatever it is, as long as you feel something towards me.”